🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣ بخش سوم پیشگویی های محقق شده در تاریخ تمامی نشانه‌های ظهور در اصل، نوعی خبر دادن از آینده به حساب می‌آیند که این خبر دادن از آینده هم تنها با عنایت خداوند علاّم‌الغیوب و از طریق وحی، الهام یا دیگر راه‌ها و با یک یا چند واسطه که شرایط نیل بدین منظور را فراهم کنند، ممکن خواهد بود؛ چنان‌که پیامبر(ص) و پس از ایشان ائمّه(ع) از این ویژگی برخوردار بوده‌اند. این عقیده از نظر اسلامی، مسئله ثابت شده‌ای است و در «قرآن کریم» هم چنین آمده است که:«عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى‌ غَیْبِهِ أَحَداً، إِلاَّ مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ؛17 [خداوند] دانای غیب است و تنها آنها که مورد رضایت و پسند رسول باشند، از آن باخبر می‌شوند.» از همین‌روست که شخص معصوم(ع) از حوادث آینده خبر داشته و می‌تواند الآن از وقوع آن در آینده خبر دهد. اگر بخواهیم حوادث یا علاماتی را که روایات از وقوع آنها پیش از ظهور خبر داده‌اند و مدّت‌ها پیش از ظهور اتّفاق می‌افتند، از نشانه‌های ظهور بدانیم، باید توجّه داشته باشیم که معصومان(ع) برخی از حوادث بزرگ و قابل توجّهی را که پیشاپیش از وقوع آنها به کمک وحی و الهام مطلع بوده‌اند، مرتبط با ظهور معرّفی می‌کرده‌اند تا نسل معاصر آن حوادث و آنها که پس از چنین جریاناتی زندگی می‌کنند، به صدق پیشگویی‌های این اخبار توسط معصومان(ع) پی ببرند و نسبت به وقوع دیگر حوادث، اطمینان نسبی و قلبی پیدا کنند و چشم‌انتظار دیگر جریانات و در نهایت ظهور حضرت مهدی(عج) باشند. به عبارت دیگر، هر چه نشانه‌هایی که مرتبط با ظهور عنوان شده‌اند، بیشتر محقّق شوند، بینندگان و شنوندگان این اخبار، از یک سو، از صدق اینها به صدق دیگر اخبار که هنوز رخ نداده‌اند، پی می‌برند و از سوی دیگر، انتظار و التهاب قلبی آنها به امید دیدار آن یار سفر کرده شدّت می‌یابد. آن دسته از حوادثی هم که بلافاصله قبل از ظهور اتّفاق می‌افتند، از این جهت بر ظهور دلالت می‌کنند که خداوند متعال این حوادث را به عنوان نشانه‌های ظهور و برای جلب نظر مردم، خصوصاً جمعیّتی از مؤمنان مخلص و منتظر که چشم‌انتظار دیدار فجر مقدّس هستند، محقّق می‌کند. از این‌رو بعضی از علاماتی که محدودة زمانی مشخّصی دارند، دالّ بر ظهور بیان شده‌اند. به عبارت بهتر می‌توان گفت که بعضی از اخباری که معصومان(ع) فرموده‌اند و اهل حدیث آنها را در کتاب‌ها و منابع حدیثی خویش ثبت کرده‌اند، به عنوان اینکه پیش از آن حادثه محبوب و مطلوب رخ خواهد داد و جریان خاص آن خبر تا کنون رخ داده و یقیناً چنین مطلبی پس از نگارش آن منبع حدیثی به آن اضافه نشده، بهترین دلیل برای صدق این‌گونه احادیث است و به طور ضمنی وجود حضرت مهدی(عج) را اثبات می‌کنند. برخی از حوادثی که احادیث پیشاپیش از رخ دادن آنها خبر داده‌اند و وقوعشان در کتب تاریخی پس از گذشت سال‌ها به ثبت رسیده (پیشگویی‌های مطابق واقع ایشان)، از این قرار است #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣ بخش سوم پیشگویی های محقق شده در تاریخ تمامی نشانه‌های ظهور در اصل، نوعی خبر دادن از آینده به حساب می‌آیند که این خبر دادن از آینده هم تنها با عنایت خداوند علاّم‌الغیوب و از طریق وحی، الهام یا دیگر راه‌ها و با یک یا چند واسطه که شرایط نیل بدین منظور را فراهم کنند، ممکن خواهد بود؛ چنان‌که پیامبر(ص) و پس از ایشان ائمّه(ع) از این ویژگی برخوردار بوده‌اند. این عقیده از نظر اسلامی، مسئله ثابت شده‌ای است و در «قرآن کریم» هم چنین آمده است که:«عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى‌ غَیْبِهِ أَحَداً، إِلاَّ مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ؛17 [خداوند] دانای غیب است و تنها آنها که مورد رضایت و پسند رسول باشند، از آن باخبر می‌شوند.» از همین‌روست که شخص معصوم(ع) از حوادث آینده خبر داشته و می‌تواند الآن از وقوع آن در آینده خبر دهد. اگر بخواهیم حوادث یا علاماتی را که روایات از وقوع آنها پیش از ظهور خبر داده‌اند و مدّت‌ها پیش از ظهور اتّفاق می‌افتند، از نشانه‌های ظهور بدانیم، باید توجّه داشته باشیم که معصومان(ع) برخی از حوادث بزرگ و قابل توجّهی را که پیشاپیش از وقوع آنها به کمک وحی و الهام مطلع بوده‌اند، مرتبط با ظهور معرّفی می‌کرده‌اند تا نسل معاصر آن حوادث و آنها که پس از چنین جریاناتی زندگی می‌کنند، به صدق پیشگویی‌های این اخبار توسط معصومان(ع) پی ببرند و نسبت به وقوع دیگر حوادث، اطمینان نسبی و قلبی پیدا کنند و چشم‌انتظار دیگر جریانات و در نهایت ظهور حضرت مهدی(عج) باشند. به عبارت دیگر، هر چه نشانه‌هایی که مرتبط با ظهور عنوان شده‌اند، بیشتر محقّق شوند، بینندگان و شنوندگان این اخبار، از یک سو، از صدق اینها به صدق دیگر اخبار که هنوز رخ نداده‌اند، پی می‌برند و از سوی دیگر، انتظار و التهاب قلبی آنها به امید دیدار آن یار سفر کرده شدّت می‌یابد. آن دسته از حوادثی هم که بلافاصله قبل از ظهور اتّفاق می‌افتند، از این جهت بر ظهور دلالت می‌کنند که خداوند متعال این حوادث را به عنوان نشانه‌های ظهور و برای جلب نظر مردم، خصوصاً جمعیّتی از مؤمنان مخلص و منتظر که چشم‌انتظار دیدار فجر مقدّس هستند، محقّق می‌کند. از این‌رو بعضی از علاماتی که محدودة زمانی مشخّصی دارند، دالّ بر ظهور بیان شده‌اند. به عبارت بهتر می‌توان گفت که بعضی از اخباری که معصومان(ع) فرموده‌اند و اهل حدیث آنها را در کتاب‌ها و منابع حدیثی خویش ثبت کرده‌اند، به عنوان اینکه پیش از آن حادثه محبوب و مطلوب رخ خواهد داد و جریان خاص آن خبر تا کنون رخ داده و یقیناً چنین مطلبی پس از نگارش آن منبع حدیثی به آن اضافه نشده، بهترین دلیل برای صدق این‌گونه احادیث است و به طور ضمنی وجود حضرت مهدی(عج) را اثبات می‌کنند. برخی از حوادثی که احادیث پیشاپیش از رخ دادن آنها خبر داده‌اند و وقوعشان در کتب تاریخی پس از گذشت سال‌ها به ثبت رسیده (پیشگویی‌های مطابق واقع ایشان)، از این قرار است: #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣1⃣ 2⃣بخش دوم: علامتهای مخصوص سال ظهور در این کتاب بنا داریم به حوادثی که در سال ظهور بروز می‌کند، اشاره کنیم؛ سالی که به زودی با نشانه‌ها و حوادث سال مُشرِف به ظهور امام بزرگوارمان حضرت مهدی(عج) است، همراه خواهیم شد؛ آن‌گونه که طبق ترتیب زمانی بیان شده، برای آنها در روایات معصومان(ع) به آرزو و هدف خویش نایل شویم و مؤمنان، تصویری کلّی و فراگیر از این حوادث و نشانه‌ها و علم به اینکه آنها جزو حتمیّات هستند، داشته باشند. این علائم حتمی آن‌طور که در روایات زیادی از آنها یاد شده، پنج نشانه‌اند. امام صادق(ع) فرمودند: «خَمْسٌ‌ قَبْلَ‌ قِیَامِ‌ الْقَائِمِ(عج) الْیَمَانِیُّ وَ السُّفْیَانِیُّ وَ الْمُنَادِی یُنَادِی مِنَ السَّمَاءِ وَ خَسْفٌ بِالْبَیْدَاءِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ؛37 پنج چیز قبل از قیام قائم(عج) رخ می‌دهد: 1. خروج یمانی، 2. خروج سفیانی، 3. منادی‌ای که از آسمان ندا می‌دهد، 4. فرو رفتن (خسف) در بیابان، 5. کشته شدن نفس زکیّه.» حوادث سال ظهور بسیار زیادند که به بارزترین و آشکارترین آنها البتّه آن‌قدر که با توجّه به ترتیب زمانی و با درنظر گرفتن به روایاتی که در دسترس داریم و امکان‌پذیر است، اشاره می‌کنیم. پیش از ورود به بحث لازم است به حوادثی که به شکل اجمالی به آنها اشاره شده و به طور کلی و عمومی بر سال ظهور و ویژگی‌های آن دلالت می‌کند، نظری بیفکنیم. 1. فرد بودن رقم سال ظهور از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: «لَا یَخْرُجُ‌ الْقَائِمُ‌ إِلَّا فِی‌ وَتْرٍ مِنَ‌ السِّنِینَ‌ تِسْعٍ وَ ثَلَاثٍ وَ خَمْسٍ وَ إِحْدَى؛38 حضرت جز در سال فرد مانند یک، سه، هفت یا نه قیام نمی‌کنند.» این حدیث سال ظهور را به طور اجمالی معرفی می‌کند؛ ولی زمان ظهور مبارک حضرتش را برخی احادیث دقیق‌تر مشخّص می‌کنند. ابوبصیر از امام صادق(ع) نقل کرده است #اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣2⃣ قول به حتمی بودن سفیانی در میان نشانه‌ها، مستدل و مورد قبول همه است. شکّی نیست که نمایان شدن سفیانی، به بروز خسف (فرو رفتن در زمین) می‌انجامد که روایات صحیح را اگر به روایات خسف و سفیانی ضمیمه کنیم، تواتر92 مطلب را می‌رساند.93 به علاوه که بروز سفیانی، نمایان شدن اصهب و ابقع و جریان «قرقیسیا» را به دنبال خواهد داشت و همین‌طور فتنة «شام» و فتنه‌های دیار «عراق» و حتّی بخشی از حوادث مربوط به یمانی و سیّد خراسانی و دیگر نشانه‌هایی که با سفیانی در ارتباط است و از این‌رو، تأکید می‌کنیم سفیانی از علائم حتمی است. البتّه با در نظر گرفتن اینکه خداوند، عالم واقعی به اشیاء و حوادث است. در پایان می‌توان حدیثی را که شیخ طوسی در «امالی» و شیخ صدوق در «معانی‌الاخبار» آورده‌اند، ذکر کرد که از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: «إِنَّا وَ آلُ‌ أَبِی‌ سُفْیَانَ‌ أَهْلُ‌ بَیْتَیْنِ‌ تَعَادَیْنَا فِی اللَّهِ قُلْنَا صَدَقَ اللَّهُ وَ قَالُوا کَذَبَ اللَّهُ قَاتَلَ أَبُو سُفْیَانَ رَسُولَ اللَّهِ(ص) وَ قَاتَلَ مُعَاوِیَةُ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ(ع) وَ قَاتَلَ یَزِیدُ بْنُ مُعَاوِیَةَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ(ع) وَ السُّفْیَانِیُّ یُقَاتِلُ الْقَائِمَ(ع)؛94 ما و خاندان ابوسفیان دو خانواده‌ایم که همواره به خاطر خدا در جنگ بوده‌ایم؛ ما می‌گوییم خدا راست است و راست گفته و آنها می‌گویند، دروغ است و دروغ گفته؛ ابوسفیان با رسول‌الله(ص) جنگید، معاویه هم با علی ‌بن ابی‌طالب(ع) و یزیدبن معاویه با حسین بن علی(ع) جنگیدند و [در نهایت هم] سفیانی با قائم آل محمّد(ص) پیکار خواهد کرد. 📚پی نوشتها 93. حجّت‌الاسلام کورانی هم در کتاب «عصر ظهور» (ص 115) مدّعی تواتر راجع به سفیانی در روایات هستند. (م). 94. «بحارالانوار»، ج 52، ص 190؛ «الزام الناصب»، ج 2، ص 131؛ «السفیانی»، ص 125؛ «یوم‌الخلاص»، ص 694. #اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣4⃣ صیحه تنها در ماه رمضان، خواهد بود؛ چرا که ماه رمضان ماه خداوند است و آن هم ندای جبرئیل است برای خلق.» سپس فرمودند: «منادی از آسمان به نام قائم(عج) ندا سر می‌دهد و از مشرق تا مغرب صدایش را می‌شنوند. از ترس آن صدا، هیچ خوابیده‌ای نمی‌ماند؛ مگر این که بیدار می‌شود و ایستادگان همگی می‌نشینند و نشستگان هم بر دو پای خویش برمی‌خیزند. خداوند بیامرزد هر که از این صدا عبرت بگیرد. صدا، صدای جبرئیل روح‌الامین است و صدا در شب جمعه بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود. درباره آن شک نکنید و گوش فرا دهید و اطاعت کنید. در انتهای روز صدای ابلیس ملعون [شنیده می‌شود] که ندا می‌دهد آگاه باشید که فلانی مظلومانه کشته شد تا مردم را به شک بیندازد و آنها را مبتلا به فتنه کند. چقدر شک‌کنندگان متحیر، در آن روز زیادند که در آتش افکنده شده‌اند. وقتی صیحه را در ماه رمضان شنیدید، شک نداشته باشید که آن صدای جبرئیل است و نشانه آن این است که به نام قائم و پدرش(ع) ندا می‌دهد. به طوری که حتّی دوشیزگان در خلوتگاه‌هایشان در خانه آن را می‌شنوند و پدر و برادر خویش را برای خروج [و قیام] تشویق می‌کنند.» و در ادامه فرمودند: «به ناچار این دو صدا باید پیش از قیام قائم(عج) باشد: صدایی از آسمان که صدای جبرئیل است و به نام صاحب این امر و نام پدرش و صدایی که از زمین شنیده می‌شود و آن صدای ابلیس است که به نام فلانی ندا می‌دهد که مظلومانه کشته شد ولی با آن به دنبال فتنه است. پس شما ندای اوّل را اجابت و اطاعت کنید و از دومی و از این که اگر به فتنه‌اش افکنده شوید بپرهیزید.» سپس پس از بیان بخش زیادی از این حدیث فرمودند: «وقتی که در میان بنی‌فلان اختلاف افتاد در آن زمان چشم انتظار فرج باشید و فرج شما تنها در اختلاف بنی‌فلان است. پس، وقتی دچار اختلاف شدند منتظر صیحه در ماه رمضان باشید و [پس از آن] قیام قائم(عج) که خداوند هر چه را بخواهد به انجام می‌رساند.» عبدالله بن سنان می‌گوید: نزد امام صادق(ع) بودم که شنیدم مردی از دیار «هَمدان» به حضرت عرض کرد: عامّه (اهل سنت) ما را سرزنش می‌کنند و می‌گویند: شما گمان می‌کنید که منادی از آسمان به نام صاحب این امر ندا درمی‌دهد. حضرت که تکیه داده بودند، خشمگین شدند، جلوتر آمده و نشستند. سپس فرمودند: «لَا تَرْوُوهُ عَنِّی وَ ارْوُوهُ عَنْ أَبِی وَ لَا حَرَجَ عَلَیْکُمْ فِی ذَلِکَ أَشْهَدُ أَنِّی قَدْ سَمِعْتُ أَبِی(ع) یَقُولُ وَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِکَ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَبَیِّنٌ حَیْثُ یَقُولُ‌ «إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ»135‌ فَلَا یَبْقَى فِی الْأَرْضِ یَوْمَئِذٍ أَحَدٌ إِلَّا خَضَعَ‌ وَ ذَلَّتْ رَقَبَتُهُ لَهَا فَیُؤْمِنُ أَهْلُ الْأَرْضِ إِذَا سَمِعُوا الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع) وَ شِیعَتِهِ قَالَ فَإِذَا کَانَ مِنَ الْغَدِ صَعِدَ إِبْلِیسُ فِی الْهَوَاءِ حَتَّى یَتَوَارَى عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ ثُمَّ یُنَادِی أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِی عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ وَ شِیعَتِهِ فَإِنَّهُ قُتِلَ مَظْلُوماً فَاطْلُبُوا بِدَمِهِ قَالَ فَـ«یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ»136‌ عَلَى الْحَقِّ وَ هُوَ النِّدَاءُ الْأَوَّلُ وَ یَرْتَابُ یَوْمَئِذٍ الَّذِینَ «فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»137 وَ الْمَرَضُ وَ اللَّهِ عَدَاوَتُنَا فَعِنْدَ ذَلِکَ یَتَبَرَّءُونَ مِنَّا وَ یَتَنَاوَلُونَّا فَیَقُولُونَ إِنَّ الْمُنَادِیَ الْأَوَّلَ سِحْرٌ مِنْ سِحْرِ أَهْلِ هَذَا الْبَیْتِ ثُمَّ تَلَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ»؛138و139 📚پی نوشتها 135. سورة شعرا (36)، آیة 4. 136. سورة ابراهیم (14)، آیة 27. 137. سورة مائده (5)، آیة 52. 138. سورة قمر (54)، آیة 2. 139. نعمانی، «الغیبـة»، صص 260-261؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص295. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣5⃣ خداوند، سفره‌ای در قرقیسیا دارد که صاحب خبری از آسمان ندا می‌دهد و دیگران را آگاه می‌کند که‌ای پرندگان آسمان و درّندگان زمین برای سیر کردن خود از گوشت بدن جباران بشتابید.» محمّد بن مسلم از امام باقر(ع) ضمن حدیثی بلند چنین نقل کرده است «أَ لَسْتُمْ‌ تَرَوْنَ‌ أَعْدَاءَکُمْ‌ یَقْتُلُونَ‌ فِی مَعَاصِی اللَّهِ وَ یَقْتُلُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً عَلَى الدُّنْیَا دُونَکُمْ وَ أَنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ آمِنِینَ فِی عُزْلَةٍ عَنْهُمْ وَ کَفَى بِالسُّفْیَانِیِّ نَقِمَةً لَکُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ وَ هُوَ مِنَ الْعَلَامَاتِ لَکُمْ مَعَ أَنَّ الْفَاسِقَ لَوْ قَدْ خَرَجَ لَمَکَثْتُمْ شَهْراً أَوْ شَهْرَیْنِ بَعْدَ خُرُوجِهِ لَمْ یَکُنْ عَلَیْکُمْ مِنْهُ بَأْسٌ حَتَّى یَقْتُلَ خَلْقاً کَثِیراً دُونَکُم‌؛164 آیا نمی‌بیند که دشمنان شما در معاصی خداوند کشته می‌شوند، بدون آنکه شما حضور داشته باشید؟! در حالی که شما با آرامش و امنیت در گوشة خانه‌هایتان نشسته‌اید، برخی از آنها برخی را بر روی زمین می‌کُشند؟! سفیانی عذاب مناسبی برای دشمنان شما و نشانه‌ای برای خودتان است. آن فاسق وقتی [در ماه رجب] سر به شورش برداشت، شما اگر یک یا دو ماه (ماه رمضان) پس از شورش او از خود حرکتی نشان ندهید، به مشکلی بر نخواهید خورد تا اینکه بسیاری از خلق، منهای شما (شیعیان) کشته شوند.» به هر حال پس از «معرکة قرقیسیا» و کشتار و تضعیف و شکست بسیاری از آن قوای سیاسی و نظامی که ممکن بود پس از ظهور حضرت مهدی(عج) در مقابل ایشان جبهه‌گیری کنند، تنها سفیانی است که پیروزمندانه باقی مانده و فخرفروشی می‌کند #📚پی نوشتها 164. نعمانی، «الغیبـة»، ص 300. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣6⃣ آن واقعه اتّفاق نخواهد افتاد، تا اینکه یکی از شورشیان از نسل ابوسفیان سر به طغیان بردارد و به مدّت بارداری یک زن، یعنی نه ماه حکومت کند و چنین نخواهد شد تا اینکه یکی از فرزندان «شیخ» قیام کند و او را درون «نجف» پس از سیرش می‌کشند. والله! گویی که نیزه‌ها و شمشیرها و کالاهای همراه آنها [الآن در مقابلم هستند و [دارم به آنها نگاه می‌کنم که در کنار دیواری از دیوارهای نجف در روز دوشنبه‌ای آنها را نهاده‌اند و روز چهارشنبه شهید مشود》 اصبغ بن نباته در حدیث بلند دیگری از امیرالمؤمنین(ع) روایت می‌کند که این وقایع را چنین برشمردند: «إِحْصَارُ الْکُوفَةِ بِالرَّصَدِ وَ الْخَنْدَقِ وَ تَخْرِیقُ‌ الزَّوَایَا فِی‌ سِکَکِ‌ الْکُوفَةِ وَ تَعْطِیلُ الْمَسَاجِدِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً وَ تَخْفِقُ رَایَاتٌ ثَلَاثٌ حَوْلَ الْمَسْجِدِ الْأَکْبَرِ یُشْبِهْنَ بِالْهُدَى الْقَاتِلُ وَ الْمَقْتُولُ فِی النَّارِ وَ قَتْلٌ کَثِیرٌ وَ مَوْتٌ ذَرِیعٌ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ بِظَهْرِ الْکُوفَةِ فِی سَبْعِین‌؛190 ... و حصار کشیدن در اطراف کوفه به وسیله نگهبانی و کندن خندق و از بین بردن سه گوش خانه در بن‌بستهای کوفه و تعطیلی مساجد به مدّت چهل شب و پیدا شدن هیکل و تکان خوردن سر پرچم در اطراف مسجد اکبر که قاتل و مقتول هر دو به آتش افکنده می‌شوند و کشتار سریع و مرگ ناگهانی و کشته شدن نفس زکیّه در پشت کوفه در میان هفتاد نفر.» از آن حضرت باز نقل شده که: «و یکون قتل سبعین من الصالحین علماء دین، و علی رأسهم رجل عظیم القدر، یحرقه أی السفیانی و یذر رماده فی الهواء بین جلولاء و خانقین، بعد أن یقتل فی‌الکوفة أربعة آلاف؛191 هفتاد نفر از صالحان (عالمان دینی) که سر دسته‌شان مرد با منزلتی است کشته خواهند شد که او را (سفیانی) می‌کشد و خاکسترش را در میان جلولاء و خانقین برباد می‌سپرد و این پس از آن است که در کوفه چهار هزار نفر را کشته است.» از امام صادق(ع) همچنین نقل شده است: «کَأَنِّی بِالسُّفْیَانِیِّ أَوْ لِصَاحِبِ‌ السُّفْیَانِیِّ قَدْ طَرَحَ رَحْلَهُ فِی رَحْبَتِکُمْ بِالْکُوفَةِ فَنَادَى مُنَادِیهِ مَنْ جَاءَ بِرَأْسِ [رَجُلٍ مِنْ‌] شِیعَةِ عَلِیٍّ فَلَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ فَیَثِبُ الْجَارُ عَلَى جَارِهِ وَ یَقُولُ‌ هَذَا مِنْهُمْ فَیَضْرِبُ عُنُقَهُ وَ یَأْخُذُ أَلْفَ دِرْهَمٍ أَمَا إِنَّ إِمَارَتَکُمْ یَوْمَئِذٍ لَا تَکُونُ إِلَّا لِأَوْلَادِ الْبَغَایَا [وَ] کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى‌ صَاحِبِ‌ الْبُرْقُعِ‌ قُلْتُ وَ مَنْ صَاحِبُ الْبُرْقُعِ فَقَالَ رَجُلٌ مِنْکُمْ یَقُولُ بِقَوْلِکُمْ یَلْبَسُ الْبُرْقُعَ فَیَحُوشُکُمْ‌ فَیَعْرِفُکُمْ وَ لَا تَعْرِفُونَهُ فَیَغْمِزُ بِکُمْ رَجُلًا رَجُلًا أَمَا [إِنَّهُ‌] لَا یَکُونُ إِلَّا ابْنَ بَغِیٍ‌؛192 #📚پی نوشتها 191. «یوم‌الخلاص»، ص 635؛ مشابه این حدیث در «بحارالانوار»، ج 52، ص 220: «... َ إِحْرَاقُ رَجُلٍ عَظِیمِ‌ الْقَدْرِ مِنْ شِیعَةِ بَنِی الْعَبَّاسِ بَیْنَ جَلُولَاءَ وَ خَانِقِینَ وَ عَقْدُ الْجِسْرِ مِمَّا یَلِی الْکَرْخَ بِمَدِینَةِ السَّلَامِ وَ ارْتِفَاعُ رِیحٍ سَوْدَاءَ بِهَا فِی أَوَّلِ النَّهَارِ وَ زَلْزَلَةٌ حَتَّى یَنْخَسِفَ کَثِیرٌ مِنْهَا وَ خَوْفٌ یَشْمَلُ أَهْلَ الْعِرَاقِ وَ بَغْدَادَ وَ مَوْتٌ ذَرِیعٌ فِیه‌...» 192. شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 450؛ «بشارةالاسلام»، ص 124؛ «یوم‌الخلاص»، ص 703؛ «بیان‌الائمه(س)»، ج 2، ص 612. 190. «بحارالانوار»، ج 52، ص 273؛ «بشارةالاسلام»، ص 67؛ «یوم‌الخلاص»، ص 635. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣7⃣ ایشان به تنهایی ظهور می‌کنند و به تنهایی به سوی کعبه رفته و وارد آن می‌شوند و به تنهایی شب را سپری می‌کنند. پاسی از شب که گذشت و چشم‌ها را خواب در ربود جبرئیل، میکائیل و دیگر ملائکه، در حالی که به صف ایستاده‌اند، بر ایشان نازل شده و جبرئیل به حضرت عرضه می‌دارد: سرور من! گفته‌ات مقبول و امرت نافذ است. حضرت هم دستشان را به چهره او کشیده و [این آیه را تلاوت [می‌فرمایند: «حمد و سپاس از آن خداوندی است که وعده‌اش را در مورد ما محقق و ما را وارث زمین کرد که در هر کجای بهشت که خواستیم مسکن گزینیم؛ آه که چه اجر عمل‌کنندگان، خوب [و زیبا] است!» سپس میان رکن و مقام ایستاده و فریاد کشیده و می‌فرمایند: «ای جمعیّت یاران و نزدیکان من و ای کسانی که خداوند آنها را برای یاری من از پیش از ظهورم بر پهنة گیتی ذخیره کرده بود! مطیعانه به سوی من آیید.» فریاد حضرت به گوش آنها می‌رسد؛ در حالی که برخی از آنها در محراب و برخی هم در رختخواب و در شرق و غرب عالم پراکنده‌اند. همین یک فریاد را همگی می‌شنوند و آن را اجابت می‌کنند. به یک پلک بر هم زدن همه‌شان در مقابل آن حضرت بین رکن و مقام قرار می‌گیرند. خداوند هم در پی آن به نور امر می‌کند و آن هم ستونی از آسمان تا زمین کشیده می‌گردد و هر مؤمنی بر سطح زمین است آن نور را طلبیده و نور هم به درون خانه‌اش می‌تابد و نفوس مؤمنان از آن نور شادمان می‌گردند، هر چند نمی‌دانند که حضرت مهدی(عج) ظهور کرده‌اند و این نور چیست. سپس آن سیصد و سیزده تن که به تعداد صحابه پیامبر اکرم(ص) در جنگ بدر می‌باشند در حالی که در مقابل حضرت ایستاده‌اند، صبح خویش را آغاز می‌کنند.» باز در حدیث دیگری از امام صادق(ع) چنین نقل شده است: «إِذَا أُذِنَ الْإِمَامُ دَعَا اللَّهَ بِاسْمِهِ الْعِبْرَانِیِّ فَأُتِیحَتْ لَهُ صَحَابَتُهُ‌ الثَّلَاثُمِائَةِ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ قَزَعٌ کَقَزَعِ الْخَرِیفِ فَهُمْ أَصْحَابُ الْأَلْوِیَةِ مِنْهُمْ مَنْ یُفْقَدُ مِنْ فِرَاشِهِ لَیْلًا فَیُصْبِحُ بِمَکَّةَ وَ مِنْهُمْ مَنْ یُرَى یَسِیرُ فِی السَّحَابِ نَهَاراً یُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِیهِ وَ حِلْیَتِهِ وَ نَسَبِهِ قُلْتُ جُعِلْتُ‌ فِدَاکَ‌ أَیُّهُمْ‌ أَعْظَمُ‌ إِیمَاناً قَالَ الَّذِی یَسِیرُ فِی السَّحَابِ نَهَاراً وَ هُمُ الْمَفْقُودُونَ وَ فِیهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَةُ «أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعا»؛225و226 هنگامی که به حضرت مهدی(عج) اذن [ظهور] داده شود، خداوند متعال را به اسم اعظمش (نام عبرانی خداوند متعال) خوانده و سیصدوسیزده یار ایشان همانند جمع شدن ابرهای پاییزی به گرد ایشان می‌آیند که آن پیش‌قراوّلان یاران حضرتند که برخی از آنها شبانه از بستر خود جدا می‌شوند تا صبح در مکّه باشند و برخی از آنها در طول روز آشکارا بر اَبرها سوار می‌شوند که حضرت نام آنها و پدران و نسب‌هایشان را می‌دانند.» #📚پی نوشتها 225. سورة بقره (2)، آیة 148. 226. نعمانی، «الغیبـة»، ص 313؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 203؛ «یوم‌الخلاص»، ص 256. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣8⃣ مفضّل بن عمر هم از امام صادق(ع) در این رابطه روایت کرده است: در آن روز (عاشورا) وقتی خورشید طلوع کرد و نورافشانی نمود، کسی از قرص خورشید به زبان عربی فصیحی، خطاب به مردم و بر ایشان فریادی می‌کشد که تمام آنها که در آسمانها و زمینها هستند، می‌شنوند: «تمام مخلوقات! این مهدی آل محمّد(ص) است» و او را به نام و کنیه جدّش رسول‌الله(ص) و نسبش می‌خواند و گوش هر زنده‌ای این صدا را می‌شنود. تمام مخلوقات در بیابان و شهرها و دریاها و خشکی‌ها بدان روی کرده و با هم در این رابطه گفت‌وگو می‌کنند و از هم دربارة آنچه شنیده‌اند، می‌پرسند.248 امام رضا(ع) هم در این رابطه فرمودند: «...وَ هُوَ الَّذِی یُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَسْمَعُهُ‌ جَمِیعُ‌ أَهْلِ‌ الْأَرْضِ‌ بِالدُّعَاءِ إِلَیْهِ یَقُولُ أَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَیْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ فَإِنَّ الْحَقَّ مَعَهُ وَ فِیه‌؛249 ... او همان کسی است که منادی از آسمان برای دعوت به او چنان ندایی در دهد که همه ساکنان زمین آن را بشنوند که آگاه باشید، حجّت خداوند متعال پهلوی کعبه ظهور کرده است با او بیعت کنید که حق با او و در او [و در این تبعیت] است.» #📚پی نوشتها 248. «بحارالانوار»، ج 53، ص 8؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 269؛ «یوم‌الخلاص»، ص 543؛ «المهدی(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 341. 249. «کمال الدین و تمام النعمه»، ج 2، ص 372؛ «اعلام‌الوری»، ج 2، ص 241؛ «یوم‌الخلاص»، ص 545؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 161. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣9⃣ بخش اوّل:275 شرایط ظهور همواره در طول تاریخ، در مقابل پیامبرانی که همگی برای هدایت مردم آمده بودند، منکران و جاهلانی قدعلم کرده و به مخالفت و آزار و اذیّت ایشان می‌پرداخته‌اند تا آنجا که اشرف و اعظم انبیا حضرت محمّد مصطفی(ص) فرمودند: «مَا أُوذِیَ‌ نَبِیٌ‌ مِثْلَ مَا أُوذِیت‌؛276 هیچ پیامبری به اندازه من مورد آزار و اذیّت قرار نگرفت.» «قرآن» هم این مسئله را چنین بیان کرده است: «یا حَسرَةً عَلَی العِبادِ ما یَأتیهِم مِن رَسولٍ إلاّ کانُوا بِهِ یَستَهزِئُونَ؛277 افسوس بر بندگان که همة فرستادگان (پیامبران) را مسخره کردند!» این ستم‌ها که در قالب‌های مختلف و دردناکی چون زندان و مقابله و اذیّت جلوه می‌یافت، علاوه بر همه پیامبران دامن‌گیر ائمّه(س) از حضرت علی(ع) تا امام حسن عسکری(ع) شد و آنان به رغم اینکه واجد همه صفات حسنه و کمالات بودند و بهترین مسلمانان و انسان‌های دوره خود و حتّی پیش و پس از آن دوره به شمار می‌رفتند، به این مصائب مبتلا و طیّ دو قرن و نیم پس از رحلت رسول اکرم(ص) نه تنها از شئون سیاسی و اجتماعی خویش کنار زده شدند، همواره زیر یوغ ستم بنی‌امیه و بنی‌عباس زندگی را می‌گذراندند و نهایتاً هم همگی شهید شدند. هر چند عرضة این‌همه مرد الهی از سوی خداوند متعال جهت اتمام حجّت بر بندگانش بوده است که هر که طالب صراط حق است، رهنما داشته باشد؛ لیکن چون جامعة بشری هنوز فهم و شعور کافی برای بهره‌مندی از وجود مقدّس این انسان‌های کامل را نداشته، آن خوبان را پذیرا نشده است. #📚پی نوشتها 276. «مناقب ابن شهرآشوب»، ج 3، ص 248؛ «الجامع‌الصغیر»، ج 2، ص 144، بدون مثل به نقل از اربعین حدیث، امام خمینی(ره)، ص 246. 277. سورة یس (36)، آیة 3. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣0⃣1⃣ چهارم: بالا رفتن سطح رشد و فهم عمومی و فراهم بودن شرایط جهانی در این بخش باید به دو نکتة اساسی اشاره کنیم: الف) آمادگی کشورهای مختلف و اقشار گوناگون در جهان هر چند که مؤمنان مخلص همان ندای اوّل حضرت را اجابت کرده و در ظهور به یاری ایشان می‌شتابند، لیکن گسترش و بسط اندیشة اسلامی در میان جهانیان می‌طلبد که آن حضرت مجریان و قوانین بیشتری برای نقاط مختلف جهان در دسترس داشته باشند و برای اینکه این امکان فراهم شود حکومت جهانی خویش را در تمامی نقاط عالم استقرار بخشند، لازم است که مسلمانان بدان درجه از رشد و آگاهی رسیده باشند که این قوانین و اصول جدیدی را که مطرح می‌شود، به خوبی فهمیده و آنها را به کار ببرند و با نهضت جهان‌شمول وجود مقدّس امام(عج) همراه و همگام شوند که البتّه اگر این سربازان پیش از ظهور از ایشان خطا و معصیتی هم سرزده باشد، نباید از لطف و کرامت آن امام رئوف و مهربان(عج) ناامید باشند و خدای ناکرده دچار یأس شوند. ب) یأس و ناامیدی جهانیان از تمامی تجربیات گذشته نوع نگرش مردم جهان نسبت به منجیّ و دین اسلام، یکی از مسائل مهمّی است که حضرت پس از ظهورشان با آن مواجه خواهند بود؛ یعنی مردم طبیعتاً به تمامی تجربیات و نظریّه‌های مطرح شده به عنوان فرضیه‌های شکست خورده‌ای که بطلان و پوچی آنها به وضوح مشاهده می‌شود، خواهند نگریست و از این همه ظلم و فسادی که در عالم به جهت دور افتادناز معارف الهی گریبان‌گیرشان شده، دل از تمامی سازمان‌های بین‌المللی و جهانی خواهند کند و به دنبال قانون و قاعده‌ای خواهند گشت که آنها را از این ورطة هلاک نجات بخشد و به صلاح و فلاح، رهنمونشان سازد و هر چه کشورها به کانون چنان قانون‌گذاری‌هایی نزدیک‌تر باشند، با عشق و علاقه و سرعت بیشتری تعالیم ناب اسلامی را پس از ظهور قبول کرده و بدان رو می‌کنند. به بیان دیگر، جهان و جهانیان به اینجا خواهند رسید که تمامی فرضیه‌ها و ادّعاهای دروغین نظریّه‌پردازان غیر الهی در واقع خیالات و اوهامی هستند که می‌خواسته‌اند مردم را بدان‌ها سرگرم کنند و در حقیقت تنها راه نجات بشریّت در اقصی نقاط جهان، تنها و تنها اسلام است. 295 با تحقّق تمامی این شرایط است که می‌توان توقّع ظهور حضرت را داشت که البتّه مورد اوّل و دوم که قرن‌هاست موجود بوده و به خاطر فراهم نبودن دو شرط سوم و چهارم است که تا کنون بیش از چهارده قرن است که اسلام در جهان حاکم نگشته و جهانیان سال‌هاست که گاهی خواب عدالت را دیده و حتّی بویی از آن نشنیده و طعمش را نچشیده‌اند.296 #📚پی نوشتها 295. در روایات می‌توان تأکید ویژه‌ای روی این مطلب مشاهده کرد؛ به عنوان مثال امام ششم(ع) در بسیاری از اوقات این شعر را زمزمه می‌کردند: «لکلّ اناس دولة یرقّبونها ودولتنا فی آخر الدهر یظهر؛ (شیخ صدوق، «الامالی»، ص 396). هر مردمی را دولتی است که منتظرآن هستند و دولت ما در پایان روزگار آشکار می‌شود.» امام باقر(ع) در بیان علّت این امر می‌فرمایند: «... تا وقتی شیوة حکومت ما را دیدند، نگویند «... تا وقتی شیوة حکومت ما را دیدند، نگویند اگر ما هم به حکومت می‌رسیدیم، به شیوة ایشان رفتار می‌کردیم.» (الکافی ،ج1،ص396) و یا امام صادق(ع) در همین رابطه فرمودند: «...تا کسی نگوید اگر ما هم به حکومت می‌رسیدیم، به عدالت رفتار می‌کردیم.» (شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 472.) جهت توضیحات بیشتر، ر.ک: پسندیده، عباس، «آخرین دولت»، ماهنامة «موعود»، ش 36، صص 22-26.(م). 296. تفصیل مطالب این بخش را می‌توانید در کتاب «تاریخ مابعدالظهور»، ص 203 مطالعه نمایید. #اللهـم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت8⃣1⃣1⃣ علاوه بر این که در موارد بسیاری رسول مکرّم خداوند(ص) و معصومان(ع)، شدیداً تأکید نموده‌اند که: «سمعت الحسین بن علی بن أبی طالب(ع) قال: ُ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ‌ اللَّهُ‌ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی فَیَمْلَأَهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً کَذَلِکَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) یَقُول‌؛324 از امام حسین(ع) شنیدم که فرمودند: «از پیامبر اکرم(ص) شنیدم که فرمودند: «حتّی اگر از عمر هستی بیش از یک روز باقی نمانده باشد، خداوند آن‌قدر این روز را طولانی می‌کند که حضرت مهدی(عج) ظهور کرده و جهان را مملوّ از قسط و عدل گرداند.» چهارم، تعیین زمان ظهور حضرت مهدی(عج) بسیاری از روایات، ما را از توقیت (مشخّص کردن زمان) ظهور یا تعیین محدودة زمانی برای ظهور حضرت به شدّت نهی و شیعیان را امر کرده‌اند که هرکه را چنین کرد، تکذیب کنند و دروغگو بشمارند؛ چرا که این مطلب در زمرة اسرار الهی است و ه کس آن را نمی‌داند؛ امام صادق(ع) به محمّد بن مسلم فرمودند: «یَا مُحَمَّدُ مَنْ‌ أَخْبَرَکَ‌ عَنَّا تَوْقِیتاً فَلَا تَهَابُهُ‌ أَنْ تُکَذِّبَهُ فَإِنَّا لَا نُوَقِّتُ وَقْتا325 محمّد! اگر کسی، وقتی از جانب ما [برای ظهور حضرت مهدی(عج)] نقل کرد، از اینکه او را تکذیب کنی، نترس! چرا که ما برای احدی تعیین وقت نمی‌کنیم.» وقتی فضیل از امام باقر(ع) می‌پرسد که: آیا این مسئله وقتی مشخّص دارد؟ حضرت سه مرتبه می‌فرمایند: «کَذَبَ‌ الْوَقَّاتُونَ‌ کَذَبَ‌ الْوَقَّاتُونَ‌ کَذَبَ‌ الْوَقَّاتُون‌؛326 آنها که وقت تعیین می‌کنند، دروغ می‌گویند.» #📚پی نوشتها 324. رک: «کمال الدین و تمام النعمه»، ج1، ص 280؛ «الارشاد»، ج 2، ص 340؛ «اعلام‌الوری»، ص 401؛ «بحارالانوار»، ج 51، ص 133. 325. «بشارةالاسلام»، ص 298؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 117. 326. شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 426؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 103؛ «منتخب‌الاثر»، ص 463. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664