💠 بیان شهید مطهری
در احاديث زيادى امر شده #تحت_الحنك هميشه در زير گلو افتاده باشد، نه در حال نماز فقط بلكه در همه احوال. يكى از آن احاديث اين است: «اَلْفَرْقُ بَيْنَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُشْرِكينَ التَّلَحّى» يعنى فرق بين مسلمان و مشرك تحت الحنك در زير گلو انداختن است.
عده‌اى از #اخباريين به اين حديث و امثال آن تمسك كرده مى‌گويند هميشه بايد تحت الحنك افتاده باشد. ولى مرحوم #ملامحسن_فيض با اينكه به #اجتهاد خوشبين نبوده، در وافى باب الزىّ و التجمل، اجتهادى دارد، مى‌فرمايد در قديم مشركين شعارى داشتند كه تحت الحنك را به بالا مى‌بستند و نام اين عمل را «#اقتعاط» مى‌گذاشته‌اند.
اگر كسى اين كار را مى‌كرد معنايش اين بود كه من جزء آنها هستم. اين حديث دستور مبارزه و عدم پيروى از آن شعار را مى‌دهد. ولى امروز ديگر آن شعار از بين رفته پس موضوعى براى اين حديث باقى نيست. حالا برعكس چون همه تحت الحنك را به بالا مى‌بندند اگر كسى تحت الحنك را در زير چانه چرخ بدهد حرام است، زيرا #لباس_شهرت مى‌شود و لباس شهرت حرام است.
در اينجا جمود اخباريگرى حكم مى‌كند كه بگوييم در متن اين حديث دستور تحت الحنك انداختن رسيده و ديگر فضولى است كه ما در اطراف آن حرف بزنيم و نظر بدهيم و اجتهاد كنيم. ولى فكر اجتهادى مى‌گويد ما دو دستور داريم: يكى دستور احتراز از شعار مشركين كه روح مضمون اين حديث است، و يكى دستور ترك لباس شهرت.
در ايامى كه آن شعار در دنيا موجود بوده و مسلمانها از آن شعار احتراز مى‌كرده‌اند، بر همه واجب بوده كه تحت الحنك بيندازند، ولى امروز كه آن موضوع از بين رفته و از شعار بودن خارج شده و در عمل هيچ كس تحت الحنك نمى‌اندازد، اگر كسى اين كار را بكند مصداق لباس شهرت است و حرام است.
مجموعه آثار استاد شهید مطهری (اصل اجتهاد در اسلام)، جلد: ۲۰، صفحه: ۱۷۱
