#فولکلور،ائل بیلیمی،دانش عامه #جلوه_های_ویژه فرهنگی حمام قلعه #پیرایش مردانه درحمام قلعه قدیم، برای هرکاری به صورت حرفه ای، افرادی به کار گمارده می شدند که با قراردادهای فصلی یا سالانه به ارائه خدمت می پرداختند و حق الزحمه خود را، در اذای ارائه خدمت در زمانی معین یا سالانه دریافت می نمودند.ازقبیل: دهقان، باغبان، آسیابان دشتبان، قورقبان، پالیزبان، خوکبان، چوپان، چاله بان، حمامی، آهنگر، نجار، سلمانی و ... استاد #سلمانی کسی بود که کارش، پیرایش و آرایش مردان، پسربچه ها، جوانان و آقا دامادها در مراسم های عروسی بود.مردان حمام قلعه، بخصوص کهنسالان و مسن ترها، معمولاً موی سر می تراشیدند، ‌ریش خود را، بلند نگه می داشتند شانه ای مخصوص برای شانه کردن محاسن خود داشتند که در داخل سجاده نگه داری می کردند تا قبل از ایستادن بر نماز، ریششان را شانه کرده باشند، عرقچین پوشیده و بر روی آن مندیل می پیچیدند. میانسالان نیز،چون مسن ترها،موی سر می تراشیدند عرقچین پوشیده مندیل می پیچیدند با این تفاوت که ریش خود را،می تراشیدند، سبیل نگه می داشتند و قسمتی از ابتدای مندیل را،از پشت سر آویزان می کردند ضمن آن که جوان پسند بود در مواقع ضروری مانند سرما و گرما، توفان و گرد و خاک و ... به آن دسترسی داشتند تا به عنوان ماسک مورد استفاده قرار دهند. جوانان موی سر را، اصلاح می کردند، در اصطلاح #پوکول(فکل) می گذاشتند و کلاه #بقنه(نوعی قره گل) یا عرقچین ابریشمی سوزندوزی شده، برشاخ می گذاشتند و کت شلوار شال، می پوشیدند که گاهی برای خودنمایی، بر اسب راهوار مزیّن به یراق آلات، سوار شده و می تاختند. برخی مانند تحصیل کردگان نیز، دور سر خود را، اصلاح می کردند و فکل خود را، به یک طرف سر، شانه زده، مرتب می ساختند و بدون سرپوش در جامعه رفت و آمد می نمودند. معمولاًسلمانی موی سر پسر بچه ها را، می تراشید و بنابر سلیقه کودک یا خانواده اش قسمتی از موی تارک سر را، عین کاکل ذرت نگه می داشت که #کوءکیل(کاکل) گفته می شد یا این که قسمتی از موی پیشانی را، نگه می داشت که #پوکول(فکل) می گفتند در مواردی نیز، همچون کودکان مدرسه برو که #مدرسه_چاغا می نامیدند تمام موی سرش را،می تراشید تا اصول بهداشتی مدرسه رعایت شده باشد. در گذشته حمام قلعه افراد زیادی، سلمانی کرده اند اما از معروف ترین آنها،می توان از شادروان #قوربانعل_سلمان(قربانعلی لشکری) یادکرد که سالیان متمادی در حمام قلعه به شغل سلمانی مشغول بود بعید است از نسل ما کسی باشد که از نوازش دستان وی و ماشینهای دستی سلمانی اش،بی نصیب بوده باشد ماشینهایی که گاهی براثر کار زیاد،دندانه هایشان کُند، می شدند و با کشیدن موی سر آه از نهاد کودکان در می آمد و صدای آخ و واخشان گوش فلک را کر می کرد می رفتند تا نوبت بعدی اصلاحشان که فراموشش کنند به این امید که دندانه های ماشین های استاد سلمانی تیز، شده باشند تا دیگر صحنه قبلی تکرار نشود. یادآن روزها، با همه ی کم و کاستی هایش بخیر! علی کوهستانی اسیق سو🌹 موزه مجازی حمام قلعه ۱۴۰۳/۱/۴ https://t.me/hammamghaleh https://eitaa.com/moozehmajaz