#فولکلور،ائل بیلیمی،دانش عامه #آیینها ورسمها #قونشوپایو،کوه سهم،نذر،وقف کلمه ی #قونشوپایو به معنی سهم و قسمت همسایه می باشد و آن رسمی بسیار،زیبا و پسندیده بود که از قدیم الایام درحمام قلعه و ایسیق سو،انجام می داده اند. در این رسم زیبا، هر کسی که تولیدات دامی یا کشاورزی و باغی داشت سعی می کرد سهمی برای بستگان و همسایگان خود، در نظر بگیرد و هدیه کند که این عمل را، #پایلاماق(یاربخش)"می گفتند. در این رسم اگر کسی زراعتی از قبیل خربزه هندوانه داشت یا تولیدات باغی مانند سیب، گلابی، زردآلو، گردو، خیار و ... یا تولیدات دامی از قبیل ققه نق(آغوزپخته)، دئله مه(فله)، مسکه و ... داشت برای همسایه هایی که از آن نوع محصول نداشتند، بخصوص همسایگانی که بضاعت مالی کمتری داشتند مقداری هدیه می کردند. ازحسنات این رسم همان بس که بچه هیچ همسایه ای،از نداشتن و نخوردن آن نوع محصول،حسرت به دل نمی ماند ضمن آنکه نوعی کمک آبرومندانه برای افراد کم بضاعت هم بود بدون آنکه احساس حقارت کنند زیرا آن را، هدیه می پنداشتند نه کمک و امداد. لذا نه تنها با افتخار، می پذیرفتند بلکه گاهی اگر"قونشوپایو"داده نمی شد به زبان هم می آوردند و گلایه می کردند که از قلم افتاده اند. همچنین باغداران، شاخه ای از درختان میوه خود از قبیل گردو، زردآلو و ...  را که در کنار باغ و جنب ممرعام قرار داشت جمع آوری،نمی کردند تا رهگذران و کودکان،از آن بهره مند شوند یا اینکه میوه درختان را،صد در صد جمع نمی کردند در اصطلاح به #قوش_و_قارقا نگه می داشتند تا کسانی که نیازمند هستند آنها،را جمع آوری نمایند این عمل را، #خوشه_ئتماق(خوشه چینی) می گفتند در درو زراعت نیز، چنین رفتاری را داشتند یعنی صاحب زراعت جهت منتفع شدن کسانی که محتاج بوده و از مزارع درو شده خوشه چینی می نمودند عمداً قسمتی از زراعت را،درو نمی کردند یا از خوشه ها به زمین می ریختندتا خوشه چینها آنها را،بچیننداین نوع درو کردن زراعت را #لمشت_اورماق(بد درو کردن)می گفتند تا ازحس تحقیر افراد در عمدی بودن نحوه درو بکاهند و حرمتشان کاملاً حفظ شود. سحرگه رهروی، در سر زمینی همی گفت: این معما با قرینی ثوابت باشد  ای  دارای خرمن! اگررحمی کنی برخوشه چینی                                "حافظ"   علاوه برآن،کشاورزان پس از جدا کردن ذکات محصول خود،مقداری گندم یا جو را،هم برای سادات فقیر، در نظرمی گرفتند که #کوه_سهم گفته می شد عین همین کار را، باغداران در برداشت محصول گردو، انجام می دادند و سهمی برای سادات، در نظر می گرفتند. امروزه نیز،این رسم،قدری کم رنگ تر،کماکان ادامه دارد وانجام می گیرد. افراد متمکن علاوه بر"قونشوپایو" گاهی محصول زمین زراعتی،درختان میوه بویژه گردو را، وقف میکردند همچنین دامی را یا شیر دامهایشان را، #نذر می نمودند تا به مصرف، مستمندان برسد.در وقف زمین و درختان، علاوه بر جهت های عام المنفعه ی آنها، درختان گردو را، با عنوان #وقف_رهگذر می کاشتند تا هرکس که از این نوع محصول ندارد یا غریبه ای که رهگذر است مورد استفاده قرار دهد. ازجمله این درختان پربرکت،درخت گردوی تنومندی،درجنب حسینیه (بسیج) حمام قلعه بود که توسط مرحوم حاج رمضانعلی رحمانی کاشته و وقف شده بود. رهگذران، نزدیک به یک قرن بود که از آن بهره مند می شدند اما متاسفانه در سالهای اخیر، شاخه های آن براثر بیماری خشک شد تا سرانجام درسال گذشته تنه ی آن را نیز، بریدند. به جهت انجام چنین رسمهای زیبایی، توسط درگذشتگانمان درمسیرحمام قلعه وایسیق سو،به درختان وقفی متعددی برمی خوریم که نوع وقفشان مخصوص بزرگداشت مراسمهای ایام محرم،با عنوان #وقف_سیدالشهدا"می باشند. درگذشته همه ساله محصولات این درختان را، جمع آوری می نمودند و درمراسمهای ماه محرم به مصرف می رساندند اما امروزه این درختان را،به اجاره می دهند و عایدی حاصل از آن را، به موادغذایی تبدیل می نمایند و در ایام ماه محرم،عزاداران سیدالشهدا"ع" را،اطعام می نمایند. سلام و درود خدا،برگذشتگان نیک اندیش ما باد! که چنین رسمهای زیبایی را،به یادگار گذاشته اند و بندگان خدا را، از برکات آن به فیض می رسانده اند! "مشک جهان،گر همه عطار داشت وقف   خط    غالیه فامت،   کنم" ✍علی کوهستانی اسیق سو🌹 موزه مجازی حمام قلعه ۱۴۰۲/۱۰/۴ https://t.me/hammamghaleh https://eitaa.com/moozehmajazi