✅💠 منم اون حسرتی حرم ندیده... 😔 #کلیپ_تصویری #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 زیارت نیابتی نبضش تند شد. -: «مرزهای زمینی بسته است.» قلبش توی سینه یخ بست. صدای تلویزیون را قطع کرد. با هر قدم زائران، اشک روی گونه اش می افتاد. تلویزیون را خاموش کرد. دست روی چشم ها کشید: « اربعین شده فقط برا پولدارا!» موبایل توی جیبش به لرزش افتاد: «سلام... هیچ جا، خونه ام... روضه دارین؟ امشب؟ ... باشه. میام. خداحافظ.» وضو گرفت. لباس سیاهش را پوشید. نگاه به نگاه توی آینه انداخت:«مگه روضه ی امام حسین مثل حرمش نیست؟!» لبخند روی لبش جا خوش کرد. از خانه خارج شد. خدا صدای بوق تاکسی... نگاهش افتاد به تیر چراغ برق: «عمودِ اول، موکب مختارثقفی، لبیک یا حسین... دومین تیر چراغ برق؛عمودِ دوم، موکب میثم تمار، لبیک یا حسین ... ؛ آخرین عمود... السلام علیک یا اباالفضل العباس!» #داستانک #گروه_تبلیغی_مسطور #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 امام حسین علیه السلام چراغ هدایت است 🔹 ۴ اختلاف تصویر را پیدا کنید. ▪️خالق اثر : ملیحه نبی #عکس_نوشت #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

چقدر حوصله تا شور عاقلی بکند؟ به پای عقل بیاید عزا دلی بکند مسیح اشک به شط شناخت تن شوید برای شور وعزا حس کاملی بکند حماسه های حسینی یکی یکی خواند فرزدقی بگذارد که  دعبلی بکند ✍ شعر از محمد رحیمی #شعر #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 « ای کاش» دهانم را باز کردم، می خواستم همه ی آنچه میبینم را در سینه ام جای بدهم. ولی دیگر پر شده بود. دوست داشتم سینه ام را هزار برابر کنم. یا هزار تایش را از خدا هدیه بگیرم. ولی افسوس فقط یکی بود. وقتی سیر شدم. دهانم را مهر کردم و دستانم را به بازویش گره زدم. سرم را بر شانه هایش گذاشتم. چقدر غمگین بودم. ای کاش او لبی بر لبم می گذاشت. مرا از جانش بیشتر دوست داشت و من او را. می تاخت و مرا با عشق می برد. ولی مسیر عبورش را نفرت ها بسته بود. در میان بارش خشم با ضربه ای که فرو آمد بازویش از دستم رها شد. به بازوی دیگرش چسبیدم، آن هم با ضربه ای دیگر از میان دستانم فرو افتاد. با شکم بر زمین افتادم، دهانم را باز نکردم. ترسیدم مبادا چیزی از دهانم بریزد که نباید. در خودم فریاد میزدم: مرا رها کن.... برووووو.... برو..... تو را بیش از من می‌خواهند.... برووووو ولی خم شد و من را به دندان گرفت. چقدر نفسش داغ بود. لبهایش خشک و بازوهایش پر از خون بود. با من می دوید. او چشمهایش به سمت خیمه ها بود و من چشمهایم به لبهای خشک و سیمای باوفایش.... ناگهان تیری بر چشمش نشست، خونِ چراغِ خاموش شده اش بر گلویم چکید، گلوی سردم با خونش گرم شد. ولی متوقف نشد. طولی نکشید، که تیری دیگر سینه ام را به سینه اش دوخت. بی رنگی امانتی که در من داشت با رنگ سرخ خونش رنگین شد. در کمال حیرت ماه، بر روی زانوهایش بر زمین افتاد، نه به خاطر زخم هایش، نه، فقط به خاطر سینه ی من که شکافته شد. شرمنده‌ام که بیش از این نتوانستم همراهیت کنم. فقط ای کاش میشد، لبت را کمی تر کنم. ✍ نویسنده : آمنه خلیلی #داستانک #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 به تو از دور سلام... تدوینگر : مشکوة مهرپرور #کلیپ_تصویری #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 آن عزیز خدا 🔹داستانی عملیاتی،حرکتی ✍نوشته کلر ژوبرت ▪️ویژه محرم #پادکست #شب_قصه #گروه_تبلیغی_یاردبستانی #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 دلی که جا گذاشتم 1⃣ قسمت دوم 🔹 گوینده و تدوین گر : زهره بهرامی #کلیپ_تصویری #قصه_گویی #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 من ایرانم و تو عراقی... 🔹خالق اثر : ملیحه نبی #عکس_نوشت #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

باز امشب دل هوای ناله کرد 🌷شور گل خواهیم، میل لاله کرد از کدامین لاله می گویم سخن؟! 🥀لاله های واژگون بی کفن راستی آن عاشقان سینه چاک خود چه می کردند در آن خون و خاک؟ یک بغل گل های خوشبو سر به سر جمله پوشیدند شولای خطر مست ساقی، باده و جامش کجاست؟ تشنه ی دیدار، آرامش کجاست؟ پس چه باک از مرگ دارد بی قرار؟ مرغ روحش می گریزد از غبار راز دشت لاله ها باشد عجیب اصغر قنداقه دارد تا حبیب پیر زال رو مرگ و طفل خُرد من نمی دانم کِه بهتر رفت و بُرد؟ آنکه بعد از سال ها رنج و بلا می کشندش در زمین کربلا؟ یا همان طفلی که ناخندیده رفت عاشق و شیدایی و سنجیده رفت یاد حُر یاد دل آزاده است یاد برگشت پیاله زاده است چون پیاله خالی از مِی می شود روح مستی از دلش هِی می شود جام خالی تا که می گردد ایاق روحش از عشّاق، می گیرد سراغ تا نگیرد داغ لب هارا به شور کوی مستان را نمی تابد عبور تا نباشی حُرّ، نمی دانیش، کیست کیست این جا مانده ی پیوسته، کیست؟ وقتی از عباس می گویی و مشک اختیاری کو که گیرد راه اشک کیست عباس آنکه فرزند علی است در صف نام آوران یکتا یلی است غیرت حیدر به سیمایی نجیب قله ای در سربلندی بی رقیب در سرش تنها رضای مقتداست چون رضای مقتدا حکم خداست قوی زیبا خواست تا آب آورد تشنگان را قوت و تاب آورد آب ماند و ساقی از آن خاک رفت پر در آورد و چنان چالاک رفت آه ای عشاق شیدای بلا تشنه کامان دیار نینوا جان شیرین، چرک دستان شما جان ما چرکان به قربان شما تا نمی فهمد دلم این داغ را از برون کوچه بینم باغ را خام خامم خام خامم ، یک کلام لب فرو می بندم اینجا، والسلام ✍ شعر از: محمد رحیمی #شعر #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 مثل پرنده بال گشودی و رها شدی کوچکترین ستاره سر نیزه ها شدی... 🔹 تولید و تدوین: علی صادقیان #کلیپ_تصویری #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 خیلی از شما بچه های عزیزم، حتما چیزهای زیادی درباره واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام شنیدید، ولی ببینم درباره اربعین حسینی هم کسی براتون حرفی زده؟ ❇️ پس کلیپ بالا رو گوش کنید و ببینید تا بدونیم روز اربعین چه اتفاقی افتاده.. 🔹گوينده و تدوین:نفیسه شامحمدی #کلیپ_تصویری #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 بهت بدهکارم می‌دونی‌چقدر دوست دارم اگه برداری ازم،نگات را بیچارم 🔹تدوینگر : فاطمه زمانی #کلیپ_تصویری #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 « تمام» کم‌نظیر بودم، من را معمولاً برای هنرنمایی های خاص می بردند. وقتی در دستان قدرتمند او قرار گرفتم و به بقیه نگاهی انداختم، دیدم چقدر آنها ضعیف تر از من هستند. فقط میتوانستند کمی از کار را انجام بدهند. ولی من کار را تمام می کردم. لب های غنچه شده ام را به سمت آسمان گرفتم و پاهایم را محکم به پشتش چسباندم. می رفتیم و من شاد بودم از تاختن اسب ها و سرعتِ رسیدنم تا مقصد. چه فضای سنگینی بود!! چشمانم درست نمی‌دید. قرار بود، من چه کاری را تمام کنم؟؟ بی صبرانه منتظر بودم. وقتی دستان ضمختش را آورد تا من را بیرون بکشد، دلم متلاطم شد. بوسه ای به سر انگشتانش زدم و گفتم: خاکش میکنم، همه چیز را به من بسپار.... با دو دستم دستانش را چسبیدم. 🏹او با تمام قدرت، من را در رنگین کمان نفرت گذاشت، کشید و رهایم کرد. میرفتم، ولی، وای بر من.... به کدام سمت و به سوی چه کسی؟؟ سرم را به عقب کشیدم. دهانم را جمع کردم. می خواستم پاهایم را بر زمین بگذارم، ولی شدت پرتاب شدنم آنقدر زیاد بود که کاری از من بر نمی آمد. من فرو رفتم، در میان گلویی ظریف و نحیف. 😭سرش با رسیدن من، از تنش جدا شد. تمام خونش بر بال های درد نشست و به سوی آسمان رفت. ولی من از قطرات خونش اشک ندامت و حسرت ساختم. لعنت به دستی که من را ساخت... لعنت به دستی که من را در زه کمان گذاشت و رها کرد... لعنت به کسانی که تیر سه شعبه را دیدند و کاری نکردند.... سالهاست در خاک کربلا مدفون شده ام و لبهایم آغشته به خون ۶ ماهه ای بی گناه است. با این لب ها، چطور می توانم نزد خدا از عشق بازی با او بگویم؟ زخمی که من بر قلب حسین زده ام را، هیچ ذره ای از عالم از امروز تا به ابد فراموش نخواهد کرد . ای کاش زمان به عقب برمیگشت.... ✍ نویسنده : آمنه خلیلی #داستانک #محرم_1400 #آثار_نمونه

✅💠 به تو از دور سلام... 🔹تدوینگر : سمیرا حاج محمدی #کلیپ_تصویری #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 پسرم! پیچیدم توی خیابان. از همان دور شناختمش. جور خاصی می ایستاد. پای راست را کمی جلوتر از پای چپ می گذاشت و سنگینی بدنش را رویش می انداخت. دویدم. کوله، خودش را به کمرم می زد. -:«مامان! مامان!» روی چرخاند. سر به زیر انداختم. پای چپ را پشت پای راست مخفی کرد. لنگه کفش سرِجایش ماند. بندش پاره بود. نگاهم را از انگشت پای راستش که از نوک کفش بیرون زده بودگرفتم. لنگه کفش را برداشتم. به مغازه ی آن طرف خیابان نگاه کردم: «الان میام.» ... راننده دست روی بوق گذاشت. پریدم کنار دیوار؛ درست روبرویش. دمپایی را جلوی پایش گذاشتم:«اندازه است؟» پاهایش را کرد توی دمپایی:«وسط راه بندش پاره شد... خیر ببینی.» کفش ها را گذاشتم توی پلاستیک دمپایی:« اینم کفشا.» پلاستیک را زیر چادر قایم کرد. صدایش نایِ فریاد شدن نداشت: «اسمت چیه پسرم؟» ایستادم. سر گرداندم به طرفش. نگاهم افتاد به پرچم سیاه آویزان از پل عابر پیاده: «حسن!» #داستانک #گروه_تبلیغی_مسطور / عصمت مصطفوی #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 خوبه سیاه پوش بشه حتی تن عروسک ✍شاعر: آقای محمد رحیمی 🔹گوینده و تدوین: ملیحه نبی #کلیپ_تصویری #شعر_کودک #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 آخرین سرباز 🔹 خالقان اثر : زهرا محمدی، مریم محمدی 🥇حائز رتبه برتر #گرافیک #پوستر #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 چراغ هدایت 🔹 خالق اثر : علی صادقیان #گرافیک #پوستر #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 اصلا رقیه نه، دختر خودت یک شب میان کوچه بماند چه میکنی؟ 🔹 خالق اثر : سید امین علمداری #گرافیک #پوستر #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

🌺 نمونه پوسترهای تولید شده در کارگاه گرافیکِ مطالبه‌گر شهر اصفهان 🌀 از کارگاه‌های نخستین سوگواره بین‌المللی ملت امام حسین علیه‌السلام 🇮🇷 اداره فضای مجازی، هنر و رسانه 🇮🇷 دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان 🌐 @Morsalat_ir

✅💠 مقام اول ⚫️ مقام خون‌خواهی امام حسین علیه السلام 🔹خالق اثر : زهرا اسحاقیان #عکس_نوشت #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 زندانی بی قرار نذر داشت هر سال اربعین، پای پیاده، به زیارت امام حسین ع برود. اما بخاطر شرایط بد اقتصادی، کارش رونق نداشت و همین امر، باعث شد ، چک بکشد و پنج میلیون ، فقط پنج میلیون، از آشنایی، قرض کند.‌ و صد افسوس که نتوانست قرضش را ادا کند و طلبکار، گرفتار زندانش کرد. در خلوت ناخواسته زندان، اصلی ترین غمی که بر سینه اش، سنگینی می کرد، جا ماندن از غافله اربعین بود. بی تابی هایش بقیه را هم کلافه می کرد و همین مساله، موجب شد تا به رییس زندان از حال بد او شکایت کنند. وقتی به دفتر ریاست زندان احضار شد ، تصورش را هم نمی کرد که چه چیزی منتظر اوست، رئیس زندان، خبر آزادیش را به او داد. خیران، مبلغ چکش را به طلبکار پرداخت کرده بودند و فقط ده روز بعد از زندانی شدنش، آزاد می شد.‌ او اصلا خوشحال نبود. چرا؟ چون بدرستی پیش خودش فکر می کرد، با این سوء سابقه و دست خالی، کربلا رفتن، آرزو و رویا شد. پایش را که از در زندان بیرون گذاشت، پیرمرد تپلی، که بنظر خیلی سرحال می آمد، صدایش کرد. و منتظر جواب او نشد. پیرمرد، خودش بسمت او آمد و تعارفش کرد تا سوار ماشینش بشود. او با تعجب و بی حوصله، سوار ماشین پیرمرد شد. به هرحال، گزینه دیگری هم نداشت. پیرمرد، از خیران نیکوکار بود و احوال او را می دانست، کارش را ردیف کرد و راهی سفر کربلا شد. در راه فقط به یک چیز فکر می کرد.‌طلبیده را میله های زندان هم نمی تواند اسیر کند. هوا صاف و آفتابی بود اما هواشناسی قلبش، بارش های تند و رگبار های شدیدی را خبر می داد. ✍ به قلم: محمد رحیمی #داستانک #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 میان نخل خورشید قصد نداشت دست از وظیفه‌اش بردارد. خاک سرد را کوره آتش، بدن‌های خسته را خشک و لب‌های تر را کویری می‌کرد. حسین عرق از پیشانی‌اش پاک کرد. زبان روی‌لب‌های خشکیده اش کشید. چشم‌هایش میان شبح‌های انسانی به دنبال قامت رعنای علی گشت. ساعتی قبل پسرش را در آغوش گرفته بود. شانه‌های پهنش را وجب و چشم‌های سیاهش را نظاره کرده بود؛ بازوهایش را میان بازوهای خود گرفته و پیشانی‌اش را بوسیده بود؛ اما تمام وجودش همچنان تشنه به آغوش کشیدن علی بودند. صدای علی را از میان جهش جرقه‌های آهن و هیاهو جمعیت شنید: « تشنه‌ام بابا، جرعه‌ای آب می‌خواهم. » حسین به میان نخل‌ها چشم دوخت جایی که آب خنک و روان از میان درختان عبور می‌کرد. سمت نخل‌ها قدم برداشت. چهره‌های سرخ و عرق کرده‌ی جماعت عهد شکن مقابلش صف کشیدند. تیر و نیزه از هر سو به سمتش پرتاب شد. سپر مقابل صورت گرفت و تیر و نیزه‌ها را پیش از رسیدن به بدنش به آغوش خاک مهمان کرد؛ اما قبل از اینکه قدمی دیگر بردارد موج دیگری از تیر و نیزه به سمتش پرتاب شد. لب‌های تشنه‌ی علی از جلو چشم‌هایش دور نمی‌شد. رو به سوی علی از میان لب‌های ترک خورده اش فریاد زد: « کمی صبر کن پسرم، به زودی جدت را ملاقات می‌کنی، او چنان شربت آبی به تو بنوشاند که هرگز تشنه نشوی.» لبخند روی لب‌های علی را بدون دیدن هم حس کرد. او عاشق پدربزرگش بود و همیشه دلش می‌خواست او را ملاقات کند. میان چکاچک شمشیرها و قدم‌هایش به سمت نخلستان، قلبش صدای افتادن قامت علی را شنید. چشم به سوی جماعت و گردوغبار دور علی دوخت. به سمتش پرواز کرد. جمعیت دورش را با شمشیر از هم شکافت. جلوی بدن پاره پاره و خونی علی نشست. سر علی را از روی خاک داغ بلند کرد و روی پای خود گذاشت. لب‌های خشکش را به صورت خاکی علی چسباند. کنار گوشش نجوا کرد: « خداوند بکشد کسانی که تو را کشتند! چقدر اینان نسبت به خداوند و هتک حرمت رسول خدا گستاخ شده‌اند. پسرم! بعد از تو خاک بر سر این دنیا.» ✍ به قلم : زهرا باغبانان #داستانک #گروه_تبلیغی_مسطور #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 اللهم ارزقنا کربلا... 🔹خالق اثر : نفیسه شامحمدی #عکس_نوشت #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh

✅💠 «رقیه» چرا منو برداشتی؟ با توام خانوم... چراااااا گوش نمیکنی؟ تو رو خدا منو نبر. ولی زن جوان هیچ توجهی به فریادهای من نمیکرد. انگار کر شده بود. زدم زیر گریه :تو حق نداری منو ببری، حق نداری. میفهمی؟؟ ولی باز هم جوابی نشنیدم. من را در پارچه‌ای پیچیدند. باورم نمیشد دارند به زور من را از کنار کسی که این همه دوستش داشتم می بردند. همه جا تاریک شد. خاطرات بودنم در کنارش را مرور می‌کردم و به پهنای صورت اشک می ریختم. بالاخره چمدان بعد از ساعت ها باز شد. ابتدا نور کمی دیده میشد ولی بعد همه چمدان پر از نور شد. آنجا پر از سوغاتی های رنگارنگ بود. دستی به داخل چمدان و به سمت من آمد. خودم را کنار کشیدم، هر کاری کردم، که خودم را پنهان کنم. نشد که نشد. آن دست من را گرفت و از چمدان بیرون برد. همهمه ی عجیبی بود. هر کس مرا در دستش می‌دید می‌گفت: یه کمم به من بدید. اندازه ی پر یه مگسم خوبه. با تعجب نگاهشان می کردم. من را کجا می بردند؟ ناگهان زن وارد اتاق کوچکی که دختر بچه ای با موهای بلوند، چشم های سبز و صورتی مثل قرص ماه در آن خوابیده بود شد. از دیدن دخترک که به شدت مریض بود ناراحت شدم. زن کنار تخت زانو زد: رقیه جان مادر، تربت امام حسین رو آوردم و آرام من را روی لبهای دخترش گذاشت. دلم قرار گرفت. لبخند رضایت روی لبهایم نشست. چقدر زیبا، نامش رقیه بود و منتظر تربت امام حسین علیه السلام، برای شفا. خودم را به او سپردم تا عشق حسین مثل قبل سر پایش کند. چه سفر دلنشینی داشتم و چه سوغاتی گرانبهایی برای رقیه بودم. ✍ به قلم: آمنه خلیلی #داستانک #محرم_1400 #آثار_نمونه @taaghcheh