#نکته_های_تربیت_فرزند نکته بیست سوم: تا جایی که می‌شود از کار کودک ایراد نگیرید زمانی که کودک شما کاری را انجام می‌دهد، اگر مدام از کار و ایراد بگیرید، کودک حس می‌کند که برای انجام کارها به‌اندازه کافی خوب نیست و تلاشش قابل‌توجه نبوده است. سعی کنید به هیچ عنوان دست به سرزنش کودک نزنید. این کار می‌تواند کودک را ناامید کند. احتمالاً دست از کار می‌کشد و دیگر تلاش نمی‌کند. اگر کودک تلاش خود را بکند و شما او را تشویق کنید، به‌مرور تلاشش را افزایش داده و دقت عملش بیشتر می‌شود. ایراد نگرفتن زیاد از حد به کودک، برای تربیت کودکان مسئولیت‌پذیر بسیار مهم است.

#گزارش_تصویری #اطلاع_رسانی ♦️انجام مشاوره بیمه ای و قانون کار به صاحبان کسب و کار و بیمه گران گرامی جهت جلوگیری از مشکلات احتمالی♦️ مژده مژده به خادمیاران گرامی و عموم شهروندان عزیز با حضور کارشناس ارشد بیمه ،مرکز مشاوره رضوی افتخار دارد تا به شما در این زمینه خدمات ارائه نماید. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه واخذ نوبت با تلفن ۳۲۶۸۸۰۴۸ تماس بگیرید. #همه‌خادم‌الرضاییم #مدیریت_کانونهای_خدمت_رضوی_استان_اصفهان #عرصه_تخصصی_مشاوره_و_مددکاری_رضوی_اصفهان

چرا نوجوانم بیشتر اوقات می خواهد تنها باشد؟ من را تنها بگذارید می خوام با خودم تنها باشم شام نمیخورم می خوام تنها باشم… این جملات به گوش اغلب والدین آشنا می باشد و همیشه این سوال را در ذهن والدین ایجاد می کند که آیا این رفتار فرزندم طبیعی است؟میل به تنهایی نوجوان شاید او مریض باشه؟ نکنه داره توی اتاق کاری می کنه که نمی خواد من ببینم ولی به طور معمول هم چنان که کودکان بزرگتر می شوند بیشتر دوست دارند تنها باشند معمولا این علاقه به تنهایی از سن ده سالگی شروع می شود و در دوران بلوغ به اوج خود می رسد. اختلافات خانوادگی: در بعضی از موارد به این دلیل فرزند شما از بقیه دوری می کند که می خواهد از مشکلات فرار کند اختلافات خانوادگی یکی از دلائل اصلی دوری گزینی فرزندان از والدین می باشد وقتی آن ها تنها می شوند به طور موقت از مشکلات رها می شوند. افسردگی: معمولا اکثر مشاورین تنهایی گزینی را نشانه ی افسردگی می دانند درست است که افراد افسرده میل به تنها بودن دارند ولی هر تنهایی دلیل بر افسردگی نیست لازم است والدین نشانه های دیگر افسردگی را در فرزند خود ببینند تا یقین کنند که فرزندشان افسردگی گرفته است ولی نشانه های افسردگی شامل یک یا چند مورد از مواردی است که اشاره می کنم کم اشتهایی،پرخوابی،بی علاقگی به هرچیزی،ماتم گرفتن(زانوی غم بغل کردن)چهره در هم و… تکنیک های مقابله با تنهایی نوجوانان ✨با او حرف بزنید:میل به تنهایی نوجوان شاید مهم ترین راهکار مقابله با تنهایی گزینی فرزندان همین باشد که با او حرف بزنید و از او بخواهید در مورد مشکلاتش با شما صحبت کند شاید دلیل تنهایی او مسئولیت های زیادش باشد شاید تکالیف مدرسه علت آن باشد و یا هر دلیل دیگری ممکن است باعث تنهایی گزینی فرزندان باشد وقتی با او صحبت می کنید سعی کنید بیشتر شنونده خوبی باشید و تا جایی که می توانید به او کمک کنید. ✨وارد دنیای مطلوب او شوید: فرزند شما در ذهن خود دنیایی دارد که با عکس ها و خاطرات و یا رویدادهای جذاب پر شده است اگر می خواهید فرزندتان وقت بیشتری را با شما باشد پس وارد دنیای مطلوب ذهن او شوید یعنی هر آنچه برای او جذاب است را پیدا کنید و سعی کنید با فرزندتان دوتایی انجام دهید این کار می تواند شامل بازی فوتبال باشد و یا دیدن یک فیلم و یا کارتون باشد و یا می تواند شامل بازی کامپیوتری باشد. ✨حفظ حریم خصوصی:میل به تنهایی نوجوان هر انسانی لازم دارد زمان هایی تنها باشد این تنهایی انتخابی می باشد پس لازم است به رسمیت شناخته شود و شرایط آن فراهم شود فرزند شما لازم دارد زمان هایی بیرون از خانه تنها باشد و یا داخل اتاقش تنها باشد این امر کاملا طبیعی است پس هیچ وقت سعی نکنید حریم خصوصی او را زیر سوال ببرید و یا با سرک کشیدن در اتاقش پی ببرید که چه کاری انجام می دهد زیرا با این کار از شما دوری می کند.

♥️🍃 همسرتان را در تربیت فرزندتان دخالت دهید، حتی اگر روشش را قبول ندارید. تا زمانی که روش همسرتان کودک آزاری نیست، داشتن رابطه با پدر بهتر از تنها تربیت کردن فرزندتان است. از نوزادی فرزندتان را ساعاتی با پدرش تنها بگذارید تا رابطه ی پدری و فرزندی شکل بگیرد. در بازی همسرتان با فرزندتان دخالت نکنید و مرتب همسرتان را تصحیح نکنید. بچه ها بدون کمک شما راحتتر با پدر خود ارتباط برقرار میکنند و مهارت تطبیق دادن با دیگران را می آموزند.

فرزندتان را انتخابگر بار بیاورید ما پدر و مادر ها عادت داریم از بچگی در همه موارد به جای فرزندانمان تصمیم بگیریم، از خورد و خوراک شان گرفته تا بازی کردنشان. البته که ما موظفیم مراقب امنیت جسمانی و روانی بچه هایمان باشد اما این به معنای آن نیست که نباید اجازه هیچ انتخاب و اشتباهی را به آنها بدهیم. اگر می خواهید فرزندتان آدم متفکری باشد در مواردی که خطری وجود ندارد به او اجازه انتخاب کردن و بعضاً اشتباه کردن بدهید. و اجازه بدهید که او به اشتباه خودش پی ببرد بدون اینکه شما سرزنشش کنید. مثالی می زنم مدتی پیش به یک مهمانی رفته بودم که قرار بود تعدادی مهمان دیگر هم به آنجا بیایند. یکی از مهمان ها بچه ای داشت که همسن فرزند صاحبخانه بود. صاحبخانه به تازگی اسباب بازی جالبی را برای فرزندشان خریده بودند و بچه اصرار داشت که آن اسباب بازی را به دوست مهمانش نشان بدهد و با هم با آن بازی کنند. واکنشی که مادر آن کودک نشان داد خیلی جالب بود: او وقتی اصرار فرزندش را دید نشست و با او چند دقیقه صحبت کرد. به او گفت که این اسباب بازی حساس است و ممکن است او و دوستش ناخواسته آن را خراب کنند. و چون فرزندش چند روز پیش به او گفته بود که چقدر این اسباب بازی را دوست دارد می داند که اگر آن خراب بشود او خیلی ناراحت خواهد شد. اما بچه که همچنان اصرار داشت خواسته اش را تکرار می کرد. مادر که سماجت او را دید، به او گفت «تو دو تا انتخاب داری یک انتخاب خوب، یک انتخاب اشتباه. انتخاب خوب این است که از این اسباب بازی استفاده نکنی و با وسایل دیگرت با دوستت بازی کنی و انتخاب اشتباه اینکه با همین اسباب بازی بازی کنی که به نظر من ممکن است خراب بشود. باز هم می خواهی همین اسباب بازی را انتخاب کنی؟» کودک با قاطعیت گفت: بله. مادر گفت «باشد. من هم آرزو می کنم که اسباب بازی ات خراب نشود». مهمان ها آمدند و بچه ها به اتاق دیگری رفتند. یک ساعت نشده فرزند صاحبخانه گریه کنان با اسباب بازی خراب شده (که دوستش خرابش کرده بود) به سراغ مادرش آمد. مادر بدون اینکه بگوید «مگر به تو نگفتم؟» یا «حالا دیدی؟» و خلاصه بدون هیچ سرزنشی کودکش را به آغوش گرفت و از او پرسید که چه شده؟ وقتی کودک قضیه را تعریف کرد و اسباب بازی شکسته را به او نشان داد مادر به او گفت: « می دانم تو الان خیلی ناراحتی ولی اتفاقی است که افتاده ... شاید من باید سفت تر برای خراب نشدن اسباب بازی ات آرزو می کردم». کودک که انگار چیز تازه ای کشف کرده باشد، ناگهان اشک هایش را پاک کرد و گفت: «نه تقصیر خودم بود نباید انتخاب اشتباه را انتخاب می کردم».  مادر با لبخند گونه کودک را بوسید و کودک با احساسی آرام تر به اتاق برگشت

‌ 🔸 اگر مردی از سمت همسرش #شاد شود، نسبت به او احساس #وابستگی شدیدی پیدا می‌کند. به نحوی که دیگر نمی‌تواند نبودن او را در ذهن خود مجسم نماید. ✅ برایش جشن تولد بگیرید، در جمع از او تمجید کنید. ✅ برای خانواده‌اش احترام قائل شوید. ✅ غذای مورد علاقه‌اش را بپزید. ✅ خلاصه به هر ترفندی که شده خوشحالش کنید. خوشحال کردن او مساوی است با وابسته کردنش نسبت به خودتان❤️ #محرمانه ‌🌐 ☎️ | ۳۲۶۸۸۰۴۸ 🆔 https://eitaa.com/MoshaverRazaviESF

مرکز مشاوره رضوی اصفهان https://eitaa.com/MoshaverRazaviESF

‌ ✅ در دوران نامزدی #خودتان باشید. اشکالی ندارد گاهی #خرابکاری کنید و از نامزدتان هم انتظار نداشته باشید بدون اشتباه باشد راحت برخورد کنید تا او هم با شما راحت باشد. #مردها دوست دارند همسرشان به آنها #انرژی دهد حتی اگر خودشان فردی آرام باشند. #شاد باشید و شوخ طبع و البته ظرفیت و جنبه خود را هم بالا ببرید. زنان و مردان #شوخ طبع زندگی زناشویی و ازدواج #موفق تری نسبت به زنان و مردان #باهوش ،جدی و عبوس دارند. #تفریحات مختلف را با هم تجربه کنید. سعی کنید بیشتر در اجتماع وکنار هم حاضر باشید، قرار بگذارید وقتی با هم بیرون میروید. برنامه ای برای #شاد کردن هم داشته باشید. #پیش‌ازازدواج ‌🌐 | ☎️ | ۳۲۶۸۸۰۴۸ 🆔 |https://eitaa.com/MoshaverRazaviESF

مهارت هایی که آینده فرزندتان را تضمین می‌کند تعداد مهارت‌هایی که یک کودک نیاز دارد تا به فردی قدرتمند، مستقل و ستودنی تبدیل شود خیلی زیاد است. بااین‌حال صفاتی وجود دارند که معمولا در کودکان سرکوب می‌کنیم. صفاتی که در رشد اجتماعی و اقتصادی آن‌ها تاثیر زیادی خواهد داشت. توانایی اول: سوال پرسیدن بچه‌ها مدام سوال می‌پرسند. این چیست؟ او کیست؟ چرا این‌طور است؟ چطور کار می‌کند؟ بعد از مدتی ما کلافه می‌شویم و می‌گوییم «نمی‌دانم، این‌قدر سوال نپرس.» حواسمان نیست که با این جواب داریم یکی از مهم‌ترین مهارت‌های کودک خود را از بین می‌بریم. سوال پرسیدن تنها به «چیست» و «چطور است» خلاصه نمی‌شود. کودک باید بتواند از ما سوال بپرسد. چرا به این مهمانی می‌رویم؟ چرا دیر غذا می‌خوریم؟ چرا تلویزیون جدید نمی‌خریم؟ این توانایی به کودک شما یاد می‌دهد که در آینده پرسشگر باشد و از مقامات بالاتر از خود سوال کند. توانایی مهم‌تر این است که او بگوید «نمی‌دانم ولی سعی می‌کنم جواب را پیدا کنم». ممکن است جواب خیلی از سوال‌های او را ندانیم. می‌توانیم با صبر و حوصله بگوییم «نمی‌دانم، بیا از گوگل بپرسیم.» یا «بیا با هم یک کتاب در این مورد بخوانیم.» به‌این‌ترتیب علاوه بر روحیه پرسشگری، توانایی یافتن پاسخ سوالات ساده را هم به او می‌دهیم. همچنین به او یاد می‌دهیم که اگر جواب یک سوال را نمی‌داند نباید از خود یک جواب بسازد. بلکه می‌تواند قبل از پاسخ دادن به سوال‌ها در مورد آن‌ها تحقیق کند. توانایی گفتن «نمی‌دانم» توانایی مهمی است؛ اما توانایی مهم‌تر این است که او بگوید «نمی‌دانم ولی سعی می‌کنم جواب را پیدا کنم». توانایی دوم: مدیریت پروژه شاید به نظر برسد که مدیریت پروژه برای کودک زیادی دشواری است؛ اما منظور ما از پروژه، پروژه فرستادن انسان به مریخ نیست. آماده شدن برای مهمانی، جمع‌کردن وسایل سفر، تمیز کردن انباری و خرید لباس نو هم پروژه هستند. در برخی از پروژه‌ها می‌توانید او را با بچه‌های دیگر (فامیل، دوست یا خواهر-برادر) همراه کنید. به این شکل او می‌آموزد که در یک پروژه با دیگران همکاری کند. سپردن وظایفی که در حد توان کودک باشد، حس خوب «‌آدم‌بزرگ» بودن به او می‌دهد. ابتدا پروژه را برای او تعریف کنید. بعد پروژه را به وظایف کوچک‌تر تقسیم کنید. وظایف را روی یک کاغذ بنویسید. هر مرحله که انجام شد در مقابل وظیفه یک تیک بگذارید. به او نشان دهید که با انجام یک‌رشته از وظایف ساده می‌تواند یک پروژه پیچیده را به پایان برساند. اگر خودتان درگیر یک پروژه هستید، اجازه دهید فرزند شما بخش کوچکی از آن را بر عهده بگیرد؛ مثلا اگر درگیر پروژه تالیف پایان‌نامه هستید، می‌توانید او را مسئول مرتب‌کردن کاغذ‌ها کنید. سپردن وظایفی که در حد توان او باشد به او حس خوب «‌آدم‌بزرگ» بودن می‌دهد. ادامه دارد...

چگونه مشکل با قیافه در دوران بلوغ را در فرزند خود بهبود ببخشیم؟ نوع برخورد والدین و واکنش‌هایی که آن‌ها به بحران‌های مرتبط با بلوغ فرزندان خود نشان می‌دهند از جمله عوامل بسیار مؤثر در میزان سازگاری نوجوانان و سلامت روان آن‌ها است. ما در ادامه به چند توصیه اشاره کرده‌ایم که به شما کمک می‌کند به فرزندتان در دوران بلوغ کمک کنید تا به پذیرش واقع بینانه‌ای در مورد ظاهر خود دست یابد و این موضوع برای او به یک بحران و مشکل جدی تبدیل نشود. فرزندتان را به صورت یک کل یکپارچه در نظر بگیرید اینکه شما در جایگاه پدر یا مادر در خانواده خود برای چه چیزهایی ارزش قائل می‌شوید و در ازای چه چیزهایی به فرزندتان پاداش می‌دهید، در نوع شکل‌گیری باورهای فرزندتان و میزان اعتماد به نفس او بسیار تأثیرگذار است. در همین راستا بسیار اهمیت دارد که فرزندتان را به خاطر توانمندی‌ها و کارهایی که می‌تواند انجام دهد تشویق کرده و او را بر مبنای نوع ظاهر و قیافه‌ای که دارد ارزش گذاری نکنید. افتخار کردن به فرزندتان به خاطر تلاش‌ها و پشتکارهایی که در زندگی از خود نشان می‌دهد فارغ از نوع ظاهری که دارد به او کمک می‌کند تا از تمرکز افراطی در مورد قیافه خود دست بردارد و برای مسائل مهم‌تری در زندگی خود وقت بگذارد. شما می‌توانید با تربیت درست و داشتن برخوردهای مناسب این پیغام را به نوجوانتان برسانید که او را همان گونه که هست به صورت یک کل یکپارچه در نظر می‌گیرید و برای توانایی‌ها و علاقه‌مندی‌های او بیش از هر چیز ارزش قائل هستید. تلاش کنید تا به طور معتدل و معمول به ظاهر و قیافه خود بپردازید. والدینی که به طور کل هیچ اهمیتی به ظاهر خود نمی‌دهند، نمی‌توانند درکی از کمال طلبی فرزندشان در دوران بلوغ داشته باشند. علاوه بر این اگر پدر و مادر خود نیز به طور افراطی دائماً درگیر قیافه و ظاهر خود باشند نمی‌توانند به درستی به فرزندشان بیاموزند که ارزش‌های جدی‌تری را در زندگی خود دنبال کند. اطرافیان و مردم را همان گونه که هستند بپذیرید و دائماً انسان‌ها را بر اساس شکل ظاهریشان قضاوت یا طبقه بندی نکنید. تلاش کنید تا عزت نفس خود را ارتقا ببخشید و بر مبنای توانمندی‌ها و تلاش‌های شخصی خود را قضاوت کنید. اگر در این زمینه دچار مشکل هستید مراجعه به یک روانشناس می‌تواند هم برای شما و هم برای تربیت فرزندانتان راهگشا باشد.

#سلامت_کودک ❤️ توانمندی های کودک سه ساله 1-      دانستن مفهوم کم، زیاد، بزرگ، کوچک 2-      دانستن مفاهیم زیر، رو، بالا یا پایین 3-      دانستن مفهوم نزدیک و دور 4-      دانستن مفهوم عقب و جلو 5-      دانستن مفهوم کوتاه و بلند 6-      کنترل مداد در دست 7-      رسم اشکال بسیار ساده 8-      تواناییی تقلید رسم خطوط عمودی، افقی، مارپیچی، دایره 9-      توانایی ورق زدن کتاب 10-  مهارت در حرف زدن 11-  توانایی ساختن یک داستان کوتاه 12-  شناختن اندام های بدن و صورت 13-  بالا و پایین پریدن با دوپا 14-  ایستادن روی یک پا برای یک لحظه 15-  توانایی چهار دست وپا و سینه خیز رفتن 16-  تعقیب اشیا با چشم 17-  پاسخ به محرکهای صوتی 18-  هماهنگی دست و پا 19-  توانایی پرتاب، کشیدن و هل دادن اشیا 20-  توانایی به نخ کشیدن مهره ها 21-  توانایی برش زدن کاغذ با قیچی 22-  توانایی دو سه قدم لی لی کردن 23-  توانایی بازی در جمعهای سه یا چهارنفره 24-  توانایی ساخت پل با بلوکهای پلاستیکی 25-  به اندازه کافی شاد و کنجکاو بودن

#تربیت_کودک 🔶 7 راهکاری که شما را یاری می کند بچه هایی راستگو بار بیاورید: 🔸مرحله اول: مفهوم حقیقت را آموزش دهید از همان کودکی (2 تا 5 سالگی) هنگام بازی کردن با کودک، تماشای تلویزیون یا هنگام کتاب خواندن تفاوت میان حقیقی و غیرحقیقی بودن را به کودک بیاموزید. این فرصت ها می توانند مقدمه ای برای شروع بحث هایی در درک مفهوم حقیقت باشند. آیا اگر یک سگ زیر غلتک آسفالت برود، مثل کاغذ پهن می شود و بعد به حالت اول برمی گردد و می دود؟ یا اینکه بابا گفت چه بچه شیرینی! می خورمت... شوخی بود و نمی خواهد تو را بخورد. 🔸مرحله دوم: معلم خوبی باشید بچه ها از همان کودکی مانند دوربین فیلمبرداری هر چه از شما می بینند و می شنوند، ضبط و تقلید می کنند پس الگوی راستگویی باشید. وقتی برای ندادن پول بلیت سن کودک را به متصدی کمتر می گویید، او موضوع را می فهمد و شاید با تعجب بگوید: «من که 3 سالم نیست، بابا! 4سالمه!» پس با گفتن دروغ های کوچک و بزرگ از همان کودکی دروغگویی را به او نیاموزید. دروغ گفتن پشت چراغ قرمز، پای تلفن و... از چشمان او دور نخواهد ماند. 🔸مرحله سوم: لاف زدن و پز دادن را دروغ گفتن ندانید به فرزندتان کمک کنید تفاوت رویا و واقعیت را دریابد و بدون اینکه او را دروغگو بخوانید، سعی کنید روی لاف زدن او اسم بگذارید. مثلا وقتی فرزندتان در مورد ماشین کنترلی پرنده اش با دوستانش حرف می زند و آن را توصیف می کند، می توانید به او پیشنهاد دهید که به دوستانش بگوید شوخی کرده و واقعیت را توضیح دهد. یادتان باشد همه بچه ها گاهی «چاخان» می کنند ولی نگذارید لاف زدن آنها با این توجهات زیاد و رفتارهای غلط به یک مشکل تبدیل شود. 🔸 مرحله چهارم: باعث دروغگویی نشوید گاهی والدین پس از مشاهده اعمال ناشایست کودک، برخورد تندی دارند و طوری از او توضیح می خواهند که مجبور به دروغگویی می شود اما هیچ وقت سوال نکنید؛ به جای اینکه بپرسید تو شیشه مربا را شکستی و به دلیل فریادی که می زنید، ترس ایجاد کنید، بگویید: «واقعا عصبانی شدم چون رفتی روی کمد و شیشه مربا رو شکستی!» بچه ها تا 4 سالگی رفتاری را که به خشنودی والدینشان بینجامد، به این معنا که «هر چیز مامان و بابا رو خوشحال کنه، خوبه و هر چه آنها را عصبانی کنه، بده» 🔸مرحله پنجم: جریمه دروغگویی با جریمه کار نادرست متفاوت است به کودک توضیح دهید اگر راست بگوید، کمتر عصبانی می شوید چون دروغگویی جریمه اش را 2 برابر می کند و واقعا به حرفتان پایبند باشید. اگر نوجوان شما به جای رفتن به منزل دوستش، از جای دیگری سر در آورده و می خواهید او را تا 2 روز از بیرون رفتن از خانه محروم کنید، توضیح دهید اول به دلیل رفتارت 2 روز محرومی و بعد به دلیل دروغگویی 2 روز دیگر هم جریمه می شوی. با این کار خواهد فهمید با راستگویی، جریمه اش نصف زمانی می شود که دروغ بگوید. از اجرای مجازات دروغگویی کوتاه نیایید. 🔸مرحله ششم: راستگویی اش را تحسین و تقویت کنید به او آرامش بدهید تا از ترس مجبور به دروغگویی نشود. اگر قبل از اینکه بفهمید، در مورد کاری که کرده به شما گفت، او را کمتر از حالت معمول تنبیه کنید. در مورد این ارفاق مراقب باشید تا بچه ها برای فریبتان از این روش استفاده نکنند، به خصوص در صورتی که سابقه دروغگویی دارند. 🔸مرحله هفتم : کمک گرفتن از متخصص و مشاور بچه های بزرگ تر از 10 سالی که مدام دروغ می گویند باید از نظر مشکلات عاطفی و روانی بررسی شوند. برخی از آنها می دانند دارند رویا بافی می کنند اما اصلا از این موضوع ناراحت نیستند. این گروه هم به پیگیری نیاز دارند https://eitaa.com/MoshaverRazaviESF

https://eitaa.com/MoshaverRazaviESF لینک کانال آموزشی کانون مشاوره و مددکاری رضوی اصفهان

روشهای تقویت استقلال در کودکان: ۱- بگذارید کودک مالک بدن خود باشد . ( خودداری از کنار زدن مداوم موهای کودک ، تکاندن خاک لباسش ، مرتب کردن یقه اش و .. ) ۲- خودتان را از جزئیات زندگی کودک دور نگاهدارید ( وقتی تکالیف مدرسه تو انجام می دی راست بشین ،‌موهاتو از جلوی چشمت بزن کنار ،‌دگمه های آستینت را ببند و … ) ۳- هر قدر کودک کم سن و سال باشد ،‌درباره اش جلوی روی او صحبت نکنید . ۴- بگذارید کودک خود پاسخ بدهد (‌نشانه واقعی احترام به استقلال کودک این است که به سئوال کننده بگویید « خودش به شما می گه ، اون خودش می دونه » ) . ۵- به آمادگی « نهایی » کودک احترام بگذارید ( گاهی اوقات کودک می خواهد به طور حتم کاری انجام دهد ولی از نظر جسمی و عاطفی هنوز برای آن کار آمادگی ندارد ،‌به جای مجبور کردن کودک می توان به او قوت قلب داد که آمادگی نهایی را به دست خواهد آورد ) . ۶- مواظب « نه » های زیادی باشید ، بعضی از کودکان یک « نه » صریح را جمله ای مستقیم علیه استقلالشان تلقی می کنند ، تعدادی جانشین های مفید هست که می توانند بدون مواجهه و برخورد ، قاطع باشند. ۷. اگر امکان دارد « بله » را جانشین « نه » کنید . ( می تونیم بریم بازی ؟ به جای « نه ، تو هنوز ناهار نخوردی » بگویید « بله، البته کمی بعد از اینکه نهار خوردی » ) ۸- برای فکر کردن کمی به خود وقت دهید . ( می تونم خونه دوستم بخوابم ؟ به جای « نه ،‌ تو هفته پیش اونجا بودی » بگویید « بذار در موردش فکر کنم » ) با اینکه کلمه نه کوتاه است و بعضی از جانشین های آن طولانی به نظر می رسد ، اگر مشاجره معمول را که ناشی از گفتن « نه » است در نظر بگیریم ، اغلب طولانی ترین راه ، کوتاهترین می شود . ۹- بگذارید خودش کارهایش را انجام دهد. گاهی پدر و مادر برایشان راحت نیست که دخالت نکنند و هنگامی که کودک در تلاش است کاری انجام دهد زود به کمک او می شتابند. گاهی از این که فرزندتان در انجام کاری وقت زیادی تلف می کند و نمی تواند فوراً آن را انجام دهد خسته می شوید. ولی باید اجازه دهید او این تجربه ها را پشت سر بگذارد و با کمک کردن به او در واقع به نفع او کاری نکرده اید. باید بگذارید او شانس یادگیری درس هایی در خصوص این کارها را داشته باشد و به او فرصت بدهید تا ببیند خودش چه کار می تواند بکند. این به او قدرت می دهد. ۱۰- بگذارید تقلا کند. پدر و مادرها دوست دارند موفقیت فرزندانشان را ببینند و اغلب برایشان سخت است که ببینند کودک در حال تقلا است. ولی باید در مقابل این وسوسه مقاومت کنید و به او کمک نکنید و بگذارید تلاشش را بکند. به او فرصت بدهید تا با مشکلات روبرو شود و آنها را خودش حل و فصل کند. به این فکر کنید که وقتی کودک به تلاش و چالش با مشکلات ادامه می دهد درس مهمی می گیرد و یاد می گیرد که نباید تسلیم شود و باید ناامیدی و ناراحتی را تحمل کند تا به هدفش برسد. البته هیچکس نمی خواهد که فرزندش ناراحتش شود و این ناراحتی به او فشار بیاورد، ولی کمی ناامیدی هم باعث می شود که کودک مقاومت بیشتری داشته باشد. وقتی دیدید که لازم است مداخله کنید و به او کمک کنید، سعی کنید خودتان کاملاً کنترل را در دست نگیرید و فقط کمی راهنمایی اش کنید، مثلاً اگر در حال بازی با پازل است، کمک شما نباید حل کردن کامل پازل باشد، بلکه فقط باید او را راهنمایی کنید. وقتی برای موفقیت در هر کاری به فرزندتان کمک می کنید، در شرایط سخت و دشوار او احساس ناتوانی خواهد کرد.

🎞 چطور باید بچه‌هامون رو نمازخون کنیم؟ با تشویق؟ با تنبیه؟ یا ...

🫂 این پدرها موفق هستند 🔻 پدرهای موفق، پدرانی هستند که در برخورد با فرزندانشان نه تندی می‌کنند و نه به‌صورت سطحی ارتباط برقرار می‌کنند. پدری كه می‌خواهد تنها بر فرزندانش حكومت كند، عموماً با فرزندانش قهر است و نتیجهٔ این حکومت آن است که هميشه مجبور است به فرزندانش بگوید «نکنید»، زيرا همهٔ كارهايی كه فرزندانش انجام می‌دهند از نظر او غلط است. اين نوع پدران عملاً ارتباطشان با فرزندانشان نزدیک به صفر است. ❗️بعضی از پدران هم متأسفانه جایگاه پدری خود را فراموش کرده‌اند، در حدّی که عقل پدر و فرزند در یک سطح و در یک اندازه است. اين نوع پدران با فرزندانشان ارتباط برقرار می‌كنند، ولی هيچ‌وقت نمی‌توانند آن‌ها را هدايت كنند، چون تربیت باید جدّی و گرم باشد که در این نوع ارتباط‌ها واقع نمی‌شود، زیرا حرف جدّی در بین آن‌ها مطرح نیست؛ حرف‌هایی که نظر به حقایق داشته باشد.

✅در بازی کردن با فرزندتان اینگونه رفتار کنید: 👋باید همبازی خوبی باشید. (بازی کردن با كودكان واقعاً هنر است.) *نشان ندهید از او بیشتر می دانید. *در سطح فکری کودک با او همبازی شوید. *مدام او را راهنمایی نکنید. *گاهی گیج بازی در بیاورید و اعتراف کنید که اشتباه کرده اید. *تا وقتی پیش بینی می کنید که اوضاع خطرناک نشده برای کنترل کودک اقدامی نکنید. 👈بسیاری از والدین آن قدر وقت صرف کنترل کردن کودکشان می گذارند که از وقت گذاشتن با کودک آن گونه که هر دو از کیفیتش راضی باشند غافل می مانند.

هیچ‌ گاه نباید برای هوشیار کردن کودکان قصه‌های ترسناک برای آنها تعریف کرد چون این داستان‌ها بچه‌ها را در وحشت و اضطراب رها می‌کند و هیچ راه‌حلی به آنها یاد نمی‌دهد.