تو بیایی همه ثانیه‌ها ساعت‌ها از همین روز، همین لحظه همین دم، عیدند... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🔴 چگونه در ماه رمضان با کودکان خود همراه‌تر باشیم؟🌙 ماه رمضان نزدیک است و من مشتاق روزه‌داری و یاد خدا. کودکی شش ساله دارم و از آنجائیکه روزه‌داری مرا بی‌حال می‌کند؛ می‌خواهم روش‌هایی را به‌کار بگیرم تا بتوانم همراهی بیشتری با او داشته باشم.👇👇 پیش از فرا رسیدن ماه رمضان به روش‌های مختلف شرایط روزه‌داری را بیان کنید. با خواندن کتاب‌های کودکانه و قصه‌گویی درباره روزه‌داری آنها درک بهتری از شرایط پیدا می‌کنند. در لابلای قصه از کودک بخواهید تا ادامه آن را تکمیل کند. مشارکت در این کار او را با موضوع همراه‌تر خواهد کرد. حضور در مسجد در طول سال و یا شرکت در بخشی از اعتکاف هم باعث می‌شود کودکان صحبت یا قصه‌ای را درباره روزه و اهمیت آن بشنوند و درک بهتری پیدا کنند.

با کودکی که موقع رفتن به مهدکودک مقاومت و گریه می کند چه کنیم؟ 1⃣ واکنش اول: ابتدا گریه می کرد و بعد از جدایی از شما آرام شد و موقع برگشت از مهد او را خوشحال و نرمال دیدید این حالت لجبازی است و بایستی بدون توجه به گریه هایش او را به محیط آموزشی بفرستید و این مسئله بدلیل حمایت یکی از والدین از گریه های کودک است. 2⃣ واکنش دوم: اگر بعد از جدایی از شما باز هم گریه کرد و از محیط آموزشی نیز با شما تماس گرفتند که هنوز ناآرامی می کند و موقع بازگشت نیز گریه می کرد و پرخاشگری می کرد نشانه اضطراب اوست و بهتر است 2-3 ماه صبر کنید و مجدد اقدام کنید و از روش حساسيت زدايي منظم استفاده كنيد : با كمك يك روانشناس، كودك رو از مراقب اوليه مرحله به مرحله دور كنيد. در اين حالت متخصص، روي اضطراب جدايي كودك كار می کند.

❇️ چرا این سخنرانی رهبر معظم انقلاب اسلامی در صدا وسیما و فضای مجازی باز نشر نمی شود ؟ دوستانی که در گروه ها و در سکوهای فضای مجازی عضو هستند قربة الي الله اين كليپ را باز نشر کنند تا بر مسئولین واداده و منفعل اتمام حجت شود.

🗣 کودکان به نوع ارتباط والدین دقت میکنند❗️ اگرشما به یکدیگر احترام بگذارید، به صحبت های یکدیگربا دقت گوش کنید وعجولانه قضاوت نکنید،فرزندان شماهم از رفتار شما الگو برداری میکنند. اما اگر روابط شما پرتنش و جَو اختلاف در خانه حاکم باشد و مشاجره، قهر های طولانی درخانه وجودداشته باشد،کودکان دچار اضطراب،افسردگی وپرخاشگری میشوند و بدرفتاری درآنها افزایش مییابد و این موضوع در صورتی آثار منفی بیشتری خواهد گذاشت که کودک شما از لحاظ ژنتیکی ،استعداد بیشتری برای بروز اختلالات رفتاری داشته باشد.

🍃 تمام چیزها در زندگی موقتی هستند اگر خوب پیش می رودازش لذت ببر برای همیشه دوام نخواهند داشت... و اگر بد پیش می رودنگران نباش برای همیشه دوام نخواهند داشت...

💠 فرزند بیشتر به شرط... ✅ کودکِ انسان مانند بچه ی سایر حیوانات نیست. فقط شکم و بدن نیست تا برای تولیدش منتظر درآمد و خوراک و لباس باشیم؛ همین که بودجه بود، قطارشان کنیم و همین که تنگدستی پیش آمد شعار بدهیم، اولاد کمتر، آسایش بیشتر ... ✅ کودک گذشته از آن که شکم و بدن دارد؛ یعنی گذشته از احتیاجاتی راجع به خوراک و پوشاک و مسکن و ... صاحب مغز و دارای فکر و روح است و باید به تربیت این دو قسمت هم پرداخت. باید این گونه مسائل را هم در نظر گرفت. ✅ برای این چنین تربیتی اگر پدر و مادر آمادگی و شناخت داشته باشند، عوامل تربیتی و نیازها و طرز برآوردن نیازهای کودک را شناخته باشند، میتوانند هفتاد تا فرزندش را هم تربیت کنند در غیر این صورت از عهده یک نصفه اش هم برنمی آیند! 📝 تربیت کودک، استاد علی صفائی، ص ۵۳ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

یک تکنیک عالی برای برخورد با رفتار نامطلوب کودک از روش های عالی برخورد با رفتار نامطلوب کودکان👶🏻 این است که در زمان انجام دادن کارهای نامطلوب و ناپسند، توجهی نشان ندهیم و بعد به ذکر کارهای خوب و مطلوب گذشته کودک بپردازیم. به طور مثال بگوییم: یادته هفته پیش توی کارهای خونه به من کمک کردی؟ چقدر اون کارت رو دوست داشتم.وقتی کودک 👶🏻متوجه بشه که رفتارهای ناپسندش مورد توجه قرار نمی گیرد و رفتارهای مثبت➕ گذشته، هنوز در ذهن مادرش🧕🏻 است، پس سعی می کند تا آن رفتارها را بیشتر انجام دهد.

نوجوانان در سنین نوجوانی 🧑🏻علاقه زیادی به دیده و پذیرفته شدن از طرف جامعه دارند؛ بنابراین برای این کار اقدام به عوض کردن ظاهر 😎و نوع پوشش🥼 خود می‌کنند. در مواجهه با این گونه مسائل، نباید با پرخاشگری و توهین فرزندتان👩‍👧‍👦 را از تغییر ظاهرش منع کنید، بلکه باید با زبانی خوش و دلیل و منطق مناسب، او را تشویق به پذیرفته شدن از راه‌های دیگری غیر از تغییر ظاهر غیر متعارف کنید. از او بخواهید که رشته هنری یا ورزش مورد علاقه‌اش را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد و موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی‌اش سبب غرور و افتخار🎖 خودش و شما باشد.

کنترل عصبانیت هنگامی که والدین به طور کار آمد هیجان های خود را مهار می کنند، فرزندان شان هم یاد می گیرند تا به همین شیوه عمل کنند. روشی که والدین برای مدیریت خود در شرایط انفجاری (عصبانیت بیش از حد) به کار می برند، الگویی برای فرزندشان می شود تا به هنگام خشم یا اندوه از آن الگو تبعیت کنند. بنابراین کنترل خشم و عصبانیت چیزی است که همه والدین به آن نیازمندند. خود مهار گری روشی برای کمک به والدین است تا از وارد کردن صدمه به فرزندشان اجتناب کنند. با کسب این مهارت، والدین خواهند توانست تا با فرزندشان به شیوه هایی موثر حتی در لحظات تنش زا، تعامل کنند. مثلا وقتی کودک ما شاهد است که به نظر خیلی عصبانی می آییم، خشم خود را فرو بخوریم و سکوت کنیم و چند دقیقه ای از او بخواهیم محیط را ترک کند تا کنترل خود را دوباره به دست آوریم، او نیز از این شیوه استفاده خواهد کرد. در واقع رفتارهای خشن فرزندانمان بازتابی از رفتار والدین است. خشم، هیجان پایه ای است که هر کسی آن را می فهمد. می توان به افراد آموزش داد که چگونه خشم خود را بدون آسیب زدن به خود یا دیگران مهار کنند. آنچه حائز اهمیت است قبول مسئولیت اعمال خود و پذیرش احساسات به عنوان بخشی از ماهیت بشری است.

در خانواده تبعیض جنسیتی ممنوع مراقب باشید افراطی از حد دختر خود را حمایت نکنید. توجه و ملاطفت نسبت به دختر با توجه به خلقیات خاصش بسیار ضروری ست وحتی در روایات هم به آن توصیه شده است. اما گاه در خانواده ها شاهد هستیم که برادران باید از حق خود به نفع خواهرشان بگذرند. و یا برعکس با برجسته کردن برخی از رفتارهای پسرها، از دخترمان می‌خواهیم که کوتاه بیاید. این رفتار موجب حسادت و حساسیت کودکان و نوجوانان نسبت به هم می شود.

دنياي كودكان با دنياي بزرگسالان متفاوت است. دنياي كودكان، بازي، خلاقيت، تخيل، فعاليت، پر انرژي بودن و كشف دنياي پر راز و رمز اطراف و قوانين طبيعت است. دنياي بزرگسالان اما پر از بايدها و نبايدها، قوانين خشك و پيچيده است. ما كودكانمان را به دنياي خودمان ميبريم و انتظار داريم تمام قوانين ما را درك و اجرا كنند، در حاليكه در بيشتر مواقع ما هيچ دركي از دنياي كوچك آنها نداريم.

https://DigiPostal.ir/namaz-rooze خیلی التماس دعا

چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟ وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد. ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد. شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید. وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم. اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند. خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد. در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند. کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند. «برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات » ادامه دارد. . .