روشهای تقویت استقلال در کودکان: ۱- بگذارید کودک مالک بدن خود باشد . ( خودداری از کنار زدن مداوم موهای کودک ، تکاندن خاک لباسش ، مرتب کردن یقه اش و .. ) ۲- خودتان را از جزئیات زندگی کودک دور نگاهدارید ( وقتی تکالیف مدرسه تو انجام می دی راست بشین ،‌موهاتو از جلوی چشمت بزن کنار ،‌دگمه های آستینت را ببند و … ) ۳- هر قدر کودک کم سن و سال باشد ،‌درباره اش جلوی روی او صحبت نکنید . ۴- بگذارید کودک خود پاسخ بدهد (‌نشانه واقعی احترام به استقلال کودک این است که به سئوال کننده بگویید « خودش به شما می گه ، اون خودش می دونه » ) . ۵- به آمادگی « نهایی » کودک احترام بگذارید ( گاهی اوقات کودک می خواهد به طور حتم کاری انجام دهد ولی از نظر جسمی و عاطفی هنوز برای آن کار آمادگی ندارد ،‌به جای مجبور کردن کودک می توان به او قوت قلب داد که آمادگی نهایی را به دست خواهد آورد ) . ۶- مواظب « نه » های زیادی باشید ، بعضی از کودکان یک « نه » صریح را جمله ای مستقیم علیه استقلالشان تلقی می کنند ، تعدادی جانشین های مفید هست که می توانند بدون مواجهه و برخورد ، قاطع باشند. ۷. اگر امکان دارد « بله » را جانشین « نه » کنید . ( می تونیم بریم بازی ؟ به جای « نه ، تو هنوز ناهار نخوردی » بگویید « بله، البته کمی بعد از اینکه نهار خوردی » ) ۸- برای فکر کردن کمی به خود وقت دهید . ( می تونم خونه دوستم بخوابم ؟ به جای « نه ،‌ تو هفته پیش اونجا بودی » بگویید « بذار در موردش فکر کنم » ) با اینکه کلمه نه کوتاه است و بعضی از جانشین های آن طولانی به نظر می رسد ، اگر مشاجره معمول را که ناشی از گفتن « نه » است در نظر بگیریم ، اغلب طولانی ترین راه ، کوتاهترین می شود . ۹- بگذارید خودش کارهایش را انجام دهد. گاهی پدر و مادر برایشان راحت نیست که دخالت نکنند و هنگامی که کودک در تلاش است کاری انجام دهد زود به کمک او می شتابند. گاهی از این که فرزندتان در انجام کاری وقت زیادی تلف می کند و نمی تواند فوراً آن را انجام دهد خسته می شوید. ولی باید اجازه دهید او این تجربه ها را پشت سر بگذارد و با کمک کردن به او در واقع به نفع او کاری نکرده اید. باید بگذارید او شانس یادگیری درس هایی در خصوص این کارها را داشته باشد و به او فرصت بدهید تا ببیند خودش چه کار می تواند بکند. این به او قدرت می دهد. ۱۰- بگذارید تقلا کند. پدر و مادرها دوست دارند موفقیت فرزندانشان را ببینند و اغلب برایشان سخت است که ببینند کودک در حال تقلا است. ولی باید در مقابل این وسوسه مقاومت کنید و به او کمک نکنید و بگذارید تلاشش را بکند. به او فرصت بدهید تا با مشکلات روبرو شود و آنها را خودش حل و فصل کند. به این فکر کنید که وقتی کودک به تلاش و چالش با مشکلات ادامه می دهد درس مهمی می گیرد و یاد می گیرد که نباید تسلیم شود و باید ناامیدی و ناراحتی را تحمل کند تا به هدفش برسد. البته هیچکس نمی خواهد که فرزندش ناراحتش شود و این ناراحتی به او فشار بیاورد، ولی کمی ناامیدی هم باعث می شود که کودک مقاومت بیشتری داشته باشد. وقتی دیدید که لازم است مداخله کنید و به او کمک کنید، سعی کنید خودتان کاملاً کنترل را در دست نگیرید و فقط کمی راهنمایی اش کنید، مثلاً اگر در حال بازی با پازل است، کمک شما نباید حل کردن کامل پازل باشد، بلکه فقط باید او را راهنمایی کنید. وقتی برای موفقیت در هر کاری به فرزندتان کمک می کنید، در شرایط سخت و دشوار او احساس ناتوانی خواهد کرد.

🎞 چطور باید بچه‌هامون رو نمازخون کنیم؟ با تشویق؟ با تنبیه؟ یا ...

🫂 این پدرها موفق هستند 🔻 پدرهای موفق، پدرانی هستند که در برخورد با فرزندانشان نه تندی می‌کنند و نه به‌صورت سطحی ارتباط برقرار می‌کنند. پدری كه می‌خواهد تنها بر فرزندانش حكومت كند، عموماً با فرزندانش قهر است و نتیجهٔ این حکومت آن است که هميشه مجبور است به فرزندانش بگوید «نکنید»، زيرا همهٔ كارهايی كه فرزندانش انجام می‌دهند از نظر او غلط است. اين نوع پدران عملاً ارتباطشان با فرزندانشان نزدیک به صفر است. ❗️بعضی از پدران هم متأسفانه جایگاه پدری خود را فراموش کرده‌اند، در حدّی که عقل پدر و فرزند در یک سطح و در یک اندازه است. اين نوع پدران با فرزندانشان ارتباط برقرار می‌كنند، ولی هيچ‌وقت نمی‌توانند آن‌ها را هدايت كنند، چون تربیت باید جدّی و گرم باشد که در این نوع ارتباط‌ها واقع نمی‌شود، زیرا حرف جدّی در بین آن‌ها مطرح نیست؛ حرف‌هایی که نظر به حقایق داشته باشد.

✅در بازی کردن با فرزندتان اینگونه رفتار کنید: 👋باید همبازی خوبی باشید. (بازی کردن با كودكان واقعاً هنر است.) *نشان ندهید از او بیشتر می دانید. *در سطح فکری کودک با او همبازی شوید. *مدام او را راهنمایی نکنید. *گاهی گیج بازی در بیاورید و اعتراف کنید که اشتباه کرده اید. *تا وقتی پیش بینی می کنید که اوضاع خطرناک نشده برای کنترل کودک اقدامی نکنید. 👈بسیاری از والدین آن قدر وقت صرف کنترل کردن کودکشان می گذارند که از وقت گذاشتن با کودک آن گونه که هر دو از کیفیتش راضی باشند غافل می مانند.

هیچ‌ گاه نباید برای هوشیار کردن کودکان قصه‌های ترسناک برای آنها تعریف کرد چون این داستان‌ها بچه‌ها را در وحشت و اضطراب رها می‌کند و هیچ راه‌حلی به آنها یاد نمی‌دهد.

راهکارهای حرف زدن با کودک: چطور با کودکان حرف بزنیم یک الگوی خوب باشیم کودکان مشغلولیت‌های ذهنی و درگیری‌های ما را ندارند، بنابراین در ذهنشان فضا و جای بیشتری برای توجه به اطراف و تقلید از والدین خود دارند. به عبارت دیگر، تمام حواس آنها به رفتار و گفتار شماست و هر کاری شما بکنید و هر چه بگویید، به زودی همان را از کودکتان دریافت خواهید کرد. برخورد خوب و خوش‌رفتاری شما با کودک به او یاد می‌دهد چطور با شما و دیگران رفتار کند. اگر شما دروغ بگویید، کودکتان هم شروع به دروغ گفتن خواهد کرد. اگر فردی خوش‌صحبت باشید، خواهید دید که فرزندتان هم شیرین‌زبان خواهد بود. فراموش نکنید که ثابت‌قدم بودن در رفتار خوب نیز ملاک است، یعنی اگر توقع دارید همیشه کودکتان راست بگوید، خودتان هم نباید یک بار راست بگویید و یک بار دروغ! به بچه‌ها کمک کنیم حرف بزنند، با ما صحبت کنند تا در آینده دچار انکارهای مختلف شخصیتی و خودسانسوری نشوند، آرزوها و بهشت کودکی‌شان همیشه همراهشان بماند و قربانی کنش و عملکردهای مداوم بازدارنده با اثرهای بد نباشند. از جمله‌های مثبت استفاده کنیم به جای عبارت‌های منفی مثل «نه»، «دست نزن»، «نکن»، بهتر است از عبارت‌های مثبت استفاده کنید. همچنین هرگز از کلمه‌هایی که باعث ایجاد حس گناه در کودک می‌شود استفاده نکنید، چون کودکان از همان ابتدا قدرت درک بسیاری از چیزها و احساسات را ندارند، پس نباید برای اشتباهاتشان مدام آنها را مؤاخذه و سرزنش کنید. از عبارت‌های سرزنش‌کننده هم استفاده نکنید، زیرا احساس بی‌ارزشی را در کودک تقویت می‌کند. در عوض، جمله‌های مثبت به کودک اعتمادبه‌نفس و احساس شاد بودن می‌دهند. رفتارش را بهتر خواهد کرد و تلاش او را برای رسیدن به کاری که درست است و شما می‌خواهید بیشتر می‌کند. به لحنمان دقت کنیم لحن حرف زدن شما اثر مشخصی با یادگیری حرف زدن کودکتان دارد. اگر با کودکی که پرخاشگری می‌کند یا مدام ناله می‌کند که بچه‌های نوپا بر حسب طبیعتشان این رفتار را خواهند داشت، با لحنی تند و پرخاشگر صحبت کنید، نتیجهٔ کار مشخص است؛ اوضاع فقط بدتر خواهد شد! پس وقتی کودک آرام شد با او حرف بزنید و راهکارهای برخورد با ناله‌ کردن کودکتان را پیدا کنید. همچنین بالا و پایین شدن تن صدای شما باید بسیار هماهنگ و متناسب با موقعیت باشد، پس اگر همیشه با داد و فریاد حرف می‌زنید باید این عادت را ترک کنید، چون شاید فرزندتان هم به شما نگاه می‌کند و کار شما را تقلید کرده است. حرف زدن منجر به فکر کردن می‌شود. فکر کردن می‌تواند باعث ایجاد خلاقیت درونی یا محدودیت فکری شود. سبک فکری افراد آموختنی و یادگرفتنی است که در دوران کودکی شکل می‌گیرد و هر کودکی شیوهٔ فکر کردن را از والدینش می‌آموزد.

جالبه بدونید که کودکانی که اسباب بازی کمتری دارند یاد می‌گیرند خلاق‌تر باشند آن‌ها با اشیاء اطرافشان، حتی یک تکه چوب، می‌توانند خیال‌پردازی کرده، بازی کنند و باهوش‌تر شوند.

⚒ ‌وقتی کودک کثیف کاری کرد یا چیزی را شکست ❌ نگویید : 🖇تو برو عقب،تو دست نزن 🖇نیازی نیست شما کاری بکنی. 🖇دست نزن، بدتر میشه 🖇دست بزنی، دستت را می‌بره ❌"غرغر، داد و فریاد، سرزنش ممنوع" ✅ بگویید: 🖇برو جارو بیار، کمک کن جمعش کنیم. 🖇برو دستمال بیار، خشکش کنیم. 🖇دمپایی بپوش، پات زخمی نشه. ✔️ فواید : ✔️وقتی در تمیز کردن محل، کودک کمک و همکاری کند، یاد می‌گیرد مسئولیت کارش را بپذیرد. ✔️نظم و نحوه تمیز کردن را می‌آموزد. ✔️کمتر تحقیر می‌شود. ✔️همکاری و کمک را می‌آموزد.

افزایش #عزت_نفس سبب سلامت فکری و روانی می شود. برای افزایش عزت نفس باید افکار و رفتارهایی را تمرین کنید. تمرین‌ها می‌توانند به مرور زمان به یکی از رفتارهای شما تبدیل شوند و به شما کمک کنند تا به تقویت عزت نفس خود کمک کنید. ✅راههای کسب عزت نفس👇 🟣کسب یک مهارت مشخص لازمه کسب مهارت تمرین زیاد است. شایستگی و انضباط حاصل از این تمرین به همراه بهره حاصل از #مهارت، می‌تواند احساس رضایتمندی بیش‌تری را در شما ایجاد کند. بنابراین می‌توان کسب مهارت در زمینه دلخواه را یکی از راه‌های #تقویت عزت نفس عنوان کرد. 🔵انجام کارهای داوطلبانه حمایت از افرادی که نیاز به کمک دارند و خدمت کردن به آن‌ها می‌تواند به شما احساس باارزش بودن بدهد. از این رو می‌توان گفت که یکی از راه‌های همدلی با دیگران خدمت کردن به آن‌ها هنگام نیاز است. انجام کارهای داوطلبانه نیز یکی از بهترین راه‌های #همدلی با دیگران است.❣️

🟢پذیرش شکست به عنوان بخشی از مسیر رشد #شکست بخش ضروری از #رشد و یادگیری است. بنابراین هیچ گاه نباید از شکست خوردن بترسید و خود را برای شکست #سرزنش نکنید. شکست نشان دهنده تلاش شما است. فراموش نکنید که همیشه می توانید برای دستیابی به موفقیت از تجربه‌های شکست‌ها استفاده کنید. 🔴تفکر بیش از حد ممنوع! افکار تکراری که همیشه در مغز شما در حال گردش هستند را متوقف کنید. همیشه زمان خود را با کار خوب پر کنید تا #افکار_تکراری و بیهوده به سراغتان نیایند. #افزایش_عزت_نفس

🟡اهمیت دادن به خود یکی از راه‌های افزایش عزت نفس اهمیت دادن به خود و علاقه‌مندی‌هایتان است. زیرا زمانی که شما به ظاهر خود اهمیت می دهید، وقتی را صرف علاقمندی های خود میکنید احساس با ارزش بودن می‌کنید. بنابراین باید همیشه در برنامه روزانه خود، وقتی را صرفا به خودتان اختصاص دهید. 🟢تغییر محیط، هرچند کوتاه مدت روحیه انسان همواره به تغییر نیاز دارد. کار کردن در یک محیط دیگر، سفر کردن، تفریح با دوستان و گذراندن زمان بیرون از خانه، انگیزه شما را افزایش می‌دهد. 🔵تعیین ارزش‌های زندگی برای این‌که احساس بهتری نسبت به زندگی خود داشته باشید، بهتر است ارزش‌ها یا اصولی که زندگی شما قرار است بر آن محور متمرکز شود را تعیین کنید. سپس زندگی خود را ارزیابی کنید و تعیین کنید کدام قسمت‌ها با ارزش‌های شما هماهنگی ندارد. در نهایت می‌توانید تغییرات لازم را اعمال کنید و از زندگی لذت ببرید. #افزایش_عزت_نفس

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن عمل صالح در فرزندان(۲) ۱. ترغیب و زمینه سازی برای انجام عمل صالح و کار خوب چگونه این اتّفاق بیفتد؟ ما می‌گوییم در وهله و مرحله اوّل این است که خود والدین به همدیگر احترام بگذارند. یعنی محیطی که زن و شوهر در حضور فرزندان خود، به یکدیگر احترام می‌گذارند، بچّه‌ها هم براساس همان مدل و روش عمل می‌کنند. اگر بخواهیم نمونه دیگر را عرض بکنیم، این است که مثلاً کمک کردن به مستمندان، نیازمندان. وقتی که ما زمینه و بستر این را فراهم بکنیم. به طور نمونه عرض بکنم داریم می‌رویم فقیری را می‌بینیم، نیازمندی را می‌بینیم، صندوق صدقاتی را می‌بینیم، آن‌جا پدر و مادری که فرزند خود را ترغیب به این بکنند که مبلغی را داخل صندوق صدقات بینداز و پولی او بدهند، او را در این قضیه پیشتاز و پیشرو بکنند. در دورانی که دارد تربیت‌پذیری شکل می‌گیرد، این عمل در این بچّه نهادینه می‌شود. من یک قاعده‌ای را یادآوری بکنم. ما یک بحثی تحت عنوان شخصیت داریم و می‌گوییم: بیش‌ترین میزان شخصیت فرزندان ما در دو هفت سال اوّل زندگی شکل می‌گیرد و بین این دو هفت سال مهم‌ترین آن، هفت سال اوّل زندگی است. یعنی هر گونه ما عمل بکنیم، در این دوران زمینه یادگیری و فراگیری هر چیزی را برای فرزندان خود فراهم بیاوریم، فرزندان ما هم همان‌گونه و براساس همان نظام معیاری عمل می‌کنند. لذا بچّه‌ای که از کودکی یاد بگیرد به فقرا کمک بکند، بچّه‌ای که از کودکی یاد بگیرد به بزرگتر احترام بگذارد، فرزندی که از کودکی یاد بگیرد کارهای خوب انجام بدهد. مثلاً یک موقع کار خوب، مثل نظم است، خوب از کودکی این را یاد بگیرد و ما زمینه و بستر آن را فراهم بکنیم. این‌ها زمینه این می‌شود که فرزند ما در دوره‌های سنّی دیگر هم بتواند این عمل صالح و رفتارهای خوب را انجام بدهد. من این‌جا یک هشداری بدهم، حتماً به این هشدار توجّه بکنید. برخی والدین این ایده را در تربیت دارند که بچّه‌ها را در یک دوره سنی رها می‌کنند، بعد یک جاهایی می‌خواهند سخت بگیرند، سفت بگیرند، این امکان ندارد. یعنی به تعبیر دیگر این‌جا بند را ما آب دادیم. یعنی بچّه‌ای که از کودکی همین‌طور بی‌نظمی بکند، حالا نوجوان شده است و ما بگوییم: دیگر از الآن تو باید با نظم باشی. نه این بند را آب دادیم. این‌جا دیگر کار خیلی سخت، صعب و دشوار می‌شود. پس ما باید بر اساس اصل تدریج در تربیت، کم‌کم اعمال صالح، رفتار صالح را در بچّه‌های خود شکل بدهیم تا وقتی به آن دوره رسیدند که خواستیم این‌ها را یک انسان صالحی ببینیم، با اعمال و رفتار خوب ببینیم، آن محقّق بشود. همان‌طور که بیان کردیم یکی از اصول، اصل عمل صالح است که گفتیم اوّلین نکته آن این است که ما اصل تدریج را در آن رعایت بکنیم و در مورد فرزندان خود از همان دوران طفولیّت، خردسالی شروع بکنیم و این اعمال صالح را در معرض نگاه آن‌ها قرار بدهیم. زمینه‌ای را فراهم بکنیم که حتّی در حدّ خود انجام بدهند

بهترین چیزی که می‌تواند انسان را در مسیر بندگی پیش ببرد و موفق کند رفیق خوب است، رفیقی که دیدنش شما را را به یاد خدا بیندازد، سخن که می‌گوید بر علم شما افزوده شود و رفتارش باعث شود شما به آخرت بیشتر رغبت پیدا کنید.

تو جمع ازش دفاع کن تو خلوت اشتباهش رو بهش بگو! این قانون رابطه ست!! این قانون رفاقته!!

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن اصل عمل صالح در فرزندان(۳) ۲. ارج و ارزش نهادن برای عمل صالح امّا نکته دوم این است که ما برای عمل صالح هم ارزش قائل بشویم. گاهی اوقات مثلا برخی از والدین، برخی اعمال صالح دیگران را مذمّت می‌کنند. مثلاً یکی اهل گذشت است، کسی خطایی در حقّ شخص دیگری کرده است. بعد می‌بینیم که طرف مقابل گذشت می‌کند. ما برمی‌گردیم می‌گوییم: اگر من به جای او بودم، می‌دانستم با این شخص چه بکنم. این یعنی ما داریم دستی دستی فرزند خود را به سمت و سویی سوق می‌دهیم که رفتار صالح، عمل صالح را در نگاه او تقبیح بکنیم، بد جلوه بدهیم. بعد انتظار نداشته باشیم روحیه گذشت، عفو، مدارا در او شکل بگیرد. ما حتماً باید به این توجّه بکنیم که عمل صالح را در نگاه فرزندان خود هم ارزشمند قرار بدهیم. اگر یک کسی از خطای یک نفر دیگر گذشت، ما او را با یک نگاه خوبی در نگاه فرزند خود جلوه بدهیم. بیان ما، بیان خوبی باشد که چه انسان خوبی بود، ماشاءالله چه رفتار خوبی انجام داد، آفرین، چقدر خوب گذشت کرد. آن وقت می‌بینیم این نکته برای فرزند ما – در این دورانی که دارد تربیت می‌شود – ارزشمند جلوه می‌کند و اگر فردا هم در یک چنین موقعیتی قرار گرفت به احتمال زیاد و بالایی می‌بینیم او هم این گذشت را خواهد داشت.

بازی از ضروریات زندگی کودکان است. 🤸 کودک در طول بازی توانایی حل مشکلات خود را پیدا می کند و به وسیله آن می تواند اعتماد به نفس و روحیه استقلال طلبی را در خود پرورش دهد. آنان احساساتی چون ترس، اندوه، شادی و عصبانیت خود را از طریق بازی بیان و به این ترتیب احساس امنیت و ارزشمند بودن می کنند. 🤸‍♂کودک در بازی نیازهای حسی ــ حرکتی خود را برآورده می سازد و انرژی خود را تخلیه می کند که این کار باعث افزایش آرامش او می شود، در غیر این صورت اگر این انرژی امکان بروز پیدا نکند، احتمالا به اضطراب، افسردگی و پرتحرکی تبدیل می شود. 🤾‍♂در واقع بازی به اندازه تغذیه صحیح و احساس صمیمیت و امنیت برای رشد کودک مهم و ضروری است و عاملی است که به رشد تفکرات و خلاقیت های کودک کمک می کند.

#خدا چقدر قشنگ «زندگی باخدا» رو برای بچه‌ها توضیح میده😍😍😍 بچه‌ها چه ذوقی می کنند😁😍❤️

سه مرحله برای #پرورش_استعداد_فرزندتان سه مرحله برای پرورش استعدادهای فردی و خودباوری فرزندتان وجود دارد : اولین مرحله: شناسایی تمام زمینه های برتری فرزندان . همین که نقاط قوت فرزندتان را پیدا کردید ، مرحله دوم این است که آنهارا به کودکتان نشان دهید تا از آنها مطلع شود . این مرحله ضمن تایید ویژگی هایی که کودکتان پیشاپیش از آن ها آگاه است ، به او کمک می‌کند تا تصاویر مثبت جدیدی از خود بسازد . مرحله نهایی با کمک به فرزندتان در تقویت نقاط قوتش استعدادهای او را تا بیشترین حد رشد می‌دهد. این مراحل دومین مهارت اصلی برای موفقیت - پرورش توانایی ها - را تقویت می‌کند. مرحله اول: نقاط قوت و خصوصیات منحصر به فرد فرزندتان را شناسایی کنید . مرحله دوم : به نقاط قوت او اشاره کنید، در نتیجه فرزند شما آنهارا را می‌بیند. مرحله سوم: فرصت تقویت نقاط قوت را فراهم کنید .

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(1) از دغدغه های همیشگی والدین و معلمان که در گفتکوهاشون مطرح می شود: _ پسرم هرگز آرام نمینشیند و همیشه به کاری مشغول است؛ _ دخترم حتی یک لحظه به چیزی توجه نمی کند؛ _ فرزندم در مدرسه با کوچکترین بهانه از جا بر میخیزد و دور کلاس راه می رود؛ _ دانش آموزم پیوسته پشت میزش وول میخورد و اصلا آرام و قرار ندارد؛ _ دخترم با کودکان دیگر به خوبی کنار نمی آید؛ فرزندم هرگز در تحصیل موفق نبوده است. _ او الان دو کلاس از همسالانش عقب تر است. _ معلمش میگوید او هنوز «ب» را از «پ» تشخیص نمی دهد؛ _ پسرم تکالیفش را خیلی سریع و معمولا نادرست انجام میدهد؛ این گونه شکایتها که به طور معمول از زبان پدر و مادرها و معلمان شنیده میشود نشانه های اولیه یکی از شایع ترین مشکلات رفتاری کودکان است؛ اختلال بیش فعالی که به گفته برخی پژوهشگران حدود سه تا پنج درصد بچه های دبستانی به آن دچارند و در پسران نیز بیش از دختران شایع است آغاز این اختلال حدود سه سالگی است ولی تشخیص آن معمولا تا زمانی که کودک به مدرسه وارد نشود، مشکل است. ادامه دارد....

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(2) بیش فعالی چیست؟ بیش فعالی نیز مانند بسیاری از اختلالات روان شناختی دیگر تعریفی جامع که همه متخصصان درباره آن به توافق رسیده باشند ندارد تعریف بیش فعالی به گونه ای قراردادی و نسبی است و تقریباً به طور کامل به درجه تحمل و بردباری محیط کودک وابسته است. با آنکه فعالیت حرکتی کودکان متفاوت است این گونه به نظر میرسد که برخی از آنان هیچ گاه از حرکت باز نمی ایستند این کودکان در سالهای پیش از دبستان پیوسته و بدون هیچ هدف آشکاری میدوند و بالا و پایین میروند. وقتی که بزرگتر می شوند نیز هرگز نمیتوانند آرام بنشینند و بسیار بیقرارند به نظر میرسد که این کودکان در قیاس با کودکان عادی بسیار پرتحرک ترند و فعالیتشان نیز بی هدف است. بیش فعالی به وضعیتی افراطی در حرکات و فعالیتهای جسمانی می گویند کودکان بیش فعال بیش از حد طبیعی تحرک دارند؛ یعنی حرکت آنان با سنشان متناسب نیست. این کودکان هنگام یک جا نشستن در زمانی معین بی قرار یا ناراحت اند. گاه از اینان به منزله کودکانی حرف نشنو و نافرمان یاد میشود؛ به ویژه زمانی که به آنان گفته میشود یک جا بمانند یا بی حرکت بنشینند که از انجام آن خودداری میکنند. کودکان بیش فعال به رغم سرزنده بودن اغلب هنگامی که به چیزی توجه میکنند تمرکز خوبی ندارند و محرکهای محیطی حواسشان را به راحتی پرت میکند. ادامه دارد.....

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(4) ویژگی های اصلی اختلال #بیش_فعالی(2) 1. کم توجهی و حواس پرتی در کودکان مبتلا به این اختلال کم توجهی در توجه نکردن به جزئیات یا بی دقتی هنگام انجام کارها یا تکالیف نمود می یابد عملکرد این کودکان به طور معمول بدون دقت و فکر کافی انجام میشود. تمرکز و توجه آنها در فعالیتها و بازی هایشان پایدار نیست و حواسشان به راحتی پرت میشود. معمولا به نظر می رسد که کودکان بیش فعال حواسشان جایی دیگر است و گویا آنچه را که گفته می شود، نمی شنوند. پیوسته از فعالیتی ناتمام به کاری دیگر می پردازند؛ بدون اینکه هیچ یک را به سرانجام برسانند. در انجام کارها کندند و سراغ کاری که نیمه کاره رها شده برنمی گردند. در کارهای یک نواخت و خسته کننده بسیار اشتباه میکنند برای این کودکان کارهایی که سازمان دهی یا کوشش ذهنی پیوسته نیاز دارد نامطلوب و تنفرزا به شمار می آید. در نتیجه از فعالیتهایی که نیازمند کاربرد نظم همیشگی و کوشش ذهنی یا تمرکز حواس است بدشان می آید یا آنها را با بی میلی انجام میدهند. حواس اینان را هر محرک بی اهمیتی به راحتی پرت میکند محض نمونه وقتی برای آوردن چیزی به اتاق می روند، تصویر روی دیوار توجهشان را جلب میکند و فراموش میکنند برای چه کاری به اتاق رفته اند. اگر چند دستور هم زمان به ایشان داده شود، نمی توانند آنها را به یاد بسپارند. وسایلشان را گم میکنند یا جا میگذارند. در دروسی مثل املا که بیشتر به تمرکز نیاز دارد نمره کم میگیرند اشتباهاتشان نیز به سبب کم توجهی و کم دقتی است برای مثال یک واژه را جا می اندازند بیشتر کودکان می توانند. قسمتهایی ویژه از اطلاعاتی را که از محیط میگیرند مسدود کرده بر آنچه مهمتر است تمرکز کنند اما کودکان بیش فعال در تشخیص اطلاعات مربوط و نامربوط محیطی توانایی لازم را ندارند. به این ترتیب هر محرکی برای جلب توجه آنان رقابت می کند. این کودکان دامنه توجه کوتاهی دارند یعنی نمیتوانند بر کاری ویژه برای مدتی طولانی تمرکز کنند. ادامه دارد....

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه#بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(۵) ویژگی های اصلی اختلال #بیش_فعالی(۳) ۲. برانگیختگی یا تکانشگری اگر بخواهیم تکانشی بودن را در جمله ای کوتاه معنا کنیم میتوانیم چنین بگوییم عمل کردن پیش از اندیشیدن بدون توجه به عواقب و پیامدهای کار برانگیختگی یا تکانشگری در کودکان بیش فعال معمولا به شکلهای زیر ظاهر میشود ۱. ناشکیبا هستند؛ ۲. پیش از پایان پرسش عجولانه به آن پاسخ میدهند و اغلب نیز پاسخشان اشتباه است ۳. پیوسته کار دیگران را قطع کرده برای آنان مزاحمت ایجاد میکنند ۴. همواره میان کلام دیگران میپرند ۵. در فعالیتهای گروهی تحمل این را که منتظر نوبتشان بمانند ندارند؛ ۶. اشیا را از دیگران می قاپند. ۷. به چیزهایی دست میزنند که اجازه دست زدن به آنها را ندارند؛ ۸. گاه سخنانی توهین آمیز بر زبان می آورند. ۹. تا زمانی که به آنها گفته نشده است مفهوم رفتار خود را تشخیص نمی دهند؛ ۱۰. پرسشهایی مطرح میکنند که به موضوع بحث ارتباطی ندارد؛ ۱۱. نمی توانند مفهوم رفتار خود را پیش بینی کنند و تنها به عمل دست میزنند برای مثال گاهی هم کلاسی خود را کتک میزنند. ۱۲. بیش از حد معذرت خواهی میکنند؛ ۱۳. از کارهای اشتباهشان درس عبرت نمیگیرند؛ ۱۴. با بچه ها زود دعوا میکنند و به این دلیل ممکن است دوستانشان را از دست بدهند؛ ۱۵. به نظر می رسد همیشه در معرض حادثه اند؛ زیرا به پیامدهای رفتار خود توجهی ندارند برای مثال تابه داغ را با دست می گیرند یا ناگهان دست مادر خود را رها کرده به وسط خیابان می دوند. ادامه دارد....

🛑راهکارهای کاربردی برای کودکان پیش فعال 🔰آموزش مسئولیت‌پذیری: به فرزندتان مسئولیت و فرصت تجربه دهید وقتی فرزندتان رو به رشد می رود، مسئولیت رفتارش را به خود او واگذار کنید و به او اجازه دهید تا مراحل طبیعی رشد رفتاری را خودش تجربه کند. لازم نیست که همیشه شما مسئولیت هایش را به او گوشزد کنید. با توجه زیاد به فرزندتان حس مسئولیت پذیری را از او سلب می کنید. شما باید به فرزندتان فرصت دهید تا خودش به نتایج منطقی برسد. 🔰دائما انتقاد نکنید هر چیزی را یک بار به فرزندتان بگویید و به او فرصت حرکت دهید انتقاد دائم از فرزندتان نه تنها کاری از پیش نمی برد بلکه فقط باعث خستگی خود شما می شود. اگر می خواهید فرزندتان با شما همکاری کند، بهتر است با یک بازی ساده از او بخواهید کاری را که می خواهید، انجام دهد. در این بازی شما از فرزندتان در انجام کاری کمک می گیرید، از شماره یک تا شماره ۳ بشمارید، با توجه به کاری که به او سپرده اید زمان بین شماره یک تا۳ را در نظر بگیرید. اهمیت بازی را به او یادآوری کنید و شروع به شمارش کنید. در این فاصله او باید آن کارا انجام دهد. 🔰 کارهای ساده را به او محول کنید به فرزندتان ارزش دهید و به او نشان دهید که فرد مهمی است فرزند شما دوست دارد که در امور خانواده سهیم باشد. شما می توانید با واگذار کردن کارهای خیلی ساده منزل یا کارهایی که فرزندتان می تواند به سادگی از پس آنها بر بیاید، به او فرصت دهید تا نقش خود را به عنوان یک فرد مهم در امور خانه بازی کند. این باعث می شود که فرزندتان اهمیت نقش خود را در خانه احساس کند. هر چه کارهای بیشتری به او بسپارید، او بیشتر تلاش می کند.

#تربیت_فرزند ❌ سه شرط اصلی تنبیه فرزند ✅ ۱- اجازه دهیم اشتباه کنند و نتیجه اشتباه خود راببینند البته اگر خطرزیادی نداشته باشد. ✅ ۲-کودکان بایدانقدر ازپدرمادر احساس خوب داشته باشند که سی ثانیه اخم برایش سخت باشد واثرخودرابگذارد ✅ ۳-اگر تنبیه دائمی باشد اثرخودرا ازدست میدهد 🌷 تنبیه برای تخلیه عصبانیت نیست... 🌺 تربیت فرزند را جدی بگیرید