🔷 یک روایت
✅مرحوم محمدبن عبدالله حميرى(از علماء بزرگ شيعه در عصر غيبت صغرى) نامه اى نوشت به محضر مبارك صاحب الزمان ارواحنافداه و سؤال كرد:
درباره مردى از شيعيان كه اعتقاد به حلال بودن متعه(ازدواج موقت) دارد و به رجعت اهل بيت(عليهم السلام)[كه از ضروريات عقايد شيعه است] معتقد است.
اما همسرى دارد كه در همه امور، با او موافق و همراه است و اين مرد، با آن زن عهد كرده است كه بر سر او ازدواج مجدد نكند و ازدواج موقت هم نكند و كنيز هم نگيرد و اين عهد و پيمان را ١٩ سال است كه بسته است و به گفته ى خويش وفادار بوده است.
و اى بسا كه چندين ماه از همسر و منزلش دور شده و مسافرت ميرود اما ازدواج موقت نميكند و نفسش نيز تحرك و ميل و رغبتى به اينكار ندارد.
چرا كه گمان ميكند باخبر شدن كسانى كه همراهش هستند مثل برادر و فرزند و غلام و وكيل و اطرافيان، موجب كوچك شدنش در چشم آنها ميشود
و لذا دوست دارد بر عهد و پيمانش باقى بماند بخاطر محبت و علاقه به همسرش و براى محافظت و مراقبت از او و از خودش؛ نه به خاطر اينكه متعه را حرام بداند بلكه متعه را جزء دين خدا مى داند؛
🔹حال آيا بخاطر اينكار(عهد و قسم بر ترك ازدواج موقت)، گناهكار است يا خير؟
💠از طرف حضرت جواب رسید: براى او مستحب است (نه این که لازم باشد) که خداوند را با انجام متعه اطاعت نماید و برای زایل شدن قسمی که خورده و آن قسم معصیت بوده، یک بار هم که شده متعه نماید.
📚 عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعه، ج 21، ص 17(باب استحباب متعه اگر چه عهد یا نذری بر ترک آن کرده باشد) مؤسسه آل البیت (علیه السلام )، 1409، هـ ق.".... یستحب له أن یطیع الله تعالى بالمتعة لیزول عنه الحلف فی المعصیة و لو مرة واحدة."
@moteha
