eitaa logo
موعود
2هزار دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
1.2هزار ویدیو
276 فایل
🔸کانال رسمی موسسه فرهنگی هنری موعود عصر «عج»🔸 🔹پایگاه اینترنتی موسسه موعود: 🔸fa.mouood.com 🔹فروشگاه اینترنتی: 🔸shop.mouood.com 🔹 ارتباط با موعود: 🔸Eitaa.com/mouood_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔘 مومن ترین باورمندان 🔹 منتظران راستین، هنگامی که پرده های غیبت کنار رود و امام خود را ببینند، ذره ای به یقینشان افزوده نمی شود! زیرا چنان به وجود امام ایمان دارند که چه امام در غیبت باشد و چه آشکار، در باورشان هرگز خللی وارد نمی شود. 🔹 هرگز نمی پرسند آیا امامی هست؟ آیا دعای مرا می شنود؟ بلکه چنان رفتار می کنند که گویی در برابر او ایستاده اند. 🔹 آنان امام رو خوب می شناسند. 🔹 (ع) می فرمایند: 🌿مردمانی که در زمان غیبت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) به سر می برند و به او و منتظر وی هستند، از مردمان همه زمان ها برترند، زیرا خدایی که یادش بزرگ است به آنان و و ارزانی داشته است که غیبت امام برای آنان مانند حضور امام است. 📚 برگرفته از کتاب « »؛ به نقل از بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۲. 📬 خرید از یاران شاپ https://b2n.ir/yari @mouood_org
🔘 معنای دقیق کلمات و ▪️ اکثر قریب به اتفاق اهل لغت این تصور را داشته‌اند که چون عشر و عاشر از یک ریشه‌اند و واقعه هم در دهم ماه اتفاق افتاده است، پس عاشورا یعنی دهم محرم و بر همین قیاس، تاسوعا را نیز که با تسع و تاسع شباهت ظاهری دارند، روز نهم ماه محرم گفته‌اند. ▪️ اما این معنا به دلایل زیر اشتباه است: 🔻 واژه عاشورا برای دهم ماه‌های دیگر به کار نمی رود؛ - آیا اگر امام حسین(ع) مثلاً در یازدهم محرم شهید می‌شد، آنگاه تاسوعا با عاشورا عوض می‌شد و عاشورا واژه دیگری داشت؟ - در ریاضی اعداد قاعده خود را دارند و هر قاعده‌ای که بر شمارش اعداد حکم کند بر سلسله‌ی اعداد هم حاکم خواهد بود. اعداد بر خلاف کلمات استثناپذیر نیستند؛ به طور مثال در کلام عرب اعداد این گونه شمارش می‌شوند: اول، ثانی ، ثالث ، رابع ... و یا اولاً ، ثانیاً ، ثالثاً ، رابعاً و... چنانچه تاسوعا و عاشورا در زمره‌ی اعداد باشند باید قاعده‌پذیر باشند، یعنی باید بتوان بقیه اعداد را هم به همان سیاق تلفظ کرد، مثل تاسوعا ، عاشورا ، ثامونا ، سابوعا ... اما چنین نیست. ▪️ عاشورا؛ روز معاشرت با امام(ع) عشر به کسر عین و عشرت، به معنای معاشرت و مصاحبت است. معاشر به ضم میم یعنی مصاحب و عاشر اسم فاعل عشر است که خودش ثلاثی مجرد اسم مصدر عشرت است. خداوند متعال می‌فرماید: «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ» (نساء/۱۹) با زنان آن گونه که شایسته آنان است معاشرت کنید. عشیر یعنی همدم و رفیق؛ «وَ لَبِئْسَ الْعَشِیرُ» (حج/۱۳) چه بد دوستی انتخاب کرده‌اند و چه بد معاشر و رفیقی است. ▪️ العاشور از ریشه عشر به کسی گفته می‌شود که معاشرت خصلت او باشد. العاشوراء جایی که میل به و و نمایان می‌شود و افراد میل معاشرت خود را با کسی که مورد نظر است عرضه می‌کنند و عاشورا مبالغه است از میل به معاشرت، یعنی روزی که میل معاشرت و رفاقت با امام(ع) به شدت بالا می‌رود. ▪️ تاسوعا؛ روزی برای وسعت ظرفیت با خارج شدن عاشورا از سلسله اعداد، عدد بودن تاسوعا نیز مورد تردید قرار می‌گیرد و معنی نهم را از دست می‌دهد. اتسع به فتح الف یعنی گروه‌های ۹ نفره شدند. اما اتسع به کسر الف یعنی وسعت پیدا کرد، فراخ گردید. ▪️ التاسوعا یعنی جایی که بتوان ظرفیت را بالا برد و فراخی ایجاد کرد؛ و تاسوعا این معنی را پیدا می‌کند: روزی که ظرفیت بالا می‌رود و در سینه‌ها فراخی ایجاد می‌شود و به جای تنگی، وسعت می‌یابد. ▪️ این دو نام از ابداعات (ع) است و اگر در بعضی از روایات از پیامبر اکرم (ص) از عاشورا گفته شده است، اکثرا جعلیات برای کم کردن اثرات عاشورای امام حسین(ع) است، اما در مورد تاسوعا تقریباً نداریم که قبلاً از امام سجاد(ع)، لغت تاسوعا به کار برده شده باشد و این معنا از عاشورا و تاسوعا خیلی عاشقانه است... 📚 برگرفته از کتاب «سفری از عاشورا تا اربعین» تألیف عبدالله مستحسن. @mouood_org
🔘 معنای دقیق کلمات و ▪️ اکثر قریب به اتفاق اهل لغت این تصور را داشته‌اند که چون عشر و عاشر از یک ریشه‌اند و واقعه هم در دهم ماه اتفاق افتاده است، پس عاشورا یعنی دهم محرم و بر همین قیاس، تاسوعا را نیز که با تسع و تاسع شباهت ظاهری دارند، روز نهم ماه محرم گفته‌اند. ▪️ اما این معنا به دلایل زیر اشتباه است: 🔻 واژه عاشورا برای دهم ماه‌های دیگر به کار نمی رود؛ - آیا اگر امام حسین(ع) مثلاً در یازدهم محرم شهید می‌شد، آنگاه تاسوعا با عاشورا عوض می‌شد و عاشورا واژه دیگری داشت؟ - در ریاضی اعداد قاعده خود را دارند و هر قاعده‌ای که بر شمارش اعداد حکم کند بر سلسله‌ی اعداد هم حاکم خواهد بود. اعداد بر خلاف کلمات استثناپذیر نیستند؛ به طور مثال در کلام عرب اعداد این گونه شمارش می‌شوند: اول، ثانی ، ثالث ، رابع ... و یا اولاً ، ثانیاً ، ثالثاً ، رابعاً و... چنانچه تاسوعا و عاشورا در زمره‌ی اعداد باشند باید قاعده‌پذیر باشند، یعنی باید بتوان بقیه اعداد را هم به همان سیاق تلفظ کرد، مثل تاسوعا ، عاشورا ، ثامونا ، سابوعا ... اما چنین نیست. ▪️ عاشورا؛ روز معاشرت با امام(ع) عشر به کسر عین و عشرت، به معنای معاشرت و مصاحبت است. معاشر به ضم میم یعنی مصاحب و عاشر اسم فاعل عشر است که خودش ثلاثی مجرد اسم مصدر عشرت است. خداوند متعال می‌فرماید: «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ» (نساء/۱۹) با زنان آن گونه که شایسته آنان است معاشرت کنید. عشیر یعنی همدم و رفیق؛ «وَ لَبِئْسَ الْعَشِیرُ» (حج/۱۳) چه بد دوستی انتخاب کرده‌اند و چه بد معاشر و رفیقی است. ▪️ العاشور از ریشه عشر به کسی گفته می‌شود که معاشرت خصلت او باشد. العاشوراء جایی که میل به و و نمایان می‌شود و افراد میل معاشرت خود را با کسی که مورد نظر است عرضه می‌کنند و عاشورا مبالغه است از میل به معاشرت، یعنی روزی که میل معاشرت و رفاقت با امام(ع) به شدت بالا می‌رود. ▪️ تاسوعا؛ روزی برای وسعت ظرفیت با خارج شدن عاشورا از سلسله اعداد، عدد بودن تاسوعا نیز مورد تردید قرار می‌گیرد و معنی نهم را از دست می‌دهد. اتسع به فتح الف یعنی گروه‌های ۹ نفره شدند. اما اتسع به کسر الف یعنی وسعت پیدا کرد، فراخ گردید. ▪️ التاسوعا یعنی جایی که بتوان ظرفیت را بالا برد و فراخی ایجاد کرد؛ و تاسوعا این معنی را پیدا می‌کند: روزی که ظرفیت بالا می‌رود و در سینه‌ها فراخی ایجاد می‌شود و به جای تنگی، وسعت می‌یابد. ▪️ این دو نام از ابداعات (ع) است و اگر در بعضی از روایات از پیامبر اکرم (ص) از عاشورا گفته شده است، اکثرا جعلیات برای کم کردن اثرات عاشورای امام حسین(ع) است، اما در مورد تاسوعا تقریباً نداریم که قبلاً از امام سجاد(ع)، لغت تاسوعا به کار برده شده باشد و این معنا از عاشورا و تاسوعا خیلی عاشقانه است... 📚 برگرفته از کتاب «سفری از عاشورا تا اربعین» تألیف عبدالله مستحسن. @mouood_org
🔘 خدا بیدار است! 🔹 شتران با بیتابی، عقب عقب می رفتند و نزدیک بود،صاحبان خود را بیندازند. صدای زنگ و خرناس وحشت زده ی شتران، بیابان را پر کرده بود. کاروان سکوت کرده و با ترس به دسته ی راهزنانی که شمشیرها را برهنه کرده بود، نگاه می کردند. 🔹 علیه السلام سردسته ی دزدان را که خنجری را رو به امام گرفت بود، مخاطب قرار داد: «چه می خواهی؟» مرد نقاب صورتش را برداشت و دندانهای سیاهش را به نمایش گذاشت و عربده کشید: «می خواهم تو را بکشم و اموالت را غارت کنم.» 🔹 امام با خونسردی فرمود: «من حاضرم که اموالم را با تو تقسیم کنم، با رضایت خودم نصف آنها را به تو می دهم.» راهزن فریادزنان مخالفت خود را ابراز کرد. 🔹 دوباره با آرامش فرمود: «من حاضرم از آنچه دارم، خرج سفرم را بردارم و باقی را به تو بدهم.» راهزن چاقویش را بالاتر برد. 🔹 امام، اینبار با تحکم پرسید: «خدای تو کجاست؟» راهزن خنده ی زشتی کرد و گفت: «خواب است!» 🔹 علی بن حسین (ع)، حیدر وار اخمی کرد و زیر لب چیزی گفت. ناگهان دو شیر درنده آشکار شدند و از انتهای کاروان به سمت راهزن هجوم بردند. دزدان دیگر که تکه پاره شدن رئیس شان را به چشم دیدند و پا به فرار گذاشتند. 🔹 امام فرمود: «گمان کردی خدا غافل است و خوابیده؟» و بعد افسار شتر را کج کرد و به سوی مکه حرکت کرد. 📚 منبع: امالی شیخ طوسی، ص 605؛ بحارالانوار، ج 46، ص 41. علیه السلام @mouood_org