eitaa logo
معاونت فرهنگی تربیتی مجتمع قرآن و حدیث
1.1هزار دنبال‌کننده
10.1هزار عکس
2.5هزار ویدیو
703 فایل
اخبار مرتبط با مجتمع عالی قران و حدیث، در این کانال در ج می شود.
مشاهده در ایتا
دانلود
🏴 کلمات الهی ▪️ سالروز شهادت امام هادی (صلوات الله علیه و علی ابائه الاطیبین و ابنائه الانجبین) را به پیشگاه بقیه الله (ارواحنا فداه) تعزیت عرض می‌ كنیم! وجود مبارك حضرت در اثر مقاومت در برابر حكومت باطل عباسیان همواره مورد خشم آنها بود. وقتی متوكل عباسی گفت این ابن ‌الرضا ما را خسته كرد، به دربار ما نمی‌آید و ندیم ما نمی ‌شود، بالأخره حضرتش را از مدینه به سامرا ـ سُرَّ من رَأی ـ آوردند. گاهی عباسیان به این فكر بودند كه جناب موسی مبرقع را هم به عنوان به دربار فرا بخوانند و بعد بگویند ابن ‌الرضا با ما ساخت. وقتی همین موسی مبرقع مورد سؤالات ابن ‌اكثم قرار گرفت، این سؤال ها را به حضور امام هادی (سلام الله علیه) آورد؛ یكی از سؤال ها این بود: اینكه خدا فرمود اگر دریا مركب بشود و دریاهای دیگر آن را كمك بكنند و به مدد آن بیایند، كلمات الهی تمام نمی ‌شود یعنی چه؟ وجود مبارك امام هادی (سلام الله علیه) به موسی فرمود: «نَحْنُ‏ كَلِمَاتُ‏ اللَّهِ‏ الَّتِی‏ لَا تَنْفَدُ وَ لَا تُدْرَكُ‏ فَضَائِلُنَا»؛[1] بعد از اینكه معنای ظاهری آیه را بیان فرمود، آن مصداق كامل آیه را هم تطبیقاً ذكر فرمود; فرمود ما هستیم كه زوال ‌ناپذیریم و فضایل ما به پایان نمی رسد. اشاره به چند بیان نورانی و كرامتی از امام هادی(علیه السلام) ▪️ وجود مبارك امام هادی (سلام الله علیه) فرمود: «مَنْ كَانَ عَلَى‏ بَینَةٍ مِنْ‏ رَبِّهِ‏ هَانَتْ‏ عَلَیهِ‏ مَصَائِبُ‏ الدُّنْیا وَ لَوْ قُرِّضَ وَ نُشِرَ»؛[2] اگر كسی باشد، سوانح روزگار را خوب تحمل می‌ كند، چون می ‌داند آنچه که می ‌آید و می ‌رود آزمایش الهی است; هیچ چیز او را خوشحال نمی ‌كند و هیچ چیز او را نگران نمی ‌كند، چون در هر دو حال در معرض است و هیچ چیز نشانه فخر نیست! ▪️ فرمود: «مَنْ هَانَتْ‏ عَلَیهِ‏ نَفْسُهُ‏ فَلَا تَأْمَنْ‏ شَرَّهُ»؛[3] كسی كه خود را كریم نمی ‌داند و زندگی نمی ‌كند، از شرّ او در امان نباش، زیرا كسی كه به خودش رحم نمی‌ كند یقیناً به شما رحم نخواهد كرد! ▪️ فرمود: «الدُّنْیا سُوقٌ‏ رَبِحَ‏ فِیهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ»؛[4] دنیا بازاری است و ما همواره در داد و ستد هستیم، بعضی ها سود می ‌برند و بعضی ها ضرر می ‌كنند; بعضی ها ﴿یرْجُونَ تِجَارَةً لَن تَبُورَ﴾[5] و بعضی ها ﴿فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ﴾؛[6] هر آن ما داریم جان می ‌دهیم و چیزی می‌ گیریم كه یا به سود ماست یا به زیان ما می باشد. این مطالب را وجود مبارك امام هادی (سلام الله علیه) بیان فرمود و هرگز به غیر خدا نكرد! [1] . تحف العقول، ص479. [2] . تحف العقول، ص483. [3] . تحف‌العقول، ص483. [4] . تحف‌العقول، ص483. [5] . سوره فاطر، آیه 29. [6] . سوره بقره، آیه 16. 📚 خطبه های نماز جمعه تاریخ: 1372/09/26 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 عمل به آزمون 🔹 یک مطلب در سوره مبارکه «حدید» هست که همان مطلب نورانی را وجود مبارک امیر مؤمنان(سلام الله علیه) در نهج البلاغه ثبت شده است[1] و آن این است که ﴿لِكَیلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ﴾؛[2] یعنی شما تلاش و کوشش خود را باید بکنید برابر آن راهی را که خدا به شما نشان داد. اگر این کوشش شما به جایی نرسید نگران نباشید، چون شما نمی‌دانید آینده این کار چیست! اگر چیزی از دستتان رفت نخورید، چون نمی ‌دانید آینده این کار چیست! اگر چیزی به دست آمد نباشید، چون نمی ‌دانید پایان این کار چیست! فرمود: اگر کاری انجام دادید که در آن بود، این فرح دارد؛ ﴿بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْیفْرَحُوا﴾[3] این درست است؛ امّا اگر یک مال، یک سمت، یک شغل، یک منصب، یک پست به دست آوردی، این را به ‌عنوان داشته باشید و برابر این هم کار بکنید؛ امّا مسرور باشید که اگر یک ‌وقت از دست شما رفت غمگین ‌تان بکند و در اثر اندوهگین شدن از کار بمانید این درست نیست. فرمود: ﴿لِكَیلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ﴾؛ آنچه را که داد شما مسرور نباشید، چون همه اینها است و آنچه را از شما گرفت اندوهگین نباشید، چون این یک است. انسان وقتی در کلاس آزمایش است در هر دو حال به وظیفه آزمون می‌ کند. مشکل ما در این ‌گونه از مسائل این است که خود را کارشناس می ‌دانیم، یک؛ به جای اینکه صراط‌ هستیم، دو؛ خیال می ‌کنیم راه را خود ما تعیین می ‌کنیم؛ لذا اگر پستی به ما دادند نهایت سرور و نشاط در آن است، به یکدیگر تبریک می ‌گوییم و خیال می ‌کنیم این یک فضیلت است. یک وقت که از ما گرفتند دیگر هر چه از دستمان بر می ‌آید یا از زبانمان بر می‌آید کوتاهی نمی ‌کنیم، در حالی که هر دو است! فرمود: ﴿لِكَیلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ﴾؛ آنگاه رضا و تاسّف ما مشرکانه می‌ شود و موحّدانه نیست. [1]. نهج البلاغه، حکمت439. [2]. سوره حدید، آیه23. [3]. سوره یونس، آیه58. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1389/02/01 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 امتحان با احجار 🔹 درباره کعبه هم [حضرت امیر سلام الله علیه] بیانی دارند که خدای سبحان مردم را امتحان کرد به احجاری که «لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَع»، حتی خود «حجرالاسود»! فرمود خدای سبحان مردم را کرد به کعبه و طواف کعبه و نماز گذاشتن به طرف و امثال آن: «بِأَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَع‏». 🔹 مرحوم صدوق (رضوان الله علیه) را خدا غریق رحمت کند! در من لا یحضر الفقیه این بیان لطیف را دارد که یک وقت دشمن می خواهد بساط کعبه را برچیند، این ﴿وَ أَرْسَلَ عَلَیهِمْ طَیراً أَبَابِیلَ﴾[1] به حیات او خاتمه می دهد؛ اما یک وقت ابن زبیری است که در برابر سیدالشهداء (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) و در برابر امام سجاد (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه)، یعنی با امام زمان خود درگیر است؛ او رفته درون کعبه متحصن شده است! همان خدایی که یک وقت اجازه نداد با فیل بیاید و به این کعبه آسیب برساند، همان خدا اجازه داد که اموی روی کوه ابوقبیس منجنیق بگذارند و این کعبه را ویران کنند، تا را بگیرند و اعدام بکنند، بعد هم کعبه را می سازند. فرمایش مرحوم صدوق این است که کعبه را بعد می سازند، آنها که نیامدند کعبه را از بین ببرند! آمدند ابن زبیر را بگیرند، کعبه أحجاری دارد که دوباره ساخته می شود.[2]بنابراین اگر ما خواستیم ببینیم کعبه مهم است یا امام، در این ‌گونه از مواقع می فهمیم به مراتب است، برای اینکه کعبه را دوباره می سازند. 🔹 در این‌جا فرمود: «أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اخْتَبَرَ الْأَوَّلِینَ‏ مِنْ‏ لَدُنْ‏ آدَمَ‏ صَلَوٰاتُ اللهُ عَلَیهِ إِلَی الْآخِرِینَ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ بِأَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَعُ وَ لَا تُبْصِرُ وَ لَا تَسْمَعُ فَجَعَلَهَا بَیتَهُ الْحَرَامَ الَّذِی جَعَلَهُ [اللَّهُ‏] لِلنَّاسِ قِیاماً ثُمَ‏ وَضَعَهُ بِأَوْعَرِ بِقَاعِ الْأَرْضِ حَجَراً وَ أَقَلِّ نَتَائِقِ الدُّنْیا مَدَراً وَ أَضْیقِ بُطُونِ الْأَوْدِیةِ قُطْراً بَینَ جِبَالٍ خَشِنَةٍ»؛[3] فرمود کعبه تازه که درنیامد از زمان وجود مبارک آدم (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) بود؛ فرمود خداوند از آدم تا کنون و «إلیٰ قِیامَ الْقِیامَة» بشر را به خانه ای امتحان کرد، با یک سلسله سنگ هایی که «لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَع» و جنس ارزشی به آن صورت که طلا و نقره باشد نیست، این است که آدم در برابر ذات اقدس الهی خاضع و مطیع است یا به دنبال «ذَهَب» و «فِضّه» می گردد. فرمود اگر می خواست هم خانه زرّین درست می کرد و هم در بهترین آب و هوا، در حالی در بدترین آب و هوا و با همین سنگ سیاه مردم را آزمود، پس چیزی دیگر است! عمده آن است که در معرفت ‌شناسی بگوییم: «اَلْمُوجُودُ عَلیٰ قِسْمِین إمّا مُجرد وَ إمّا مادّی، اَلعِلمُ عَلیٰ قِسْمِین إمّا حِسّی وَ تَجْرِبی وَ إمّا تَجْرِیدی»، قهراً ارزش ها هم بر این اساس فرق می کند. [1]. سوره فیل, آیه3. [2]. من لا یحضره الفقیه، ج‏2، ص249؛ «...أَبْرَهَةُ بْنُ الصَّبَّاحِ الْحِمْیرِی لِیهْدِمَهُ فَأَرْسَلَ اللَّهُ‏ ﴿عَلَیهِمْ طَیراً أَبابِیلَ‏ ٭ تَرْمِیهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ٭ فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ﴾‏ وَ إِنَّمَا لَمْ یجْرِ عَلَی الْحَجَّاجِ‏ مَا جَرَی عَلَی تُبَّعٍ وَ أَصْحَابِ الْفِیلِ لِأَنَّ قَصْدَ الْحَجَّاجِ لَمْ یكُنْ إِلَی هَدْمِ الْكَعْبَةِ إِنَّمَا كَانَ قَصْدُهُ إِلَی ابْنِ الزُّبَیرِ وَ كَانَ ضِدّاً لِصَاحِبِ الْحَقِّ فَلَمَّا اسْتَجَارَ بِالْكَعْبَةِ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یبَینَ لِلنَّاسِ أَنَّهُ لَمْ یجِرْهُ فَأَمْهَلَ مِنْ هَدْمِهَا عَلَیهِ». [3]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), خطبه192. 📚 سوره مبارکه زخرف جلسه 18 تاریخ: 1394/10/26 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 ماندگاری انقلاب 🔹 حالا لازم نیست ما سلمان و اباذر باشیم، ولی «آن قدر هست که بانگ جرسی می ‌آید»،[1] بله، آن توفیق نصیب هر کسی نمی ‌شود که آن گونه بدهد. نمی ‌دانم شما ربذه تشریف بردید یا نبردید! بین مکه و مدینه روستایی است که الآنش چهار پنج تا بز به زحمت می ‌توانند آن‎جا زندگی کنند! کم‌آب است، ویرانه است که این را به عنوان ربذه حفظ کردند. اباذر (رضوان الله تعالی علیه) با چند تا بز در آن‎جا حبس کردند. قبر مطهّر اباذر هم الآن پر از این سنگ‌ هاست؛ یعنی اثر قبری ندارد این وهابیت چه کاری کرده با ! منتها همان روستایی ‌های ربذه می ‌دانند قبر شریف اباذر کجاست که ما آن‎جا زیارت کردیم و فاتحه خواندیم. این اباذر آن طور امتحان داد. 🔹 حالا از ما نخواستند که آن گونه باشیم؛ ولی همین مقدار که راه ‌ها باز هست آدم بیراهه نرود، همین! ما اگر به همین عمل بکنیم ما آسیب نمی ‌بیند. مردم مسلمان ‌اند، مردم ما را می ‌بینند. عمل به این رساله هم خیلی سخت نیست. حالا آن گونه نه از ما نماز شب خواستند نه آن گونه تهجّد خواستند، نه آن گونه خواستند. خیلی‌ ها هستند که اصلاً این مسائل را نشنیدند، همین مقداری که راست بگوییم، نه بیراهه برویم نه راه کسی را ببندیم، این نظام می‌ ماند؛ اما اگر ـ خدای ناکرده ـ خلاف بکنیم این فضای مجازی نمی ‌شود دهنش را بست. این فضا، است! الآن صدها بار گفته شد، این فضا، فضای مجازی نیست. اگر سیم حقیقت بود بی‌ سیم می‌شد مجاز. اگر چهره تلویزیون حقیقت بود بی ‌شیشه می ‌شود مجاز. هر جا اندیشه می‌آید حقیقت است. فضای مجازی یعنی چه؟ حرف می زنند، تبلیغ می ‌کنند سوء تبلیغ، حُسن تبلیغ، درست، همه چیز را می ‌گویند. اگر ما بهانه به دست بیگانه ندهیم، مطمئن باشید هیچ نقصی به ما نمی ‌رسد و اوّلین کسی که به یاد ماست همین شهدای ما هستند. 🔹 مرحوم علامه یک وصیت‌ نامه ‌ای دارد که وصیت ‌نامه ‌اش در پایان قواعد چاپ شده است. به پسرش فخرالمحققین می ‌گوید که کنار قبر من بیا، ما هستیم، زنده هستیم، به یاد شما هستیم. این طور نیست که اینها زیر خاک باشند خبری نداشته باشند. این آن طوری که زنده بودند خیلی از مشکلات را حلّ کردند، حالا چند برابر یقیناً مشکلات را حلّ می‌ کنند. ما فقط به همین رساله عمل بکنیم، همین! آدم حلال زندگی کند، دروغ نگوید، خلاف نگوید، تظاهر نکند، ریا نکند، ظاهر و باطنش را دو گونه نکند، یقیناً این نظام می ‌ماند. [1]. اشعار منتسب به حافظ، شماره11. 📚 سوره مبارکه مجادله جلسه 8 تاریخ: 1396/11/09 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 سرای آزمون 🔹 سلامت است، بیماری امتحان است؛ منتها ما عادت کردیم بیماری را ابتلا می ‌دانیم ولی سلامت را ابتلا نمی ‌دانیم؛ ولی در مطابق با آیات سوره «فجر» آن ‎که در بیمارستان بستری است او مبتلا به مرض است، آن ‎که در کارگاه خود مشغول کار است یا در پژوهشکده مشغول تحقیق است یا در مدرس مشغول درس و بحث است او مبتلا به سلامت است؛ «مبتلا» یعنی ممتحَن. بیان سوره مبارکه «فجر» این است که فرمود: ﴿فَأَمَّا الْإِنْسانُ‏ إِذَا مَا ابْتَلاَهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیقُولُ رَبِّی أَكْرَمَنِ﴾؛ ما بعضی ‌ها را سالم قرار می‌ دهیم، این است یعنی ممتحَن به سلامت است، در کلاس امتحان نشسته است، این می ‌گوید خدا مرا گرامی داشت یا مالی به او می‌ دهیم، قدرتی به او می ‌دهیم، منزلتی به او می ‌دهیم، تمکّنی به او می ‌دهیم، او می ‌گوید خدا مرا گرامی داشت و اگر کسی را به جهت مقابل او امتحان کردیم، می‌ گوید خدا مرا اهانت کرد: ﴿ وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلاَهُ فَقَدَرَ عَلَیهِ رِزْقَهُ فَیقُولُ رَبِّی أَهَانَن﴾ این دو تا فرضیه را ذکر می ‌کند، بعد هر دو را نفی می‌ کند، می ‌فرماید: ﴿كَلَّا﴾. 🔹 ما اگر به کسی نعمت دادیم، او را تکریم نکردیم، او را کردیم! تکریم در قیامت است، برای اینکه معلوم نیست که او از این نعمت چگونه استفاده می ‌کند، او از این قدرت چگونه استفاده می ‌کند! پس هر چه را خدا به ما داد آزمون است و هر چه را هم که به ما نداد آزمون است تا یکی را به شکر بیازماید و دیگری را به صبر بیازماید. 📚 سوره مبارکه قمر جلسه 14 تاریخ: 1396/02/18 🆔 @a_javadiamoli_esra