✅ شرط شناخت حق الإمامُ عليٌّ عليه السلام :  🔸اعْلَموا أنَّكُم لَن تَعرِفوا الرُّشدَ حتّى تَعرِفوا الّذي تَرَكَهُ ، و لَن تَأخُذوا بِميثاقِ الكِتابِ حتّى تَعرِفوا الّذي نَقَضَهُ ، و لَن تَمَسَّكوا بِهِ حتّى تَعرِفوا الّذي نَبَذَهُ. 👈 بدانيد كه شما هرگز راه #راست را نخواهيد شناخت، مگر اين كه كسى را كه آن را #رها كرده است بشناسيد 👈 و هرگز به پيمان قرآن #وفا نخواهيد كرد، مگر آن گاه كه كسى را كه اين پيمان را #شكسته است بشناسيد 👈 و هرگز به قرآن #چنگ نخواهيد زد، مگر اين كه كسى را كه آن را #كنار زده است بشناسيد. ❌ در مجموع اگر می خواهیم بدانیم چقدر حق شناس هستیم، باید ببینیم چقدر باطل را می شناسیم که تمام مشکل زمانی است که باطل شناسی را جدّی نگیریم. به‌ قول معروف تُعرَفُ الاشیاء بِاَضدادها. 📚نهج البلاغه. خطبه ۱۴۷ @mr13_72

🔰درس امام مجتبی علیه السلام ⛔️هیچ موقع به دشمن اعتماد نکنید... وای به روزی که دشمن بر شما‌ دست برتری‌ یابد. 👈 ویلکم و الله انّ معاویه لا یفی لاحد منکم بما ضمنه فی قَتلی، و انّی ان وضعت یدی فی یده فاُسالمِه، لم یترکنی أدینُ بدین جدّی و انّی أقدِرُ أن أعبد الله – عزّ و جلّ- وحدی و أیم الله لئن سلّمتُ الامر لمعاویه لا ترون فرحاً ابداً مع بنی امیّه و لیسومونکم سوءَ العذاب، کأنّی أنظر الی أبنائکم واقفین علی أبواب أبنائهم یستسقونهم و یستطعمونهم بما جعله الله لهم، فلا یُسْقَوْنَ و لا یُطْعَمُونَ، ولو وجدتُ أعواناً ما سَلَّمتُ له الامرَ، لانّ الخلافهَ محرَّمهٌ علی بنی امیّه… 👈 وای بر شما! به خدا سوگند #معاویه بر هیچ یک از وعده‌هایی که در برابر #کُشتن من به شما داده، #وفا نخواهد کرد. 👈 اگر من دست به دست او داده، با او #آشتی کنم، مرا رها #نمی‌کند تا (در ارشاد و هدایت جامعه) #تابع دین #جدّم باشم. ✅ من می‌توانم به #تنهایی عبادت پروردگار را به جا بیاورم؛ ❌ اما به خدا قسم اگر امر #حکومت را به معاویه #واگذارم، #هرگز در حکومت بنی امیه #شادمانی به خود #نخواهید دید و آن‌ها شما را به #عذاب‌ها و #گرفتاری‌ها، دچار خواهند کرد. ❌ گویا به #چشم خود می‌بینم که (فردا) #فرزندان شما بر درِ خانه‌ی فرزندان آنان ایستاده، درخواست #آب و #غذایی را خواهند کرد که خداوند (از بیت المال) برایشان قرار داده است؛ ولی به آنان، آب و غذا #نمی‌دهند. اگر من یارانی داشتم، حکومت را به معاویه واگذار نمی‌کردم؛ چرا که خلافت بر بنی امیه حرام است… . 📚 سید عبدالله شُبّر، جلاء العیون، تحقیق سید علی شبر، ج ۱، ص ۳۴۵ – ۳۴۶ https://eitaa.com/mr13_72