نشاط واقعی #ارسالی چندی است در تحلیل‌های مختلف، اینطرف و آنطرف، یکی از مشکلات اساسی جامعه ما نبود #امید و شور و #نشاط فردی و اجتماعی دانسته شده و برای حل این معضل راه‌حل‌های متنوعی نیز تجویز می‌شود. وجود چنین دغدغه‌ای و پیگیری جهت حل این مشکل جای بسی ارج و احترام دارد، اما متأسفانه به نظر می‌رسد به خاطر عدم درک صحیح و همه جانبه از مسأله، و آشنا نبودن با ظرافت‌های لازم، تجویزهای ارائه شده اثرگذاری لازم را نداشته و حتی در بسیاری از موارد در بلندمدت #نتیجه_معکوس داده است؛ یعنی بخشی از جامعه را با ارائه #نشاط_غیرواقعی به گونه‌ای #معتاد کرده و فقط نقش #آرامبخش_موقت دارد. در ادامه مطلب قبلی، یکی از دوستان عزیز پیشنهاد دادند صحبت چند هفته قبل رهبری که مرتبط با همین مساله هست را استفاده کنم تا گفته پیشین کامل‌تر شود؛ از ایشان بابت این پیشنهاد خوبشان تشکر میکنم: «آن کسانی که می‌رفتند #جبهه و یک مدّتی آنجاها بودند، وقتی که می‌خواستند به محیط خانواده و شهر برگردند، محیط شهر برایشان سنگین بود یعنی واقعاً برایشان فشار داشت؛ [در صورتی که] آنجا برایشان مثل بهشت بود؛ یک معنویّتی بود، یک روحانیّتی بود، #خوش_بودند -خوشِ به معنای روحی و معنوی و غرق در ذکر الهی بودن- این‌جوری بودند. جوانها آنجا واقعاً در زیر رگبار، زیر خمپاره، زیر ترکش #لذت می‌بردند که این هم خاصیّت فداکاری است، خاصیّت حضور در #میدان_مبارزه‌ی_لله و #جهاد_فی‌‌سبیل‌الله است. وقتی می‌آمدند داخل شهر و این ارتباطات و انتظامات شهری و مناسبات گوناگونی را که در محیط‌ها هست می‌دیدند، غالباً دلشان میگرفت، به ما هم می‌گفتند، واقعش هم همین بود؛ این به خاطر این است که آنجا #صفا هست، آنجا #معنویت هست، آنجا #بهشت است؛ مصداق کامل «لا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا‌ هُم یَحزَنون» آنجا است». [بیانات در دیدار دست‌اندرکاران کنگره بزرگداشت شهدای استان کرمان] ۹۷/۱۲/۶ @mr_behzadi