- آنقدر خوب لبخند می‌زد و آرام بود، که دیگران حتی احتمالِ غمگین بودنش را هم نمی‌دادند.

- لبخند بزن تکیه گاهِ آیسو .. .

• الهی همیشه چشم‌هات به تماشایِ آرزوهات برق بزنن ، شبیهت تکرار نمیشه 🪄 .

نمیدونم سر از کجا در آوردم ، شمارشِ قدم‌هام از دستم رفت و ردِ فکرهامُ تو خیابون‌هایِ آشنایِ زیادی به جا گذاشتم.

◂ از کاپشنِ گرمِ عزیزم ممنونم 🫂 .

- مقصد ؟ کافه یِ همیشگی .. .

-

الان از تو حرف بزنم ؟! نه اصلا .. فعلا غمِ مهم‌تری از تو که خیلی وقته ترکم کردی دارم.

من .. عزیزِ ندیده‌ای رو ناراحت کردم و مشغولِ دردِ ناشی از اشتباهمم ؛ پس گفتن از تو ، باشه برا بعد.

- برایِ التیام‌ِش چیکار کنی ؟! حرفش هم نزن جانم ، دلم قبول نمیکنه مرهمی روش قرار بدم.

دارم دونه یِ غمِ چهل و هشت ساعتِ گذشته‌م رو میبرم بکارم تو گلدونِ کوچیکِ کافه یِ امنِ همیشگیم ؛ میخوام جوونه بزنه تا هر کسی رویِ صندلیِ کنارش نشست ، با دیدنش بگه وای خدایِ من .. چقدر کوچیک و سبزِ 🌱 .

• میخوام خودم بهش آب بدم و رشد کردنش رو ببینم تا وقتی بزرگ شد و سبز تر از امروز ، ریشه‌ش رو از خاک بیرون بیارم و به خودم ثابت کنم اونقدری هم که فکر میکردم قابلِ فراموش شدن نبود.