🌺🍃رمان#قلب_صبور...🌺🍃 #قسمت13 و چند سال بعد، هنگامی که پیامبر[ص] خبر شهادت جعفر بن ابی طالب را به مادر عبدالـلـّه داد، دست مبارکش را بر سر عبدالـلـّه کشید و فرمود: « خداوندا ! جعفر به سوی نیکو ترین پاداش ها در جوارت آمده است. تو نیز در نسل او، نیکو ترین جانشینی را که در نسل یکی از بندگانت قرارداده ای، جانشین او قرارده.» عبدالـلـّه نه تنها خود مردی شجاع و دلاور و باایمان بود، بلکه خداوند افتخار همسریِ زینب کبری [ع] دختر امیرالمؤمنین و یکی از زمان برتر عالم را نیز نصیب او کرده بود. او همسر کسی شد که امام معصوم[ع] وی را { عالِمَةٌ غَیْرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَیْرُ مُفَهَّمَةٍ } خوانده بود، همسر بانویی که مفسّر قرآن بود. تلفن های علی شروع شد. جلوتر رفتم. داشت می گفت:« چیزی برای من عوض نشده. فقط به خاطر خانمم نگرانم که توی این وضعیت تنهاش بذارم.» داخل رفتم و کنارش ایستادم. علی صحبتش را قطع کرد و گفت:« چیزی لازم داری؟» گفتم:« نه عزیزم! خواستم بگم نگران نباش.» از اتاق بیرون رفتم. صدای علی نمی آمد. شاید باورش نمی شد من راضی شده باشم. به نبودن علی راضی نشده بودم؛ فقط می دانستم باید برود و می رود. علی مردی نبود که با دیدن اشک همسرش از عقیده اش برگردد. خودم درِ اتاقش را زدم. گوشه اتاق نشسته و زانوهایش را بغل کرده بود. نگاهم نمی کرد. گفتم: « مگه نگفتی اگه راضی به رفتنت نشم، خودم باید جواب حضرت زینب رو بدم؟ من حتی جواب خودمم نمی تونم بدم، چه برسه حضرت زینب[ع] !» ادامه دارد... ༺🌸⃟ 💖 ¦⇢ https://eitaa.com/ebrahimehadi1403