eitaa logo
آموزه های دینی شامل احکام-اخلاق_اذکارومعارف دین N_Ashrafi
447 دنبال‌کننده
7.6هزار عکس
5.5هزار ویدیو
64 فایل
بیان تفسیر آیه به آیه قرآن -احکام -سخنرانی های کوتاه -بیان احادیث وادعیه ومطالب ارزشمنددیگر @a_s_h_2 کپی مطالب مجاز @n20011
مشاهده در ایتا
دانلود
👈 زیارت امام (ع) در شب جمعه از زبان امام (عج): از جمله مطالبي که درباره زيارت حضرت سيدالشهداء امام حسين (ع) رسيده مطلبي است که در داستان تشرّف حاج علي بغدادي (ره) به حضور مبارک صاحب الزمان (ع) نقل شده و آن قسمت اين است که مي گويد به آن حضرت عرض کردم: «مولاي ما! روضه خوانان حسين (ع) حديثي را نقل مي کنند که مردي در عالم رؤيا هودجي را در ميان زمين و آسمان ديد و پرسيد که چه کساني در اين هودج نشسته اند؟ پاسخ داده شد: حضرت زهرا (ع) و خديجه کبري (ع) پرسيد: به کجا مي روند؟ جواب دادند: امشب شب جمعه است و آنان براي زيارت امام حسين (ع) در شب جمعه، مي روند و نيز ديد که از هودج، رقعه هايي مي ريزد و در آن مکتوب است: «براي زيارت کننده حسين (ع) در شب جمعه، امان از آتش دوزخ است.» اکنون آيا اين حديث صحيح است؟» حضرت فرمود: «نَعَم زِيارَه الحُسَين (ع) فِي لَيلَهِ الجُمعَه اَمانُ مِن النّار يومَ القِيامَه؛ يعني، آري زيارت حسين (ع) در شب جمعه امان از آتش دوزخ در روز قيامت خواهد بود.»(بحار الانوار ، ج ۵۳ ، ص ۳۱۵) چنانکه مي نگريد حضرت ولي عصر (ع) سخن قاريان تعزيه امام حسين (ع) و حديثي را که آنان درباره زيارت حضرت سيدالشهدا مي خوانده اند، تصديق و تقرير کرده و خود نيز بطور قطعي تصريح فرموده اند که زيارت امام حسين (ع) در شب جمعه، امان آدمي از آتش قهر الهي در روز قيامت خواهد بود. @n20011💧💧💧
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
سـ🌸ـلام روزتون پراز خیر و برکت🌸 🗓 امروز  جمعه ☀️  ۵   خرداد   ١۴٠٢   ه. ش   🌙 ٦   ذیعقده    ١۴۴۴  ه.ق 🌲   ٢٦    می   ٢٠٢٣    ميلادی
💠 نور (محسن قرائتی)💫 وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها فَجاءَها بَأْسُنا بَياتاً أَوْ هُمْ قائِلُونَ «اعراف آیه 4» چه بسيار آبادى‌هايى كه ما اهل آنجا را (به خاطر فساد و كفرشان) نابود كرديم. پس قهر ما به هنگام شب يا روز، هنگامى كه به استراحت پرداخته بودند، به سراغشان آمد. فَما كانَ دَعْواهُمْ إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا إِلَّا أَنْ قالُوا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ «اعراف ایه5» پس آن هنگام كه قهر ما سراغشان آمد، سخن و اعتراضى نداشتند، جز آنكه گفتند: ما قطعاً ستمكار بوديم. نکته ها «قرية»، به معناى روستا نيست، بلكه مركز اجتماع مردم است، چه شهر، چه روستا. «بيات»، شب هنگام و شبانه است و «قائِلُونَ» از «قيلولة»، به معناى خواب يا استراحت نيمروز است. «اقاله» به معناى پس گرفتن جنس فروخته شده از همين باب است، چون خريدار، از نگرانى معامله راحت مى‌شود. هر ستمگرى، روزى در مواجهه با قهر خدا به اشتباه خود اعتراف مى‌كند، «إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ» ولى اين اعترافات ثمرى ندارد. چنانكه در آيه‌ى ديگر مى‌خوانيم: هنگامى كه عذاب ما را جلد 3 - صفحه 19 ديدند، گفتند: به خداى يگانه ايمان آورديم و به آنچه شرك‌ورزيديم، كافر شديم؛ امّا ايمان به هنگام عذاب سودى براى آنان نداشت. فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا ... «1» پیام ها 1- مناطقى كه با قهر الهى نابود شدند، بسيار است. «وَ كَمْ» 2- از تجربيّات تلخ ديگران، عبرت بگيريم. «وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها» 3- قرآن با بيان هلاكت قريه‌ها به جاى هلاكت مردم، عظمت عذاب را بيان مى‌كند. «وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها» 4- كيفرهاى الهى مخصوص قيامت نيست، ممكن است در دنيا هم نمونه‌هايى از آن را ببينيم. «وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها» 5- هر كس غير خدا را سرپرست گرفت، منتظر قهر الهى باشد. وَ لا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ ... وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها 6- از سنّت‌هاى الهى، نابود كردن امّت‌ها به خاطر نافرمانى و تبعيّت از ديگران است. وَ لا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ ... وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها 7- اراده‌ى خداوند، همه چيز را دگرگون مى‌كند. «أَهْلَكْناها» 8- قهر الهى، گاهى ناگهانى است و روز و ساعت مشخّص و فرصتى براى فكر و چاره‌جويى ندارد. «بَياتاً أَوْ هُمْ قائِلُونَ» 9- عذاب به هنگام استراحت، غافلگيرانه وتلخ‌تر است. «بَياتاً أَوْ هُمْ قائِلُونَ» 10- بسيارى از شعارها در زمان رفاه است، هنگام خطر، كسى حرفى براى گفتن ندارد. فَما كانَ دَعْواهُمْ‌ ... 11- حوادث و خطرها، غرور را مى‌شكند و پرده‌هاى غفلت را كنار زده و وجدان‌ها را بيدار مى‌سازد. «إِلَّا أَنْ قالُوا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ» «1». مؤمن، 84- 85. جلد 3 - صفحه 20 12- اگر امروز با اختيار خضوع نكرديد، روزى به اجبار كرنش خواهيد كرد. «قالُوا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ» 13- سراغ غير خدا رفتن و عدم پيروى از انبيا (كه در دو آيه‌ى قبل بود)، ظلم است. «كُنَّا ظالِمِينَ» @n20011💧🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥کلیپ شرعی 🔴آیا زیر کفش یا کف پای نجس با راه رفتن پاک می شود؟‬‎ ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📚 استطاعت زن شیرده برای حج 💠 سؤال: اگر زنی كه به نوزاد خود شير می دهد، مستطيع شود و رفتن او به سفر حج برای كودک شيرخوارش ضرر داشته باشد، آيا می تواند به حج نرود؟ ✅ جواب: اگر ضرر به گونه‌ای باشد كه شير دهنده بايد در كنار كودک باقی بماند يا به نحوی باشد كه خود شير دهنده با رفتن به سفر حج، دچار عسر و حرج گردد؛ حج بر او واجب نيست. •┈┈••✾••┈┈•
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 حاجت گرفتن خانواده مسیحی از امام زمان ارواحنا فداه در مسجدِ مقدس جمکران 🔵 برادرِ شهید روبرت لازار به طور اتفاقی به جمکران میرود و میگوید: یا صاحب جمکران...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
AUD-20220826-WA0286.mp3
1.72M
مناجات با امام زمان مهدی جان : تا نیایی گره از کار بشر وا نشود هرجمعه غروب دل خراب است چون تشنه در انتظار آب است صلے‌الله‌علیڪ‌یا‌اباعبدللھ الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلفــَرَج بحق‌ حضࢪٺ‌زینب‌ڪبرۍسلام‌الله‌علیها‌
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
در تقویم مناسبت های ایران، روز 6 ذی القعدة به عنوان روز بزرگداشت امامزاده ارجمند و جلیل القدر، حضرت احمد بن موسی، ثبت شده است. در ادامه با بررسی ای اجمالی، به معرفی شخصیت ایشان و فرازهای مهم حیات شان می پردازیم. به نسب خانوادگی و ویژگی های شخصی حضرت احمدبن موسی(ع) حضرت احمد، فرزند امام موسی کاظم(علیهما السلام) و مهم ترین لقبشان شاه چراغ است. ایشان از امامزادگان مشهور و مدفون در ایران شناخته می شود. در منابع تاریخی از مادر آن جناب با شهرت «ام احمد» یاد می شود.(1) درباره «ام احمد» نقل شده که امام کاظم(علیه السلام) علاقه فراوانی به او داشت و وقتی از مدینه به بغداد نزد هارون الرشید احضار شد، امانت‌های امامت را به او سپرد و این خبر غیبی را به او داد که: «زمانی که کسی برای گرفتن امانت ها نزدت آمد بدان من از دنیا رفته ام و جانشین من است و امامی ‌است که اطاعتش بر تو و سایر مردم واجب است». بعداز شهادت امام کاظم(ع) امام رضا(علیه السلام) نزد ام احمد آمد و امانت ها را طلب کرد. او از امام رضا(ع) موضوع شهادت امام کاظم(ع) را سؤال کرد و امام نیز ضمن مطلع کردنش از این واقعه ناگوار، خود را به عنوان امام جانشین معرفی نمود. این زن جلیل القدر ضمن تسلیم امانت ها، با امام رضا(ع) بیعت کرد.(2) احمد بن موسی، شخصیتی باعظمت و پرهیزکار و کریم النفس داشتند و به خاطر همین ویژگی ها، از میان بسیاری از خواهران و برادران شان بسیار مورد علاقه پدرشان امام کاظم(ع) بودند، به گونه ای که مزرعه خود را که «یسیره» نام داشت، به این فرزند بخشیدند. گفته می شود حضرت احمد بن موسی، هزار بنده را آزاد کردند.(3) درباره علاقه امام کاظم(ع) به این فرزندشان، روایت ها و نقل های دیگری نیز ذکر شده(4) که ما به خاطر رعایت اختصار از ذکر آنها چشم چوشی می کنیم. در بررسی های گروهی از علمای انساب، برای حضرت احمد بن موسی، فرزندانی به نام های محمد، علی، عبدالله، داود(5) و ابراهیم(6) برشمرده اند.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
حضرت احمد بن موسی به امام رضا(ع) می دانیم که پس از شهادت امام كاظم(علیه السّلام) متأسفانه بین برخی از شیعیان آن حضرت، با انگیزه هایی خاص، عقیده ای منکر امامت امام رضا(علیه السلام) پدید آمد که به «واقفیه» مشهور شدند. گرایش «واقفیه» به بهانه باور نداشتن به درگذشت امام كاظم(ع) بر اعتقاد به امامت یا مهدویت آن حضرت باقی ماند. در مقابل «قطعیّه» رحلت امام كاظم(ع) را تأیید کرده و امامت امام رضا(ع) پذیرفت.(7) «قطعیّه» به اعتقاد ملل و نحل شناسانی چون شهرسانی، قطعیه همان شیعه «اثنی‌ عشریه» است که به امامت ائمه پس از امام رضا(ع) تا امام دوازدهم اعتقاد دارند. در این بین درباره حضرت احمد بن موسی باید این نکته را مورد اشاره قرار داد که در اثنای انتقال امامت از امام کاظم به امام رضا(علیهماالسلام) عده ای به گمان امامت احمد بن موسی، بر در منزل او جمع شدند، اما او صراحتا و نزد همگان اعلام کرد که خودش با امام رضا(ع) بیعت کرده و ایشان را به عنوان ولی خدا و جانشین پدرش می شناسد. این حادثه سبب شد که همه آن اشخاصی که گرد منزل احمد بن موسی جمع شده بودند، با امام رضا(ع) بیعت کنند و آن امام نیز در حق برادرشان حضرت احمد دعا کرد.(8) با همه این احوال در آثار برخی ملل و نحل نویسان، از فرقه ای به نام «احمدیه» که قائل به امامت احمدبن موسی بعداز شهادت امام کاظم(ع) بوده اند نام برده شده است.(9)
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا