شب پنجم محرم الحرام سال 1443 ه.ق 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🍁 حاج مهدی سماواتی 🍂 📚 ذکر توسل و روضه حضرت عبدالله ابن الحسن علیه السلام

#روضه‌عبدالله بن حسن 💧💧💧 عبدالله بن الحسن (علیه‌السّلام) در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) در ظهر عاشورا به شهادت رسید. عبدالله بن حسن بن علی (علیه‌السّلام)، نوجوان ۱۱ ساله، فرزند امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) که روز عاشورا، وقتی دید سیدالشهداء بر زمین افتاده است، برای دفاع از عمو به سوی میدان شتافت و در دفاع از عموی مظلومش جام شهادت نوشید. در مقاتل چنین نقل شده است که در واپسین لحظات حیات شریف سیدالشهداء(علیه‌السّلام)، سپاه کوفه امام (علیه‌السّلام) را محاصره کرد، در حالی که امام (علیه‌السّلام) دیگر توان ایستادن نداشت و از جنگ باز ایستاده بود. در این هنگام ندای امام حسین (علیه‌السّلام) به آسمان برخاست و سر به جانب آسمان بلند کرد و نیایشگرانه گفت: خدایا، تو خود میدانی که اینان فرزند دخت فرزانه پیامبرشان را می‌کشند.... آن تبهکاران سنگ‌دل‌ اندکی درنگ کردند و دگر باره بر امام (علیه‌السّلام) هجوم بردند. در این هنگام عبدالله بن حسن (علیه‌السّلام) که هنوز به حد بلوغ نرسیده بود خیمه‌گاه را ترک کرده، شتابان به سوی امام (علیه‌السّلام) دوید، حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) با دیدن او خطاب به خواهرش زینب (سلام‌الله‌علیها) فرمود: «خواهرم این کودک را نگهدار.» زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) خود را به کودک رساند و سعی کرد از رفتنش جلوگیری کند و او را به خیمه‌ها بازگرداند، امّا او پایداری کرد و بازنگشت و فریاد بر آورد که: «لا افارق عمّی!» به خدای سوگند از عمویم جدا نخواهم شد و او را تنها نخواهم گذاشت! و خود را از دستان عمه‌اش رها کرد و نزد امام حسین (علیه‌السّلام) رفت تا شاید مانع از شهادت عموی بزرگوارش گردد. در این هنگام یکی از تجاوزکاران اموی به نام «بحر بن کعب» به سوی حسین (علیه‌السّلام) روی آورد که «عبداللَّه» فریاد بر آورد: ‌هان‌ ای پلیدزاده! آیا می‌خواهی عمویم را به شهادت برسانی؟ آن عنصر پلید نیز شمشیری بر آن کودک فرود آورد و عبداللَّه دست خود را سپر ساخت که دستش از بدن جدا شد! او در حالی که دستش تنها به پوست آویزان بود، فریاد بر آورد که: عمو جان مرا دریاب! حسین (علیه‌السّلام) او را در آغوش کشید و بر سینه چسباند و فرمود: یادگار برادرم! بر آنچه در راه خدا بر تو فرود آمده است شکیبایی پیشه ساز و آن را به فال نیک بگیر و خیر بدان که خدای پر مهر به زودی تو را بر پدران و نیاکان شایسته کردارت ملحق خواهد ساخت. و آن‌گاه «حرمله» گلوی آن کودک محبوب را هدف تیر بیداد خود ساخت و سرش را از پیکرش جدا کرد! حسین (علیه‌السّلام) پس از شهادت جانسوز نور چشم برادرش، «عبداللَّه» در آغوشش، رو به آسمان کرد و گفت: بار خدایا، اگر این بندگان ستمکار و گناه‌پیشه‌ات را تاکنون از نعمت‌هایت بهره‌ ور ساخته‌ای، اینک آنان را تار و مار و مایه عبرت دیگران قرار ده و هرگز از آنان خشنود مباش. [۱][۲][۳] پی نوشت: ۱. ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۱۰. ۲. ↑ سید ابن طاووس، علی بن موسی، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۷۲. ۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۱، ص۴۶۷-۴۶۸. @n20011🔰

#روضه زهیر بن قین 💧💧💧 زهیر، الگوی دلدادگی و عاشقی نسبت به امام زمانش در کربلاست. زهیر بن قین، از بزرگان قبیله بَجیله بود که در کوفه می‌زیست. [۴] زهیر نخست طرفدار «عثمان» بود، تا این‌که در سال شصتم هجری، هنگام بازگشت از سفر مکه، در یکی از منازل بین راه، [۵] هم‌زمان با کاروان امام حسین (علیه‌السلام) در یک‌جا فرود آمد. امام (علیه‌السلام) شخصی را نزد زهیر فرستاد و خواستار ملاقات با او شد. زهیر نخست از این دیدار اکراه داشت. اما به توصیه همسرش، دیلم یا دَلْهم دختر عَمرو [۶][۷] به محضر امام حسین (علیه‌السلام) شرفیاب شد. این دیدار بسیار مبارک بود و مسیر زندگانی زهیر را تغییر داد. او پس از این ملاقات، شادمان نزد خانواده و دوستانش بازگشت و فرمان داد تا خیمه و بار و بُنه او را به کنار خیمه امام (علیه‌السلام) منتقل کنند. [۸][۹][۱۰] با همسرش نیز وداع کرد و گفت: «من عازم شهادت همراه امام حسین (علیه‌السلام) هستم. تو با برادر خود نزد خانواده‌ات برگرد، زیرا نمی‌خواهم از سوی من چیزی جز خوبی به تو برسد.» شب عاشورا، وقتی امام حسین (علیه‌السلام) به همراهانش اجازه بازگشت به شهر و دیارشان را داد، هر کدام از آنان به نوعی وفاداری و پایداری خود را اعلام داشتند و زهیر بن قین گفت: به خدا سوگند دوست دارم کشته شوم، سپس زنده شوم و دوباره کشته شوم، تا هزار مرتبه این‌گونه کشته شوم و خداوند بدین وسیله جان شما و این جوانان خاندان شما را سلامت دارد. [۱۱][۱۲][۱۳] امام حسین (علیه‌السلام)، پس از اقامه نماز صبح عاشورا، یاران خویش را سازماندهی کرده و زهیر بن قین را به فرماندهی جناح راست سپاه برگزید که نشان لیاقت و شایستگی‌های اخلاقی و نظامی «زهیر» است. [۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹] روز عاشورا وقتی دو سپاه رو در روی هم قرار گرفتند، نخست امام حسین (علیه‌السلام) به نصیحت سپاهیان دشمن پرداخت، آن‌گاه زهیر آنان را نصیحت کرد تا اینکه کسی زهیر را صدا زد و گفت: اباعبدالله (علیه‌السلام) می‌فرماید: برگرد. به جانم سوگند، چنان‌که مؤمن آل فرعون، مردمش را نصیحت کرد، تو نیز اینها را نصیحت کردی، اگر نصیحت فایده‌ای داشته باشد. [۲۰][۲۱][۲۲][۲۳] از صحنه‌های یادکردنی پیکار زهیر در روز عاشورا، یکی آن‌جاست که وقتی شمر و شماری دیگر از دشمنان به خیمه‌های امام حسین (علیه‌السلام) هجوم آورده قصد آتش زدن خیمه‌ها را داشتند، وی به کمک ده نفر دیگر از اصحاب امام (علیه‌السلام) به مقابله آن‌ها شتافته، پس از کشتن یکی از مهاجمان، آنان را از خیمه‌ها دور کردند. [۲۴][۲۵][۲۶][۲۷] زُهَیر و حُرّ، ساعتی از روز عاشورا، به کمک هم جنگ نمایانی کردند و هرگاه یکی از آن دو، بر دشمن می‌تاخت، اگر به محاصره می‌افتاد، دیگری او را نجات می‌داد. تا این ‌که حر به شهادت رسید. [۲۸][۲۹][۳۰] ظهر عاشورا، زهیر و سعید بن عبدالله حنفی جان خویش را سپر کردند، تا امام حسین (علیه‌السلام) همراه جمعی از یارانش، نماز خوف به جای آوردند. [۳۱][۳۲] زهیر پس از نبردهای دلیرانه و کم‌نظیر و کشتن تعدادی از دشمن، سرانجام به وسیله «کثیر بن عبدالله شعبی» و «مهاجر بن اوس» به شهادت رسید. [۳۳][۳۴][۳۵][۳۶] خوارزمی می‌نویسد: هنگامی که زهیر بر زمین افتاد، امام حسین (علیه‌السّلام) به وی گفت: «خداوند تو را از رحمت خود دور نگرداند و قاتل تو را لعنت کند، به مانند کسانی که ملعون گشتند و به صورت بوزینه و خوک مسخ شدند.» [۳۷] در زیارت ناحیه مقدسه، از وفاداری و ایثار زهیر این‌گونه تجلیل شده است: «السَّلامُ عَلی زُهَیْرِ بْنِ الْقَیْنِ الْبَجَلِیِّ، الْقائِلِ لِلْحُسَیْنِ وَقَدْ اذِنَ لَهُ فِی الانْصِرافِ: لا وَاللَّهِ لا یَکُونُ ذلِکَ ابَداً، اتْرُکُ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اسیراً فِی یَدِ الَاعْداءِ وَانْجُو! لا ارانِیَ اللَّهُ ذلِکَ الْیَوْمَ؛ سلام بر زهیر بن قین بَجَلیّ، کسی که وقتی امام حسین (علیه‌السلام) به او اجازه بازگشت داد، به حضرت عرض کرد: به خدا سوگند، نه، هرگز چنین نخواهد شد. آیا فرزند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) را اسیر در دست دشمنان رها کرده، خود را نجات دهم؟ خدا آن روز را به من ننماید.» [۳۸]

پی نوشت ها: ۴. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۸، ص۳۱۹. ۵. ↑ ابوحنیفه دینوری، احمد بن داوود، الاخبار الطوال، ص۲۴۶. ۶. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری ج۴، ص۲۹۸. ۷. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۶۷. ۸. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۶۷-۱۶۸. ۹. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۹۸. ۱۰. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۸، ص۳۲۰. ۱۱. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۱۸. ۱۲. ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۲. ۱۳. ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۵۳. ۱۴. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۲۰. ۱۵. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۸۷. ۱۶. ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۵. ۱۷. ↑ ابوحنیفه دینوری، احمد بن داوود، الاخبار الطوال، ص۲۵۶. ۱۸. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۵۹. ۱۹. ↑ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۶-۷. ۲۰. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۲۳-۳۲۴. ۲۱. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۶۳-۶۴. ۲۲. ↑ یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۴-۲۴۵. ۲۳. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۸۸-۱۸۹. ۲۴. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۳۴. ۲۵. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۶۹-۷۰. ۲۶. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۴. ۲۷. ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۰۵. ۲۸. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۳۶. ۲۹. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۱. ۳۰. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۵. ۳۱. ↑ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۲۰. ۳۲. ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۶۵. ۳۳. ↑ ابن شهرآشوب، محمد بن علی‌، مناقب آل ابی‌طالب (علیهم‌السّلام)، ج۳، ص۲۲۵. ۳۴. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۳۶. ۳۵. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۶. ۳۶. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۱. ۳۷. ↑ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۲۳. ۳۸. ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۷-۷۸. @n20011🔰

#به_وقت_جویایی #سوال ❎ سلام آیا حدیث معتبری هست که ثابت کنه اصحاب ائمه و حضرت زینب از پوشیه استفاده می کردند؟ 🌎کانال رسمی استاد جواد حیدری گروه فرهنگی تبلیغی پاسخگو 🔹#سؤالات_کاربران 🔹#استاد_جواد_حیدری 🔹#گروه_تبلیغی_پاسخگو 💎•┈••✾••┈•💎 @javadheidari110

سـ🌼ـلام ایام سوگواری امام حسین(ع) تسلیت🏴 امروز یکشنبه ☀️ ٢۴ مرداد ١۴٠٠ ه. ش 🌙 ٦ محرم ١۴۴٣ ه.ق 🌲 ١۵ آگوست ٢٠٢١ میلادی

#تلاوت قرآن کریم #آل عمران آیه ۲۷ @n20011🌹💧

#تفسیر قطره ای قرآن کریم #آل عمران آیه ۲۷ @n20011🌹💧

#سخنرانی حجت‌ الاسلام محسن قرائتی با موضوع #تفسیر سوره ال عمران - آیه ۲۷ تُولِجُ الَّیْلَ فِى الْنَّهَارِ وَتُولِجُ الْنَّهَارَ فِى الَّیْلِ وَتُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَآءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ‏ ترجمه (خداوندا!) تو شب را به روز و روز را به شب درآورى و زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون آورى و هر که را خواهى بی‏شمار روزى مى ‏دهى. این آیه و آیه، قبل دوازده مرتبه نشانه‏ هاى قدرت خدا را نام برده است تا روح توحید را در انسان شکوفا کند. مراد از داخل کردن شب در روز ویا روز در شب، یا کم و زیاد شدن طول ساعات شب و روز در فصل‏ هاى مختلف است و یا غروب و طلوع تدریجى. البتّه معناى اوّل روشن‏ تر است. نمونه قدرت‏ نمایى خداوند در بیرون آوردن زنده از مرده، آفریدن سلّول زنده از مواد غذایى بى‏ جان است. گاهى از کافران مرده دل، فرزندان مؤمن و زنده دل، و از مؤمنان زنده دل، فرزندانى کافر و مرده دل ظاهر مى‏ شود که این یکى از مصادیق آیه است. مراد از رزق بی حساب، رزق فراوان و بى‏ شمار است، نه آنکه حسابش از دست او خارج باشد. و ممکن است مراد آن باشد که رزق او خارج از محاسبات شماست، و او از راهى که گمان نمی ‏برید رزق مى ‏دهد. تفاوت مردم در رزق، یکى از حکمت‏ هاى الهى است، تا مردم به یکدیگر نیازمند بوده و تشکیل زندگى اجتماعى دهند و صفات سخاوت و ایثار و صبر و قناعت در آنان شکوفا شود. زیرا در صورت یکسان بودن، این صفات شکوفا نمى‏ شود. امّا اگر یکى نعمتى داشت و دیگرى کمتر داشت یا نعمتى دیگر داشت، مردم براى جبران کمبودها دور هم جمع مى‏ شوند و صفات تعاون و سخاوت از طرف دارنده نعمت، و صفات قناعت و عفّت و صبر از سوى نادار شکوفا مى‏ شود. پیام ها ۱- تغییرات شب و روز و پیدایش فصل‏ ها یکى از برکات و الطاف الهى است. «بیدک الخیر... تولج اللیل فى النهار» ۲- علاوه بر آفرینش، هرگونه تغییر وتدبیر به دست اوست. «تولج اللیل فى النهار» ۳- قدرت خداوند محدود نیست. او از مرده، زنده و از زنده، مرده خارج می سازد. «تخرج الحىّ من المیّت و تخرج المیّت من الحىّ» ۴- سرچشمه لطف الهى بی ‏انتهاست. رزق بى ‏حساب، یعنى براى سرچشمه رزق محدودیّتى نیست. «ترزق من تشاء بغیر حساب» منبع: پایگاه درس هایی از قرآن @n20011🌹💧

|⇦•داری پا میکشی رویِ خاکا .. #قسمت_پایانی / #زمزمه و توسل به حضرت قاسم سلام الله علیها اجرا شده شب ششم محرم 99 به نفس حاج محمد رضا طاهری •ೋ ●•┄༻↷◈↶༺┄•● فریادهای اَحلی مِنَ العَسَلِ قاسم(ع) تفسیرِ عِندَ رَبِّهِم یَرزَقُونِ قرآن است... #قاسم_ابن_الحسن

ایشان تنها دکتری در ایران هستند که تا حالا بیمار فوتی کرونایی نداشتند و صدا و سیما بارها از ایشان دعوت کرده بود اما نپذیرفته بودند، اما به خاطر آمار بالای فوتی های کرونا حاضر شدند به صدا و سیما بیایند! حتما حرفهای مهم و حیاتی ایشان را گوش کنید، زیرا در مورد درمان کرونا و عوارض بعد آن توصیه های بی نظیری دارند! ایشان در درمانگاه ولی الله، زیر پل آهنگ طبابت می کنند! لطفا برای همه ارسال کنید تا از این صحبتها سود ببرند!

🏴ویژه #روز_ششم #محرم ♨️حضرت قاسم 🎤حجت الاسلام #عالی 📡حداقل برای☝️نفر ارسال کنید. 🔴بهترین #سخنرانی های روز

#قاسم بن الحسن علیه سلام ✨✨✨✨💧💧💧 قاسم نام یکی از فرزندان امام حسن مجتبی(ع) و یکی از شهدای کربلا است که به همراه برادرانش در روز عاشورا و در رکاب عمویش امام حسین(ع) به مقام والای شهادت نائل آمد.[۱] مادر ایشان ام‌ ولد بود.[۲] بنابر نقلی نام مادرش «نفیله»،[۳] و بنابر نقل دیگر، «رَملَه»[۴]بود. روز عاشورا و بعد از شهادت علی اکبر(ع)،[۵] حضرت قاسم(ع) در حالی‌که صورتش مانند پاره ماه می‌درخشید،[۶] با در لب‌داشتن این شعرهای حماسی، پا به صحنه نبرد گذاشت: «لَا تَجْزَعِی نَفْسِی فَکلٌّ فَانٍ الْیوْمَ تَلْقَینَ ذُرَى الْجِنَان‏»؛[۷] (اى نفس من! نگران نباش؛ زیرا هر کسى در نهایت طعم مرگ را خواهد چشید. امروز تو به درجات بالای بهشت راه خواهی یافت). بعد از مدتی نبرد، سرانجام ابن فضیل ازدى ضربتى بر سر مبارک ایشان فرود آورده و آن‌را شکافت و قاسم با صورت به زمین خورد و عمویش را به کمک طلبید. امام حسین(ع) نیز با ضربت شمشیرى دست ابن فضیل را قطع نمود، اما دیگر دشمنان با اسب‌های خود بر بدن قاسم(ع) تاختند تا او را به شهادت رساندند و امام حسین(ع) وقتی به نزد پیکر قاسم رسید، خطاب به او فرمود: آنان که تو را کشتند، از رحمت خدا دور باشند و جدت(پیامبر اسلام) در روز قیامت دشمن آنها خواهد بود. سپس فرمود: بر عمویت ناگوار است ‌که او را بخوانى و او نتواند پاسخ دهد و یا پاسخش سودى برایت نداشته باشد! سپس امام(ع) قاسم را به سینه‌‏اش گرفت و بلند کرد و در میان شهداى اهل‌بیت(ع) قرارش داد.[۸] در زیارت ناحیه این‌گونه از ایشان تجلیل شده است: «السَّلَامُ عَلَى الْقَاسِمِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی الْمَضْرُوبِ هَامَتُهُ‏ الْمَسْلُوبِ لَامَتُهُ‏ حِینَ نَادَى الْحُسَینَ عَمَّهُ فَجَلَى‏ عَلَیهِ عَمُّهُ کالصَّقْرِ وَ هُوَ یفْحَصُ‏ بِرِجْلِهِ التُّرَابَ وَ الْحُسَینُ یقُولُ: بُعْداً لِقَوْمٍ قَتَلُوک وَ مَنْ خَصْمُهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ جَدُّک وَ أَبُوک ثُمَّ قَالَ: عَزَّ وَ اللَّهِ عَلَى‏ عَمِّک أَنْ تَدْعُوَهُ فَلَا یجِیبَک أَوْ یجِیبَک وَ أَنْتَ قَتِیلٌ جَدِیلٌ فَلَا ینْفَعَک هَذَا وَ اللَّهِ یوْمٌ کثُرَ وَاتِرُهُ‏ وَ قَلَّ نَاصِرُهُ، جَعَلَنِی اللَّهُ مَعَکمَا یوْمَ جَمْعِکمَا، وَ بَوَّأَنِی مُبَوَّأَکمَا، وَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَک عُمَرَ بْنَ سَعْدِ بْنِ نُفَیلٍ الْأَزْدِی، وَ أَصْلَاهُ جَحِیماً، وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَاباً أَلِیماً»؛[۹] سلام بر قاسم، فرزند حسن بن علی(ع) که بر سرش ضربت خورد و زره‌اش کنده شد. هنگامی که عمویش حسین(ع) را صدا زد، عمویش مانند بازی شکاری خود را بر بالای سرش رساند، در حالی‌که او پاهایش را به خاک می‌سایید. و حسین(ع) می‌فرمود: «قاتلان تو (از رحمت خدا) دور باشند؛ کسانی که روز قیامت جد و پدر تو دشمن آنها هستند.سپس فرمود: به خدا سوگند بر عمویت گران است که او را بخوانی و پاسخت را ندهد یا پاسخت را بدهد ولی تو کشته شده بر خاک افتاده باشی و سودی برایت نداشته باشد». به خدا سوگند امروز روزی است که دشمنان فراوان و یاوران اندک‌اند! خداوند روز قیامت مرا با شما دو نفر (قاسم و امام حسین) محشور کند. خداوند قاتل تو عمر بن سعد بن عروة بن نفیل ازدی را لعنت کند و او را به دوزخ برساند و عذابی دردناک برایش آماده سازد. این‌که در این زیارت، عمر بن سعد قاتل قاسم معرفی شده، معنایش آن نیست که قاسم با دستان او کشته شده باشد، بلکه چون او فرمانده سپاه بود و سپاهیانش او را زیر سم اسبان گرفته و به شهادت رساندند؛ از این‌رو نمی‌توان قاتل مشخصی را برای او در نظر گرفت، عمر بن سعد به عنوان فرمانده سپاه به عنوان قاتل اعلام شده است. پیکر قاسم به همراه سایر شهدا در حرم امام حسین(ع) و پایین پای آن‌حضرت(ع) دفن شده است.[۱۰] در مورد آنچه به دامادی قاسم در روز عاشورا مشهور شده است، در پاسخ دیگری بدان پرداخته‌ایم.[۱۱] پی نوشت: [۱]. دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، الاخبار الطوال، ص ۲۵۷، قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۸ش. [۲]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ‏۲، ص ۲۰، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، ج ‏۳، ص ۷۳، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق. [۳]. سبط بن جوزی‏، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص ۱۹۵، قم، منشورات الشریف الرضی‏، چاپ اول، ۱۴۱۸ق. [۴]. حسنى‏، هاشم معروف، سیرة الأئمة الاثنی عشر(ع)، ج ‏۲، ص ۵۵۹، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ اوّل‏، ۱۳۸۲ق. [۵]. شیخ صدوق، امالی، اعلمی، ص ۱۶۲ – ۱۶۳، بیروت، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق. [۶]. سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۱۱۵، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۴۸ش. [۷]. امالی، ص ۱۶۳. [۸]. اللهوف على قتلى الطفوف، ص ۱۱۵. [۹]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص ۴۹۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.

{۱۰]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص ۲۵۵، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق. [۱۱]. «عروسی حضرت قاسم (ع)»، ۱۱۴۳۰. بر گرفته از اسلام کوئست @n20011💧🔰