#تلاوت قرآن کریم #آل عمران آیه ۹۶ @n20011💧💦

#تفسیر قطره ای قرآن کریم #آل عمران آیه ۹۶ @n20011💧💦

سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع #تفسیر سوره آل عمران - آیه ۹۶ إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ ترجمه همانا اوّلین که براى (عبادت) مردم مقرّر شد، همان است که در سرزمین مکّه است، که مایه‏ برکت و هدایت جهانیان است. «بَکّة» به معناى محلّ ازدحام و اجتماع مردم است. یکى از ایرادهاى بنی اسرائیل این بود که چرا مسلمانان با توجّه به قدمت بیت‏ المقدّس که هزار سال قبل از میلاد توسط حضرت سلیمان ساخته شده است، آن را کنار گذاشته و کعبه را قبله‏ خود قرار داده ‏اند. این آیه در پاسخ آنان مى‏ فرماید: کعبه از روز نخستین، اوّلین خانه‏ عبادت بوده و قدمت آن بیشتر از هر جاى دیگر است. امام صادق‏ (ع) با توجّه به جمله‏ «اوّل بیت» فرمودند: چون مردم مکّه بعد از کعبه گرد آن جمعشده ‏اند، پس حقّ اولویّت با کعبه است و لذا براى توسعه‏ مسجدالحرام مى ‏توان خانه‏ هاى اطراف کعبه را به نفع حرم خراب کرد. تفسیر المیزان مى‏ گوید: روایات «دَحوُ الارض»بسیار است و هیچ دلیل علمى که مغایر آن باشد، پیدا نشده و با قرآن نیز مخالفتى ندارد. حضرت على (ع) در نهج ‏البلاغه خطبه ۱۹۲ مى‏ فرماید: خداوند تمام مردم را از آدم (ع) تا آخرین نفر با همین سنگ‏ هاى کعبه آزمایش مى ‏کند. امام باقر (ع) فرمود: حضرت آدم و سلیمان و نوح‏ (ع) نیز دور همین کعبه، حج انجام داده ‏اند. در قرآن، از کعبه تعابیر متعدّدى شده است. پیام ها ۱- کعبه، اوّلین خانه‏اى است که براى عبادت و نیایش مردم بنا نهاده شده است. «اوّل بیت وضع للناس» ۲- سابقه تاریخى معابد، یکى از ملاک‏ هاى ارزشى آن است. «انّ اوّل بیت وضع...» ۳- خیر و برکت کعبه، تنها براى مؤمنان یا نژاد خاصّى نیست، بلکه براى همگان است. «وضع للناس» ۴- مردمى بودن براى کعبه، یک ارزش است. «وضع للناس» ۵ - کعبه، مایه‏ هدایت مردم است. «هدى للعالمین» منبع: پایگاه درس هایی از قرآن @n20011💧💦

🌟مجموعه📲 #استوری 📲 #کلیپ 🌸ویژه #میلاد_امام_جعفر_صادق(ع) 🔴پایگاه اطلاع رسانی بلاغ

🌸 #میلاد_پیامبر_اکرم(ص) 🌸 #میلاد_امام_جعفر_صادق(ع) 💐ای نقش ترنج آسمونا 💐ای نقشه‌ی گنج آسمونا 🎤 #محمود_کریمی 👏 #سرود

#حکایت در سرزمین یابس چه گذشت؟ ابوبصیر می گوید:از امام صادق (ع) در مورد سوره والعادیات پرسیدم،امام (ع) فرمود:این سوره در ماجرای وادی یابس (بیابان خشک) نازل شده است.پرسیدم:قضیه وادی یابس از چه قرار بود.امام صادق علیه السلام فرمود:در بیابان یابس دوازده هزار نفر سواره نظام بودند،با هم عهد و پیمان محکم بستند که تا آخرین لحظه، دست به دست هم دهند و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام را بکشند.جبرئیل جریان را به رسول خدا صلی الله علیه و آله اطلاع داد.حضرت رسول صلی الله علیه و آله نخست ابوبکر و سپس عمر را با سپاهی چهار هزار نفری به سوی ایشان فرستاد که البته بی نتیجه بازگشتند.پیامبر صلی الله علیه و آله در مرحله آخر علی علیه السلام را با چهار هزار نفر از مهاجر و انصار به سوی وادی یابس رهسپار نمود.حضرت علی علیه السلام با سپاه خود به طرف بیابان خشک حرکت کردند.به دشمن خبر رسید که سپاه اسلام به فرماندهی علی علیه السلام روانه میدان شده اند.دویست نفر از مردان مسلح دشمن به میدان آمدند.علی علیه السلام با جمعی از اصحاب به سوی آنان رفتند.هنگامی که در مقابل ایشان قرار گرفتند.از سپاه اسلام پرسیده شد که شما کیستید و از کجا آمده اید و چه تصمیمی دارید؟علی علیه السلام در پاسخ فرمود:من علی بن ابی طالب پسر عموی رسول خدا،برادر او و فرستاده او هستم،شما را به شهادت یکتایی خدا و بندگی و رسالت محمد صلی الله علیه و آله دعوت می کنم.اگر ایمان بیاورید،در نفع و ضرر شریک مسلمانان هستید.ایشان گفتند:سخن تو را شنیدیم،آماده جنگ باش و بدان که ما،تو و اصحاب تو را خواهیم کشت!وعده ما صبح فردا.علی علیه السلام فرمود:وای بر شما!مرا به بسیاری جمعیت خود تهدید می کنید؟بدانید که ما از خدا و فرشتگان و مسلمانان بر ضد شما کمک می جوییم:"ولا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم"دشمن به پایگاههای خود بازگشت و سنگر گرفت.علی علیه السلام نیز همراه اصحاب به پایگاه خود رفته و آماده نبرد شدند.شب هنگام،علی علیه السلام فرمان داد مسلمانان مرکب های خود را آماده کنند و افسار و زین و جهاز شتران را مهیا نمایند و در حال آماده باش کامل برای حمله صبحگاهی باشند.وقتی که سپیده سحر نمایان گشت،علی علیه السلام با اصحاب نماز خواندند و به سوی دشمن حمله بردند.دشمن آن چنان غافلگیر شد که تا هنگام درگیری نمی فهمید مسلمین از کجا بر آنان هجوم آورده اند.حمله چنان تند و سریع بود، قبل از رسیدن باقی سپاه اسلام،اغلب آنان به هلاکت رسیدند.در نتیجه،زنان و کودکانشان اسیر شدند و اموالشان به دست مسلمین افتاد.جبرئیل امین،پیروزی علی علیه السلام و سپاه اسلام را به پیامبر صلی الله علیه و آله خبر دادند. آن حضرت بر منبر رفتند و پس از حمد و ثنای الهی،مسلمانان را از فتح مسلمین باخبر نموده و فرمودند که تنها دو نفر از مسلمین به شهادت رسیده اند!پیامبر صلی الله علیه و آله و همه مسلمین از مدینه بیرون آمده و به استقبال علی علیه السلام شتافتند و در یک فرسخی مدینه،سپاه علی علیه السلام را خوش آمد گفتند. حضرت علی علیه السلام هنگامی که پیامبر را دیدند از مرکب پیاده شده،پیامبر صلی الله علیه و آله نیز از مرکب پیاده شدند و میان دو چشم (پیشانی) علی علیه السلام را بوسیدند.مسلمانان نیز مانند پیامبر صلی الله علیه و آله،از علی علیه السلام قدردانی می کردند و کثرت غنایم جنگی و اسیران و اموال دشمن که به دست مسلمین افتاده بود را از نظر می گذراندند.در این حال،جبرئیل امین نازل شد و به میمنت این پیروزی سوره "عادیات" به رسول اکرم صلی الله علیه و آله وحی شد:«والعادیات ضبحا، فالموریات قدحا،فالمغیرات صحبا، فاءثرن نفعا فوسطن به جمعا...»(سوگند به اسبان دونده که نفس زنان (به سوی میدان جهاد) پیش رفتند.و سوگند به آنها (که بر اثر برخورد سمهایشان به سنگ های بیابان) جرقه های آتش افروختند و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند.و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند،ناگهان در میان دشمن ظاهر شدند و...) (العادیات/5)اشک شوق از چشمان پیامبر صلی الله علیه و آله سرازیر گشت،و در اینجا بود که آن سخن معروف را به علی علیه السلام فرمود:"اگر نمی ترسیدم که گروهی از امتم،مطلبی را که مسیحیان درباره حضرت مسیح علیه السلام گفته اند، درباره تو بگویند،در حق تو سخنی می گفتم که از هر کجا عبور کنی خاک زیر پای تو را برای تبرک برگیرند!" بحارالانوار،ج 21،ص 72(برگرفته از داستان های بحارالانوار جلد1 نوشته محمود ناصری) @n20011🌺

خلاصه#زندگینامه امام #صادق علیه السلام امام صادق (علیه السلام) در روز 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه متولد گردید. پدر گرامی آن حضرت، امام محمد باقر (علیه السلام) و مادر ارجمندش ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر می باشد. نام شریفش جعفر و لقب معروفش صادق و کنیه اش ابوعبدالله می باشد. شهادت آن حضرت در 25 شوال سال 148 هجری قمری، در 65 سالگی، به دستور منصور دوانیقی، خلیفه ستمگر عباسی، به وسیله سمی که به آن بزرگوار خوراندند، در شهر مدینه اتفاق افتاد، و محل دفنش در قبرستان بقیع است. امام جعفر صادق (علیه السلام) تلاش و کوشش خود را با مساعی علمی آغاز و حوزه فکری و ثمربخش خویش را که بزرگان فقها و متفکران از آن بیرون آمدند، در صفوف امت، افتتاح کرد و با تربیت شاگردانی دانشمند، ذخیره علمی بزرگی برای امت برجای گذاشت. بعضی از شاگردان نامی آن بزرگوار عبارتند از: هشام بن حکم و مؤمن طاق و محمد بن مسلم و زرارة بن اعین و ... که هر یک چهره های درخشانی از تربیت شدگان مکتب آن حضرتند. حرکت علمی او آن سان گسترش یافت که سراسر مناطق اسلامی را دربر گرفت و مردم از علم او سخن ها می گفتند و شهرتش در همه شهرها و دیارها پیچیده بود. جاحظ در مورد امام صادق (علیه السلام) می گوید:«امام صادق چشمه های دانش و حکمت را در روی زمین شکافت و برای مردم درهایی از دانش گشود که پیش از او معهود نبود و جهان از دانش وی سرشار گردید.»هدف امام صادق (علیه السلام) از گسترش برنامه فرهنگی، چاره جهل امت و تقویت عقیده به مکتب اسلام و نیز ایستادگی در برابر امواج کفرآمیز و شبهه های گمراه کننده و حل مشکلات ناشی از انحراف حکومت بود. تلاش آن حضرت از طرفی مقابله با امواج ناشناخته و فاسد اوضاع سیاسی عهد امویان و عباسیان بود که انحرافات عقیدتی آن، بیشتر معلول ترجمه کتاب های یونانی و فارسی و هندی و پدید آمدن گروه های خطرناک از جمله غلات و زندیقان و جاعلان حدیث و اهل رأی و متصوفه بود که زمینه های مساعد رشد انحراف را به وجود آورده بودند. امام (علیه السلام) در برابر تمامی آنها ایستادگی کرد و با همه مناظره و مباحثه کرد و خطر افکارشان را برای ملت اسلام افشا نمود و از طرف دیگر، با تلاش های خستگی ناپذیر، مفاهیم عقیدتی و احکام شریعت را منتشر ساخت و آگاهی علمی را پراکند و توده های عظیم دانشمندان را به منظور آموزش مسلمانان مجهز ساخت. امام صادق (علیه السلام) مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را در مدینه محل تدریس خویش قرار داد و مردم، دسته دسته از دور و نزدیک به آنجا می شتافتند و سؤالات گوناگون خود را مطرح و جواب لازم را دریافت می نمودند. از جمله استفاده کنندگان از محضر آن بزرگوار، مالک بن انس و ابوحنیفه و محمد بن حسن شیبانی و سفیان ثوری و ابن عینیه و یحیی بن سعید و ایوب سجستانی و شعبة بن حجاج و عبدالملک جریح و دیگران بودند. امام صادق(علیه السلام) به پیروان خود فرمان داد که به حاکم منحرف پناه نبرند و از داد و ستد و همکاری با او خود داری کنند و به اصحاب و دوستان خود سفارش می کرد که در هر کار، مخفیانه عمل کنند و تقیه را رعایت نمایند و در هر عملی که انجام می دهند توجه کامل داشته باشند که دشمنان و مخالفان شان متوجه آن نشوند. آن حضرت مردم را بر آن می داشت تا در قیامی که زید بن علی بن الحسین (علیه السلام) بر ضد دولت امویان کرده بود، پشتیبان زید باشند. هنگامی که خبر قتل زید به او رسید بسیار ناراحت شد و اندوهی عمیق به او دست داد و از مال خود به خانواده هر یک از یاران زید که با او در آن واقعه آسیب دیده بودند هزار دینار داد و نیز هنگامی که جنبش بنی الحسن (علیه السلام) شکست خورد، امام را حزن و اندوه فرا گرفت و سخت بگریست و مردم را مسؤول کوتاهی در برابر آن جنبش دانست. با این حال، آن حضرت از در دست گرفتن حکومت، خودداری فرمود و این کار را به وقتی موکول کرد که نقش دگرگون سازی امت را ایفا کند و در مجرای افکار امت تأثیر گذارد و انحراف های گوناگونی را که واقعیات سیاسی و اجتماعی روز به وجود آورده بود تصحیح نماید، آنگاه در داخل امت عهده دار تجدید بنا شود و امت را آماده سازد تا در سطحی درآیند که بتوانند حکومتی را که خود می خواهند، تشکیل دهند. امام صادق در نگاه دیگران ابوحنیفه، پیشوای مشهور فرقه حنفی، گفته است:«من دانشمند تر از جعفربن محمد ندیده ام.» «لو لا السنتان لهلک نعمان»؛ یعنی اگر آن دو سال (شاگردی من نزد او) نبود، نعمان هلاک می شد. (اسم ابوحنیفه نعمان بن ثابت بوده است). مالک، پیشوای فرقه مالکی، گفته است: «مدتی نزد جعفر بن محمد رفت و آمد می کردم، او را همواره در یکی از سه حالت می دیدم؛ یا نماز می خواند یا روزه بود و یا قرآن تلاوت می کرد، و هرگز او را ندیدم که بدون وضو حدیث نقل کند.» @n20011🌺

اکنون از باب تیمن و تبرک و جهت بهره مندی بیشتر، #سخنی چند از آن امام بزرگوار را ذکر می کنیم؛ کمال احسان «لایتم المعروف الابثلاث خصال؛ تعجیله و تقلیل کثیره و ترک الامتنان به» احسان و نیکی کامل نباشد، مگر با سه خصلت؛ شتاب در آن، کم شمردن بسیار آن، و منت ننهادن بر آن. محاسبه نفس «حق علی کل مسلم یعرفنا ان یعرض عمله فی کل یوم و لیله علی نفسه فیکون محاسب نفسه، فان رای حسنه استزاد منها، و ان رای سیئه استغفر منها لئلایخزی یوم القیمه» بر هر مسلمانی که ما را بشناسد، سزاوار است که در هر شبانه روز، عملش را بر خود عرضه دارد و خود حسابگر خویش باشد، اگر حسنه دید بر آن بیفزاید، و اگر گناه دید از آن آمرزش خواهد تا اینکه روز قیامت رسوا نشود. استقامت «لو ان شیعتنا استقاموا لصافحتهم الملائکه ولاظلهم الغمام و لاشرقوا نهارا و لاکلوا من فوقهم و من تحت ارجلهم و لما سالوا الله شیئا الااعطاهم» اگر شیعیان ما استقامت می ورزیدند، هر آینه فرشتگان با آنها دست می دادند و ابرها بر آنها سایه می انداخت و در روز می درخشیدند و از بالای سر و زیر پای خود روزی می خوردند و چیزی از خدا نمی خواستند مگر اینکه به آنها عطا می کرد. منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری @n20011🌺

#خجسته میلاد حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم و امام جعفر صادق علیه السلام مبارک باد. @n20011😊

بارزترین خواص #فندق و فواید سلامتی آن از جمله فواید فندق می توان به تقویت معده، روده و دفع سموم از بدن اشاره کرد. مصرف فندق در هنگام گرسنگی باعث تقویت روده شما می شود. فندق سرشار از مواد معدنی و مقدار کمی نشاسته می باشد از این رو مصرف این دانه به افراد مبتلا به ناراحتی قلب و مبتلایان به کم خونی توصیه می شود. @n20011🍀

سـ🌸ـلام 🌸میلاد پیامبر اکرم (ص) 🌸و امام صادق (ع) مبارک باد💐 امروز یکشنبه ☀️ ٢ آبان ١۴٠٠ ه. ش 🌙 ١٧ ربیع الاول ١۴۴٣ ه.ق 🌲 ٢۴ اکتبر ٢٠٢١ ميلادى

#تلاوت قرآن کریم #آل عمران آیه ۹۷ @n20011💧

# تفسیر قطره ای قرآن کریم #آل عمران آیه ۹۷ @n20011💧🌺

سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع #تفسیر سوره آل عمران - آیه ۹۷ فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ ۖ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا ۗ وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا ۚ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ ترجمه در آن (خانه) نشانه‏ هاى روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است و هر کس به آن درآید، درامان است وبراى خدا بر عهده‏ مردم است که قصد حج آن خانه را نمایند، (البتّه) هرکه توانایى این راه را دارد. و هرکس کفر ورزد (وبا داشتن توانایى به حج نرود، بداند که) همانا خداوند از همه‏ جهانیان بی ‏نیاز است. مکّه و کعبه، نمایشگاهى از قدرت و نشانه‏ هاى الهى، وتاریخ آن مملوّ از خاطرات و سرگذشت‏هایى است که توجّه به آنها درس‏ آموز و عبرت ‏انگیز مى ‏باشد. در ساختن آن ابراهیم (ع) بنّایى، و اسماعیل (ع) کارگرى مى ‏کرده‏ اند. سپاهیان فیل‏سوار ابرهه که به قصد ویرانى آن آمده ‏اند، به قدرت الهى توسط پرندگان ابابیل نابود شده ‏اند. دیوار آن به هنگام تولّد علىّ (ع) براى مادرش شکافته مى‏ شود تا در داخل آن، نوزادى متولد شود که در آینده ‏اى نه چندان دور، بت‏هاى داخل آن را فرو ریزد. بلال، برده سیاهپوست حبشى، در برابر چشمان حیرت زده اشراف مکّه بر بالاى آن اذان مى ‏گوید و روزى نیز مى ‏رسد که آخرین حجّت الهى به دیوار آن تکیه زده و نداى نجات انسان‏ ها را سر مى‏ دهد و عالم را به اسلام دعوت مى‏ کند. مکّه، شهر أمن الهى است که هر کس در آن وارد شود، در امان است. حتّى اگر جنایتکار وارد مسجدالحرام شود، نمى‏ توان متعرّض او شد، تنها مى‏ توان او را در مضیقه قرار داد تا خود مجبور به خارج شدن شود. در کنار کعبه، مقام ابراهیم است. به گفته روایات، مقام ابراهیم سنگى است که به هنگام ساختن کعبه و بالا بردن دیوارهاى آن، زیر پاى ابراهیم علیه السلام قرار داشت و اثر پاى آن حضرت بر روى آن مانده است. بقاى این سنگ و اثر پا روى آن، از قرن‏ها پیش از عیسى ۰ع) و موسى (ع) با آن همه تغییر وتحوّلى که در کعبه واطراف آن در اثر حمله‏ ها، سیل‏ ها و خرابى‏ ها بوجود آمده، خود نشانه‏ اى از قدرت الهى است. «حج» به معناى قصد همراه با حرکت است و «مَحجّة» به راه صاف و مستقیم مى‏ گویند که انسان را به مقصد مى ‏رساند. حج در اسلام به معناى قصد خانه خدا و انجام اعمال مربوط به آن است. پیامبر اسلام به علىّ (ع) فرمود: «تارک الحج و هو مستطیع کافر» هر توانمندى که حج را انکار و ترک کند، کافر است. و کسى که امروز و فردا کند تا بمیرد، گویا یهودى و نصرانى از دنیا رفته است. استطاعت مالى براى حج، لازم نیست از خود انسان باشد، بلکه اگر کسى دیگرى را میهمان کند، یا هزینه‏ حجّ او را بپردازد، او مستطیع شده وحج بر او واجب است. امام صادق‏ (ع) درباره‏ «آیات بیّنات» فرمودند: مقصود مقام ابراهیم، حجرالاسود و حجر اسماعیل است. و از آن حضرت پرسیدند مراد از «مَن دخله» کعبه است یا حرم؟ حضرت فرمودند: حرم. شخصى از امام صادق‏ (ع) درباره‏ «مَن دخله کان آمنا» سؤال کرد: حضرت فرمودند: کسى که این خانه را قصد کند و بداند که این همان خانه‏ اى است که خداوند رفتن به آنرا فرمان داده، و اهل‏ بیت را نیز آنگونه که باید بشناسد، او در دنیا و آخرت درامان خواهد بود. پیام ها ۱- در خانه‏ خدا، نشانه‏ هاى روشن بسیار است. نشانه‏ هاى قداست و معنویّت، خاطرات انبیا از آدم تا خاتم، مطاف بودن براى انبیا و قبله ‏گاه براى همه‏ نمازگزاران. «فیه آیات بیّنات» ۲- ابراهیم (ع) مقامى دارد که جاى پاى او، به مکّه ارزش داده است. «مقام ابراهیم» ۳- بر خلاف تفکّر وهابیّت، اگر جماد در جوار اولیاى خدا قرار گیرد، قداست مى‏ یابد. «مقام ابراهیم» ۴- از امتیازات اسلام آن است که یک منطقه از زمین را منطقه‏ امن قرار داده، تا ضعیف و قوى در کنار یکدیگر مجتمع شوند. «مَن دخله کان آمنا» ۵ - واجبات، یک نوع تعهّد الهى برگردن انسان است. «وللّه علی النّاس حِجّ‏البیت» ۶- حج، باید خالصانه و تنها براى خدا باشد. «للّه على النّاس حِجّ البیت» ۷- تکلیف و وظیفه، به مقدار توان است. توان فرد از نظر مالى و بدنى، و فراهم بودن شرایط بیرونى. «من استطاع الیه سبیلاً» ۸ - استطاعت شرط حج است. «من استطاع الیه سبیلاً» ۹- انکار حج و ترک آن، سبب کفر است. «و من کفر» ۱۰- فایده‏ انجام دستورات الهى، به خود انسان برمى‏ گردد وگرنه خداوند نیازى به اعمال ما ندارد. «فان اللّه غنىّ عن العالمین» ۱۱- خداوند دعوت مى‏ کند، ولى منّت نمى‏ کشد. «وللّه على النّاس حِجّ البیت... و من کفر فانّ اللّه غنىّ عن ‏العالمین» منبع: پایگاه درس هایی از قرآن @n20011💧💧🌺