#حکایت🔰 اشتباه شیخ #مفید را امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف جبران می کند می گویند از روستایی کسی خدمت شیخ مفید رسید ودر مورد زنی حامله که فوت کرده وفرزندش زنده است سؤال کرد که: «آیا باید شکم این زن را پاره کرده وطفل را بیرون آوریم ویا این که با آن بچّه، او را دفن کنیم؟» شیخ مفید فرمود: «با همان بچّه او را دفن کنید». پس آن مرد برگشت. در وسط راه دید مرد اسب سواری از پُشت سر، سریع می آید، وقتی به نزدیک مرد رسید، گفت: «ای مرد! شیخ مفید فرموده است که شکم آن زن را پاره کنید وطفل را بیرون بیاورید وزن را دفن کنید». آن مرد نیز همین کار را کرد. پس از مدّتی اتّفاق را برای شیخ مفید بیان کردند، شیخ فرمود: «من کسی را نفرستادم ومعلوم است که آن شخص صاحب الامر (علیه السلام) بوده است. حالا که در احکام دینی اشتباه می کنم همان بهتر که دیگر احکام دینی را بیان نکنم». پس به خانه رفتند ودرب خانه را بستند وبیرون نیامدند. ناگاه از حضرت ولی عصر (علیه السلام) نامه ای برای شیخ مفید آمد که: «بر شما واجب است تا احکام دینی را بیان کنید وما هم شما را همراهی کنیم ومواظب باشیم که اشتباه نکنید». پس شیخ مفید دوباره شروع به بیان احکام دین کرد(۱). منبع: (۱) نجم الثّاقب @n20011🔰

#خورشيد سامرا در کلام ديگران #از نگاه پدر نخستين کسي که هماره همراه حضرت عسکري عليه‏السلام بوده و آن‏گونه که بايد به شخصيت وي پي برد، پدر بزرگوارش امام هادي عليه‏السلام بود. امام هادي عليه‏السلام فرزندش حسن عليه‏السلام را اين‏گونه معرفي مي‏کند: «ابو محمد، خوش‏قريحه‏ترين فرد خاندان محمد صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم بوده و استدلال و برهانش استوارترين است. او بزرگ‏ترين فرزند من و جانشين من است و سلسله امامت و احکام آن به او مي‏رسد». #محمدبن طلحه شافعي محمدبن طلحه مي‏گويد: «بدان که در مناقب آن حضرت [امام عسکري عليه‏السلام [همين بس که خداوند او را فضيلتي برجسته و مزيتي بزرگ عنايت کرد و آن را يکي از صفات جاودان او مقرر داشت که گذشت روزگاران، گفت‏وگو در اين‏باره را کهنه نمي‏کند و زبان‏ها ياد و تکرارش را به فراموشي نمي‏سپارد و آن اين است که: مهدي [امام دوازدهم](عج) از نسل او به وجود مي‏آيد و فرزند اوست و به وي نسبت دارد و پاره تن آن بزرگوار است». #ابن صباغ مالکی ابن صباغ مالکي در توصيف امام حسن عسکري عليه‏السلام مي‏گويد: «مناقب و فضايل سرورمان ابومحمد حسن عسکري عليه‏السلام، بر آقايي و آقازاده بودن او دلالت دارد و کسي در امامت او شک و ترديد نمي‏کند. بدان که اگر نيکي فروختني و داراي فروشنده بود، آن حضرت تنها خريدار آن مي‏بود. وي يگانه بي‏همتاي روزگار خود، انساني بي‏نظير، سرآمد دوران و پيشواي اهل زمان خود بود». شيخ #مفيد شيخ مفيد درباره بزرگواري امام حسن عسکري عليه‏السلام مي‏نويسد: «ابو محمد حسن بن علي عليه‏السلام به دليل صفات برجسته و برتري بر معاصران، پس از پدرش علي بن محمد عليه‏السلام، امام و پيشوا بود. وي از نظر دانش، زهد، کمال عقل، عصمت، شجاعت، کَرَم، بخشش و عبادت فراوان، در پيشگاه خدا مقام بلندي داشت که سبب امامت و پيشوايي، و در خور رياست وي بود».

💠#شرح مختصر زندگی امام موسی کاظم(علیه السلام)⚡️ امام موسی بن جعفر(علیه السلام) ملقب به کاظم، امام هفتم شیعیان، متولد سال ۱۲۸ قمری در قریه «ابواء» (میان مکه و مدینه). آن حضرت پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق(علیه السلام)، از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳، به مدت ۳۵ سال امامت شیعیان را بر عهده داشت و در بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ در زندان بغداد به دست سندی بن شاهک مسموم شد و به شهادت رسید.[1]امام موسی کاظم(علیه السلام) همچون امامان دیگر شیعیان برای تبلیغ و ترویج آموزه های اسلامی و شیعی از هیچ تلاش و کوششی دریغ نفرمودند، و در این مسیر مرارت ها و سختیهای فراوانی را به جان خریدند، دوره امامت این امام همام با خلفای مستبد و خودکامه ای همچون: منصور دوانقی، محمد معروف به مهدی، هادی، هارون. مصادف بود. #جایگاه و منزلت امام موسی کاظم(علیه السلام)نزد اهل سنت امام موسی کاظم(علیه السلام) نه تنها مورد مدح و ستایش پیروان یاران خاص خود بود، بلکه دانشمندان مذهب عامه نیز مقام و منزلت ایشان را نیک می شمردند و برای ایشان احترام خاص قائل بودند، دانشمندان اهل سنت به خوبی از موقعیت علمی و اخلاقی حضرت آگاهی داشتند و در برابر دریای عظمت و فضایل ایشان سر تعظیم فرو آورده بودند: در ادامه به بعضی از فضایل این امام همام اشاره خواهیم کرد. #شاخص عبادت و بندگی امام #کاظم(علیه السلام): همه امامان معصوم(علیهم السلام) شاخص و الگوی برتر مؤمنین بوده اند، آداب، رفتار، و گفتار ایشان به تمامه بر گرفته از آموزه های وحیانی و قرآنی است به واقع می توان رفتار ایشان را آینه تمام نمای رفتار پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) دانست، بر اساس مکتب و آموزه ای اسلامی عبودیت و بندگی خداوند متعال هدف زندگی و حیات بشری است که خداوند متعال در بیان آن فرموده است: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ؛[ذاریات/56] من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)!». امام موسی کاظم(علیه السلام) به واقع این چنین بود و در عبودیت و بندگی خداوند متعال سر آمد همه افراد بودند: خطیب بغدادی در این خصوص نقل می کند: «حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) به جهت عبادت و کوشش بسیار عبد صالح خوانده می شد. اصحاب ما روایت کرده اند که آن حضرت وارد مسجد رسول اکرم(صلی الله علیه و اله) و در اول شب سجده ای به جا می آورد شنیده شد که در سجده اش می گوید:عَظُمَ الذَّنبِ عِندي فَليَحسُنِ العَفوُ عِندَكَ ، يا أهلَ التَّقوى وَيا أهلَ المَغفِرَةِ؛[2] بزرگ است گناه من ، و عفو از تو نيكوست ، اى آن كه سزاوار آنى كه از تو پروا كنند ، و اى آن كه اهل آمرزشى. و اين جمله را تا صبح تكرار مى كرد». و همچنین شیخ #مفید در ارشاد خود در خصوص اهتمام این امام متقی به عبادت و بندگی این چنین نقل شده است: در ارشاد شیخ مفید روايت شده است كـه امام كاظم (عليه السلام) زياد دعا مى خواند ، و عرضه مى داشت : بار خدايا ، راحتى در هنگام مردن ، و عفو و بخشش در هنگام حسابرسى را از تو مسألت مى كنم . و اين جمله را تكرار مى كرد . يكى از دعاهاى آن حضرت اين بود : گناه بنده تو بزرگ است و عفو و گذشت از جانب تو نيكوست . آن حضرت از خشيت خدا چندان مى گريست كه محاسن او از اشك تر مى شد . هيچ كس به اندازه ايشان به خانواده و خويشاوندانش رسيدگى نمى كرد . شب هنگام به فقراى مدينه سركشى مى كرد و زنبيلى پر از درهم و دينار و آرد و خرما با خود مى برد و بر درِ خانه هاى آنان مى گذاشت و آنها نمى فهميدند كه اين پول و اجناس از طرف چه كسى آمده است».[3]