۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! • (#بخش_هشتم [#پایانی]) #آوینی، «#طناب» را به نحوی غیر هیچکاکی‌ترین اثر #هیچکاک قلمداد می‌کند و به کسانی که طناب را بهترین اثر #هیچکاک می‌دانند می‌گوید که توقّع بی‌جایی از سینما دارند؛ زیرا #سینما مدیومی است که لوازم خاصّ خودش را دارد و از این جهت، نه با #رمان و نه با #شعر قابل مقایسه نیست. او دو فیلم #طناب و «#پرندگان» را با یکدیگر مقایسه می‌کند و نتیجه می‌گیرد که #طناب، می‌خواهد با تفلسف -که از عهدۀ بیان سینمایی خارج است- مطالب سنگین نظری را به مخاطب تزریق کند حال آنکه در #پرندگان، مخاطب به #زبان_سینما با #هیچکاک همراه شده و در انتها نیز محظوظِ "سلوکی روحی" یا "تفکّری حضوری*" می‌شود. اساساً دیدن #فیلم یعنی سفر دل: «#فیلم خوب آن نیست که تماشاگر خود را به دام یک استدلال پیچیدۀ عقلانی بکشاند؛ فیلم خوب آن است که تماشاگر را به #سفر_دل دعوت کند. تماشای فیلم، سلوک به نفس است نه به عقل...» * تعابیر از خود آوینی‌ست و "تفکّر حضوری" ادبیات‌سازی به حساب می‌آید؛ وگرنه چنین لفظی در در ادبیات علمی ما یافت نمی‌شود. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ در مجموع از این نوشتۀ نامنسجم و کشکول‌وار #سیّد_مرتضی_آوینی، می‌توان مبانی، نظرات و نکاتِ دیگری هم استخراج نمود. امّا آنچه بیان شد، وسع و روزی نگارنده بود به عنوان مخاطبی عام که برای استفاده هرچه بیشتر و به ذهن‌سپاری هرچه بهترِ «#عالم_هیچکاک»، اینچنین تقریر شد. والسلام والحمدللّٰه علی التمام م.بُـــرهان ۱۴۰۱/۱۲/۱۹ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ #عالم‌هیچکاک #مرتضی_آوینی #سینما #رمان #شعر #فیلم_طناب #پرندگان #زبان_سینما #سفر_دل

۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! • (#بخش_سوم) در قدم بعد سخن از دنیای کودکانه #هیچکاک به میان می‌آید؛ معمولاً قصّه‌های #هیچکاک بیش از حدّ بچّگانه به نظر می‌رسند و او عامدانه دست به انتخاب آنها می‌زند. #عالم_کودکی، عالمی است که همه در «#حضور» می‌گذرد و قصّه‌ها و داستان‌های جنّ و پری داری که از منطق‌زدگی رایج مصون مانده اند، بهترین وسیله برای ارتباط با عالم کودکی و حضور اند. #دنیای_مدرن و نظامات اعتباری که بر ما تحمیل کرده، فرصت کودکی کردنِ کمی به انسان می‌دهد و #فیلم به مثابه یک #شهود، می‌تواند دروازه‌ای برای برگشتن به این عالم مقدّس باز کند. قصّه‌ها در واقع صورت‌هایی مثالی از زندگی عادّی هستند که بشر در ارتباط با آنها می‌تواند زندگی خود را تنظیم کند. این مطلب، خود، می‌تواند مؤیّدی بر یکی از مهمترین تفاوت‌های #سینما و #ادبیّات نیز باشد؛ بسط و توسعۀ یک ایدۀ کودکانه، در #شعر و #رمان امکانپذیر نیست؛ ولی سینما به علّت ذات متّکی بر تصاویر نمایشی، می‌تواند به خوبی از پس این مهم بر بیآید. م.بُـــرهان ۱۴۰۱/۱۲/۱۳ #ادامه_دارد... ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ #عالم‌هیچکاک #مرتضی_آوینی #سینما #عالم_کودکی #شهود #حضور #داستان

۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! • (#بخش_هشتم [#پایانی]) #آوینی، «#طناب» را به نحوی غیر هیچکاکی‌ترین اثر #هیچکاک قلمداد می‌کند و به کسانی که طناب را بهترین اثر #هیچکاک می‌دانند می‌گوید که توقّع بی‌جایی از سینما دارند؛ زیرا #سینما مدیومی است که لوازم خاصّ خودش را دارد و از این جهت، نه با #رمان و نه با #شعر قابل مقایسه نیست. او دو فیلم #طناب و «#پرندگان» را با یکدیگر مقایسه می‌کند و نتیجه می‌گیرد که #طناب، می‌خواهد با تفلسف -که از عهدۀ بیان سینمایی خارج است- مطالب سنگین نظری را به مخاطب تزریق کند حال آنکه در #پرندگان، مخاطب به #زبان_سینما با #هیچکاک همراه شده و در انتها نیز محظوظِ "سلوکی روحی" یا "تفکّری حضوری*" می‌شود. اساساً دیدن #فیلم یعنی سفر دل: «#فیلم خوب آن نیست که تماشاگر خود را به دام یک استدلال پیچیدۀ عقلانی بکشاند؛ فیلم خوب آن است که تماشاگر را به #سفر_دل دعوت کند. تماشای فیلم، سلوک به نفس است نه به عقل...» * تعابیر از خود آوینی‌ست و "تفکّر حضوری" ادبیات‌سازی به حساب می‌آید؛ وگرنه چنین لفظی در در ادبیات علمی ما یافت نمی‌شود. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ در مجموع از این نوشتۀ نامنسجم و کشکول‌وار #سیّد_مرتضی_آوینی، می‌توان مبانی، نظرات و نکاتِ دیگری هم استخراج نمود. امّا آنچه بیان شد، وسع و روزی نگارنده بود به عنوان مخاطبی عام که برای استفاده هرچه بیشتر و به ذهن‌سپاری هرچه بهترِ «#عالم_هیچکاک»، اینچنین تقریر شد. والسلام والحمدللّٰه علی التمام م.بُـــرهان ۱۴۰۱/۱۲/۱۹ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ #عالم‌هیچکاک #مرتضی_آوینی #سینما #رمان #شعر #فیلم_طناب #پرندگان #زبان_سینما #سفر_دل