در سقوط شهرها در پایان فرمانروایی دولتها/بخشی کوتاه از مقدمه ابن خلدون در قرن هشتم «....از آنچه در فصل پیشین یاد کردیم ثابت شد که دولتها در آغاز کار به ناچار و خواهی نخواهی با مردم روش همراهی پیش میگیرند و شیوه اعتدال را از دست نمیدهند و هرگاه چنین دولتی با مردم همراه باشد و خوشرفتاری با رعیت را از دست ندهد رعایا امیدوار میشوند و با جنبش و کوشش در راه تهیه کردن وسایل عمران و آبادانی تلاش میکنند در نتیجه اجتماع توسعه میابد و توالد و تناسل افزون میشود و چون کلیه این امور به تدریج پیش میرود نتایج و آثار آنها لااقل پس از یک یا دو نسل بعد پدید می آید و پس از انقضای دو نسل دولت به پایان عمر طبیعی خود نزدیک میشود در این هنگام اجتماع در نهایت توسعه و رشد خود میباشد شاید خواننده این کتاب بگوید چرا ما در صفحات گذشته نوشته بودیم که در پایان عمر دولتها تجاوز و ستمگری و بد رفتاری نسبت به مردم معمول میگردد اما این موضوع با گفته پیش منافاتی ندارد زیرا در پایان عمر دولتها چئان ستمگری از حد میگذرد که بر اثر آن در آمد حکومت کمتر میشود چرا که مردم قادر یه ادامه صنعت و کشاورزی نیستند مردم دست از کار و  کشاورزی بر میدارند چون هر چه میکوشند دولت با بستن خراجهای سنگین از آنان پس میگیرد و از سویی به علت فرسودگی حکومت سرکشان و آشوبگران پدیدار و به جان ملت می افتند و فتنه ها و آشوبها پدید می آید که رعایا را آواره و به شهرها گسیل میکند مردم روز به روز بینوا تر و  کم کم گرسنگی عمومی میشود به گونه ایی که  بینوا و توانگر را فرا میگیرد در پایان عمر دولتها مرگ و میر فراوان میشود از آنجمله قحطی و هرج و مرج آشوبگران است و دیگر عامل مرگ و میر بدی آب و هوا است چرا که شهرهایی که بی رویه در سالهای گذشته پرجمعیت شده اند با مشکل آلودگی شهرها رو به رو میشوند و این فساد هوا و محیط به جان آدمی راه میابد و آنها را بیمار میکند آنها مبتلا به انواع بیماریها چون بیماریهای ریوی و طاعون و امراض روانی میشوند تا کم کم این بیماریها سبب هلاک آدمی میگردد به این سبب مرگ و میردر شهرهای پر چمعیت به درجات بیش از نقاط دیگر است در زمان ما مانند مصر در مشرق و فاس در مغرب..... و الله ما یشاء....» ترجمه استاد پروین گنابادی نفس خویش←@nafsma→

جشن نه صرفا به معنای شادمانی بلکه به معنای عبادت و نماز است. ریشه،جشن واژه اوستایی یسن و پهلوی یشن است،یسن،یسنا،یسنو،به معنای ستایش و نوعی عبادت است،یسنا و یسنو از واژگان اوستایی پهلوی ای بود که وارد زبان های آرامی،و به تبع آن وارد سریانی عربی و عبری شد،ریشه ی سوره یس در قرآن،ریشه نام های یاسین و الیاس نیز از همین واژه یشن یا یسن آمده،یس در قرآن نام پیامبر اسلام است،نام پیامبر در بین عبرانیان احمد است که معنی حمد و ستایش شده را می دهد،ریشه ی جشن های ایرانی در واقع نماز و ستایش سالانه و فصلی بر اساس انقلاب ها  و اعتدال ها بوده.چه بسا ثنا در عربی،هم ریشه اش از یشن یا جشن باشد. نفس خویش←@nafsma→

با تاسف و تاثر فراوان درگذشت مهندس فرشاد فرشید راد را خدمت خانواده ایشان تسلیت عرض می کنیم،بخشی از مطالب کانال به اسم ایشان است و همواره این شخصیت برجسته چراغ راه بنده برای پژوهش بوده و همچنان خواهد بود،ایشان نظریات جدیدی در مورد ایرانویچ و هفت کشور داشتند که در آینده راه را برای خیلی از پژوهش ها هموار خواهد کرد،ایشان نویسنده کتاب های آمرگاه و آموریان، کشور هفتم، جغرافیای کهن و سرزمین های گمشده،و کتاب آخر ایشان در مورد کوه قاف که متاسفانه منتشر نشد. نفس خویش←@nafsma→

🌞خورشید در حركت سالانه خود، در آخر پاییز به پایین‌ترین نقطه افق جنوب شرقی می‌رسد كه موجب كوتاه شدن طول روز و افزایش زمان تاریكی شب می‌شود. اما از آغاز زمستانیا انقلاب زمستانی، خورشید دگرباره بسوی شمال شرقی باز می‌گردد كه نتیجه آن افزایش روشنایی روز و كاهش شب است. به عبارت دیگر، در شش‌ماهه آغاز تابستان تا آغاز زمستان، در هر شبانروز خورشید اندكی پایین‌تر از محل پیشین خود در افق طلوع می‌كند تا در نهایت در آغاز زمستان به پایین‌ترین حد جنوبی خود با فاصله 5/23 درجه از شرق یا نقطه اعتدالین برسد. از این روز به بعد، مسیر جابجایی‌های طلوع خورشید معكوس شده و مجدداً بسوی بالا و نقطه انقلاب تابستانی باز می‌‌گردد. آغاز بازگردیدن خورشید بسوی شمال‌شرقی و افزایش طول روز، در اندیشه و باورهای مردم باستان به عنوان زمان زایش یا تولد دیگرباره خورشید دانسته می‌شد و آنرا گرامی و فرخنده می‌داشتند. نفس خویش←@nafsma→

سخنرانی مجازی مرحوم مهندس فرشید راد  در برنامه ویژه فرهنگسرای فشم در دو بخش نفس‌خویش←@nafsma→

یلدا یا جشن انقلاب زمستانی را خدمت عزیزان تبریک عرض می کنیم،امیدواریم همچون زایش نور از دل تاریکی،امید و آرامش بر زندگانی و روح و روان شما بتابد این عید بزرگ و باستانی را بر تمام مردمان جهان بخصوص ایران،افغانستان،تاجیکستان،و دیگر پاسداران آیین کهن را تبریک میگوییم،باشد که سرتاسر وجودتان را مهرآگین باشد نفس خویش←@nafsma→

ولادت حضرت فاطمه (س) و روز مادر و روز زن را خدمت تمامی خانم های سرزمین ایران تبریک می گوییم❤️🌻 نفس خویش←@nafsma→

جشن خُره روز در نخستین روز زمستان، پس از جشن شب یلدا ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه درباره این جشن چنین می‌گوید : « ...و در این روز عادت ایرانیان چنین بود که پادشاه از تخت شاهی به زیر می‌آمد و جامه سپید می‌پوشید و بر فرش‌های سپید می‌نشست و دربان‌ها را که هیبت ملک بدان‌ هاست بکنار میراند و در امور دنیا فارغ بال نظر می نمود و هر کس نیازمند می‌شد که با پادشاه سخن بگوید، خواه گدا باشد یا دارا و شریف باشد یا وضیع، بدون هیچ حاجب و دربانی به نزد پادشاه می رفت و بدون هیچ مانعی با او گفتگو می کرد و در این روز پادشاه با دهقانان و برزیگران مجالست میکرد و در يک سفره با ایشان غذا میخورد و می گفت: من امروز مانند یکی از شما هستم و من با شما برادر هستم زیرا قوام دنیا به کارهایی است که بدست شما میشود و قوام عمارت آن هم به پادشاه است، و نه پادشاه را از رعیت گریزی است و نه رعیت را از پادشاه و چون حقیقت امر چنین شد پس من که پادشاه هستم با شما برزیگران برادر خواهم بود و مانند دو برادر مهربان خواهیم بود بخصوص که دو برادر مهربان هوشنگ و ويكرد چنین بودند» نفس خویش←@nafsma→

سال نو میلادی 2025 یا عید یول دی (کریسمس) رو خدمت هموطنان مسیحی تبریک می گوییم.🎄🎄 یول(به انگلیسی: Yule)،جشنی مذهبی است که در میان مردمان اروپای شمالی برگزار می‌شود و بعدها به جشنهای مذهبی میلاد مسیح (کریسمس) راه یافته و با آنها یکی شد. نفس خویش←@nafsma→

جشن یول، و شباهت آن به یلدا و خور روز ایرانیان باستان در زمانهای کهن در شمال اروپا جشنی به نام یول در اول زمستان شروع و تا دوازده روز ادامه داشته است. در این جشن بزرگترین شمعها و کنده های درخت سوزانیده میشده است. یول واژهٔ انگلیسی مدرن است و بازماندهٔ انگلیسی قدیم واژه‌های گئول (به انگلیسی: ġéol، ġéohol، ġéola ġéoli)،است.گئول به معنای جشن دوازده روزهٔ یول(بعداً کریسمس) و گئولی به معنای ماه یول است.از همین واژه، ǽrra ġéola دورهٔ پیش از جشن یول (دسامبر) و æftera ġéola دورهٔ پس از جشن یول (ژانویه) بود. در زبان نروژی باستانی نیز نام ماه یلیر ýlir آمده است و اشاره‌های متعددی به رخدادی با نام کهن یول شده است،یول و یلدا نیز از نظر ظاهری نوعی تشابه آوایی میان واژه یلدا و یول‌تاید (yuletide) وجود دارد.اما، یلدا و شب یلدا یا همان آیین و جشن زمستانی در میان ایرانیان باستان همچون کریسمس ریشه در آیین‌های میترایی دارد. هرچند هر دو در بنیاد و مفهوم آیینی به یک ریشه یعنی میترایسم باز می‌گردند. پ.ن:در این شب به مانند جشن های زمستانی ایرانی ها مثل یلدا، خور روز،سده و چهار شب سوری، آتش و نور و خورشید نقش اول را دارد،نام دیگر این جشن نوئل است، و نام های این جشن با ریشه نام یلدا و تولد و نور ارتباط دارند. نفس خویش←@nafsma→