eitaa logo
در محضر نهج البلاغه
360 دنبال‌کننده
5هزار عکس
1.2هزار ویدیو
14 فایل
🔼 ترویج انس با نهج البلاغه,آرام آرام و ختم آن همراه با شرح مختصر از اینکه مطالب را با لینک کانال منتشر میکنید ممنونم 🔽لینک کانال ما در ایتا http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 🔽 ارتباط با آدمین @piroozy
مشاهده در ایتا
دانلود
💟به ریسمان خدا چنگ بزن فَاعْتَصِمْ بِالَّذِی خَلَقَکَ وَرَزَقَکَ وَسَوَّاکَ، وَلْیَکُنْ لَهُ تَعَبُّدُکَ، وَإِلَیْهِ رَغْبَتُکَ، وَمِنْهُ شَفَقَتُکَ. 💟بنابراين به آن کس که تو را و داده و آفرينش تو را بخشيده تمسک جوى 💟 و تنها او را پرستش کن و رغبت و محبّت تو تنها به او باشد و تنها از (مخالفت) او بترس. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠
ظهور باطن

🔸 فرمود: «مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیئاً إِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ»‏؛ انسان آنچه در دارد، به هر حال به وسیله ابزار و ادوات ظاهر می ‌شود، حالا یا با نوشتنش یا با گفتنش یا با رفتنش یا با حرکات و سکناتش بیان می ‌شود. برخی از کارهاست که هر کسی آن جلوه‌ ها را نمی ‌بیند، فقط معصوم است که می ‌بیند. الآن کسی که پشت این دیوار حرف می ‎زند، ما می ‎توانیم بفهمیم زن است یا مرد است، این چیز روشنی است؛ سنّ او کم است یا بزرگ‌سال است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ عرب است یا عجم است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ اما پاک است یا ناپاک، این را ما نمی ‌فهمیم. 🔸 در قرآن به وجود مبارک پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) فرمود اگر ما بخواهیم کاری می ‌کنیم که ﴿لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ﴾؛ از طرز حرف زدن آنها برای تو روشن بشود که اینها منافق هستند یا مؤمن؛ خدا این طور روشن می ‎کند! 🔸 فرمود هر کسی در درون او خصوصیتی باشد به هر حال بیرون می‌‌ آید؛ چه بهتر که در درونش باشد که اگر برون آمد باشد و فضا را معطّر کند، چه بهتر از این؟! ما موظّف هستیم که نکنیم؛ اما موظّف هستیم آدم خوبی باشیم، این خوبی خودش ظهور می‌ کند، چه ما بخواهیم چه نخواهیم؛ ما که داعی نداریم خودمان را نشان بدهیم. آدم خوب ﴿جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ﴾؛ او که قصد نشان دادن ندارد. ذات اقدس الهی هوشی به مردم داد که از قیام و قعود این شخص، می ‌فهمند. 🔸 اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ به ، به ، به مردم، قصد دارد، فرمود این طور نیست که ما او را رها بکنیم: ﴿أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ أَن لَن یخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ﴾؛ آنها که در درونشان یک هست خیال می ‌کنند همیشه می ‌توانند کتمان کنند و ما آن را اظهار نمی ‌کنیم؟! نه، ما اظهار می ‌کنیم. 🔸 ما باید آبروی خودمان را حفظ بکنیم، اوّلین راهش است. اگر ـ خدای ناکرده ـ باطن، طاهر و طیب نبود، از راهی خودش را نشان می ‌دهد؛ یا در گفتار ما یا در رفتار ما یا در نوشتار ما! انسان بدون سهو و نسیان نیست، در حال سهو و نسیان، آن حادثه، خودش را نشان می‌ دهد. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/24 🌐 http://esra.ir http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠 مقصود مقدس 🔹 به ما گفتند بنال اما این را هم گفتند که برای چه چیزی بنال؛ هرگز نگفتند اشک بریز، گفتند برای فلان کار اشک بریز. هرگز اشک هدف نیست؛ روایات فراوان و ادله فراوان برای فضیلت گریه کردن هست و این «مما لا ریب فیه» است؛ اما این وسیله است نه هدف! وقتی شما دعای «کمیل» را می‌خوانید، می‌گویید: «سِلَاحُهُ‏ الْبُكَاء»؛ این گریه، اسلحه است تا بیگانه را سر جای خودش بنشاند. گریه برای گریه نیست، گریه برای حفظ است، برای حفظ است، برای حفظ است، برای حفظ است، برای حفظ است، همان ‌طوری که شهادت برای میوه طیب و طاهر است. کسی شهید نمی ‌شود که شهید بشود؛ کسی نباید اشک بریزد که اشک بریزد! این اسلحه را به دست هر کسی نمی ‌دهند. 🔹 هرگز آن ‌که در کنار نماز شب، گریه مناجاتی دارد، آن هدف نیست وسیله است؛ آن ‌که در محفل حسینی، گریه عاشورایی دارد، آن هدف نیست وسیله است. این «وَ سِلَاحُهُ‏ الْبُكَاء»؛ یعنی گریه، اسلحه است، وقتی اسلحه شد می ‌تواند بگوید: «سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُم‏»؛ از آغاز جریان کربلا تا پایان، همین حرف است. 🔹 مگر مسلم بن عقیل اوّل شهید نبود؟ مگر زیارت او زیارت اوّل شهید نیست؟ در عرض می ‌کنیم: «نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ»؛ من آمدم تو را ای مسلم یاری کنم. الآن بیش از هزار سال است او شربت شهادت نوشید، مسلم چه حاجتی به یاری ما دارد غیر از یاری ؟ 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1396/07/08 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠
رسالت حضور
🔹 این كار آسانی نیست که كسی بیست سال یا بیش از بیست سال، قطع نخاعی باشد و در بستر باشد و بگوید: «یا اللهُ»! مگر كار آسانی است که انسان بیست سال بیست و پنج سال بستری باشد و جز نام حق و یاد حق چیزی بر قلب و زبان او جاری نشود؟! 👈 ما قدردان این انقلاب، نظام و تلاش و كوشش شهدا و عزیزان باشیم و ـ إن ‎شاء الله ـ در ، حضور باشكوه داشته باشیم؛ نگذاریم دشمنان ما خوشحال شوند، نگذاریم ـ خدای نکرده ـ دوستان ما نگران شوند و این نظام ما آسیب ببیند. 🔹 هر كاری بكنیم در ، جا دارد! در مراسم انتخابات ـ إن‌ شاء الله ـ شركت می ‌كنیم و سعی می ‌كنیم هر كسی كه است، «بیننا و بین الله» به او رأی بدهیم. 🔹 این را به هر وسیله‌ ای هست باید حفظ كنیم؛ اگر مشكلی دارد حلّ كنیم، می ‌خواهد انجام بدهیم, می ‌خواهد انجام بدهیم, می ‌خواهد انجام بدهیم، می ‎خواهد انجام بدهیم. 🔹 این نظام, نظامی است كه ﴿وَ لَقَدْ یسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ﴾! اگر كسی جهان را قبلاً می‌ دید، الآن هم ‌ببیند، آ‌ن گاه می ‌فهمد ایران به چه شكوه و عظمتی رسیده است. به بركت خون ‌های پاك شهدا، شما ملت بزرگوار، عظمت و جلال اسلام را نشان دادید. 🔹 در انتخابات ـ إن ‎شاء الله ـ با جلال و شكوه و شركت می ‌كنیم! ما هر اندازه كه مقدور ماست اگر انجام بدهیم، بقیه را ذات اقدس الهی بر اساس ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها﴾ انجام می ‌دهد تا این نظام را صحیحاً و سالماً به دست صاحب اصلی ‌اش تقدیم كنیم! حضور_حداکثری 📚 درس اخلاق تاریخ: 1394/11/15 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠 ظهور باطن

🔸 فرمود: «مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیئاً إِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ»‏؛ انسان آنچه در دارد، به هر حال به وسیله ابزار و ادوات ظاهر می ‌شود، حالا یا با نوشتنش یا با گفتنش یا با رفتنش یا با حرکات و سکناتش بیان می ‌شود. 🔸برخی از کارهاست که هر کسی آن جلوه‌ ها را نمی ‌بیند، فقط است که می ‌بیند. الآن کسی که پشت این دیوار حرف می ‎زند، ما می ‎توانیم بفهمیم زن است یا مرد است، این چیز روشنی است؛ سنّ او کم است یا بزرگ‌سال است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ عرب است یا عجم است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ اما پاک است یا ناپاک، این را ما نمی ‌فهمیم. 🔸 در قرآن به وجود مبارک پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) فرمود اگر ما بخواهیم کاری می ‌کنیم که ﴿لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ﴾؛ از طرز حرف زدن آنها برای تو روشن بشود که اینها منافق هستند یا مؤمن؛ خدا این طور روشن می ‎کند! 🔸 فرمود هر کسی در درون او خصوصیتی باشد به هر حال بیرون می‌‌ آید؛ چه بهتر که در درونش باشد که اگر برون آمد باشد و فضا را معطّر کند، چه بهتر از این؟! 🔸 ما موظّف هستیم که ؛ اما موظّف هستیم آدم خوبی باشیم، این خوبی خودش ظهور می‌ کند، چه ما بخواهیم چه نخواهیم؛ ما که داعی نداریم خودمان را نشان بدهیم. آدم خوب ﴿جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ﴾؛ او که قصد نشان دادن ندارد. ذات اقدس الهی هوشی به مردم داد که از قیام و قعود این شخص، می ‌فهمند. 🔸 اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ به ، به ، به مردم، دارد، فرمود این طور نیست که ما او را رها بکنیم: ﴿أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ أَن لَن یخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ﴾؛ آنها که در درونشان یک هست خیال می ‌کنند همیشه می ‌توانند کتمان کنند و ما آن را اظهار نمی ‌کنیم؟! نه، ما اظهار می ‌کنیم. 🔸 ما باید آبروی خودمان را حفظ بکنیم، اوّلین راهش است. اگر ـ خدای ناکرده ـ باطن، طاهر و طیب نبود، از راهی خودش را نشان می ‌دهد؛ یا در گفتار ما یا در رفتار ما یا در نوشتار ما! انسان بدون سهو و نسیان نیست، در حال سهو و نسیان، آن حادثه، خودش را نشان می‌ دهد. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/24 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7