#در_محضر_اهل_بیت ☀️ چـراغ هـدايت و كشـتى نجـات! ☀️پیامبر اکرم (ﷺ) : ✓ «سوگند به آن كسى كه به حق مرا به پيامبرى برانگيخت، مقام و منزلت حسين بن على در آسمان، بالاتر از منزلت او در زمين است. در سمت راست عرش خداوند عز و جل نوشته شده است: [حسين ]چراغ هدايت و كشتى نجات و امامى سستى ناپذير، با عزّت، افتخارآفرين، راهنما، و ذخيره[اى گرانبها ]است». ⁙ «وَالَّذي بَعَثَني بِالحَقِّ نَبيّا إنَّ الحُسَينَ بنَ عَليٍّ في السَّماءِ أكبَرُ مِنهُ في الأرضِ، وَ إنَّهُ لَمَكتوبٌ عَن يَمينِ عَرشِ اللّهِ عزّ وجلّ: مِصباحُ هُدىً وَسَفينَةُ نَجاةٍ وَ إمامٌ غَيرُ وَهنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخرٌ وَ عَلَمٌ وَ ذُخرٌ». 📚 عيون أخبار الرضا(ع) : ج١ ص ٥٩ ح ٢٩ #امام_حسین علیه‌السلام @Nahjolbalaghe2

⚔ جهاد با نفس 🔹جلسه نهم 🎙استاد امینی خواه #موعظه @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و شصت و هفت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ کجاست جوانمردی که مردم با او دشمنینکرده باشند؟ یا کدام راد مرد است که عزمی درست دارد و گرانبار نیست؟ می بینی که توانگران به فزونداری خود بر نیازمندان و بیچارگان می‌نازند براستی که آنکس که مرا به پیری نشاند، چنانکه دیدیش، هفده سال نداشت و آن دیگری چون رازی را به وی سپردم سینه اش از نگرانی راز بجوش آمد و پرده از آن برگرفت. مردم روی زمین سرکشی و خودرائی کردند و سخن بسیاری از آنان جز گروهی اندک کفر بود. رنج تاریکی روزگار فرماندهی آن دو تن را کشیدند، در حالی که آنها دلیلی بودند که آفتاب و ماه از ایشان به رهنمونی شایستهتر بود. بزودی این آب جوئی از پستان مرگ شما را به پرتگاهی می‌کشاند که آب و شرابی در آن نیست. شما که از فرو رفتن درجوئی خرد به ستوه آمده اید، آنگاه که دریا بر شما بشورد چه می‌کنید؟ شما خود خونهای ریخته شده در زیر دیگ به تاراج رفته خلافت شدید، زیرا به آنچه که این دیگ را به جوش می‌آورد، واقف نبودید. چرا پرنده جهل پرنده جهل را پیش از آنکه پروازش ارمغانی نامانوس برایتان بیاورد از پرواز باز نداشتید؟دندان را بر هم فشردید و ننگ کار را پوشاندید کجا پنهان می‌ماند رازی که بر ملا شد. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

صلوات شعبانیه @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نور آیات ۳۰ و ۳۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۴ ـ منظور از نسائهن چیست؟ چنان که در تفسیر آیه خواندیم نهمین گروهى که مستثنى شده اند و زن حق دارد زینت باطن خود را در برابر آنها آشکار کند زنان هستند، منتهى با توجه به تعبیر نسائهم: زنان خودشان چنین استفاده مى شود که زن هاى مسلمان تنها مى توانند در برابر زنان مسلمان حجاب را بر گیرند، ولى در برابر زنان غیر مسلمان باید با حجاب اسلامى باشند و فلسفه این موضوع چنان که در روایات آمده این است که: ممکن است آنها بروند و آنچه را دیده اند براى همسرانشان توصیف کنند و این، براى زنان مسلمانان صحیح نیست. در روایتى که در کتاب من لا یحضر... آمده امام صادق(علیه السلام)چنین مى فرماید: لا یَنْبَغِى لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَنْکَشِفَ بَیْنَ یَدَىِ الْیَهُودِیَّةِ وَ النَّصْرانِیَّةِ، فَاِنَّهُنَّ یَصِفْنَ ذلِکَ لاِ َزْواجِهِنَّ: سزاوار نیست زن مسلمان در برابر زن یهودى یا نصرانى برهنه شود; چرا که آنها آنچه را دیده اند براى شوهرانشان توصیف مى کنند .(۶) * * * ۵ ـ تفسیر جمله أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ ظاهر این جمله مفهوم وسیعى دارد و نشان مى دهد: زن مى تواند بدون حجاب در برابر برده خود ظاهر شود، ولى در بعضى از روایات اسلامى تصریح شده است: منظور ظاهر شدن در برابر کنیزان است هر چند غیر مسلمان باشند، و غلامان را شامل نمى شود، در حدیثى از امام امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم که مى فرمود: لا یَنْظُرُ الْعَبْدُ اِلى شَعْرِ مَوْلاتِهِ: غلام نباید به موى زنى که مولاى او است نگاه کند .(۷) ولى از بعضى روایات دیگر تعمیم استفاده مى شود، اما مسلماً خلاف احتیاط است. * * * ۶ ـ تفسیر أُولِی الإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ اربة در اصل از ماده ارب (بر وزن عرب) ـ چنان که راغب در مفردات مى گوید ـ به معنى شدت احتیاج است که انسان براى بر طرف ساختن آن چاره جوئى مى کند، گاهى نیز به معنى حاجت به طور مطلق استعمال مى شود. و منظور از أُولِی الإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ در اینجا کسانى هستند که میل جنسى دارند و نیاز به همسر، بنابراین غیر اولى الاربة کسانى را شامل مى شود که این تمایل در آنها نیست. در این که منظور از این عنوان چه کسانى است؟ در میان مفسران گفتگو است: بعضى آن را به معنى پیر مردانى دانسته اند که شهوت جنسى در آنها خاموش شده است، مانند: القواعد من النساء: زنانى که از سر حدّ ازدواج بیرون رفته اند و از این نظر بازنشسته شده اند . بعضى دیگر آن را به مردان خَصِىّ: خواجه . و بعضى دیگر به خنثى که آلت رجولیت مطلقاً ندارد، تفسیر کرده اند. اما آنچه بیش از همه مى تواند قابل قبول باشد و در چند حدیث معتبر از امام باقر(علیه السلام) و امام صادق(علیه السلام) نقل شده، این است که: منظور از این تعبیر، مردان ابلهى است که به هیچ وجه احساس جنسى ندارند، و معمولاً از آنها در کارهاى ساده و خدمتکارى استفاده مى کنند، تعبیر به التابعین نیز همین معنى را تقویت مى کند.(۸) اما از آنجا که این وصف، یعنى عدم احساس میل جنسى درباره گروهى از پیران صادق است بعید نیست مفهوم آیه توسعه داشته و این دسته از پیر مردان نیز در معنى آیه داخل باشند. در حدیثى از امام کاظم(علیه السلام) نیز روى این گروه از پیر مردان تکیه شده است. ولى به هر حال مفهوم آیه این نیست که این دسته از مردان همانند محارمند، قدر مسلّم این است که پوشیدن سر یا کمى از دست و مانند آن در برابر این گروه واجب نیست. ✍ پی نوشت: ۷ـ وسائل الشیعه ، باب ۱۲۴، از مقدمات نکاح، حدیث ۸. ۸ ـ براى توضیح بیشتر به جواهر الکلام ، جلد ۲۹، صفحه ۹۴ به بعد، و همچنین وسائل الشیعه ، باب ۱۱۱ از ابواب مقدمات نکاح (جلد ۱۴، صفحه ۱۴۸) و همچنین تهذیب ، جلد ۷، صفحه ۴۶۸ مراجعه شود. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 ترجمه و شرح خطبه ۱۰۹ بخش دوم 💫 عظمت و عبوديّت فرشتگان ↩️ در قسمت صفات سلبيّه آنها که اشاره به عدم وجود نواقصى در فرشتگان است که در آدميان وجود دارد، به چهار وصف اشاره مى فرمايد و مى گويد: «آنها هرگز در صُلب پدران قرار نداشته و رحم مادران آنان را در بر نگرفته و از آبى پست آفريده نشده اند; حوادث زمان و مرگ و ميرها آن ها را از يکديگر جدا نساخته است». (لَمْ يَسْکُنُوا الاَْصْلاَبَ، وَ لَمْ يُضَمَّنُوا الاَْرْحَامَ، وَ لَمْ يُخْلَقُوا مِنْ مَاء مَهين(3)، وَ لَمْ يَتَشَعَّبْهُمْ(4) رَيْبَ(5) الْمَنُونِ). روشن است قرار گرفتن در مکانى محدود، همچون صلب پدران و سپس رحم مادران و آفريده شدن از قطره آبى به ظاهر پست و بى مقدار، نقصان هايى است که دامن انسان ها را گرفته است; در حالى که فرشتگان نه ازدواجى دارند و نه تولّدى همچون انسان ها. اضافه بر اين، آنها نه مرگ و مير دارند و نه تغيير و دگرگونى بر اثر گذشت زمان، نه بيمارى دامان آنها را مى گيرد و نه پيرى و فرسودگى. وجود اين امتيازات در فرشتگان، گر چه نشانه شرافت خلقت آنهاست و انسان ها از اين نظر بى شکّ نسبت به آنها در مقام پايين ترى قرار مى گيرند; ولى آنچه سبب عظمت انسان و برترى او بر فرشتگان مى شود، همان روح الهى است که در جمله «وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي»(6) به آن اشاره شده است و همين امر سبب سجده تمام آنها در برابر آفرينش آدم شد. بيان اين اوصاف که همه آنها نشانه عظمت فرشتگان است، در واقع مقدّمه اى است براى آنچه امام(عليه السلام) در جمله هاى بعد فرموده است. مى گويد: «ولى آنها با اين مقام قُرب که نسبت به تو دارند و منزلتى که نزد تو يافته اند و عشق و علاقه اى که تنها به تو دارند، و طاعت هاى فراوانى که براى تو انجام مى دهند و از فرمان تو کمتر غفلت مى کنند - با اين همه - اگر کُنه و واقع آنچه را از عظمت تو بر آنها پوشيده است، مشاهده مى کردند، اعمال خويش را حقير مى شمردند و بر خود عيب مى گرفتند (و آن را شايسته مقام تو نمى دانستند) و به خوبى مى فهميدند که حقّ عبادت تو را هرگز انجام نداده اند و آن گونه که سزاوار مقام توست، اطاعتت ننموده اند!». (وَ إِنَّهُمْ عَلَى مَکَانِهمْ مِنْکَ، وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَکَ، وَاسْتِجْمَاعِ أَهْوَائِهِمْ فِيکَ، وَکَثْرَةِ طَاعَتِهِمْ لَکَ، وَ قِلَّةِ غَفْلَتِهِمْ عَنْ أَمْرِکَ، لَوْ عَايَنُوا کُنْهَ مَا خَفِيَ عَلَيْهِمْ مِنْکَ لَحَقَّرُوا أَعْمَالَهُمْ، وَ لَزَرَوْا(7) عَلَى أَنْفُسِهِمْ، وَ لَعَرَفُوا أَنَّهُمْ لَمْ يَعْبُدُوکَ حَقَّ عِبَادَتِکَ، وَ لَمْ يُطِيعُوکَ حَقَّ طَاعَتِکَ). ✍ پی نوشت: 2. «مهين» از مادّه «مهانت» به معناى حقارت و پستى است و «ماءِ مَهين» اشاره به آب منى است که هم از نظر مقدار ناچيز است و هم از نظر ارزش ظاهرى.  4. «يتشعَّبهم» از مادّه «تشعّب» به معناى پراکندگى است و «شُعبه» به معناى شاخه و فرعى است که از اصل جدا شود.  5. «ريب» به معناى هرگونه شکّ و ترديدى است که سرانجام پرده از روى آن برداشته مى شود و «منون» به معناى حوادث روزگار يا مرگ است. بنابراين، «رَيْبُ الْمَنُونِ» به معناى حوادث و مرگ و ميرهايى است که گذشت زمان آن را آشکار خواهد ساخت.  6. سوره حجر، آيه 29.  7. «زَرَوْا» از مادّه «زرى» (بر وزن سعى) به معناى عيب گرفتن، يا توبيخ و سرزنش کردن است و «ازراء» نيز به همين معناست.  ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2