#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام صادق علیه السلام: إِنَّ أَعْلَمَ النَّاسِ بِاللَّهِ أَرْضَاهُمْ بِقَضَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ 💫 عالم ترین مردم به خدا، راضی‏ترین آنها از خدای عز و جل‏ است... 📚مشکاة الأنوار في غرر الأخبار، ج ۱، ص ۵۱ @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و شصت و هشت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ با فرزندان پیغمبر و دودمان او کارهائی کردید که کمترین آن خیانت و غدر بود. پیش از آن بر سر جانشین او چنان مصیبت سختی آوردید که اندازه نداشت با او از در جنگ‌های نو و کهنه ای در آمدید که پیش از این، اینگونه نبردها سابقه نداشت علی بگاه سرافرازی برادر و داماد پیغمبر است. برادر و دامادی که مانند ندارد. پشت پیغمبر (محمد ص) به او گرم بود همانطور که پشت گرمی موسی به هارون بود.او همیشه تاریکی سختیها را با روشنی فتح و پیروزی که از رویش نمایان بود می‌زدود. وی شمشیر بران خدا و رسولش در هر جنگی بود، شمشیری که فرسودگی و و کندی نداشت کدام دست بدی بود که نبرید؟ و کدام روی گمرهی بود که بر آن داغ ننگ ننهاد؟ او مرد، در حالیکه دینداران را به سر سختیش ارامش و بی دینان را ترس و بیم بود. باد لاوری، مرزهای مخوف را از شکستن نگه میداشت و از سر زمین دشمن مرز می‌ساخت. در احد و بدر آنگاه که این نبردگاهها ازاو همیشه تاریکی سختیها را با روشنی فتح و پیروزی که از رویش نمایان بود می‌زدود. وی شمشیر بران خدا و رسولش در هر جنگی بود، شمشیری که فرسودگی و و کندی نداشت کدام دست بدی بود که نبرید؟ و کدام روی گمرهی بود که بر آن داغ ننگ ننهاد؟ او مرد، در حالیکه دینداران را به سر سختیش ارامش و بی دینان را ترس و بیم بود. باد لاوری، مرزهای مخوف را از شکستن نگه میداشت و از سر زمین دشمن مرز می‌ساخت. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

صلوات شعبانیه @Nahjolbalaghe2

⚔ جهاد با نفس 🔹جلسه دهم 🎙استاد امینی خواه #موعظه @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نور آیات ۳۰ و ۳۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۷ ـ کدام اطفال از این حکم مستثنا هستند گفتیم: دوازدهمین گروهى که حجاب در برابر آنها واجب نیست، اطفالى هستند که از شهوت جنسى هنوز بهره اى ندارند. جمله لِمْ یَظْهَرُوا گاهى به معنى لَمْ یَطَّلِعُوا: آگاهى ندارند و گاه به معنى لَمْ یَقْدِرُوا: توانائى ندارند تفسیر شده; زیرا این ماده به هر دو معنى آمده است و در قرآن گاه در این، و گاه در آن به کار رفته. مثلاً در آیه ۲٠ سوره کهف مى خوانیم: اِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ یَرْجُمُوکُم: اگر اهل شهر از وجود شما آگاه شوند سنگسارتان مى کنند . و در آیه ۸ سوره توبه مى خوانیم: کَیْفَ وَ اِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُم لا یَرْقُبُوا فِیْکُمْ اِلاّ وَ لا ذِمَّةً: چگونه با پیمان شکنان پیکار نمى کنید در حالى که اگر آنها بر شما چیره شوند نه ملاحظه خویشاوندى با شما مى کنند و نه پیمان . ولى به هر حال، این تفاوت در آیه مورد بحث، تفاوت چندانى از نظر نتیجه ندارد منظور اطفالى است که بر اثر عدم احساس جنسى نه توانائى دارند و نه آگاهى. بنابراین، اطفالى که به سنى رسیده اند که این تمایل و توانائى در آنها بیدار شده باید بانوان مسلمان، حجاب را در برابر آنها رعایت کنند. * * * ۸ ـ چرا عمو و دائى جزء محارم نیامده اند؟ از مطالب سؤال انگیز این که: در آیه فوق ضمن بیان محارم به هیچ وجه سخنى از عمو و دائى در میان نیست، با این که به طور مسلّم محرمند و حجاب در برابر آنها لازم نمى باشد. ممکن است نکته آن این باشد که: قرآن مى خواهد نهایت فصاحت و بلاغت را در بیان مطالب به کار گیرد، و حتى یک کلمه اضافى نیز نگوید. از آنجا که استثناى پسر برادر و پسر خواهر نشان مى دهد: عمه و خاله انسان نسبت به او محرمند روشن مى شود: عمو و دائى یک زن نیز بر او محرم مى باشند. و به تعبیر روشن تر محرمیت دو جانبه است، هنگامى که از یکسو، فرزندان خواهر و برادر انسان بر او محرم شدند، طبیعى است که از سوى دیگر، و در طرف مقابل عمو و دائى نیز محرم باشند (دقت کنید). * * * ۹ ـ هر گونه عوامل تحریک ممنوع! آخرین سخن در این بحث این که: در آخر آیه فوق آمده است: نباید زنان به هنگام راه رفتن پاهاى خود را چنان به زمین کوبند تا صداى خلخال هایشان به گوش رسد! این امر نشان مى دهد: اسلام به اندازه اى در مسائل مربوط به عفت عمومى سختگیر و مو شکاف است که حتى اجازه چنین کارى را نیز نمى دهد، و البته به طریق اولى اجازه به کارگیرى عوامل مختلفى را که دامن به آتش شهوت جوانان مى زند مانند نشر عکس هاى تحریک آمیز، فیلم هاى اغوا کننده، رمان ها و داستان هاى جنسى را نخواهد داد. و بدون شک، محیط اسلامى باید از این گونه مسائل که مشتریان را به مراکز فساد سوق مى دهد، و پسران و دختران جوان را به آلودگى و فساد مى کشاند، پاک و مبرّا باشد. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۳۳ 🔸 زودگذری لذات و ماندگاری تبعات ↩️ لذات زودگذر و تبعات بسيار: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به نكته قابل توجهى درباره گناهان اشاره كرده، مى فرمايد: «به ياد داشته باشيد كه لذات (معاصى به سرعت) پايان مى گيرد و تبعات و آثار سوء آن باقى مى ماند»; (اذْكُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ، وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ). اين يك واقعيت است كه معاصى و گناهان لذت بخش، لذاتى ناپايدار و زودگذر دارند; يك فرد شراب خوار چقدر از آنچه مى نوشد لذت مى برد و يا زناكار لذتش از اين گناه چقدر زمان مى برد؟ و اين در حالى است كه آثار گناه و تبعات آن بسيار طولانى و پايدار است. اما تبعات اخروى آن تا دامنه قيامت و در عرصه قيامت باقى و برقرار است و حتى تبعات و آثار سوء دنيوى آن نيز غالباً طولانى است; شراب خوار، به خصوص با تكرار اين گناه، انواع بيمارى ها را براى خود خريدارى مى كند. افرادى را مى بينيم كه چند صباحى با استعمال مواد مخدر چنان خود را اسير و ذليل مى كنند كه اين ذلت و اسارت تا آخر عمر بى ثمرشان از آن ها دست بردار نيست. شخص ظالمى ممكن است در يك لحظه مرتكب قتلى شود و لذت انتقام از مخالف خود را بچشد اما ناراحتى وجدان، يك عمر باقى است اضافه بر اين گاه زندان طويل المدتى به سبب آن دامنگيرش مى شود و عذاب الهى كشتن مؤمنان بى گناه طبق صريح قرآن مجيد، خلود در جهنم و عذاب جاويدان است.[1] بنابراين هركس در لحظه فراهم شدن اسباب گناه بايد مراقب اين نكته باشد كه لذاتش بسيار زودگذر و آثار سوئش بسيار درازمدت است. اضافه بر همه اين ها آن گونه كه از آيات و روايات اسلامى برمى آيد يكى از آثار گناهان، سلب نعمت ها و مواهب الهى است كه گاه زمان هاى بسيار طولانى اين محروميت ادامه مى يابد. همان گونه كه در خطبه 178 مى خوانيم: «ايمُ اللَّهِ مَا كَانَ قَوْمٌ قَطُّ فِى غَضِّ نِعْمَة مِنْ عَيش فَزَالَ عَنْهُمْ إِلاَّ بِذُنُوب اجْتَرَحُوهَا; به خدا سوگند هرگز ملتى كه در ناز و نعمت مى زيستند نعمتشان زوال نيافت مگر براثر گناهانى كه مرتكب شدند. اضافه بر اين ها بسيار مى شود كه براثر يك گناه لذت بخش زودگذر، ننگ و عارى بر دامان انسان مى نشيند كه بعد از مرگ نيز مردم او را به زشتى ياد مى كنند». در اشعارى كه در ديوان منسوب به اميرمؤمنان على(عليه السلام) آمده است چنين مى خوانيم: تَفْنَى اللَّذَاذَةُ مِمَّنْ نَالَ شَهْوَتَها * مِنَ الْحَرَامِ وَ يبْقَى الاِْثْمُ وَ الْعَارُ تَبْقَى عَوَاقِبُ سُوء فِى مَغَبَّتِهَا * لا خَيرَ فِى لَذَّة مِنْ بَعْدِهَا النَّار كسانى كه به شهوت هاى نفسانى مى رسند لذاتش به زودى پايان مى گيرد لذاتى كه از حرام حاصل شده ولى گناه و ننگ آن باقى مى ماند. آرى عواقب سوء آن در پايان، مى ماند و هيچ خيرى در لذتى كه بعد از آن آتش دوزخ باشد نيست.[2] در دعاى 31 صحيفه سجاديه (فى ذكر التوبة وطلبها) امام(عليه السلام) به پيشگاه خدا عرضه مى دارد: (من توبه مى كنم) از گناهانى كه لذاتش پايان يافته و تبعاتش پيوسته دامنگير من است; «مِنْ ذُنُوب أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ، وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ». شاعر عرب نيز در اين زمينه مى گويد: ما كان ذاك العَيشُ إلاّ سَكْرَةً * رَحَلَت لَذائذُها و حَلّ خُمارُها آن زندگى (دنيوى آلوده به گناه) چيزى جز همچون مستى از شراب نبود كه لذتش پايان گرفت و خمارى آن باقى ماند.[3] در ضمن بايد توجه داشت كه منظور امام(عليه السلام) لذات معقول و مشروع نيست چراكه در بعضى از روايات تصريح شده كه بخشى از ساعات شبانه روز را براى لذت مشروع و معقول بگذاريد تا به شما براى انجام وظايف اصلى كمك كند، بلكه منظور، لذات نامشروع و نامعقول است به قرينه «وبَقاء التَّبعات» يعنى باقى ماندن آثار سوء و عقوبت هاى آنها. روايتى كه در غرر آمده است نيز اين معنا را تأييد مى كند; فرمود: «اذكُروا عِندَ المَعاصِى ذَهابَ اللذّاتِ وبَقاءَ التَّبَعاتِ».[4] شاهد ديگر باز هم حديثى است كه از امام(عليه السلام) در غررالحكم نقل شده است، فرمود: «إنّ مَن فارَق التّقوى أغرى باللّذّاتِ والشّهَوات ووقَع فى تَيهِ السَّيِّئاتِ وَلَزِمَه كبيرُ التَّبَعاتِ; كسى كه از تقوا دورى گزيند تشويق به لذات و شهوات سركش مى شود و در بيابان گناهان سرگردان خواهد شد و آثار شوم بزرگ آن دامانش را خواهد گرفت»[5]. [6] *** پی نوشت: [1]. نساء، آيه 93. [2]. ديوان امام على(عليه السلام)، ص 204. [3]. شرح نهج البلاغه علامه شوشترى، ج 14، ص 540. [4]. غررالحكم، ح 3517. [5]. همان، ح 6014. [6]. سند گفتار حكيمانه: مرحوم آمدى در غررالحكم اين جمله را با دو تفاوت نقل كرده است: «اذكروا عند المعاصى ذهاب اللذات و بقاء التبعات» و اين تفاوت نشان مى دهد كه از منبع ديگرى آن را دريافت داشته است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 302)   ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 💫 کشتی‌های نجات! ☀️امام سجاد علیه السلام : ✓ « ماييم كشتى روانِ در درياهاى عميق و گود. هر كه بر آن سوار شود، ايمن مى‌مانَد و هر كه از آن چشم پوشد، غرق مى‌شود». ⁙ «نَحنُ الفُلكُ الجارِيَةُ فِي اللُّجَجِ الغامِرَةِ، يَأمَنُ مَن رَكِبَها ويَغرَقُ مَن تَرَكَها». 📚 ينابيع المودّة : ج١ ص٧٦ @Nahjolbalaghe2