📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۳۳ 🔸 زودگذری لذات و ماندگاری تبعات ↩️ لذات زودگذر و تبعات بسيار: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به نكته قابل توجهى درباره گناهان اشاره كرده، مى فرمايد: «به ياد داشته باشيد كه لذات (معاصى به سرعت) پايان مى گيرد و تبعات و آثار سوء آن باقى مى ماند»; (اذْكُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ، وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ). اين يك واقعيت است كه معاصى و گناهان لذت بخش، لذاتى ناپايدار و زودگذر دارند; يك فرد شراب خوار چقدر از آنچه مى نوشد لذت مى برد و يا زناكار لذتش از اين گناه چقدر زمان مى برد؟ و اين در حالى است كه آثار گناه و تبعات آن بسيار طولانى و پايدار است. اما تبعات اخروى آن تا دامنه قيامت و در عرصه قيامت باقى و برقرار است و حتى تبعات و آثار سوء دنيوى آن نيز غالباً طولانى است; شراب خوار، به خصوص با تكرار اين گناه، انواع بيمارى ها را براى خود خريدارى مى كند. افرادى را مى بينيم كه چند صباحى با استعمال مواد مخدر چنان خود را اسير و ذليل مى كنند كه اين ذلت و اسارت تا آخر عمر بى ثمرشان از آن ها دست بردار نيست. شخص ظالمى ممكن است در يك لحظه مرتكب قتلى شود و لذت انتقام از مخالف خود را بچشد اما ناراحتى وجدان، يك عمر باقى است اضافه بر اين گاه زندان طويل المدتى به سبب آن دامنگيرش مى شود و عذاب الهى كشتن مؤمنان بى گناه طبق صريح قرآن مجيد، خلود در جهنم و عذاب جاويدان است.[1] بنابراين هركس در لحظه فراهم شدن اسباب گناه بايد مراقب اين نكته باشد كه لذاتش بسيار زودگذر و آثار سوئش بسيار درازمدت است. اضافه بر همه اين ها آن گونه كه از آيات و روايات اسلامى برمى آيد يكى از آثار گناهان، سلب نعمت ها و مواهب الهى است كه گاه زمان هاى بسيار طولانى اين محروميت ادامه مى يابد. همان گونه كه در خطبه 178 مى خوانيم: «ايمُ اللَّهِ مَا كَانَ قَوْمٌ قَطُّ فِى غَضِّ نِعْمَة مِنْ عَيش فَزَالَ عَنْهُمْ إِلاَّ بِذُنُوب اجْتَرَحُوهَا; به خدا سوگند هرگز ملتى كه در ناز و نعمت مى زيستند نعمتشان زوال نيافت مگر براثر گناهانى كه مرتكب شدند. اضافه بر اين ها بسيار مى شود كه براثر يك گناه لذت بخش زودگذر، ننگ و عارى بر دامان انسان مى نشيند كه بعد از مرگ نيز مردم او را به زشتى ياد مى كنند». در اشعارى كه در ديوان منسوب به اميرمؤمنان على(عليه السلام) آمده است چنين مى خوانيم: تَفْنَى اللَّذَاذَةُ مِمَّنْ نَالَ شَهْوَتَها * مِنَ الْحَرَامِ وَ يبْقَى الاِْثْمُ وَ الْعَارُ تَبْقَى عَوَاقِبُ سُوء فِى مَغَبَّتِهَا * لا خَيرَ فِى لَذَّة مِنْ بَعْدِهَا النَّار كسانى كه به شهوت هاى نفسانى مى رسند لذاتش به زودى پايان مى گيرد لذاتى كه از حرام حاصل شده ولى گناه و ننگ آن باقى مى ماند. آرى عواقب سوء آن در پايان، مى ماند و هيچ خيرى در لذتى كه بعد از آن آتش دوزخ باشد نيست.[2] در دعاى 31 صحيفه سجاديه (فى ذكر التوبة وطلبها) امام(عليه السلام) به پيشگاه خدا عرضه مى دارد: (من توبه مى كنم) از گناهانى كه لذاتش پايان يافته و تبعاتش پيوسته دامنگير من است; «مِنْ ذُنُوب أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ، وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ». شاعر عرب نيز در اين زمينه مى گويد: ما كان ذاك العَيشُ إلاّ سَكْرَةً * رَحَلَت لَذائذُها و حَلّ خُمارُها آن زندگى (دنيوى آلوده به گناه) چيزى جز همچون مستى از شراب نبود كه لذتش پايان گرفت و خمارى آن باقى ماند.[3] در ضمن بايد توجه داشت كه منظور امام(عليه السلام) لذات معقول و مشروع نيست چراكه در بعضى از روايات تصريح شده كه بخشى از ساعات شبانه روز را براى لذت مشروع و معقول بگذاريد تا به شما براى انجام وظايف اصلى كمك كند، بلكه منظور، لذات نامشروع و نامعقول است به قرينه «وبَقاء التَّبعات» يعنى باقى ماندن آثار سوء و عقوبت هاى آنها. روايتى كه در غرر آمده است نيز اين معنا را تأييد مى كند; فرمود: «اذكُروا عِندَ المَعاصِى ذَهابَ اللذّاتِ وبَقاءَ التَّبَعاتِ».[4] شاهد ديگر باز هم حديثى است كه از امام(عليه السلام) در غررالحكم نقل شده است، فرمود: «إنّ مَن فارَق التّقوى أغرى باللّذّاتِ والشّهَوات ووقَع فى تَيهِ السَّيِّئاتِ وَلَزِمَه كبيرُ التَّبَعاتِ; كسى كه از تقوا دورى گزيند تشويق به لذات و شهوات سركش مى شود و در بيابان گناهان سرگردان خواهد شد و آثار شوم بزرگ آن دامانش را خواهد گرفت»[5]. [6] *** پی نوشت: [1]. نساء، آيه 93. [2]. ديوان امام على(عليه السلام)، ص 204. [3]. شرح نهج البلاغه علامه شوشترى، ج 14، ص 540. [4]. غررالحكم، ح 3517. [5]. همان، ح 6014. [6]. سند گفتار حكيمانه: مرحوم آمدى در غررالحكم اين جمله را با دو تفاوت نقل كرده است: «اذكروا عند المعاصى ذهاب اللذات و بقاء التبعات» و اين تفاوت نشان مى دهد كه از منبع ديگرى آن را دريافت داشته است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 302)   ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 💫 کشتی‌های نجات! ☀️امام سجاد علیه السلام : ✓ « ماييم كشتى روانِ در درياهاى عميق و گود. هر كه بر آن سوار شود، ايمن مى‌مانَد و هر كه از آن چشم پوشد، غرق مى‌شود». ⁙ «نَحنُ الفُلكُ الجارِيَةُ فِي اللُّجَجِ الغامِرَةِ، يَأمَنُ مَن رَكِبَها ويَغرَقُ مَن تَرَكَها». 📚 ينابيع المودّة : ج١ ص٧٦ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔈#منطق_و_منطقه_ظهور 📣 جلسه اول * ظهور، وعده‌ایست اجتناب ناپذیر که باید از دل خواسته‌ها و آمادگی‌ها محقق شود [02:41] * تحلیل امرظهور، یک وعده به تأخیر افتاده یا روندی طبیعی؟ [05:17] * محرومیت از حضور امام، پیامد اشتباهات بشریست نه تقدیر الهی [09:25] * فراهم کردن امنیت و حفظ جان امام زمان ارواحنافداه، شرط لازم ظهور و نقطه پایان محرومیت [14:03] *منطقه جغرافیایی ظهورو نقش شیعه در حفاظت از جان امام زمان ارواحنافداه [16:58] * مسئولیت‌ها و نقش ها بعد از ظهور، از حفظ جان امام تا اجرای فرامین حضرت [21:40] * نقش برجسته ایرانیان در تحقق حکومت جهانی به عنوان مدافعان و زمینه‌سازان ظهور [28:00] * تحلیل پدیده بداء و تحول در نشانه‌های حتمی و غیر حتمی ظهور امام زمان ارواحنافداه [31:59] * نقش ایرانی‌ها و یمنی‌ها به عنوان دو بازوی استراتژیک در تأسیس حکومت جهانی امام زمان ارواحنافداه [35:43] * رویکرد علمی آیت‌الله طبسی در مباحث مهدویت در کتاب "نشانه‌هایی از دولت موعود" [38:36] * مقایسه تاریخی ماموریت حضرت موسی علیه‌السلام و امام عصر ارواحنا فداه و نقش مردم در فتح ارض موعود و پدیده ظهور [43:44] * مروری بر کیفیت حاکمیت امام زمان ارواحنافداه، شرایط مکانی و زمانی، یاران و فرماندهان تاریخ‌ساز [45:36] ⏰مدت زمان: ۵٢:٢٠ 📆1403/11/04 #ظهور #آخرالزمان @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و شصت و نه 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ در احد و بدر آنگاه که این نبردگاهها ازاو همیشه تاریکی سختیها را با روشنی فتح و پیروزی که از رویش نمایان بود می‌زدود. وی شمشیر بران خدا و رسولش در هر جنگی بود، شمشیری که فرسودگی و و کندی نداشت کدام دست بدی بود که نبرید؟ و کدام روی گمرهی بود که بر آن داغ ننگ ننهاد؟ او مرد، در حالیکه دینداران را به سر سختیش ارامش و بی دینان را ترس و بیم بود. باد لاوری، مرزهای مخوف را از شکستن نگه میداشت و از سر زمین دشمن مرز می‌ساخت. در احد و بدر آنگاه که این نبردگاهها ازاو همیشه تاریکی سختیها را با روشنی فتح و پیروزی که از رویش نمایان بود می‌زدود. وی شمشیر بران خدا و رسولش در هر جنگی بود، شمشیری که فرسودگی و و کندی نداشت کدام دست بدی بود که نبرید؟ و کدام روی گمرهی بود که بر آن داغ ننگ ننهاد؟ او مرد، در حالیکه دینداران را به سر سختیش ارامش و بی دینان را ترس و بیم بود. باد لاوری، مرزهای مخوف را از شکستن نگه میداشت و از سر زمین دشمن مرز می‌ساخت. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

صلوات شعبانیه @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَأَنكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ مردان و زنان بى همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را. اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى نیاز مى سازد. (فضل) خداوند واسع و (از نیازهاى بندگان) آگاه است. (نور/32) * وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَالَّذِينَ يَبْتَغُونَ الْكِتَابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ فَكَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْرًا ۖ وَآتُوهُم مِّن مَّالِ اللَّهِ الَّذِي آتَاكُمْ ۚ وَلَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِّتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَمَن يُكْرِههُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِن بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَّحِيمٌ و کسانى که امکانى براى ازدواج نمى یابند، باید پاکدامنى پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بى نیاز گرداند. و آن بردگانتان که خواستار قرار داد براى آزادى هستند، با آنان قرارداد ببندید اگر صلاحیت (زندگى مستقل را) در آنان احساس مى کنید. و چیزى از مال خدا را که به شما داده است به آنان بدهید. و کنیزان خود را براى دستیابى شما به متاع ناپایدار زندگى دنیا مجبور به خودفروشى نکنید. (به خصوص) اگر خودشان مى خواهند پاک بمانند. و هرکس آنها را (بر این کار) اجبار کند، ( سپس پشیمان گردد، و توبه کند) خداوند بعد از این اجبار کردن آنها آمرزنده و مهربان است. (نور/33) * وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ آيَاتٍ مُّبَيِّنَاتٍ وَمَثَلًا مِّنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلِكُمْ وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ ما بر شما آیاتى روشنگر فرستادیم، اخبارى از کسانى که پیش از شما بودند، و موعظه و اندرزى براى پرهیزگاران. (نور/34) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نور آیات ۳۲ الی ۳۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ✅ ترغیب به ازدواج آسان از آغاز این سوره، تا به اینجا طرق حساب شده مختلفى براى پیشگیرى از آلودگى هاى جنسى مطرح شده است، که هر یک از آنها تأثیر به سزائى در پیشگیرى یا مبارزه با این آلودگى ها دارد. در آیات مورد بحث، به یکى دیگر از مهمترین طرق مبارزه با فحشاء که ازدواج ساده و آسان، و بى ریا و بى تکلف است، اشاره شده; زیرا این نکته مسلّم است که براى بر چیدن بساط گناه، باید از طریق اشباع صحیح و مشروع غرائز وارد شد، و به تعبیر دیگر هیچگونه مبارزه منفى بدون مبارزه مثبت مؤثر نخواهد افتاد. لذا در نخستین آیه مورد بحث مى فرماید: مردان و زنان بى همسر را همسر دهید، و همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را (وَ أَنْکِحُوا الأَیامى مِنْکُمْ وَ الصّالِحِینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ). أَیامِى جمع أَیِّم (بر وزن قَیِّم) در اصل، به معنى زنى است که شوهر ندارد، سپس به مردى که همسر ندارد نیز گفته شده است، و به این ترتیب، تمام زنان و مردان مجرد در مفهوم این آیه داخلند خواه بکر باشند یا بیوه . تعبیر أَنْکِحُوا: آنها را همسر دهید با این که ازدواج یک امر اختیارى و بسته به میل طرفین است، مفهومش این است که: مقدمات ازدواج آنها را فراهم سازید، از طریق کمک هاى مالى در صورت نیاز، پیدا کردن همسر مناسب، تشویق به مسأله ازدواج، و بالاخره پا در میانى براى حل مشکلاتى که معمولاً در این موارد بدون وساطت دیگران انجام پذیر نیست. خلاصه مفهوم آیه به قدرى وسیع است که هر گونه قدمى و سخنى و درمى در این راه را شامل مى شود. بدون شک، اصل تعاون اسلامى، ایجاب مى کند: مسلمانان در همه زمینه ها به یکدیگر کمک کنند، ولى تصریح به این امر در مورد ازدواج، دلیل بر اهمیت ویژه آن است. اهمیت این مسأله تا به آن پایه است که: در حدیثى از امیر مؤمنان على(علیه السلام)مى خوانیم: أَفْضَلُ الشَّفَاعَاتِ أَنْ تَشْفَعَ بَیْنَ اثْنَیْنِ فِی نِکَاح حَتَّى یَجْمَعَ اللَّهُ بَیْنَهُمَا: بهترین شفاعت آن است که میان دو نفر براى امر ازدواج میانجى گرى کنى، تا این امر به سامان برسد !.(۱) در حدیث دیگرى از امام کاظم موسى بن جعفر(علیه السلام) مى خوانیم: ثَلاثَةٌ یَسْتَظِلُّونَ بِظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَوْمَ لا ظِلَّ إِلاّ ظِلُّهُ رَجُلٌ زَوَّجَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ أَوْ أَخْدَمَهُ أَوْ کَتَمَ لَهُ سِرّاً: سه طایفه اند که در روز قیامت در سایه عرش خدا قرار دارند، روزى که سایه اى جز سایه او نیست: کسى که وسائل تزویج برادر مسلمانش را فراهم سازد، و کسى که به هنگام نیاز به خدمت، خدمت کننده اى براى او فراهم کند و کسى که اسرار برادر مسلمانش را پنهان دارد !.(۲) و بالاخره، در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: هر گامى انسان در این راه بر دارد و هر کلمه اى بگوید، ثواب یکسال عبادت در نامه عمل او مى نویسند (کَانَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَة خَطَاهَا أَوْ بِکُلِّ کَلِمَة تَکَلَّمَ بِهَا فِی ذَلِکَ عَمَلُ سَنَة قِیَامُ لَیْلِهَا وَ صِیَامُ نَهَارِهَا).(۳) و از آنجا که یک عذر تقریباً عمومى و بهانه همگانى براى فرار از زیر بار ازدواج و تشکیل خانواده، مسأله فقر و نداشتن امکانات مالى است، قرآن به پاسخ آن پرداخته، مى فرماید: از فقر و تنگدستى آنها نگران نباشید و در ازدواجشان بکوشید چرا که اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند آنها را از فضل خود بى نیاز مى سازد (إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ). و خداوند قادر بر چنین کارى هست; چرا که خداوند واسع و علیم است (وَ اللّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ). قدرتش آنچنان وسیع است که پهنه عالم هستى را فرا مى گیرد، و علم او چنان گسترده است که از نیات همه کس، مخصوصاً آنها که به نیت حفظ عفت و پاکدامنى اقدام به ازدواج مى کنند آگاه است، و همه را مشمول فضل و کرم خود قرار خواهد داد. در این زمینه تحلیل روشنى داریم، و همچنین روایات متعددى، که در آخر این بحث خواهد آمد. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2