#در_محضر_اهل_بیت 🔸 خـداونـد، ناراحـتش مى‌‏کنــد! ☀️پیامبر اکرم (ﷺ) : ✓ «هر كه به قصد آزار دادن برادرش، با او برخوردى كند كه او از آن ناراحت شود، خداوند، او را در آن روزى كه ديدارش مى‌كند، ناراحت مى‌نمايد». ⁙ «مَن لَقِيَ أخاهُ بِما يَسوؤُهُ لِيَسوءَهُ ، ساءَهُ اللّهُ يَومَ يَلقاهُ». 📚 ثواب الأعمال: ص١٨٢ ح١ @Nahjolbalaghe2

⚔ جهاد با نفس 🗣جلسه بیست و پنج 🎙استاد امینی خواه #موعظه @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر 📚 جلد چهارم ✅ قسمت: ششصد و هشتاد و پنج 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ۱۱- شیخ محمد، علی بن ابی طالب زاهدی جیلانی در گذشته بسال ۱۱۸۱ در بنارس هند. ۱۲- سرور ما محسن امین عاملی مولف اعیان الشیعه ۱۳- عمر فروخ که از نویسندگان عصر حاضر است و تالیفی درباره این شاعر دارد که در بیروت در ۱۰۰ صفحه چاپ شده است. و شرح حال و زندگی ابی تمام را در ص ۱۳۳ طبقات ابن معتز، فهرست این ندیم ص ۲۳۵، تاریخ طبری ص ۹ ج ۱۱، فهرست نجاشی ص ۱۰۲ تاریخ خطیب ۸ ص ۲۴۸. مروج الذهب ۲ ص ۲۸۳ و ۳۵۷ معجم البلدان ۳ ص ۳۷ تاریخ ابن عساکر ۴ ص. ۲۷ - ۱۸ نزهه الباء ص. ۶۱۳ تاریخ ابن خلکان ۱ ص ۱۳۱ رجال ابن داود خلاصه علامه. مرات الجنان ۲ ص ۱۰۲ معاهد التنصیص ۱ ص ۱۴۱ شذرات الذهب ۲ ص. ۷۲ مجالس المومنین ص. ۴۵۸ کشف الظنون ۱ ص ۵۰۱. ریاض الحبنه زنوزی در روضه رابعه. امل الامل ص. ۸ منتهی المقال ص ۹۶ منهج المقال ص ۹۲. تکلمه امل الامل که از سید ما، صدر کاظمی است دائره المعارف بستانی ۲ ص ۵۶. داسره المعارف اسلامی ۱ ص ۴۲۰ دائره المعارف فرید و جدی ۲ ص ۶۹۳ - ۶۸۵ و غیر آن، می‌توان یافت. ولادت و وفات ابی تمام بر هیچ یک از اقوالی که درباره ولادت و در گذشت ابی تمام، در کتابها آمده است، از جهت کثرت اختلافی که دارد، یقین پیدا نکردیم شایسته می‌نمود که گفته منقول از فرزندش (تمام) را بر می‌گزیدیم زیرا اهل البیت ادری بما فیه. لیکن اختلافی که در سخن منقول از او نیز در کتابها هست، اعتماد انسان را از آن هم سلب می‌کند. بنابر این مجموع اقوالی که در این باره یاد کرده اند این است که وی در یکی از سالهای ۱۹۲ و ۱۹۰ و ۱۸۸ و ۱۷۲، به دنیا آمده و در سنه ۲۳۲ و ۲۳۱ و ۲۲۸ در موصل در گذشته و همانجا به خاکسپرده شده است " ابو نهشل بن حمید طوسی " در بیرون " باب المیدان " و بر کنار خندق بر گوار او گنبدی ساخت و " علی بن جهم " در سوک او چنین سرود: نو آوری اندیشه‌های شیرین به ماتم نشست و نکبت ایام بر آن سایه انداخت شعر به گونه پیکری نزار و گریان در آمد و شکایت مصیبت خویش رابه زبان قلم راند دل شعر پس از وی به درد آمد و زمانه، درست قوافی را به نادرست آن سپرد و ابر مرد و رهنورد نیرومند وجوی روان بوستان شعر یعنی ابی تمام را کشت. ↩️ ادامه دارد.. @Nahjolbalaghe2

🤲 صلوات شعبانیه @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَاءُ ۖ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ آیا ندیدى که خداوند ابرهایى را به آرامى مى راند، سپس میان آنها پیوند می‌دهد و بعد آن را متراکم مى سازد؟! در این می بینی که دانه های باران از لابه به لای آن خارج می‌شود و از آسمان و کوه های در آن(ابرهای به شکل کوه) دانه های تگرگ نازل می‌کند و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف می کند نزدیک است درخشندگی آن( بینایی چشمان) را ببرد ، (نور/43) * يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّأُولِي الْأَبْصَارِ خداوند شب و روز را دگرگون (و جابه جا) مى کند. به یقین در این عبرتى است براى صاحبان بصیرت. (نور/44) * وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِّن مَّاءٍ ۖ فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَىٰ بَطْنِهِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَىٰ رِجْلَيْنِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَىٰ أَرْبَعٍ ۚ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ و خداوند هر جنبنده اى را ازآبى آفرید. گروهى از آنها برشکم خود راه مى روند، و گروهى بر دو پاى خود، و گروهى بر چهارپا راه مى روند. خداوند آنچه را بخواهد مى آفریند، زیرا خدا بر همه چیز تواناست. (نور/45) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نور آیات ۴۳ الی ۴۵ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی گوشه اى دیگر از شگفتى هاى آفرینش باز، در این آیات، به گوشه دیگرى از شگفتى هاى آفرینش، علم و حکمت و عظمتى که ماوراى آن نهفته است بر خورد مى کنیم که همه، دلائل توحید ذات پاک اویند. باز، روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله) کرده مى گوید: آیا ندیدى که خداوند ابرهائى را به آرامى میراند، سپس آنها را با هم پیوند مى دهد، و بعد متراکم مى سازد ؟! (أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللّهَ یُزْجِی سَحاباً ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکاماً). و در این حال، دانه هاى باران را مى بینى که از لابلاى ابرها خارج مى شوند و بر کوه، دشت، باغ و صحرا فرو مى بارند (فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ). یُزْجِى از ماده ازجاء به معنى راندن با ملایمت است، راندنى که براى ردیف کردن موجودات پراکنده مى باشد، و این تعبیر، دقیقاً در مورد ابرها صادق است که هر قطعه اى از آن از گوشه اى از دریاها برمى خیزد، سپس دست قدرت پروردگار آنها را به سوى هم مى راند و پیوند مى دهد، و متراکم مى سازد. رُکام (بر وزن غلام) به معنى اشیائى است که روى هم متراکم شده اند. وَدْق (بر وزن شرق) به عقیده بسیارى از مفسران، به معنى دانه هاى باران است که از خلال ابرها بیرون مى آید، ولى به گفته راغب در مفردات معنى دیگرى نیز دارد، و آن ذرات بسیار کوچکى از آب است که به صورت غبار به هنگام نزول باران در فضا پراکنده مى شود، اما معنى اول، در اینجا مناسب تر است; زیرا آنچه بیشتر، نشانه عظمت پروردگار است همان دانه هاى حیاتبخش باران مى باشد، نه آن ذرات غبار مانند آب. به علاوه در هر مورد که قرآن مسأله ابرها و نزول برکات را از آسمان مطرح کرده، به مسأله باران اشاره مى کند. آرى، باران است که زمین هاى مرده را زنده مى کند، لباس حیات در پیکر درختان و گیاهان مى پوشاند، و انسان و حیوانات را سیراب مى کند. آن گاه به یکى دیگر از پدیده هاى شگفت انگیز آسمان و ابرها اشاره کرده مى گوید: و خدا از آسمان، از کوههائى که در آسمان است، دانه هاى تگرگ نازل مى کند (وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبال فِیها مِنْ بَرَد). تگرگ هائى که به وسیله آن به هر کس که بخواهد زیان مى رساند شکوفه هاى درختان، میوه ها و زراعت ها، و حتى گاه حیوان ها و انسان ها از آسیب آن در امان نیستند (فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ). و از هر کس بخواهد، این عذاب و زیان را بر طرف مى سازد (وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ). آرى او است که از یک ابر گاهى باران حیات بخش نازل مى نماید و گاه با مختصر تغییر آن را مبدل به تگرگ هاى زیانبار و حتى کشنده مى کند، و این نهایت قدرت و عظمت او را نشان مى دهد که سود، زیان، مرگ و زندگى انسان را در کنار هم چیده، بلکه در دل هم قرار داده است!. و در پایان آیه، به یکى دیگر از پدیده هاى آسمانى که از آیات توحید است اشاره کرده مى گوید: نزدیک است درخشندگى برق ابرها، چشم هاى انسان را ببرد (یَکادُ سَنا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالأَبْصارِ). ابرهائى که در حقیقت از ذرات آب تشکیل شده است، به هنگامى که حامل نیروى برق مى شود، آنچنان آتشى از درونش بیرون مى جهد که برقش چشم ها را خیره، و رعدش گوش ها را از صداى خود پر مى کند، و گاه همه جا را مى لرزاند، این نیروى عظیم در لابلاى این بخار لطیف، راستى شگفت انگیز است!. پاسخ به یک سؤال تنها سؤالى که در اینجا باقى مى ماند این است: کدام کوه در آسمان است که تگرگ ها از آن فرو مى ریزند؟. در اینجا مفسران بیانات مختلفى دارند: ۱ ـ بعضى گفته اند جبال: کوه ها در اینجا جنبه کنائى دارد، همان گونه که مى گوئیم: کوهى از غذا، یا کوهى از علم، بنابراین مفاد آیه فوق، این است که در واقع کوهى و توده عظیمى از تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود مى آید، و از آنها بخشى در شهر، و بخشى در بیابان فرو مى ریزد، و حتى کسانى مورد اصابت آن قرار مى گیرند. ۲ ـ بعضى دیگر گفته اند: منظور از کوه ها، توده هاى عظیم ابر است که در عظمت و بزرگى بسان کوه است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۴۳ الی ۴۵ سوره مبارکه نور 📝 مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی