🍃 آیت الله بهجت رحمة الله علیه:
✍🏼 وای بر ما اگر #معنویت را مقدمه و وسیله رسیدن به مادیات و فانیات قرار دهیم!
#دینداری انسان وقتی معلوم می شود که بر سر دوراهی دنیا و آخرت، و پیروی #هوای_نفس و #شیطان یا بندگی خداوند قرار گیرد.
#نهج_البلاغه
#جهاد_تبیین
@alasfar
@aminallah_ali
@nahjolbalaghealiali
@NAHJOLBALAGEHALI
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۱۹
«...إِن أَقَمتُم لَهُ أَخَذَکُم وَ إِن فَرَرتُم مِنهُ أَدرَکَکُم وَ هُوَ أَلزَمُ لَکُم مِن ظِلّکُم...»
اگر برای مرگ بایستید (و فرار نکردید) شما را خواهد گرفت و اگر از آن فرار کنید به شما خواهد رسید و مرگ برای شما نسبت به سایه تان چسبیده تر (ملازم تر) است...
توضیح کوتاه: هر جا که باشید مرگ ملازم با شما است چون مرگ صیرورت درونی است، بیرون از ذات تو نیست که بگویی: از آن فرار می کنم. تو در درون به سمت تکامل صیرورت پیدا می کنی. در درون تو انقلاب اتفاق می افتد، یک مرحله از انقلاب خروج از عالم ماده و دخول در عالم ملکوت است. مرگ از سایه ات از تو لازم تر و چسبنده تر است چون سایه بیرون شما است و جز ذاتی شما نیست اما مرگ از درون اتفاق می‌افتد یعنی ورود از مرحله قوه به مرحله فعلیت است. بنابراین ملازم ترین چیز به شما است. هر لحظه آن را تجربه می کنید، هر لحظه می میرید، از یک لحظه بالقوه وارد لحظه ی بالفعل دیگری می شوید، از یک مرحله ی وجودی وارد یک مرحله ی وجودی دیگری می شوید.
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۰
«...المَوتُ مَعقُودٌ بِنَوَاصِیکُم وَ الدّنیَا تُطوَی مِن خَلفِکُم...»
مرگ به موهای پیشانی شما گره خورده است و (این در حالی است که) دنیا از پشت سر شما پیچیده می شود...
توضیح کوتاه: مرگ از روبرو به سمت شما می آید و دنیا از پشت سر شما جمع می شود. از جلو فرشته ی مرگ به استقبال شما می آید و از پشت سر هم با هر نفس، دنیا در حال پیچیده شدن و جمع شدن است. با این حال چقدر ملاقات زود اتفاق خواهد افتاد «إِذَا کُنتَ فِی إِدبَارٍ وَ المَوتُ فِی إِقبَالٍ فَمَا أَسرَعَ المُلتَقَی»؛ زمانی که تو در حال پشت سر گذاشتن (زندگی) هستی و مرگ در حال رو آوردن (به سمت توست) پس چقدر سریع است ملاقات (با پروردگار)، (حکمت/۲۹).
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۱
موضوع: وصف جهنم ۱
«...فَاحذَرُوا نَاراً قَعرُهَا بَعِیدٌ...»
پس بترسید از آتشی که انتهایش دور است...
توضیح کوتاه: ذکر جهنم ایجاد خوف و ترس می کند. حضرت قبلاً فرمودند: ای بندگان خدا از مرگ و نزدیک شدنش بترسید، از چه چیزی بترسیم؟ از آتش، چون مرگ دروازه ی ورود به جهنم و آتش است یعنی می تواند دری به سمت جهنم به روی انسان باز کند «معاذنا الله من ناره» از آتش جهنم به خدا پناه می بریم. چقدر سخت است که انسان ببیند دروازه ی جهنم به روی او باز شده است و جهنم به استقبال او آمده است، این بزرگ ترین خطری است که می شود تصور کرد. حضرت تذکر می دهند تا خوف ایجاد بشود خوف که ایجاد شد آرام آرام انسان به سمت تقوا کشیده می شود در نتیجه بهشت که بهای هر جانی است نصیب انسان می گردد.
@nahjolbalaghealiali
نکته:
اینکه حضرت فرمودند: «قَعرُهَا بَعِیدٌ»؛ انتهایش دور است، نه اینکه معنایش این باشد که دور دست است و مکانش دور است بلکه یعنی در آنجا رحمت خدا وجود ندارد. انتهای آن جهنم هیچگونه رحمتی از طرف خدا وجود ندارد. خداوند همه جا وجود دارد برای خداوند انتهای جهنم و یا اول آن معنا ندارد. و این در مقابل رحمت رحیمیه خدا است.
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۲
موضوع: وصف جهنم ۲
«...وَ حَرّهَا شَدِیدٌ...»
[بترسید از آتشی که] حرارتش شدید است...
توضیح کوتاه: تناسب حرارت این آتش با عمل مکلف است یعنی درجه ی حرارت به نوع عمل مکلف بر می گردد یعنی نوع اعتقاد و خلقیات مکلف. انسان می تواند برای خودش سه جهنم درست کند: ۱. جهنم اعتقادات، مثل کسی که اعتقاداتش مانند معاویه است، ۲. جهنم خُلقیات، مثل اخلاق عَمرو عاص و کسی هم چون او است، ۳. جهنم رفتارها، مثل خوارج و طلحه و زبیر و دیگر اشخاصی که با رفتارهایشان در مقابل ولیّ خدا ایستادند. هر کدام از این ها درکاتی دارند.
پس حرارت جهنم و درکات جهنم متناسب با افعال انسانی که مکلّف است به وجود می آید.
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۳
موضوع: وصف جهنم ۳
«...وَ عَذَابُهَا جَدِیدٌ دَارٌ لَیسَ فِیهَا رَحمَةٌ...»
[بترسید از آتشی که] عذابش نو به نو (و جدید) است، سرزمینی است که زره ای رحمت در آن نیست...
توضیح کوتاه: عذاب جهنم نو به نو و جدید است و کهنه نمی شود. جهنم سرزمینی است که هیچگونه رحمتی از طرف خدای متعال پیدا نمی کنید. منظور از این رحمت، رحمت رحیمیه است. دلیل اینکه در آنجا رحمتی نیست این است که انسان در دنیا مکلف بود تا رحمت رحیمیه را کسب کند إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِینَ (اعراف/۵۶)؛ بی تردید رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است. انسان باید در دنیا از نیکوکاران و محسنین می شدی تا این رحمت را ادراک می کردی. خداوند متعال رحمت رحیمیه را به عهده ی خودت گذاشته است اما رحمت رحمانیه او همین است که عالم را به وجود آورده است. در آتش جهنم انسان از رحمت رحیمیه به دور است، نه رحمت رحمانیه. هر چه را خداوند به وجود آورده است از رحمت رحمانیه او است که جهنم یکی از مصادیق رحمت رحمانیه است.
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۴
موضوع: وصف جهنم ۳
برخورد خداوند متعال با اهل جهنم
«...وَ لَا تُسمَعُ فِیهَا دَعوَةٌ وَ لَا تُفَرّجُ فِیهَا کُربَةٌ...»
و [جهنم سرزمینی است که] در آن هیچ خواسته ای شنیده نمی شود و هیچگونه اندوهی در آن گشوده نمی شود...
توضیح کوتاه: خداوند تبارک و تعالی با اهل دنیا و اهل جهنم بر خلاف اهل تقوا و اهل بهشت رفتار می نمایند. متقین در بهشت هیچگونه گونه درخواستی از آن ها رد نمی شود و هرچه بخواهند به آن ها داده می شود اما بالعکس انسان های زورگو متکبر و مُترفون و دنیا زدگان هیچگونه خواسته ای از آن ها پذیرفته و اجابت نمی شود حتی در جهنم به آن ها تخفیف هم داده نمی شود. همچنین جهنم سرزمینی است که گرفتاری ها و اندوه استمرار دارد و جدید و نو به نو است و شخص از اندوه نجات پیدا نمی کند و گشایش نمی رسد.
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۵
موضوع: جمع بین حسن ظن و ترس از خدا
«...وَ إِنِ استَطَعتُم أَن یَشتَدّ خَوفُکُم مِنَ اللّهِ وَ أَن یَحسُنَ ظَنّکُم بِهِ فَاجمَعُوا بَینَهُمَا...»
و اگر توان این را دارید که ترستان را از خداوند شدید کنید و گمانتان را به او نیکو کنید پس بین این دو (خوف از خدا و گمان نیکو) جمع کنید...
توضیح کوتاه: انسان هم به حُسنِ ظنّ نیاز دارد و هم به خوف شدید از خدا. بنابراین دستگاه نبوت دستگاه بشارت و انذار است. هم می ترساند و هم بشارت می دهد. انبیاء و اولیاء علیهم السلام می ترسانند تا خوف شدید ایجاد بشود و بشارت می دهند تا حسن ظن حاصل بشود. این دو، عامل تربیت هستند. بین این دو جمع کنید.
@nahjolbalaghealiali
پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۲۶
موضوع: اندازه حسن ظن
«...فَإِنّ العَبدَ إِنّمَا یَکُونُ حُسنُ ظَنّهِ بِرَبّهِ عَلَی قَدرِ خَوفِهِ مِن رَبّهِ...»
پس همانا بنده ی خدا منحصراً گمان نیکویش به مالکش (و پروردگارش) به اندازه ی ترس او از صاحبش است...
توضیح کوتاه: حُسنِ ظنّ بدون خوف ممکن نیست. زمانی که انسان پرهیزکار و خدا ترس باشد حسن ظن برایش پیش می آید. حسن ظن و گمان نیکویی که بدون ترس باشد خیالی بیش نیست و اگر کسی چنین ادعایی داشته باشد در واقع خودش را سر کار گذاشته است در نتیجه هر گناهی که می خواهد انجام می دهد و می گوید: «گمان نیکو به خدا دارم، خدا رحمان است، خدا رحیم است». باید گفت: بله خداوند رحمان و رحیم است اما فرود آمدن رحمت خدا جایگاه دارد که این شخص گنهکار در این موضع نیست.
@nahjolbalaghealiali