🟡 درست مقابل سلف دانشکده دو سال پیش در همین روزها بود که بعد از ظهری، حول و حوش سلف دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بجنورد، ملتهب شد. دامنه اغتشاشاتی که جرقه اولیه اش با بهانه فوت خانم امینی زده شده بود، با تاخیری چند روزه به دانشگاههای خراسان شمالی رسیده بود و دانشکده پرستاری هم درگیرش شد. جمع محدودی از دختران و پسران دانشجو، تجمع کرده بودند و سماجت می‌کردند تا درب سلف را بگشایند و در کنار هم، یا به عبارتی مختلط، غذایشان را بخورند. چهارتا شعار هم ضمیمه تجمع کرده بودند و به اصطلاح آزادی‌خواهیشان هم گُل کرده بود! حوصله و مجال تحلیل ریشه‌های آن تجمع‌ها نیست و صد البته که به اندازه کافی محتوای تبیینی هم در این حوزه تولید و منتشر شده است. اما نکته قابل ذکر اینست که جریان دانشجویی که در داستان اعتراض به نیکسون در ۱۶ آذر ۳۲ در راه استقلال و آزادی کشور شهید داده بود، حالا با مسئله تحقق سلف مختلط به دنبال آرمانهایش افتاده بود؛ همین قدر سخیف! البته که این جمع محدود نمایندگی عموم دانشجویان این دانشگاه را نمی کردند. حقیقتا دو سال پیش در همچنین روزهایی، تصاویر و اخباری که از التهابات دانشگاهها مخابره میشد فقط موجب وهن نهاد شریف دانشگاه می‌شد و بس. حالا بعد دو سال، در روز ۲۶ شهریور ۱۴۰۳، در همان موقعیت دانشکده پرستاری، یعنی مقابل سلف، رخداد متفاوتی خلق شد. یادمانی برای مرحوم #جلال_اسدی برپا کرده بودند و جمع زیادی در آن نقطه به انتظار ایستاده بودند تا پیکر این بزرگ مرد ایثارگر برسد و تشییع و تعظیمش کنند. شرح فداکاری مرحوم آقا جلال هم که مفصلا روایت شده است و به سهولت قابل یافتن و دیدن است. القصه انگار برپایی برنامه امروز در موقعیت مقابل سلف، تطهیری بود برای این موقعیت دانشکده از اتفاقات شرمنده‌کننده دو سال پیش و موجب ساخت خاطره‌ای شکوهمند برای همین موقعیت. شاید کمتر کسی به ذهنش خطور میکرد حضور پیکر یک کارمند سلف دانشگاه بتواند خاطره ای زشت از اقدام چندین دانشجو را از حافظه‌ها پاک کند و بجایش یک قاب زیبا خلق نماید؛ اما واقعیت اینست که شرافت، خیلی نسبت مستقیمی با عناوین و القاب و مناصب ندارد. روحمان به یادت شاد، آقا جلال. یا حسین ☕️@nalbekiiiii