1⃣ #بخش_اول: ✅ حجت الاسلام والمسلمین موسوی: حضرت امام بر اساس آیه «کل یوم هو فی شأن» استدلال میکند که خداوند دائما در حال کار است. این در تضاد با مالکیت خدا نیست، بلکه نشان دهنده آن است که خدا با تولید خودش خالق شده و اینگونه نیست که خدا بعد از خلقت در کناری ایستاده و از سود سرمایه خودش استفاده می‌کند. بر اساس همین نگاه الهیاتی آن چیز که ارزش دارد همین کار کارگر است. البته این با نگاه‌های کمونیستی فرق دارد و فرقش نیز آن است که سود سرمایه هم اهمیت دارد اما تنها در فراهم کردن بستری برای کار کارگر. راه خروج از این وضعیت فعلی در شعار امسال نهفته است. مشارکت مردم است که به جهش تولید معنا میدهد و تا وقتی که انحصار سرمایه وجود داشته باشد تولید نیز محدود است. اعتراض اصلی این است که چرا کارگر صاحب سرمایه نیست؟! چرا باید بنگاه‌هایی که لزوما خود صاحب سرمایه نیستند باید عنان تولید را در دست داشته باشند؟! دولت و مجلس اگر واقعا میخواهد شعار سال محقق شود، باید هم حقوق کارگر را افزایش دهد و زندگی‌اش را به کفاف برساند و همچنین باید زمینه پس انداز کارگر را فراهم کند تا کارگر بتواند در آینده‌ای نزدیک در تولید مشارکت کنند. ✅ آرش وکیلیان (پژوهشگر علوم اجتماعی): هر سال تورم ۲۰ درصد است اما حقوق کارگر تنها ۱۰ درصد افزایش پیدا می‌کند. این به این بهانه است که میگویند دستمزد بیشتر مساوی با تورم بیشتر است اما توجه نمیکنند که پس چرا کارگر باید هرسال فقیرتر شود در حالی که همه چیز با تورم بالا میرود! چرا از افزایش دستمزد جلوگیری میشود؟! دلیلی اول قدرت کم‌ چانه زنی کارگران است. دلیل دوم بحث چسبندگی دستمزد‌هاست که یک سال طول می‌کشد تا دستمزد تعیین شود، بر خلاف قیمت اجناس دیگر که روزبه‌روز است. دلیل آخر هم به خاطر راحتی جایگزین کردن کارگری با کارگر جدیدتر است. متاسفانه سیاست‌های غلط تعیین دستمزد باعث شده که بازار کارگر ضعیف شود و این در نهایت به ضرر کارفرما و کل جامعه نیز هست. راه حل اول فشار آوردن به دولت است تا میزان دستمزد به اندازه استاندارد خود برسد. راه دوم هدفمند کردن توزیع منابع است که کارگر به حق خود برسد. ✅ علی‌رضا خیراللهی (پژوهشگر روابط کار): متاسفانه امسال اتفاق خوبی در قضیه دستمزد نیفتاده است و امروز دیگر زمان بحث‌های آکادمیک نیست. من امروز به این نتیجه رسیده‌ام که دولت‌های اصلاح طلب وزرای کار بهتری داشتند ولی متاسفانه در دولت‌های اصول گرا وزرا اصلا متوجه تفاوت جنس این کار با مثلا کار شهرداری و ... نیستند. پارسال نیز متاسفانه تمام زور طبقه کارگر نتوانست حداقل‌ها را تامین کند. گرچه تمرین طبقاتی خوبی بود. الان باید در مورد این صحبت کرد که چرا کسانی که باید در طرف کارگران باشند بالعکس در حال پشت کردن به آرمان‌های حقوق کارگران هستند. امروز به جایی رسیده‌ایم باید به دنبال همان سه جانبه‌گرایی‌ای باشیم که روزگاری مسخره‌اش میکردیم. ✅ حمید شهرابی (فعال حوزه کارگری): مشکل اصلی این است که نیروی کار مردم ایران دیده نمیشود. و اگر زیاد هم ازش صحبت شود می‌گویند کمونیستی است! به نظر من وظیفه اصلی مجله‌ای مانند نامه جمهور این است که نشان دهد پرداختن به کارگر فقط از حرف‌های مارکسیست‌ها بیرون نمی‌آید بلکه اسلام هم به کارگر اهمیت می‌دهد. متاسفانه کارگران ما ابزار لازم برای به کرسی نشاندن حرفشان ندارند. وعده صادق بدون انسجام اجتماعی ناپایدار است. ما به وعده صادق در جامعه کارگری ایران نیاز داریم. قانون اساسی ما در مورد کارگری یکی از بهترین و مترقی‌ترین قانون‌های اساسی جهان در مورد کار و کارگر است اما متاسفانه این قانون تنها روی کاغذ است. عدالت بدون توجه به خواست کارگران یک حرف توخالی است. ✅ میثم ظهوریان (نماینده منتخب مجلس شورای اسلامی): مسئله حقوق تنها مختص کارگران نیست بلکه کارمندان هم در حوزه‌هایی دچار مشکل هستند. پشت عدم افزایش دستمزد بر یکسری استدلال‌های سست استوار است. می‌گویند تورم ایجاد میشود. من در برنامه ثریا مفصل توضیح دادم که افزایش دستمزد کارگر سر ریزش بر کالای اساسی است، نه سکه و دلار. این درحالی است که در قانون آمده باید افزایش دستمزد اندازه میزان تورم باشد. مسئله ما افزایش حقوق نیست بلکه تثبیت حقوق است. باید میزانی حقوق تثبیت شود که نیاز نباشد هر سال سر افزایش دستمزد بحث شود. بلکه باید دستمزد به میزانی تثبیت شود که هر سال فارغ از میزان تورم یک میزان مشخصی قدرت خرید داشته باشد. اما متاسفانه مدل میزان دستمزد این است که دولت چون زورش به نهادهای دیگر نمی‌رسد تمام بار کنترل تورم را بار میزان دستمزد کارگر کرده است چرا که ظاهراً کارگران غیرمتشکل ترین جمعیت در این بین است که قدرت چانه زنی زیادی ندارد. ➖➖➖➖ 🆔 @nameh_jomhour | نامه‌جمهور