eitaa logo
✅ محسن ناصحی
934 دنبال‌کننده
238 عکس
137 ویدیو
3 فایل
شعر آیینی
مشاهده در ایتا
دانلود
شبی خمار غزل گرم گفتگو بودیم به وجد و شور و نشاط و به های و هو بودیم مدام در طلب باده و سبو بودیم تمام مستی شب را به جستجو بودیم ندا رسید که امشب طلوع خواهد شد کسی می آید و فردا شروع خواهد شد شکوفه زد غزل و روی لب هجا گل کرد ردیف و قافیه در صورت دعا گل کرد سحر رسید و اذان آمد و خدا گل کرد بهار فاطمه در صبح سامرا گل کرد ((رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند)) امین وحی خدا با خودش خبر آورد خبر برای وصی پیامبر آورد که نخل عسکری از فیض حق ثمر آورد عروس فاطمه و مرتضی پسر آورد جمال مهدویش آنچنان که پیغمبر ز هیبتش چه بگوییم ، وارث حیدر زمان به قدرت او اعتراف خواهد کرد و زیر سایه ی او اعتکاف خواهد کرد و تیغ دشمن او را غلاف خواهد کرد و کعبه دور قد او طواف خواهد کرد بخوان که حضرت صاحب به راه می افتد که حق می آید و باطل به چاه می افتد ببخش کوچه ی ما را که مثل میکده است گلوی شاعرت آقا اسیر عربده است ز ما هرآنچه نباید اگر چه سر زده است تمام حسرت ما جمعه ی نیامده است دخیل بسته ی این نیمه های شعبانیم به جان فاطمه سوگند که پشیمانیم
گاه یک گل در بهارش مخفی است ماه گاهی در مدارش مخفی است وارث زهرا نمی دانم کجاست فاطمه دار و ندارش مخفی است این پسر را اعتبار از مادر است این پسر در اعتبارش مخفی است کل عالم خانه مولای ماست او که حتی در دیارش مخفی است جز علی ، دیدی کسی گوهرشناس؟ حق بده زهرا عیارش مخفی است علّتِ خلقِ زمین و آسمان علّتی دارد مزارش مخفی است
سلام ای آشنای سال و ماهم سلام ای عهد و پیمان قدیمی سلام ای ماه پنهان از نظرها سلام ای مهربان یار صمیمی دلی دارم پر از هجرانت ای یار من از تن ها ، به تنهایی رسیدم دویدم ، گرچه پایی لنگ دارم شنیدم جمعه می آیی ، رسیدم سر شب توبه کردم مثل هربار سحر شد با دعایت عهد بستم ولی صبح آمد و ظهر آمد و باز همان عهدی که بستم را شکستم گنهکارم خودم میدانم آقا دلیل این همه دوری منم من تو خیلی مهربانی ، پس عجب نیست اگر بر آب و آتش میزنم من سر بازار دیدار تو هر روز ضرر کردم ، دلم بی مشتری ماند گرفتند از تو مردم حاجت اما برات من که بودم آخری ، ماند
شاید شبی که می هراسد دشت از طوفان شاید پس از سیلی که شهرم را کند ویران شاید یکی از روزهای زرد پاییز است شاید زمستان می رسد یا ظهر تابستان شاید همین فردا ، دو روز بعد ، سال بعد بعد از نماز صبح یا قبل از سحرگاهان از کوفه می آید ؟ نمی دانم ولی جایی است شاید خیابان ولیعصر همین تهران شاید یمن این روزها دارد اشاراتی مثل خراسانی که برمی خیزد از ایران من که نمی دانم کجای صفحه ی تاریخ فریاد مردی گم شده در چاه نخلستان اما همین اندازه می دانم که فرزندش از یوسفستان رخت بر بسته است تا کنعان اما همین اندازه می دانم مسیحایی می آید و عیساست همراهش علی گویان می آید و آن طور که موسی به دریا زد پیش عصای او فروکش می کند طغیان می آید و می دانم این دنیا نمی داند می آید از سلّول هایش بوی الرّحمان دنیا به کوری می زند خود را ، نمی بیند اشک فلسطین می چکد از دیده ی لبنان دنیا نمیخواهد ببیند مکه وا کرده است آغوش خود را روی حوثی های با ایمان دنیا نمی خواهد بفهمد ، راهی گور است آل سعود خفته در آغوش بوسفیان چشم انتظاری های زهرا رو به پایان است فردا به نخلی بسته خواهد شد تن شیطان فردا موذن می شود کعبه ولی اینبار نام علی را می برد بر بام و بر ایوان ما با اذان کعبه فردا صبح می خوانیم پشت سر مهدی نمازی تشنه ی باران
عج وقتی که در دنیا ستم مرسوم باشد وقتی عدالت گنگ و نامفهوم باشد وقتی ظهور از چشم‌ مردم دور مانده وقتی نفس آلوده و‌ مسموم باشد وقتی کسی چشم انتظاری را بلد نیست وقتی بشر از عاشقی محروم باشد حق می دهم در خانه ی تاریخ ، یک زن آوازه اش پنهان و نامعلوم باشد حق می دهم چونانکه زهرا بود مظلوم میراث دار فاطمه ، مظلوم باشد اما خدا می خواست از میراث مریم نام زنی در دفترش مرقوم باشد اما خدا می خواست از زن‌های تاریخ با نام نرجس ، دفترش مختوم باشد زهرا عروسش را خودش بر می گزیند حتی اگر شهزاده ای از روم باشد باید به چشم حضرت زهرا بیاید در خانه ی حیدر چنین‌ مرسوم باشد تأثیر یُذهب ، عنکمُ الرجس است و قطعاً نرجس زنی پاکیزه و معصوم باشد اوصاف او را در کُتب کمتر نوشتند تاریخ باید تا ابد محکوم باشد فرزند او - موعود - پنهان مانده ، باید او نیز چون فرزند خود مکتوم باشد فرزند او یک روز می آید سرانجام روی لبش آن روز یا قیّوم باشد آن روز ، آری دوستانش شادمانند آن روز ، آری دشمنش مغموم باشد @nasehi_mohsen
ای با خبر از فراق ای عشق.mp3
زمان: حجم: 6.34M
ای با خبر از فراق ای عشق ، آن عاشق بی خبر منم من مأنوس شب و خدا تویی تو ، آن غافل بی سحر منم من در خانه ی تو فقیر آمد ، چون رفت یتیم اسیر آمد در باز کن ای کریم و بنگر ، آن سائل پشت در منم من من را تو ندیدی و گذشتی ، من را نخریدی و گذشتی آن برده که با هزار فریاد ، می گفت مرا بخر منم من هر روز که با تو عهد بستم ، فردا شد و بازهم شکستم آن بنده ی بی وفا که هر روز شد بهر تو دردسر منم من ای پیرزن کلاف در دست ، از مشتریان یوسفی تو قدری ز کلاف خود به من ده ، چون از تو فقیرتر منم من برخیز که کاروان مهیاست ، منشین که سفر به سمت عقباست حالا که علی طلایه دار است آماده ی این سفر منم‌ من
25.82M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مائیم و همین حسرت در خون نتپیدن ماندن وسط راه و به مقصد نرسیدن آنان که دویدند رسیدند به مقصود مائیم و زمین خوردن و دیگر ندویدن بازار غریبی است ، ضرر کرده ام ای عشق از آمدن و دیدن و یوسف نخریدن شمعی است شهادت که به سوسو زدن افتاد از پیله خوشا ! لحظه ی پروانه پریدن زنده است شهادت که پیاپی شده کارش در کالبد مرده ی ما روح دمیدن هرجا که شهیدی است همان جا وطن ماست تا کی سر این شاخه و آن شاخه جهیدن از شمع و گل و ناله ی پروانه بیاموز « افروختن و سوختن و جامه دریدن » آزادگیِ بی تنِ بر نیزه چگونه است ؟! برخیز که حیف است چنین قد نکشیدن قد قامتِ ظهرِ عطش از پا نفتاده است ای سرو ! خوشا پا شدن و قد نخمیدن مائیم و همین دست توسل به شهیدان محتاج شهیدیم به والله ، شدیداً مائیم و قراری که قرار است بیاید مائیم و همین حسرت دلدار ندیدن
تو بوده ای همیشه بوده ای که فاطمه میان شعله بین دود درست پشت در تو را صدا زده است هنوز هم نمی شود هنوز هم نمی توان برای فاطمه بلند گریه کرد بقیع مثل روزهای غربت علی بدون زائر است بی مسافر است هنوز هم بقیع در محاصره است بقیع فاطمه شکسته خاطر است تو بوده ای همیشه بوده ای نبوده لحظه ای که تو نبوده ای تو آن سروده ای که قرن‌ها پیمبران رسیدن تو را نوید داده اند و مادران تحقق تو را هزارها شهید داده اند تو می رسی طلوع می کنی بهار را شروع می کنی بهار لحظه ی حضور توست در ظهور توست تو می رسی بُروز می دهی علائم ظهور را که گفته اند تو می شکافی آن دو گور را که گفته اند دو بت دو سنگ آدمی نما به دست تو شکسته می شوند راههای کفر بسته می شوند بهار می شود و فاطمه به یُمن بودنت رها از انتظار می شود
خالق مرا از اول کِی آفرید بی تو عالم به عالم ذر من را ندید بی تو با اولین گناهم دستم رها شد از بس شیطان مرا به سویش دائم کشید بی تو یک سال آب و جارو کردم مگر بیایی یک بار دیگر آمد سال جدید بی تو من خسته از زمستان چشمم به سال نو بود دیدی ؟ بهار آمد ، اما رسید بی تو مردم تمام خوشحال از دیدن شب عید من که بدم می آید از روز عید بی تو ابر بهار هر سال با چشم تر می آید از چشمهای من هم باران چکید بی تو پا در رکاب کردم تا در رهت بمیرم دیدم نمی توانم باشم شهید بی تو عید است و کعبه دارد رخت سیاه بر تن می شد مگر بپوشد ؟ رخت سفید بی تو دل بود و عقل بود و اُمّید بود و شادی این ماند غرق اندوه آن نا امید بی تو « یابن الحسن کجایی؟ مُردم از این جدایی» آخر نیامدی و قدّم خمید بی تو
شب اگر تاریک و بی مهتاب باشد خوب نیست عاشقی هم خارج از آداب باشد خوب نیست اشکِ ما را پاک می خواهند ، چشم پاک کو ؟ آب را سرچشمه از مرداب باشد خوب نیست منتقم تنهاست می خواهد بیاید ، یار نیست با علی ، سلمان اگر کمیاب باشد خوب نیست کربلا در کربلا شمعیم از شب تا سحر چشم زائرها اگر در خواب باشد خوب نیست نوکریم اما فقط ما را تحمّل می کند خدمت ما زحمت ارباب باشد خوب نیست روز و شب خون است چشم حضرت صاحب زمان چهره ی ما این وسط شاداب باشد خوب نیست تشنه بود و زیر خنجر ، هیچ‌کس آبش نداد فکر کن لبهای ما سیراب باشد ، خوب نیست روضه باید بسته باشد بغض باید نشکفد روضه خوان گاهی اگر بی تاب باشد خوب نیست
خالق مرا از اول کِی آفرید بی تو عالم به عالم ذر من را ندید بی تو با اولین گناهم دستم رها شد از بس شیطان مرا به سویش دائم کشید بی تو یک سال آب و جارو کردم مگر بیایی یک بار دیگر آمد سال جدید بی تو من خسته از زمستان چشمم به سال نو بود دیدی ؟ بهار آمد ، اما رسید بی تو مردم تمام خوشحال از دیدن شب عید من که بدم می آید از روز عید بی تو ابر بهار هر سال با چشم تر می آید از چشمهای من هم باران چکید بی تو پا در رکاب کردم تا در رهت بمیرم دیدم نمی توانم باشم شهید بی تو عید است و کعبه دارد رخت سیاه بر تن می شد مگر بپوشد ؟ رخت سفید بی تو دل بود و عقل بود و اُمّید بود و شادی این ماند غرق اندوه آن نا امید بی تو « یابن الحسن کجایی؟ مُردم از این جدایی» آخر نیامدی و قدّم خمید بی تو