eitaa logo
ناصرالحق، مروّج تشیّع در شمال (محقق: روح الله عمران)
277 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
1.2هزار ویدیو
218 فایل
مدیر کانال @Roohollah_omran ۰۹۱۹۶۹۱۸۶۳۱ #امامزاده #ناصرالحق(۲۲۵-۳۰۴ه.ق)💐 این کانال، شخصی اداره می شود و ارتباطی با بقعه متبرکه ندارد
مشاهده در ایتا
دانلود
موزه تاریخ آمل اداره دارایی آمل در سال 1293 ش. و با ریاست مصدق الممالک نوری با عنوان امین مالیه تاسیس شد و بعد از او تا سال 1297ش. یکنفر بلژیکی مسئولیت آن را عهده دار بود. ساختمان این اداره زمان پهلوی اول در سال 1315ش. با فرم معماری اروپایی ساخته شد. این ساختمان در سال 1358 با شماره 1525 در فهرست آثار تاریخی کشور به ثبت ملّی رسید و تا سال 1387 با کاربری اداره دارایی از آن استفاده میشد و پس از آن با کاربری فرهنگی در اختیار میراث فرهنگی استان قرار گرفت.  این بنا پس از مرمّت در سال 1389 با عنوان موزۀ تاریخ آمل فعالیت خود را آغاز نمود. ساختمان در سه طبقه زیرزمین، طبقۀهمکف و طبقۀ اول، بنا شده است؛ که تالار نمایش مردم شناسی در طبقۀ همکف و تالار نمایش آثار باستان شناسی در طبقۀ اول قرار دارد. نوع موزه، تاریخی و هدف اصلی از تاسیس آن ترویج فرهنگ بازدید از موزه ها و نمایش غنای فرهنگی و باستانشناختی استان به خصوص شهرستان آمل است. (یادگار فرهنگ آمل صص204-206؛ مسأله یابی موزه های حاصل از تغییر کاربری ابنیۀ تاریخی:مطالعۀ موردی موزه های استان مازندران،محمدحسن زال و عابد تقوی، فصلنامۀ باستانشناسی ایران، شماره 29 تابستان 1400؛ دانشنامه طبرستان و مازندران ج۲ صص700-698). اکنون پس از گذشت یکدهه از فعالیت، اهداف اصلی از تاسیس این موزه قابل بررسی و ارزیابی دقیقتری است.
انباری پریشان و سَرگِران به نامِ موزه تاریخ آمل (2) پا در داخل موزه می گذاری. طبقه همکف آن بخش مردمشناسی است و اندکی ابزار و اثاث زیستِ قدیم را بی هیچ آیین و ترتیبی به نمایش نهاده است. علم مردمشناسی که امروزه به آنتروپولوژی شناخته میشود به فرهنگ و تاریخ تکامل و زندگی انسانها می پردازد و موزه های خوبی در ایران با نام موزه مردمشناسی فعال است. در همین مازندران نیز از آلاشت تا کندلوس چندین موزه مردمشناسی آبرومند به دستیاری میراث و همّت و همراهی مردم بنا شده است که میتواند نمونه های بومی درخور برای تکمیل و بازسازی این بخش از موزه آمل باشد. طُرفه آنست که استاد مرحوم دکتر محمود روح الامینی کرمانی از بنیانگذاران دانش مردمشناسی ایران و گنجینه دار خصوصی این حوزه خود تعلقی به آمل داشت و در دهه 40 چندسال به عنوان دبیر در آمل مشغول بود. در گفتگوهایی که در زمان حیات استاد با او داشتم از دوستان و خاطرات خویش در این شهر و آن ایام بسیار یاد می کرد. البته چند کتاب دستنویس در فقه و ادبیات نیز توسط خاندان رجایی لیتکوهی نیز به موزه اهدا شد که این این سنّت پسندیده و پاکیزه بیانگر آنست که اگر مردم تلاشی را شاهد باشند و این موزه را جایگاهی مناسب برای حفظ و معرفی آثار اهدایی خود بیابند یقیناً انبوهی از آثار ارزشمند مردمشناسی روانه این موزه خواهد شد و این جز با تغییر نگرش و پویش و ارتباط گیری مردمی مسئولان میراث فرهنگی آمل محقَّق نمیشود. چند عکس از برخی اسناد معمولی هم با بی سلیقگی بر دیوار ها آویز شده است که اگر اندکی بیشتر تلاش می شد، اسناد با ارزشی از موقوفات، مکاتبات سیاسی و رجال اثرگذار معاصر آملی لااقل به آن افزوده می شد. آمل
انباری پریشان و سرگِران به نام موزه تاریخ آمل(۳) در خلال بازدیدم از این بخش، هر آن منتظر بودم که کارمند راهنمای موزه احساس مسئولیتی نماید و برای من و همراهانم توضیحاتی ارائه کند که هرچه گذشت ناامیدتر شدم ناچار خودم برای دو نوجوان همراهم گزارشی از آثار موزه دادم و آنگاه که یکی از همین نوجوانان خواست با دوربین موبایل عکسی بیندازد، خانم راهنما برجَهید و با عِتاب گفت که عکسبرداری ممنوع است. من که تجربه عکسبرداری از اکثر موزه های معتبر داخل و برخی موزه های خارجی را داشتم و با قوانین عکسبرداری بدون فلش در موزه ها آشنا بودم، هیچ برنیاشفتم . یاد ماجرای معروف خادم مسجد شاه قدیم افتادم و رویکرد نامتعهدانه و آفت بی انگیزگی کارمندان در تعامل با مخاطبان را در ذهن مرور کردم و اینکه همین کسالتها موجب شد تا در این دوسال اخیر فراگیری کرونا و تعطیلی موزه ها،  هیچ اتفاقی نیفتد و خلاقیتی در ارائه مجازی موزه ها و جذب مخاطبان ارائه نشود. کم کم به طبقه بالا رفتم که محل نگاهداری سفالینه و آبگینه و سکّه ها و آثار یافت شده در کاوشهای باستان شناسی بود. در اینجا نیز وضع بر همان منوال بود. در غیاب راهنمای موزه اطلاعات مناسب و سودرسانی نیز برای بازدیدکنندگان درج نبود و تازه آنکه برخی اطلاعات درج شده نیز غلط بود که تذکر بنده نیز یحتمل بی فایده. به هر روی تاسیس این موزه هر چند اقدامی ارزشمند بوده و هست ولی توقع می رفت که اولا کیفیت و کمّیت اشیای به نمایش درآمده، تناسبی با نام بلند آمل و تاریخ کهن آن می داشت و ثانیاً بازدیدکننده در انباری پریشان و با راهنمایی سرگِران وانهاده نمی شد. این موزه می توانست محلّی برای هویت آفرینی و هم افزایی مردم این شهر خاصه جوانان باشد و با رویکردی تعاملی و فرهنگساز موجب غرور و اشتیاق مردم شهر و آینه دار غِنا و اعتبار فرهنگ و تاریخ آن باشد که البته با این روش و آیین نمی شود ولی با مطالبه و همکاری مردم و مساعی و تعهد مدیران فرهنگی می توان موزه ای شایسته نام آمل و با مخاطبان بسیار برساخت. انشاالله 🌹 ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ @naserolhagh