خُمارچارصدساله چهارقرن گزارش از میِ طبری در سه متن کهن (۲) ج. قمری آملی شاعر نکته سنج و نغز پرداز قرن ششم و هفتم است. با درنگی در اشعار وی با حکیم و ادیبی بزرگ رویارو می شویم که گویی قصاید و غزلش مُلتقای استواری خراسانی و شیدایی عراقی و نکته سنجی هندی است و سوگمندانه که با این قیمت از سخن، قدر ندید و در کنج حرمانِ زمان، برجای ماند و من سخت مشتاقم که در رخصت و فرصتی از قمری بیشتر بگویم. قمری در اشعارش حدود ۱۰ بار از گونه ای شراب با نام "می در آمل" یاد می کند و از آن جمله می سراید: کنار بیشه و فصل بهار و سبزه و جوی می درآمل و گل های رنگ رنگ خوش است یا: "می درآملی" ای جان بده که کار این است علاج دردسر و دارُیِ خمار این است بنابر همین موارد فرهنگ نویسان "درآمل" را نام موضعی دانسته اند که شراب بغایت خوب از آن آرند : "می در آملی" ای جان بیار تا بخوریم که ما به آب در آمل ز خاک تشنه تریم استاد دکتر یدالله شکری رودسری مصحح دیوان قمری با توجه به بیت بالا در این خصوص نوشته است: به نظر می رسد که معنی در آمل را از همین بیت قمری بعنوان شاهد استنباط کرده باشند. ظاهر لفظ "درآمل" گویا به فکِّ اضافه صورتی باشد از در + آمل، یعنی دروازه و بیرون شهرآمل. بنده نیز بر درستی این نکته مرحوم دکتر شکری بیفزایم که با توجه به بیت: در پیشِ من ز طرب کوزه مُل است وین هردو دست کرده "اهلِ درآمل" است چنین برمی آید که "درآمل" همان نام محله و مکانی حوالی آمل و مراد از اهلِ درآمل، ساکنان این منطقه بوده است که قمری، هم کوزه سفال و هم میِ دست‌کرده (دست ساخت) آنان را می ستاید. #ابن_ربن_طبری #مست_مرد_آمل #قمری_آملی #شراب_طبری #می_درآمل #طبرستان_تاریخ #استاد #سلامت‌پناه #امامزاده #ناصرالحق🌹 ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ @naserolhagh