#همزمانی #دوازده بسم الله سلام ادمین جان من سال پیش از روانشناس مهربونی یاد گرفته بودم که همه ترسام و اتفاقات و...به خدا و آقا بگم و خوب این کارو میکردم ولی هیچ وقت دقت نکردم که آیا پاسخ میدن یا نه فقط در حد تخلیه روانی این کار رو میکردم حالا که دقت میکنم میبینم پاسخ میدادن من توجه نمی‌کردم مثلا یادمه مشهد بودم شبش خیلی اشک ریختم با خدا حرف زدم واقعا خسته بودم و نگران ...با تمام وجود میترسیدم از بدی های وجودم که نمیتونم جلوش رو بگیرم آخه آدم خوبی نبودم و نیستم.. هی یاد گناهام میفتادم...هی یاد نفس چموش و سرکش که در طول روز قدرتی برای کنترلش ندارم... همینجور که داشتم التماس و گریه و خواهش میکردم به درگاه خدا قرآن رو باز کردم دیدم نوشته شده به این مضمون (توبه کنید و ایمان بیاورید و عمل صالح انجام بدهید ، خداوند بدی ها رو به خوبی ها تبدیل میکند و توکل کنید و خدا به همه کار توانست ) و گفتم خدایا آخه من نمیتونم ، من خیلی ضعیفم و... باز قرآن باز کردم نوشته بود به این مضمون (خدا همه رو به اندازه توانش تکلیف میدهد و خدا به کسی ستم نمیکند و به دل ها آگاه هست) یا یادمه یه فردی دیدم داشت کار اشتباهی میکرد من با لحنی نادرست ولی از سر دلسوزی و محبت بهش گفتم این کارت خیلی اشتباهه و... بنده خدا ناراحت شد و بحث و جدلی بینمون پیش اومد و.. منم ناراحت تو دلم همینجور که داشتم به آقا میگفتم اون معنی دلسوزی و محبت نمی‌فهمه و خودت قاضی باش کار من اشتباه بود!؟..... یهو یادم اومد به دوستم حرفی که واجب بود بگم رو نگفتم و دوستم رسید شروع کرد سرم داد زدن از دلنگرانی برای من و از سر محبت ... هیچی نگفتم هیچی فهمیدم و جوابم رو گرفتم و.. این اتفاقات خیلی افتاده اگه بخوام بگم طولانی میشه ولی خوب متاسفانه تا حالا توجه نکرده بودم این دو روز همش دارم با خدا و آقا صحبت میکنم و توجه فعلا که خیلی خیلی جذاب شده برام زندگی عذر میخوام طولانی شد