✅وای آتیشُم! 🟢بعد از سی و هشت ماه اسارت و دوری از وطن در تاریخ پنجم شهریور 1369 آزاد شدم. جمعیت زیادی برای استقبال از آزادگان توی نقاهتگاهی در ابتدای شهر نجف¬آباد جمع شده بودند. اکثر قیافه¬ها برایم ناآشنا بود. پدر و مادر و خواهرم با سواری پیکان آقای ایران¬نژاد، شوهر خواهرم، آمده بودند مرا به خانه ببرند. ایران¬نژاد پشت فرمان، و پدرم روی صندلی جلو نشستند، مادرم روی صندلی عقب، من هم کنارش. منتظر خواهرم بودیم بیاید سوار شود تا حرکت کنیم. یک دفعه پیرزنی با عینکی ته استکانی در ماشین را باز کرد و نشست کنار من. دندان¬هایش هم مصنوعی بود. دست انداخت گردنم، مرا غرق بوسه کرد و گفت: «وای ننه، الهی قربونت برم، فدات بشم. خوب شد که اومدی. دلم برات یه ذره شده بود. خدا خدا می¬کردم یه بار دیگه ببینمت، بعد بمیرم و... .» هر جمله¬ای که می¬گفت، یک ماچ خیس هم روی لپ من می-چسباند! هاج و واج مانده بودم! پیش خودم گفتم: «خدایا این کدوم قوم¬وخویشیه که من نمی¬شناسمش، وِلم نمی¬کنه؟!» مادرم از او پرسید: «حج خانوم، اینکه داری قربون صدقه¬ش می¬ری می¬شناسیش؟! اصلاً تو دنبال کی می¬گردی؟» پیرزن، قیافۀ حق به جانبی گرفت و به مادرم گفت: «به تو چه؟! می¬خوام نوه-مو ماچش کنم. چند سالِس ندیدمش.» - اسم نوۀ تو چیه؟ - مرتضی. اینکه مرتضی نیست! - پس کیه؟ - این محمدعلی پسرِ منه. پیرزن نگاهی به من، نگاهی هم به مادرم کرد و بلافاصله بین شصت و انگشت سبابه¬اش را گاز گرفت. بعد نفس عمیقی کشید و گفت: «وای آتیشُم، وای خدا مرگم! یعنی من تا حالا داشتم یه جوونِ نامحرمو ماچش می¬کردم؟» مادرم گفت: «ظاهراً که این¬طوریه.» سریع از ماشین پیاده شد. خواهرم که از راه رسیده و شاهد ماجرا بود کِرّ و کِرّ می¬خندید و از خنده ریسه می¬رفت. پیرزن نگاهی به خواهرم کرد و گفت: «دختر، دیدی چه خاکی توی سرم شد؟!» و راهش را کشید و رفت. خواهرم همان¬طور که می¬خندید گفت: «حج خانوم، نمی¬خواد ناراحت باشی، دختر چهارده ساله که نبودی، خوب کاری کردی!» پیرزن بین جمعیت محو شد. پدر و مادرم هم زدند زیر خنده و حرکت کردیم. 📚 معرفی کتاب #زبون_دراز #خاطرات #طنز #مرزوبوم لینک فروش: •┈┈••✾•🍃🌸🍃•✾••┈┈• 🛒 خرید آسان از سایت: http://shop.hdrdc.ir/products 🛒 خرید از فروشگاه: خ انقلاب خ فخر رازی مجتمع ناشران فخر رازی ۰۲۱۶۶۴۸۱۵۳۲ ____ با ما همراه باشید👇👇👇 @nashremarzoboom