بسم الله الرحمن الرحیم 🟨 ظلمت یلدا و نور خورشید 🔅|صحبت حُکّام ظلمتِ شبِ یلداست نور ز خورشید جوی بو که برآید|🔅 📃 برداشتی آخر الزمانی از استعاره #یلدا در یکی از غزلیات #حافظ 💠💠 🔸در فهم ابیات پر ایهام و چند لایه #حافظ آن‌چه صواب نیست، تحمیل بی مبنا و توجیه بی قرینه است، جز این، اگر تفسیر و برداشتی خارج از چارچوب کلی اندیشه او نباشد و قراین و نشانه هایی نیز مددکار تأیید باشند، می توان دست کم به عنوان یک احتمال قوی آن را پذیرفت. 🔸حافظ انکار نمی کند که هر چه دارد و هر چه کرده، همه از دولت #قرآن بوده است: صبح‌خیزی و سلامت طلبی چون حافظ هر چه کردم همه از دولتِ قرآن کردم ▫️او چون قرآن دارد، غمی ندارد: حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شب‌هایِ تار تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور ▫️در پرتو قرآن عشق را فریاد رس خود می داند‌: عشقت رِسَد به فریاد ار خود به سانِ حافظ قرآن ز بَر بخوانی در چاردَه روایت ▫️حافظ چون قرآن را در سینه دارد، شعر خود را خوشتر از همه می داند: ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ به قرآنی که اندر سینه داری 🔸لسان الغیب به مقام شامخ اهل بیت (ع) نیز بی توجه نیست، چنانکه پیروی صادقانه از #خاندان_نبوت را مایه همراهی و امداد همت شاه نجف و مولای عارفان حضرت علی علیه السلام می داند: حافظ اگر قدم زنی در رَهِ خاندان به صِدق بدرقهٔ رَهَت شود همَّتِ شحنِهٔ نجف 🔸حال که هندسه معرفتی حافظ در برگیرنده باور عمیق به قرآن و عترت است، بی مناسبت نخواهد بود اگر بیت مورد بحث را در نظام فکری مذکور ببینیم: 🔅|صحبت حُکّام ظلمتِ شبِ یلداست نور ز خورشید جوی بو که برآید|🔅 بر این اساس، همنشینی و اطاعت از حاکمان و #پیشوایان_گمراهی(دجال های آخرالزمان) در حکم ظلمت و تاریکی طولانی شب #یلدا است و باید #نور(هدایت) را از #خورشید(امام غایب) جستجو کرد. خورشیدی که خود در آسمان قرآن و عترت(ع) می درخشد و امید است که برآید و جهان را از این تاریکی برهاند. ▫️#حافظ ▫️#یلدا ❄️|@nasimehayaat