✳️ اخلاق بندگی (جلسه سوم) بیست توصیه اخلاقی در حوزه اخلاق بندگی @nasirigilani_ir

#آیا_در_باره_بدعت_گزاران_تهمت_و_افترا_جایز_است؟ با سلام و عرض ادب خدمت جناب استاد نصیری؛ از جواب زیبای شما استفاده کردیم، احادیثی بنده به یاد دارم که مضمونش این بود که فاسق را رسوا کنید و غیبت او کنید تا حتی شرم کند از خانه بیرون آید اینکار نکنید فاسق یاغی می شود، یا مثلا حدیثی که پیامبر ص به شخصی که از طرف همسایه اذیت می شد و هیچ راهکاری برایش جواب نداد در آخر گفتند که اثاثیه ات را در کوچه بریز و هر عابری که از تو از دلیلش سوال کرد بگو اینقدر این همسایه اذیت کرد که مجبورم از اینجا نقل مکان کنم(پیشاپیش معذرت خواهی می کنم که اصل احادیث را بیاد ندارم) سوال بنده از شما جناب استاد این است شما بین این احادیث(البته اگر از نظر شما ضعیف نباشند) و احادیث ستر عیب مومن چگونه جمع می فرمایید. با تشکّر علیکم السلام بخش اساسی پرسش شما در این جمله آمده است: «احادیثی بنده به یاد دارم که مضمونش این بود که فاسق را رسوا کنید و غیبت او کنید.» مایلم این بخش را به خاطر اهمیتی که دارد، توضیح دهم: مدرک اصلی این مدعا روایت ذیل است که در کافی شریف آمده است: مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه ص إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ والْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وأَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ والْقَوْلَ فِيهِمْ والْوَقِيعَةَ وبَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الإِسْلَامِ ويَحْذَرَهُمُ النَّاسُ ولَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ يَكْتُبِ اللَّه لَكُمْ بِذَلِكَ الْحَسَنَاتِ ويَرْفَعْ لَكُمْ بِه الدَّرَجَاتِ فِي الآخِرَةِ. بر اساس این روایت در برابر کسانی که در حقانیت دین، شک و تردید را در میان مردم می پراکنند یا در دین بدعتی می گذارند، چهار اقدام لازم است: 1. تبری جستن از آنان؛ (الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ) 2. سبّ و دشنام دادن؛ (وأَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ) 3. غیبت کردن؛ (والْقَوْلَ فِيهِمْ والْوَقِيعَةَ)؛ 4. پاسخ علمی دادن (وبَاهِتُوهُمْ) برائت جستن امر روشنی است و جای گفتگو ندارد. سب و دشنام در صورتی که بیان صفات و رفتار نکوهیده موجود بدعت گزار باشد و نه نسبت دادن صفات و رفتاری که طرف مقابل فاقد آن است، مانعی ندارد. غیبت نیز بر همین اساس قابل توجیه است؛ زیرا آن که حرمت دارد مومن و مومنان اند؛ کافر، متجاهر به فسق و بدتر از همه مرتدان و بدعت گزاران حرمتی ندارند. محل چالش عبارت «باهتوهم» است که در باره آن دو نظریه ارایه شده است: 1. این واژه از ریشه «بهتان» است. بر این اساس طبق این فرمایش رسول خدا (ص)، برای مصلحت جلوگیری از بدعت و در نتیجه ممانعت از انحراف امت، می توان به بدعت گزاران تهمت و افتراء بست و مثلاً گفت که آنان زناکار، شراب خوار و سارقان مال مردم ... اند، در حالی که واقعاً چنین رفتاری ندارند! شماری از فقهای ما بر چنین رأی هستند و آن را از باب مصلحت روا دانسته اند. به نظر این ناچیز، از جمله نشانه های فقدان فقه اکبر و عدم امعان و احاطه لازم به مبانی دینی زمینه ساز چنین لغزشی در دیدگاه برخی از فقهاء شده است، به رغم التزام اخلاقی به رعایت حرمت آنان. سراسر دین و روح حاکم بر آن رعایت مرّ اخلاق و رفتار اخلاقی در تمام زمینه هاست و اگر مجالی دست دهد در باره نظر مشهور که جواز دروغ در چند مورد (و به تعبیر رایج دروغ مصلحت آمیز) است، اظهار نظر خواهم کرد که اساساً آن چه ادعا می شود موضوعاً از عنوان دروغ خارج است. جواز بهتان و تهمت در باره بدعت گزاران از نتایج تلخ تفکر «الغایات تبرر المبادی» است که از افتخارات اسلام مقابله با این تفکر است. 2. این واژه از ریشه «بهت» به معنای «تحیر» است؛ نظیر آیه شریفه «فبهت الذی کفر»؛ یعنی آن چنان با بدعت گزاران به بحث و گفتگو بپردازید که در اثبات دعاوی خود دچار حیرت و سرگردانی شوند و نتوانند از مدعای خود دفاع کنند. به تعبیر ملاصالح مازندرانی: « إلزامهم بالحجج البالغة لينقطعوا ويبهتوا كما بهت الذي كفر في محاجة إبراهيم» این نظریه از نگاه این ناچیز قابل دفاع است. بزرگانی همچون علامه مجلسی و شهید ثانی بر این رأی هستند. بنابر این در متون دینی گزاره ای مبنی بر جواز تهمت و افترا به گناهکاران و حتی بدعت گزاران وجود ندارد. موفق باشید. @nasirigilani_ir

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ اللِّوَاطِ 🔹 جلسه 1278 🗓 21 آبان 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی آرای فقهی فقیهان در باره احکام لواط @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه: 224 🗓 27 آبان 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: ادامه تفسیر آیه شریفه: «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ یذْکرَ فِیهَا اسْمُهُ وَسَعَی فِی خَرَابِهَا أُوْلَئِک مَا کانَ لَهُمْ أَنْ یدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِینَ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْی وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ» (بقره، 222) @nasirigilani_ir

🔸پاسداشت مهربانی‌های بی‌بدیل مادران و خدمات بی‌منت همسران به بهانه ولادت با سعادت صدیقه طاهره سلام الله علیها🔸 🔰 #یادداشت_اجتماعی؛ استاد آیت الله نصیری گیلانی 💐 بیستم جمادی الثانی هر سال پاسداشت ولادت پر از نور و سرور صدیقه طاهره سلام الله علیها سرور و سرآمد زنان عالم است؛ همو که در عمر به کوتاهی گل خود آن چنان گوی سبقت را از همگان ربود که به مقام همتایی و هم‌طرازی با حضرت امیر سلام الله علیه؛ دومین شاهکار دستگاه آفرینش پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، نائل آمد. 💠 بانویی که در سه عرصه همسرداری، خانه‌داری و فرزندپروری درس‌ها آموخت و مدرسه‌ها را برگ و بار داد و در حقیقت هم لغت مادری را معنا کرد و هم به واژه زن مفهوم بخشید. 🌟 و چه انتخاب زیبا و زرینی که چنین روز مبارکی روز مادر و روز زن معرفی شده است! آن چه که در آستانه روز مادر و روز زن باید مورد توجه قرار گیرد، ضرورت حق‌شناسی و قدردانی فرزندان و شوهران نسبت به مادران و همسران است. ❇️ فرزندان باید به حقیقت دریابند که مادر تجلی‌گاه مهر و مهربانی خداوند است که آنان را با شیره جان خود پرورده و در سراسر عمر خود از هیچ خیر و خدمتی نسبت به آنان دریغ نکرده و همواره با چشم پر از امید و اشک، تعالی و تربیت فرزندان خود را از خداوند طلبیده است. 🙌 برای چنین عزیزی بی‌همتا در عالم چه می‌توان کرد و چگونه می‌توان از عهده ثنا و ستایش او برآمد؟! ❇️ شوهران نیز باید به نیکی باور کنند که خداوند به حکمت و رحمت خود همسران را در کنار آنان قرار داده تا غرق در شادی و شور شوند و از تنگنای تنهایی بیرون آیند و در سایه همراهی و همدلی‌های آنان روزگار شیرینِ کنار هم بودن و برخورداری از فرزندانِ دلنشین را تجربه کنند و صبح و شام خود را در خانه‌ای درنگرند که به هنرمندی ماهرانه همسران آنان آرایش و آراستگی پیدا کرده است. 🙌 برای نعمتی مستمر و مهری مستدام به نام همسر چگونه می‌توان سپاس‌گزاری کرد و ثناخوانی داشت؟! ✅ در این روز و شب بس مبارک باید دست و پای ماداران خود را ببوسیم و ببوییم و سر تا پای همسران خود را پر از هبه و هدیه سازیم؛ هر قدر که در توان و توشه ما باشد! 🏷 #میلاد_حضرت_زهرا #مادر #روز_مادر @nasirigilani_ir

✳️ اخلاق بندگی (جلسه چهارم) نقش ترک گناه در انجام وظایف عبودیت @nasirigilani_ir

✳️ در ثنا و ستایش از صدیقه طاهره (سلام الله علیها) سخن‌گفتن در بارۀ برترین و برگزیده‌ترین بانوی اسلام و جهان، یعنی فاطمۀ صدیقه(س) کاری ساده و آسان نیست. بانویی که تجسم زن کامل و تجسد کامل زن است و خود آیینه‌ای است جاودانه در بازشناخت نگاه اسلام و قرآن به زن. بانویی که در عمر بس کوتاه، زرین‌ترین برگ‌های افتخار را برای خود به ثبت رساند و نام خود را در تارک تاریخ جاودانه ساخت. چه افتخاری از این بالاتر که خداوند بارها در قرآن از او یاد کرد ، در آیۀ «تطهیر» او را در شمار معصومانِ پیراسته‌دامن برشمرد ، از او در ماجرای مباهله با عنوان «نسائنا» تجلیل کرد، با ولادت او و توصیف او به عنوان «کوثر» و خیر کثیر، در برابر کسانی که پیامبر را فاقد نسل می‌انگاشتند، به آن حضرت فزونی نسل را بشارت داد ، در سورۀ «دهر» با زیباترین تعابیر از جود و سخاوت او و خانواده‌اش تجلیل کرد ، به یُمن و تکریمِ یادکرد او در این سوره به رغم برشمردن انواع نعمت‌های بهشتی، از حورالعین یادی نکرد و چون او را در فراق پدر و بی‌مهری‌های امت محزون و متألم یافت، برترین فرشته خود یعنی جبرئیل را برای تسلا و هم‌سخنی نزد او فرستاد و اسرار امت تا روز قیامت را به او بازگو نمود؟! چه مدالی از این باارزش‌تر که پیامبراکرم(ص) در میان همسران و دختران خود، تنها از فاطمه به عظمت و نیکی یاد کرد، پیوسته مشتاق دیدار او بود و در برابرش به احترام به تمام قامت از جای برمی‌خاست، او را به شوق بهشت می‌بوسید و می‌بویید و در بازگویی اسرار، او را محرم خود می‌دانست؟! چه فوز و فلاحی از این گرانبارتر که فاطمه(س) شایستگی همسری و هم‌کفوی انسان والایی هم‌چون علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را یافت که همۀ جهانیان در برابر عظمت اندیشه و منش او کرنش کرده‌اند؟! چه پیروزی از این درخشان‌تر که فاطمه(س) در دامن خود فرزندان پاک و پیراسته‌دامنی هم‌چون حسنین و زینبین را پروراند و انوار پاک اهل‌بیت و حجت‌های الهی(علیهم السلام) به یُمن او پا به عرصه خاک گذاشتند و هدایت امتی بزرگ در پهنه گیتی از آغاز دوره امامت تا ظهور قیامت را عهده‌دار شدند و هر یک عالَمی را از پرتو حُسن خود روشنایی بخشیدند؟! باری، صدیقه طاهره(س) بانویی است که در عرصه عبودیت خداوند، محراب عبادت از سجودِ دمادم او معطر و تاریکی شب با مناجاتش منور بود و در زمینه اهتمام به امور بندگان خدا، قوت افطار خود را به سائلی ارزانی داشت و یادگار خود را به مستمندی بخشید. کدبانویی مهربان، مشفق و بی‌منت که با دست زخم‌آگین خود آسیاب دستاس می‌کرد و نان به تنور می‌نهاد و خانه را رفت و روب می‌نمود و گهواره طفلان می‌جنباند. در وفا و تکریم به شوی خود چنان گوی سبقت ربود که با رفتنش تاب و توان از حضرت امیر گرفت و اشک‌های دیده‌اش را بدرقه راهش کرد. او بانویی است که با عفت، پاکدامنی و حجاب خود درس پاکی به زنان داد و با همه پاک‌منشی و رخ در حجاب داشتن، در هنگامه ضرورت در کنار کعبه غبار تنهایی و بی‌کسی از چهره پیامبر زدود، در میدان نبرد بر زخمِ ستاره‌گونه مجاهدان مرهم نهاد ، برای دادخواهی از حق به غارت‌رفته خویش و دفاع از حریم ولایت پای به مسجد نهاد و خطابه آتشین سر داد و با چنین منشی نشان داد که می‌توان میان عفت و حجاب و حضور تأثیرگذار در جامعه جمع کرد. آیا زمانه، بانویی به عظمت فاطمه(س) به خود دیده است؟ برگرفته از کتاب فاطمه (ع) بانوی بی مثال اثر استاد علی نصیری گیلانی لینک کتاب در طاقچه: https://taaghche.com/book/29023 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ اللِّوَاطِ 🔹 جلسه 1279 🗓 27 آبان 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی فقهی روایات «بَابُ أَنَّ حَدَّ الْفَاعِلِ مَعَ عَدَمِ الْإِيقَابِ كَحَدِّ الزِّنَا وَ يُقْتَلُ الْمَفْعُولُ بِهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ مَعَ بُلُوغِهِ وَ عَقْلِهِ وَ اخْتِيَارِه» @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه: 225 🗓 3 آذر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: تفسیر آیه شریفه: «وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَینَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (بقره، 115) @nasirigilani_ir

✳️ سخنرانی اخلاقی استاد علی نصیری این سخنرانی در اردیبهشت ماه سال جاری در امام زاده سید نصر الله شهر یزد ارایه شد. در این سخنرانی تفسیر کوتاهی از سوره مبارکه والعصر ارایه شده است. @nasirigilani_ir

✳️ ماجرای شستن پای حواریان در انجیل و کافی شریف قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ (ع) يَا مَعْشَرَ الْحَوَارِيِّينَ لِي إِلَيْكُمْ حَاجَةٌ اقْضُوهَا لِي قَالُوا قُضِيَتْ حَاجَتُكَ يَا رُوحَ اللَّه فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُمْ فَقَالُوا كُنَّا نَحْنُ أَحَقَّ بِهَذَا يَا رُوحَ اللَّه فَقَالَ إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالْخِدْمَةِ الْعَالِمُ إِنَّمَا تَوَاضَعْتُ هَكَذَا لِكَيْمَا تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُمْ ثُمَّ قَالَ عِيسَى ع بِالتَّوَاضُعِ تُعْمَرُ الْحِكْمَةُ لَا بِالتَّكَبُّرِ وكَذَلِكَ فِي السَّهْلِ يَنْبُتُ الزَّرْعُ لَا فِي الْجَبَلِ .. ماجرای شستن پای حواریان توسط عیسی (ع) در انجیل مسیحیان بازتاب یافته است که در این جا متن انجیل یوحنا را ذکر می کنیم: «عیسی با اینكه میدانست كه پدر همه چیز را به دست او داده است و از نزد خدا آمده و به جانب خدا میرود 4 از شام برخاست و جامة خود را بیرون كرد و دستمالی گرفته به كمر بست. 5 پس آب در لگن ریخته شروع كرد به شستن پایهای شاگردان و خشكانیدن آنها با دستمالی كه بر كمر داشت. 6 پس چون به شمعون پطرس رسید او به وی گفت: “ای سرور تو پایهای مرا می‌شویی؟” 7 عیسی در جواب وی گفت: “آنچه من میكنم الآن تو نمیدانی لكن بعد خواهی فهمید.” 8 پطرس به او گفت: “پایهای مرا هرگز نخواهی شست.” عیسی او را جواب داد: “اگر تو را نشویم تو را با من نصیبی نیست.” 9 شمعون پطرس گفت: “ای سرور نه پایهای مرا و بس بلكه دستها و سر مرا نیز.” 10 عیسی بدو گفت: “كسی كه غسل یافت محتاج نیست مگر به شستن پایها بلكه تمام او پاك است. و شما پاك هستید لكن نه همه.” 11 زیرا كه تسلیم كنندة خود را میدانست و از این جهت گفت: “همگی شما پاك نیستید.” 12 و چون پایهای ایشان را شست رخت خود را گرفته باز بنشست و بدیشان گفت: “آیا فهمیدید آنچه به شما كردم؟ 13 شما مرا استاد و سرور میخوانید و خوب میگویید زیرا كه چنین هستم. 14 پس اگر من كه سرور و معلّم هستم پایهای شما را شستم بر شما نیز واجب است كه پایهای یكدیگر را بشویید. 15 زیرا به شما نمونه‌ای دادم تا چنانكه من با شما كردم شما نیز بكنید. 16 آمین‌آمین به شما میگویم غلام بزرگتر از سروری خود نیست ونه رسول از فرستندة خود. 17 هرگاه این را دانستید خوشابحال شما اگر آنرا به عمل آرید.» (انجیل یوحنا، فصل 13، آیات 4 – 17) از مقایسه میان آن چه در کافی شریف بازتاب یافت با آن چه با تفصیل در انجیل یوحنا انعکاس یافته می توان شباهت های ذیل را میان آنها برشمرد: 🔹یک؛ بر اساس آن چه در انجیل یوحنا آمده که نظیر آن در برخی یگر از اناجیل نیز گزارش شده است، آن چه رخ داد، شستن پای حواریان توسط عیسی مسیح (ع) بود و نه بوسیدن آنها و این امر قرائت رایج کافی شریف شریف که در آن در فراز «فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُمْ» واژه «فغسل» آمده را تقویت می کند. 🔹دو؛ در انجیل یوحنا نیز همصدا با کافی شریف تاکید می شود که عیسی (ع) کار شستن پا را علی رغم میل حواریون انجام داد و هدف ایشان تعلیم تواضع به آنان بوده است. 🔹سه؛ طبق هر دو کتاب، عیسی (ع) نخست هدف خود از شستن پای حواریان را بیان نفرمود، بلکه در پایان توضیح داد که مقصود ایشان تعلیم تواضع به انان بوده است. 🔹چهار؛ از آن چه در کافی شریف و نیز انجیل یوحنا به یکصدا بازتاب یافته است، بر می آید مقصود حضرت عیسی (ع) خصوص شستن پا نبود، بلکه این کار نمادین نشانه ای بود از بالاترین سطح تواضع استاد و بلکه هر فردی که از مرتبه برتری نسبت به زیردستان خود برخوردار است. فقره «به شما میگویم غلام بزرگتر از سروری خود نیست ونه رسول از فرستندة خود» در انجیل یوحنا ناظر به این نکته است. به رغم این شباهت ها در نقل داستان شستن پای حواریان، میان این دو منبع تفاوت هایی هم دیده می شود که عبارتند از: 🔹یک؛ ماجرا در انجیل یوحنا با تفصیل آمده است، اما در گزارش کافی کوتاه است و البته این امر طبیعی است؛ زیرا سبک اناجیل بیان تفصیلی حوادث زندگانی حضرت عیسی است. 🔹دو؛ در انجیل یوحنا افزون بر شستن پای حواریان، از خشک کردن آنها نیز گفتگو شده است، اما در کافی شریف فقط به شستن پای آنان اشاره شده است. 🔹سه؛ گفتار پایانی حضرت عیسی (ع) خطاب به حواریان که در کافی شریف بازتاب یافته است: «ثُمَّ قَالَ عِيسَى (ع) بِالتَّوَاضُعِ تُعْمَرُ الْحِكْمَةُ لَا بِالتَّكَبُّرِ وكَذَلِكَ فِي السَّهْلِ يَنْبُتُ الزَّرْعُ لَا فِي الْجَبَلِ» در اناجیل وجود ندارد و نقطه قوت نقل قول کافی شریف است؛ زیرا با بیانی بسیار لطیف رفتار نمادین حضرت عیسی (ع) را مدلل و مبین ساخت. برگرفته از کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ اللِّوَاطِ 🔹 جلسه 1280 🗓 3 آذر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی فقهی روایات «بَابُ أَنَّ الرَّجُلَ إِذَا لَاطَ بِغُلَامٍ أَوْ بِالْعَكْسِ فَأَوْقَبَ قُتِلَ الرَّجُلُ وَ أُدِّبَ الْغُلَامُ دُونَ الْحَدِّ» @nasirigilani_ir

✳️ دنیا رباطی است بی اقامت و ساباطی است بی استقامت! در طول سال ها که در دانشگاه درس اخلاق داشتم، کتاب مناجات نامه خواجه عبدالله در قفسه ام همراهم بود و ملتزم بودم حداقل یک جلسه بخش هایی از آن را برای دانشجویان بازخوانی کنم. متن پیوست یکی از متن های بس تکان دهنده است. می دانم که فرصت نکرده و نمی کنید تا معانی فقرات آن را پیجویی نمایید. یک مورد را برای شما شرح می دهم: (دنیا) رباطی است بی اقامت و ساباطی است بی استقامت، رباط به کاروانسرا می گویند که خوشبختانه هنوز آثارش در گوشه و کنار کشور پابر جا است و همین دیروز اعلام شد که کاروانسراهای ایران جزو آثار فرهنگی در یونیسکو ثبت شده است. تصور فرمایید در روزگاران قدیم با سفرهای پر رنج با اسب قاطر و الاغ و راه های ناهموار و جاده های نا امن؛ گرسنگی و تشنگی های بین راه؛ کاروانسرا چه بهشتی به حساب می آمد! اما حیف تا کاروانیان می آمدند بار و بنه خود را در آن نهاده و نفسی تازه کنند، به یک یا دو روز نگذشته، طبل رحیل به صدا درمی آمد که هان وقت رفتن است! طبل رحیل کوفت دلا کاروان عمر ما هم چنان به فکر خور و خواب و خانه ایم! ساباط وضعیت تاسف بارتری دارد! ساباط سایبانی است که با عمود کردن چهار چوب و سقفی بی مایه از پارچه یا شاخه درختان تهیه می کردند. درنگ در سایبان دیگر به یک روز هم نمی رسید! این است حال وضع ما! صحت و سقم این مدعا را نمی دانم که می گویند بُعد چهارم زمان کشف شده و آشکار شده که هشتاد و پنج سال عمر دقیقا یک روز است. این مدعا به طور شگفت آوری با سخن ما در روز قیامت هماهنگ است که می گوییم: ما در دنیا به اندازه یک روز یا نیمی از یک روز درنگ داشتیم. «قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (مومنون، 112 - 114) در روایتی دیدم که اگر کسی هشتاد و پنج سال عمر کند، سهم عمر خود از دنیا را گرفته؛ یعنی آن یک روز را پر کرده است. از این جهت مراد از «بعض یوم» عمرهای کوتاه تر از این است. حال با این حال و وضع گذار سریع عمر، این همه ناز و تفرعن و این همه خامی و خام اندیشی را از کجا وام گرفته ایم؛ نمی دانم! خداوند ما را مستغرق رحمت بیکران و هدایت بی پایان خود فرماید! @nasirigilani_ir