✳️ #پاسخ_به_پرسش_ها پرسش در باره روایتی در زمینه حوادث پس از #شهادت_حضرت_امیر (ع) سلام استاد عزیز، اوقات به کام. سوالی داشتم که آیا ما در روایات شیعی چنین روایتی که در ذیل ارسال میگردد، درخصوص شهادت و نحوه خاکسپاری حضرت امیر (ع) داریم؟ این روایت را در مقاله ای مرتبط با تصویر ارسالی خواندم. مربوط به یک داستان معروف در مورد خلیفه علي (ع) است . گفته می شود که وی ترور خود را پیش بینی کرده است و به پسرانش ، حسن و حسین گفت: بعد از قتل او ، یک شتربان با شتري مي‌آيد با رسیدن آنها باید تابوت او را روی شتر بگذارند و راننده هر کجا که رفت دنبال کنند. پیش بینی های او به حقیقت پیوست: شتربان (ساربان) مرموزی که پوشش به سر داشت وارد شد و پسران خلیفه تابوت و شمشير معروف او ذوالفقار را بر روی شتر سواركردند. سپس آنها به دنبال شتر و راننده آن به صحرا رفتند. سرانجام آنها خسته از شتربان درخواست کردند كه متوقف شود و چهره خود را نشان دهد.او حجاب خود را بلند کرد و آنها پدرشان را ديدند که از مرگ برخاسته بود. علیکم السلام چگونگی شهادت حضرت امیر (ع) و تشییع ایشان به تفصیل در منابع روایی ما همچون بحار الانوار انعکاس یافته و چنین ماجرایی در آنها ذکر نشده است. به دو نمونه از روایات ذیل توجه شود: از یکی از خدمتگزاران حضرت امیرالمومنین درباره نحوه تکفین و تدفین آن حضرت چنین نقل شده است: «قَالَ حَيَّانُ بْنُ عَلِيٍّ الْعَنْزِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مَوْلًى لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) قَالَ‏: لَمَّا حَضَرَتْ أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ الْوَفَاةُ قَالَ لِلْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ (ع) إِذَا أَنَا مِتُّ فَاحْمِلَانِي عَلَى سَرِيرِي ثُمَّ أَخْرِجَانِي وَ احْمِلَا مُؤَخَّرَ السَّرِيرِ فَإِنَّكُمَا تُكْفَيَانِ مُقَدَّمَهُ ثُمَّ ائْتِيَا بِيَ الْغَرِيَّيْنِ فَإِنَّكُمَا سَتَجِدَانِ صَخْرَةً بَيْضَاءَ تَلْمَعُ نُوراً فَاحْتَفِرَا فِيهَا فَإِنَّكُمَا سَتَجِدَانِ فِيهَا سَاجَةً فَادْفِنَانِي فِيهَا قَالَ فَلَمَّا مَاتَ أَخْرَجْنَاهُ وَ جَعَلْنَا نَسْمَعُ دَوِيّاً وَ حَفِيفاً حَتَّى أَتَيْنَا الْغَرِيَّيْنِ فَإِذَا صَخْرَةٌ بَيْضَاءُ تَلْمَعُ نُوراً فَاحْتَفَرْنَا فَإِذَا سَاجٌ مَكْتُوبٌ عَلَيْهَا هَذَا مَا ادَّخَرَهَا نُوحٌ (ع) لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَدَفَنَّاهُ فِيهَا وَ انْصَرَفْنَا وَ نَحْنُ مَسْرُورُونَ بِإِكْرَامِ اللَّهِ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فَلَحِقَنَا قَوْمٌ مِنَ الشِّيعَةِ لَمْ يَحْضُرُوا الصَّلَاةَ فَأَخْبَرْنَاهُمْ بِمَا جَرَى وَ بِإِكْرَامِ اللَّهِ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فَقَالُوا نُحِبُّ أَنْ نُعَايِنَ مِنْ أَمْرِهِ مَا عَايَنْتُمْ فَقُلْنَا لَهُمْ إِنَّ الْمَوْضِعَ قَدْ عُفِيَ أَثَرُهُ بِوَصِيَّةٍ عَنْهُ (ع) فَمَضَوْا وَ عَادُوا إِلَيْنَا فَقَالُوا إِنَّهُمُ احْتَفَرُوا فَلَمْ يَجِدُوا شَيْئا؛ حيان بن علي عنزى گويد: يكى از خدمتگزاران علي بن ابى طالب (علیه السّلام) براى ما روايت كرد هنگامى كه شهادت حضرت امير المؤمنين (علیه السّلام) فرا رسيد در آخرين لحظات زندگى در خطاب به حسنين (عليهما السّلام) فرمودند: هر گاه از دنيا رفتم مرا در تابوت بگذاريد و از منزل بيرون بريد، شما دنبال تابوت را بگيريد و قسمت جلو آن خود حركت خواهد كرد، هنگامى كه به غريين رسیدید سنگ بزرگ سفيدى را مشاهده خواهيد كرد كه از وى نورى مي درخشد، در كنار آن سنگ سفيد براى من قبرى حفر كنيد. راوى گويد: پس از اينكه حضرت امير المؤمنين (علیه السّلام) به شهادت رسیدند پیکر آن حضرت را از منزل بيرون برديم، در اين هنگام صداى همهمه ‏اى را مى ‏شنيديم تا آنگاه كه به ناحيه غريين رسيديم، پس از اين سنگ سفيدى را مشاهده كرديم كه نور از آن مى درخشيد، در كنار آن سنگ قبرى حفر نموديم و ناگهان مشاهده كرديم تخته سنگى هويدا گرديد كه در آن اين كلمات نوشته شده بود: اين قبرى است كه نوح (علیه السّلام) براى على بن ابى طالب (علیه السّلام) بنا كرده است. حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) را در كنار سنگ مزبور به خاک سپردیم و به طرف كوفه مراجعت نموديم و از اين كرامتى كه خداوند براى حضرت امير المؤمنين (علیه السّلام) فراهم كرده بود خشنود بودیم، در اين هنگام به گروهى از شيعيان برخورد كرديم كه در نماز بر جنازه حضرت شركت نكرده بودند، ما جريان كار را براى آنان تشريح كرديم‏ و اكرام و احسان پروردگار را درباره حضرت اميرالمؤمنين (علیه السّلام) براى آنها بازگو نموديم، آنان جواب دادند: ما هم بايد مانند شما از جريان اطلاع پيدا كنيم، به آنها گفتيم: طبق وصيت حضرت امير محل قبر آن بزرگوار را از انظار پنهان داشتيم، آنها به سخنان ما توجهى نكردند و به طرف غريين رفتند و ليكن هر چه كوشش كردند اثرى از قبر نيافتند.» 👇👇👇