بخش آخر سخن علامه امینی الحق و الانصاف فوق العاده است: اگر مجال داشتم سر قبر علی بن ابی طالب سلام الله علیه همه عمر می گریستم! خداوند قبر این عالم مجاهد را پر از نور و سرور سازد که با حمایت همه عمری از حضرت امیر (ع) به اعتبار و عظمت شیعه افزود و پایه های باوری آن را مستحکم ساخت! از قوت و قدرت صدا و هیمنه گفتار آن مرحوم می توان دریافت که چه تعصب ستودنی در حمایت از آن حضرت از خود نشان داد! خداوند چنین سعادتی را به ما نیز ارزانی فرماید! بمنه و کرمه http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ نهج البلاغه در یک نگاه گفتار و نوشتار را باید ترجمان روح و اندیشه دانست که از رهگذر آن، آن چه در روح انسان می‏گذرد و در اندیشه او سامان می‏یابد، قابلیت انتقال به دیگران را می‏یابد. از این جهت، به هر میزان که روح بزرگ و جهان شمول‏تر و اندیشه عمیق و ژرف باشد، گفتار و نوشتار از عظمت و ژرفای بیشتر برخوردار می‏گردد. بر این أساس، سرّ مانایی گفتار و نوشتار بزرگان در گستره تاریخ و اقبال جهانیان به آنها را باید در بزرگی روح و عمق اندیشه صاحبان آنها جستجو کرد؛ که گفته‏اند: جان نباشد جز خبر در آزمون هر كه را افزون خبر جانش فزون از سویی دیگر، در میان میراث گسترده برجای مانده از گذشتگان، آن دسته که بازتاب دهنده گفتار و نوشتار اولیاء الهی؛ اعم از پیامبران آسمانی و اوصیاء آنان است، از ویژگی‏ منحصر به فردی برخورداراند که آنها را از هر گفتار و نوشتار دیگران متمایز می‏سازد و آن ویژگی عبارت است از تربیت یافتگی آنان در محضر الهی. به عبارت روشن‏تر، صاحبان اندیشه‏های بزرگ و ماندگار، اندیشه خود را از تفکری از درون یا فراگیری دانشی از انسان‏هایی همچون خود فراهم آورده‏اند، اما معلم و مربّی پیامبران و اوصیاء آنان خداوند است؛ همان خدایی که برای گستره و عمق دانش او نمی‏توان حدّ و مرزی قائل شد. پیداست هر چه مقام رسالت و وصایت برتر و بالاتر باشد، گفتار و نوشتار از گستره و عمق بیشتری برخوردار خواهد بود؛ زیرا سهم آنان از دانش الهی بیشتر از سایر پیامبران و اوصیاء است. بر این أساس، راز برتری گفتار پیامبر اکرم و وصیّ او حضرت امیر (ع) بر سخن نه تنها همه حکیمان، بلکه همه پیامبران و اوصیاء آنان همین نکته است که پیامبر اسلام در مقام رسالت و نبوت، گوی سبقت از همه پیامبران را ربوده و به مقام «لولاک لما خلقت الافلاک» دست یافت و حضرت امیر (ع) در مقام وصایت به مرتبه‏ای رسید که بر همه اوصیاء، بلکه بسیاری از پیامبران برتری یافت. باری، راز عظمت و بلندای اندیشه پیامبر اکرم (ص) را باید در این سخن ایشان دانست که فرمود: «ادبنی ربی فاحسن تادیبی؛ خداوند مرا تادیب کرد و نیکو تادیب کرد.» و راز عظمت و بلندای اندیشه حضرت امیر (ع) را باید در این گفتار ایشان جستجو کرد که فرمود: «يا كميل إن رسول الله أدبه الله وهو أدبني؛ ای کمیل! رسول خدا را خداوند تادیب کرد و مرا رسول خدا تادیب نمود.» بر همین أساس رسول اکرم (ص) یکی از موهبت‏های اختصاصی به خود از سوی خداوند را برخورداری از «جوامع الکلم» دانسته است: « أعطيت خمسا لم يعطها أحد قبلي: ... و أعطيت جوامع الكلم» مراد پیامبر آن است که خداوند همه اندیشه‏ها و گفتارهای ارزشمند، مفید و راهگشار را در ذهن و جان ایشان به ودیعت گذاشته است: آن چه خوبان همه دارند، تو تنها داری! آن حضرت در گفتاری دیگر ضمن تاکید بر نکته پیشگفته، این نکته را نیز مورد تاکید قرار داد که «جوامع العلم» را به علی بن ابی طالب عطا کردم: « أعطاني الله تبارك و تعالى خمسا و أعطى عليا خمسا: أعطاني جوامع الكلم و أعطى عليا جوامع العلم.» بنابر این اگر در باره نهج البلاغه گفته شود که «امیر الکلام کلام الامیر؛ سخن امیر کلام؛ یعنی حضرت امیر (ع)، امیر و پادشاه همه سخنان است.» یا در توصیف آن از تعابیری؛ همچون «فوق کلام البشر و دون کلام الخالق» استفاده شود یا در تمجید از آن گفته شود: « علیه مسحة من الكلام الإلهی و فیه عبقة من الكلام النبوی؛ بر روی آن مسحی از کلام الهی و عطر گفتار نبوی کشیده شده است.»، هیچ‏یک سخنی از روی مبالغه و گزاف نخواهد بود. چه شاهدی برتر و بالاتر که حضرت امیر (ع) خود در این باره چنین می‏فرماید: «وإِنَّا لأُمَرَاءُ الْكَلَامِ وفِينَا تَنَشَّبَتْ عُرُوقُه وعَلَيْنَا تَهَدَّلَتْ غُصُونُه؛ ما اميران سخنيم، سخن در ما ريشه دارد و شاخه‏هايش بر سر ما سايه افكنده.» برگرفته از کتاب «تفسیر موضوعی نهج البلاغه» اثر استاد علی نصیری 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

در روزهای منتهی به عید بزرگ غدیر به لطف الهی توفیق عظیم زیارت عتبات عالیات فراهم شد. دعاگوی دوستان و همراهان مکرم هستیم. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ گفتاری کوتاه در باره ضرورت اهتمام به تعظیم شعائر دینی و به ویژه عید غدیر خم و مهیا شدن برای شعایر حسینی در ماه محرم الحرام این چند کلمه از کنار مضجع شریف حضرت امیر (ع) تقدیم می گردد. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ قرائن داخلی دالّ بر اراده معنای امامت از واژه «مولی» از نگاه علامه امینی (علیه الرحمة) 1. گفتار پیامبر اکرم (ص) در آغاز حدیث غدیر پیامبر اکرم (ص) در آغاز سخن خود فرمود: «آلست اولی بکم من انفسکم» این فقره از سوی بسیاری از بزرگان اهل سنت و شیعه نقل شده و جایی برای انکار آن وجود ندارد. از سویی دیگر، مفاد این بخش از گفتار رسول اکرم (ص) که دلالت بر اولویت در تصرف دارد، آشکار است و از آن جا که آن حضرت در پی آن و به عنوان نتیجه ای از آن فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه»، نتیجه می گیریم که مقصود از واژه «مولی» در این حدیث اولی در تصرف است. 2. گفتار رسول اکرم (ص) در ذیل حدیث همان گونه که حفاظ حدیث غدیر ذکر کرده اند، رسول اکرم (ص) پس از معرفی حضرت امیر (ع) به عنوان ولی مؤمنان فرمود: «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله» علامه امینی معتقد است این دعا خود از سه جهت دلالت بر این مدعا دارد که مراد آن حضرت از مولا بودن حضرت امیر (ع) امامت و ولایت ایشان است: یکم: از آن جا که رسول اکرم (ص) حضرت امیر (ع) را به عنوان امام و ریاست عامه مسلمانان برگزید، می دانست که چنین جایگاهی به حمایت مردم و همگان نیاز دارد؛ به ویژه آن که به اذعان قرآن و به گواهی تاریخ، شماری از روی حسادت با حضرت امیر (ع) دشمنی داشتند. بنابر این منطقی بود که رسول اکرم برای آن حضرت این چنین دعا کند. دوم: چنین دعایی با عموم افرادی، عموم ازمانی و عموم احوالی و با توجه به حذف متعلق آن و دلالتی که وجوب یاری حضرت امیر (ع) دارد، دلالت بر عصمت امام دارد. از سویی دیگر، کسی که دارای صفت عصمت است شایسته مقام امامت است. سوم: از ظاهر دعا چنین بر می آید که مراد رسول اکرم (ع) بیان تکلیف مردم در اطاعت و موالات در برابر حضرت امیر است. در این صورت تنها با پذیرش معنای «اولویت در تصرف» سازگار است. زیرا مفهوم محبت و یاری رسانی عام و فراگیر بوده و نیازی به مکلف ساختن مردم به آن نیست. 3. ذکر ولایت در سیاق شهادت بر توحید و رسالت در برخی از نقل ها که در منابع معتبر آمده چنین آمده است: « يا أيها الناس بم تشهدون؟ قالوا: نشهد أن لا إله إلا الله ، قال: ثم مه؟ قالوا: وأن محمدا عبده ورسوله، قال: فمن وليكم؟ قالوا : الله ورسوله مولانا . ثم ضرب بيده إلى عضد علي فأقامه فقال : من يكن الله ورسوله مولاه فإن هذا مولاه.» علامه امینی می گوید که این عبارت در نقل جرير، حضرت أمير (ع)، زين بن أرقم، عامر بن ليلى، حذيفة بن أسيد آمده است. از سویی دیگر، وقوع ولایت در سیاق شهادت به توحید و رسالت و ذکر مولویت مطلق الهی و رسول در پی آن، گواه آن است که از آن تنها باید معنای امامت اراده شده باشد: « فإن وقوع الولاية في سياق الشهادة بالتوحيد والرسالة وسردها عقيب المولوية المطلقة لله سبحانه ولرسوله من بعده لا يمكن إلا أن يراد بها معنى الإمامة الملازمة للأولوية على الناس منهم بأنفسهم.» 4. گفتار رسول اکرم (ص) در ادامه حدیث غدیر بر اساس برخی از نقل ها رسول اکرم (ص) در ادامه حدیر غدیر چنین فرمود: « الله أكبر على إكمال الدين ، وإتمام النعمة ، ورضى الرب برسالتي ، والولاية لعلي بن أبي طالب.» از سویی دیگر، اکمال دین، کامل کردن نعمت و رضایت الهی تنها با امامت و ولایت حضرت امیر (ع) سازگار است: « فأي معنى تراه يكمل به الدين ، ويتم النعمة ، ويرضي الرب في عداد الرسالة غير الإمامة التي بها تمام أمرها وكمال نشرها وتوطيد دعايمها ؟ إذن فالناهض بذلك العبء المقدس أولى الناس منهم بأنفسهم.» 5. اشاره رسول اکرم (ص) به پایان پذیرفتن حیات ایشان در عموم نقل های حدیث غدیر از زبان رسول اکرم (ص) عباراتی همچون«كأني دعيت فأجبت» یا « أنه يوشك أن أدعى فأجيب» یا « ألا وإني أوشك أن أفارقكم » یا «يوشك أن يأتي رسول ربي فأجيب» آمده که دلالت بر پایان پذیرفتن حیات رسول خدا دارد. در چنین حالتی آن چه که باید مورد تاکید قرار گیرد امامت و ولایت بر مؤمنان است و نه چیز دیگر. 6. بیان تهنیت به حضرت امیر (ع) به استناد برخی از روایات غدیر، رسول اکرم (ص) پس از معرفی حضرت امیر فومود که به من تهنیت بگویید که مقام رسالت را به من و مقام امامت به اهل بیت من داده شده است. چنان که ابوبکر و عمر نیز نزد آن حضرت آمدند و به ایشان به خاطر نیل به مقام مولویت مؤمنان تبریک و تهنیت گفتند. چنین برخوردی بدون اراده معنای امامت و خلافت از واژه «مولی» معنا ندارد. 7. تاکید بر ابلاغ ولایت حضرت امیر (ع) به غائبان 👇👇👇

همان گونه که در همه منابع آمده رسول اکرم (ص) با عبارت « فليبلغ الشاهد الغايب» از همه حاضران و مخاطبان حدیث غدیر خواست تا آن را به همه غائبان ابلاغ کنند. پیداست چنین تاکیدی با اراده معنای محبت و یاری از واژه «مولی» که پیش از این همه مؤمان از آن آگاهی داشتند، معنا نخواهد داشت: « يؤكد هذا التأكيد في تبليغ الغائبين أمرا علمه كل فرد منهم بالكتاب والسنة من الموالاة والمحبة والنصرة بين أفراد المسلمين مشفوعا بذلك الاهتمام والحرص على بيانه.» 8. تعابیری دال بر برخورداری حضرت امیر از مقامات رسول اکرم در مرتبه ای فروتر در برخی از نقل های حدیث غدیر تعابیری آمده که نشان می دهد حضرت امیر واجد مقامات رسول اکرم (ص) البته در مرتبه ای فروتر بوده است؛ نظیر آن که در نقل ابو سعيد وجابر چنین آمده است: «الله أكبر على إكمال الدين ، وإتمام النعمة ، ورضى الرب برسالتي ، والولاية لعلي بن بعدي.» و در نقل وهب چنین آمده است: «إنه وليكم بعدي» این تعابیر گواه آن است که مراد از «مولی» همان امات و ولایت حضرت امیر (ع) است. 9. تاکید رسول اکرم (ص) بر ابلاغ پیام الهی در تمام نقل های حدیث غدیر چنین آمده که رسول اکرم (ص) پس از بلاغ ولایت فرمود: «اللهم أنت شهيد عليهم إني قد بلغت ونصحت.» از سویی دیگر، چنین اشهادی تنها با اراده مفهوم امامت و ولایت از واژه «مولی» سازگار است. زیرا محبت و یاری رساندن پیش از این به صورت های گوناگون به مردم ابلاغ شده بود. 10. اشاره رسول اکرم (ص) به بقاء آثار جاهلیت در دلهای مردم در عموم نقل های حدیث غدیر بر این نکته تاکید شده که آن حضرت از وجود ریشه های جاهلیت در دل های مردم اظهار نگرانی کرده و از این که مردم در برابر ابلاغ امامت حضرت امیر (ع) ایشان را تکذیب کنند، نگران بوده است. پیداست چنین نگرانی ای تنها با اراده معنای امامت و ولایت از واژه «مولی» سازگار است. چنان که پیداست علامه امینی با دقت علمی و تتبع قابل تحسین به درستی از همه قرائن بیرونی و درونی برای اثبات آن که مفهوم و معنای «ولی» در حدیث غدیر خم نمی تواند غیر از امامت و ولایت باشد، بهره جسته و جایی برای هیچ گونه شبهه و تردیدی در این باره باقی نگذاشته است. از نکات قابل توجه در مباحث ایشان توجه به شبهات برخی از عالمان اهل سنت در زمینه صحت صدور و صراحت دلالت این حدیث است که در کتاب الغدیر ضمن رعایت امانت در نقل آراء آنان، شبهات آنان مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. ردّ تهمت قرطبی و قسطلانی در باره شیعه، نقد شبهه سیوطی و آلوسی در باره سند حدیث، نقد تفصیلی شبهه ابن حزم اندلسی و نقد شبهه رازی در باره مفهوم «ولی» از جمله این نقدهاست. برگرفته از مقاله «روش شناسی علامه امینی در کتاب الغدیر» اثر استاد علی نصیری 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

فضایل بی بدیل حضرت امیر (ع) در منابع روایی اهل سنت http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ روایت شگفت آوری در فضیلت روز عید غدیر خم تهذيب الأحكام - الشيخ الطوسي - ج 6 - ص 24 - 25 - محمد بن أحمد بن داود عن أبي علي أحمد بن محمد بن عمار الكوفي قال : حدثنا أبي قال : حدثنا علي بن الحسن بن فضال عن محمد بن عبد الله ابن زرارة عن أحمد بن محمد بن أبي نصر قال: كنا عند الرضا ( عليه السلام ) والمجلس غاص باهله فتذاكروا يوم الغدير ، فأنكره بعض الناس فقال الرضا ( عليه السلام ) : حدثني أبي عن أبيه ( عليه السلام ) قال : ان يوم الغدير في السماء أشهر منه في الأرض ، ان لله في الفردوس الاعلى قصرا لبنة من فضة ولبنة من ذهب ، فيه مائة الف قبة من ياقوتة حمراء ومائة الف خيمة من ياقوت اخضر ، ترابه المسك والعنبر ، فيه أربعة انهار نهر من خمر ونهر من ماء ونهر من لبن ونهر من عسل ، وحواليه أشجار جميع الفواكه ، عليه طيور أبدانها من لؤلؤ وأجنحتها من ياقوت تصوت بألوان الأصوات ، إذا كان يوم الغدير ورد إلى ذلك القصر أهل السماوات يسبحون الله ويقدسونه ويهللونه ، فتطاير تلك الطيور فتقع في ذلك الماء وتتمرغ على ذلك المسك والعنبر ، فإذا اجتمعت الملائكة طارت فتنفض ذلك عليهم وانهم في ذلك اليوم ليتهادون نثار فاطمة ( عليها السلام ) ، فإذا كان آخر ذلك اليوم نودوا انصرفوا إلى مراتبكم فقد امنتم من الخطأ والزلل إلى قابل في مثل هذا اليوم تكرمة لمحمد ( صلى الله عليه وآله ) وعلي عليه السلام ، ثم قال : يا بن أبي نصر أين ما كنت فاحضر يوم الغدير عند أمير المؤمنين ( عليه السلام ) ، فان الله يغفر لكل مؤمن ومؤمنة ومسلم ومسلمة ذنوب ستين سنة ، ويعتق من النار ضعف ما أعتق في شهر رمضان وليلة القدر وليلة الفطر ، والدرهم فيه بألف درهم لاخوانك العارفين ، فأفضل على إخوانك في هذا اليوم وسر فيه كل مؤمن ومؤمنة ، ثم قال : يا أهل الكوفة لقد أعطيتم خيرا كثيرا وانكم لممن امتحن الله قلبه للايمان ، مستقلون مقهورون ممتحنون يصب عليكم البلاء صبا ، ثم يكشفه كاشف الكرب العظيم ، والله لو عرف الناس فضل هذا اليوم بحقيقته لصافحتهم الملائكة في كل يوم عشر مرات ، ولولا أني أكره التطويل لذكرت من فضل هذا اليوم وما أعطى الله فيه من عرفه ما لا يحصى بعدد. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani