ایتا - ｢بہ‌‌سـٰــآزِ؏‌ـشّْـ♡ـق‌🎶🎼｣ #قسمت‌ششصدوسی‌و‌سه

｢بہ‌‌سـٰــآزِ؏‌ـشّْـ♡ـق‌🎶🎼｣

🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤
🌕🖤
🖤
#بســـــم_ربِّ_العشــــــــــق
رمـــــان #دخـتــر_آبـــان 
♡#قسمت‌ششصدوسی‌و‌سه♡

الهام همین بود؛ دختری که او آرزو میکرد هیچ وقت بزرگ نشود و با همین کتانی های قرمز و کولۀ جین، امید شیرین او باشد 
برای باز کردن در خانه ای که همین اواخر در
 یکی از خیابان های مرکزی تهران اجاره کرده بودند. 
یکی دو گام جلو رفت و وقتی الهام هیجان زده، نفس نفس میزد، او بیمکث پیشانی اش را بوسید. 
الهام خجالت زده خندید و گفت:
 زشته جلوی عموم.
شاهین در ماشین را برای او باز کرد و جواب داد: 
اینقدر با عموت حساب کتاب دارم دختر مردم!
ماشین را دور زد و کنار او نشست. 
الهام به دیوار اشاره کرد و پرسید: 
نظرتو نگفتی.
شاهین به دیوار آن سوی پارک زل زد.
 دیدن آن نقاشی پرتش میکرد به سال های مشهد و پاییز و دختری که دلشوره هایش را 
میان خطوط مشق های بدخطش جا میگذاشت.
نفسی کشید و چانۀ الهام را به سوی خود کشید.
ساده و کوتاه گفت: 
ناقصه! 
الهام ماتش برد و با لحنی مبهوت پرسید: 
چرا؟ 
شاهین استارت زد و وقتی آهسته راه می افتاد، جواب داد:
آشتیکنون دو تا پنجره داشت. تو یکیشو کشیدی. 
الهام با خنده گفت: 
دیوونه!
شاهین دست او را گرفت و گفت: 
فکر نکن فراموش میکنم. 
-مثلا میخوای چیکار کنی پسر مردم؟
شاهین با لبخندی شیطنت بار جواب داد:

❌ڪپۍ‌از‌ࢪمــان‌ممنۅع(حࢪام)❌

🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓

4.6هزار مشاهده18:48

پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی