ایتا - ｢بہ‌‌سـٰــآزِ؏‌ـشّْـ♡ـق‌🎶🎼｣ #قسمت‌نود

｢بہ‌‌سـٰــآزِ؏‌ـشّْـ♡ـق‌🎶🎼｣
🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤
🌕🖤
🖤
#بســـــم_ربِّ_العشــــــــــق
رمـــــان #دخـتــر_آبـــان
♡#قسمت‌نود♡

الهام کنارش سکوت کرده بود. نگاه امیرمنصور از پشت 
شیشه های تیرۀ عینک گاهی به دستهای او کشیده میشد که 
با شدت در هم قفل شده و گاهی بندبند انگشتانش را میکشید .
ترس های دختر برادرش را میدید، اما فعلا کاری از دستش 
برنمی‌آمد. 
موبایلش توی جیب میلرزید. 
سرعت را کم کرد و موبایل را از جیب درآورد. نگاهی به شماره 
انداخت و با لحنی جدی گفت: بله. 
صدای دختر جوانی در گوشش پیچید: الو...منصور خان... سلام. 
-سلام شیوا!
الهام بی‌اراده از گوشۀ چشم نگاهش کرد و شیوا در گوشی جواب داد:
 از خانم علامیر شنیدم رفتید سفر؛درسته؟
-بله، مشهد هستم. 
-اوه...زیارت قبول.
اینبار امیرمنصو ر بود که به الهام نگاه میکرد . زمزمه وار جواب داد:
 ممنونم. 
شیوا با لحن آرام تری پرسید: 
تشریف نمیارید؟ اینجا بهتون نیاز
داریم.
او با لبخند جواب داد:
 خودت میدونی که من تو اون شرکت 
فعالیتی ندارم. قبلا بهت گفتم هر کاری داشتی به ارغوان بگو.
او با عجله گفت: خانوم ارغوان سرشون شلوغه منصورخان، تو 
بازاریابی و تبلیغات دخالت ندارن. 
نفسش را بیرون داد و با بیحوصلگی ادامه داد:
 مسئولیت بازاریابی این شرکت، خوب یا بد، فعلا به عهد ۀ منه. منم دلم 
نمیخواد خدای نکرده... 
امیرمنصور میان حرفش رفت و پرسید: 
الان مشکل چیه شیوا؟
او با لحنی حیرت زده جواب داد: 
خدای من، منصورخان! من که 
هفتۀ پیش بهتون گفتم. 
-منم بهت اختیار دادم هر کاری که صلاحه انجام بدی.

❌ڪپۍ‌از‌ࢪمــان‌ممنۅع(حࢪام)❌

🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕
1.2هزار مشاهده19:54
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
