ایتا - ｢بہ‌‌سـٰــآزِ؏‌ـشّْـ♡ـق‌🎶🎼｣ #قسمٺـ‌هفدهم

｢بہ‌‌سـٰــآزِ؏‌ـشّْـ♡ـق‌🎶🎼｣

🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤⛓🌕🖤
🌕🖤⛓🌕🖤
🖤⛓🌕🖤
⛓🌕🖤
🌕🖤
🖤
#بســـــم_ربِّ_العشــــــــــق
رمـــــان #دخـتــر_آبـــان
♡#قسمٺـ‌هفدهم♡

میان نوای ترسناک آژیر، باز هم تصویر معصومانۀ دختر همسایه 
پشت پلکهایش جان گرفت. حالا هفت سالش بود. بین او و 
شیدا ناباور و مات زل زده بود به مردی که سیبیل داشت و توی انگشت مادرش حلقه می‌انداخت. کسی دست زده بود و دیگری
نقل پاشیده بود و او میان آن شلوغی با حیرت پرسیده بود:
 حالا 
این آقاهه بابامه؟! 
شاهین چشم باز کرد و دستمال کشید به دانه‌های درشت عرقی 
که از پیشانی‌‌اش راه گرفته بود. دست پیش برد و یقۀ پیراهنش 
راکمی جلو کشید، اما چارۀ نفس تنگ که اینها نبود. دستش 
لبۀ پنجره مشت شد و با همان بی چارگی چشم دوخت به تابلوی 
آبی شهرداری که میخ شده بود به سینۀ دیوار آجری منزل آقای 
فروغی. 
محکمتر لبش را تو کشید و چشم گرفت از «کوچۀ شهید حسینی» و با صدایی که محکم نبود، زمزمه کرد: کوچه جلوتر 
تنگ میشه، همین نزدیکیا نگه دار.
سرباز بیحرف سری تکان داد و سرعتش را کم کرد. نزدیک 
دوراهی بود که توقف کرد و ماشین را زیر سایۀ دیوار منزل آقای
نعمتی متوقف کرد و کمربندش را گشود.

❌ڪپۍ‌از‌ࢪمــان‌ممنۅع(حࢪام)❌

🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕🖤⛓🌕

1.9هزار مشاهده10:27

پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی