♧•••﴿فـࢪیــ𝓯𝓻𝓲𝓫ــٖب﴾•••♧ ♡•••┄┅┄┅┄┅♥️🖇┅┄┅┄┅┄•••♡ 🖋️#ورق‌چهارصد‌و‌پنجاه‌و‌پنج چنگک های بغض سنگینی داشت تمام ماهیچه ی گلویم را ، زیر فشار پنجه نامرئی اش می فشرد . _نمیتونم ... برو باشگاه ... امروز من اینجا موندگار شدم . مقابل من روی پنجه های پایش نشست. دستش را دیدم که آرام سمت صورتم جلو آمد . حدسش سخت نبود . سر پنجه های دست مردانه اش زیر چانه ام نشست و سرم را کامل بالا آورد . فوری چشم بستم و با بغض گفتم : _ولم کن نیکان. چنان نفس بلندی کشید و بازدم نفسش را فوت کرد که فهمیدم بدجوری صورتم داغون شده است و شکست بغض سخت و سنگ گلویم . _نیکان برو باشگاه بزار راحت باشم . _راحت باش ... شاید من مقصرم که این بلا ، امروز سرت اومد . هنوز چشم بسته بودم و جوی مذابی از اشک چشمانم روی صورتم روان بود که صدای گوشی موبایل نیکان برخاست و چند ثانیه بعد صدای نیکان خط و خشی بر همان آرامش چند ثانیه افکارم کشید: _بله . صدای مادر را از پشت خط تلفن نیکان تشخیص دادم . می گریست که گفت : _تو رو خدا نذار مینو برگرده خونه ... پدرش اگر مینو رو ببینه سرشو از تنش جدا میکنه ... بذار چند وقتی پیش تو باشه . حس کردم تک تک سلولهای تنم ، با شنیدن این حرف مادر ، مثل یک بلور شیشه‌ای خورد و خرد شد . #ادامه_دارد••• ✿❥••به قݪم: ﴿مࢪضیہ‌یگـانہ﴾ #ڪپۍ‌ممـنۅع‌‌(‌حࢪام‌)‼️ #امـانٺ‌داࢪ‌بـاشیـم❌ ♡•••┄┅┄┅┄┅♥️🖇┅┄┅┄┅┄•••♡