#مدینه_تا_کربلا #حضرت_سکینه_علیهااسلام ◼️ وقتی که سیدالشهدا علیه‌السلام، به وقت تنهایی و محاصره دشمن، هوای زیارت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌کند... نقل کرده‌اند: پس از آنکه لشکر حرّ، امام حسین علیه‌السلام و اصحاب حضرت را محاصره نمود، شب هنگام هر دو لشکر، در کنار یگدیگر خیمه زدند تا استراحت نمایند. نیمه های شب بود که هر چه در پی سیدالشهدا علیه السلام گشتند، حضرت را پیدا نکردند. خوف و اصطراب عجیبی، به سراغ اهل خیمه آمد. 🔻حضرت زینب سلام الله علیها، علی اکبر علیه السلام را صدا زدند و فرمودند: ای نور دیده من! به دنبال پدرتان بروید که طاقت اهل خیمه دارد به سر می آید. علی اکبر علیه السلام و عده‌ای از اصحاب، در آن شب ظلمانی هر چه در پی سیدالشهدا علیه‌السلام گشتند، حضرت را نیافتند و لاجرم تصمیم برآن گرفتند که تا صبح طلوع نکرده است اهل حرم را از این بیابان به جای امن برده تا اینکه خود را بیابند. وقتی که زینب کبری علیها السلام از این تصمیم مطلع گردید، با ناخن صورت خود را خراشیده و فریاد برآورد: ای برادران! و ای برادرزادگان! قسم به خالق زمین و آسمان که من بی حسین از این مکان به جایی نمیروم و بدون برادرم، زانوانم توان حرکت ندارد... ▪️پس همه زنان و اطفال مشغول ناله و گریه بودند که ناگهان مشاهده نمودند که سیدالشهدا علیه السلام سوار بر ذوالجناح به خیمه ها نزدیک می‌شود. حضرت از ذوالجناح پایین آمدند و اهل خیمه را تسلی دادند و سپس حضرت سکینه را طلبیدند. زینب کبری علیها السلام پیش آمدند و فرمودند: ای برادر! سکینه از دوریِ تو تَب کرده و از حال رفته است. حضرت بالای سر دختر نازنین‌شان حضرت سکینه سلام‌الله‌علیها حاضر شدند و او را به سینه جسپاندند و تسلی دادند. حضرت سکینه علیهاالسلام عرضه داشت که ای پدرجان! کجا بودید که روی خود را از ما پنهان نمودید؟ 🔻امام علیه السلام فرمودند: چون قبر جدّت امیرالمومنین علی علیه‌السلام نزدیک بود، به زیارت او رفته و بعد از زیارت، با او وداع نمودم. 📚بحرالمصائب ج٣ ص٢٢١