معيار مفسده‏ معيار بسيارى از احكام بر اساس مفسده و عدم مفسده است. مثلًا پوشيدن لباس رنگ روشن، پوشيدن كفش‏هاى صدادار، استفاده از عطر و ادكلن، پوشيدن لباسهاى تنگ و ... اگر مفسده داشته باشد اشكال دارد.[1] يكى از شرايط امر به معروف و نهى از منكر نبودن مفسده است. پدر يا جد پدرى طفل در صورتى مى‏تواند مال طفل را بفروشد كه براى او مفسده نداشته باشد. بلكه بهتر آن است كه تا مصلحت نباشد نفروشد.[2] [1] اجوبة الاستفتائات، س 1361 و 1363. [2] توضيح المسائل مراجع، ج 2، ص 234، م 2087.

پرسش: فروش لباسهاى زير زنانه توسط مردان چه حكمى دارد؟ پاسخ: اگر موجب ترتّب مفاسد اخلاقى نباشد اشكال ندارد.[1] پرسش: استماع صداى گريه زن نامحرم چه حكمى دارد؟ پاسخ: اگر باعث تهييج شهوت و مفسده نشود اشكال ندارد.[2] گوش كردن صداى خنده، گريه و تلاوت قرآن زن اگر مفسده نداشته باشد مانعى ندارد.[3] ارتباط شغلى بين دختر و پسر اگر مفسده نداشته باشد و موازين شرعى در آن رعايت گردد اشكال ندارد. [1] توضيح المسائل مراجع،س 1368. [2] اجوبة الاستفتائات، س 1145؛ جامع المسائل فاضل، ج 1، س 1725. [3] توضيح المسائل مراجع،س 1146؛ پرسشها و پاسخهاى دانشجويى، ج 22، ص 71.

پرسش: آيا نمايش دادن ورزش زنان از تلويزيون و چاپ آن توسط مطبوعات جايز است؟ پاسخ: اگر مفسده دارد و يا ترويج باطل است، جايز نيست.[1] پرسش: برخى از روزنامه‏ها و مجلات، عكسهاى خوانندگان بدحجاب را چاپ مى‏كنند، خريد و فروش اين گونه مجلات چه حكمى دارد؟ پاسخ: آنچه مروج فساد است جايز نيست.[2] [1] رساله دانشجويى، ص 87. [2] توضيح المسائل مراجع،ص 92.

معيار كفاره‏ كفاره به معناى پوشاندن است و نوعى جريمه است و در اصطلاح دينى عبارت است از پرداختن مقدارى معين گندم، قربانى، و انجام دادن عملى همچون روزه دارى اطعام و ... به جهت گناهى كه انجام گرفته است. كفاره در همه شرايع براى اجتناب از پيامدهاى سوء اعمال شرعى است كه چهار نوع است: 1. كفاره معين: مانند كفّاره مد طعام براى افرادى كه در اثر بيمارى نتوانسته‏اند روزه ماه رمضان را بگيرند و بيمارى آنها تا سال بعد طول بكشد. البته كفاره مد طعام موارد زيادى دارد و فقط يك مورد آن ذكر شد.[1] 2. كفاره مخيّر: كه مكلف در انتخاب آنها مختار است. مانند كفاره خوردن عمدى روزه ماه رمضان كه يكى از سه جريمه است، به صورت اختيارى، 1. آزاد كردن برده، 2. گرفتن دو ماه روزه، 3. سير كردن شصت فقير يا دادن يك مد طعام به هريك از آنها.[2] 3. كفّاره مرتب: كه به صورت ترتيبى است مانند كفاره قسم كسى كه سوگند به نام خاص خداوند بخورد و با سوگند خود مخالفت كند، به 10 نفر بايد طعام و يا لباس بدهد و اگر نتوانست سه روز روزه بگيرد. 4. كفاره جمع: و آن مربوط است به كسى كه با حرام روزه ماه رمضان را افطار كند و يا نسبت دروغ به خدا و پيامبر و ... بدهد. [1] توضيح المسائل مراجع، م 1703. [2] توضيح المسائل مراجع، م 1660.