❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۵۷ 💠 خودآگاهی 🔰 همین که هر مقدار عقل از درون رشد می کند؛ دیگر آن عقل بیرونی او را به اختیار خودش می گذارد که «خودش» ادامه خلقتش را پیش ببرد. همین که این عقل درونی رشد پیدا کرد، یک علم دیگری در این انسان ظهور و بروز می کند؛ چون درجه بالاتری از عقل در انسان طلوع کرد. اسم این مرتبه بالای علم را و علم دوم را، #خودآگاهی می گویند. 🔹 این علم خودآگاهی که دیگر در آن نوزاد نیست؛ چون آن جا #ضعیفترین مرتبه طلوع عقل بود؛ آنجا همان مقدار بود که حس می کرد. وقتی شرایط حس تمام می شد، #نسیان می آمد؛ اما وقتی رشد کرد علم دیگری برایش ظهور می کند و آن خودآگاهی است. 🔻 فرق بین علم خودآگاهی که این انسان رشدیافته پیدا کرد با آن نوزاد؛ در یک باغی شما یک سیبی را ملاحظه بفرمایید. این نوزاد چون علم خودآگاهی ندارد، فقط از آب سیبی که آن هم هنگامی که تشنه شد، بهره می برد و لذت می برد، همان چند دقیقه ای که رفع تشنگی کرد و تمام شد و نسیان؛ ✳️‌ اما آن کسی که #رشدیافته و عقل بالاتر دارد و بفرمایید علم دوم یا همان خودآگاهی را دا رد، چه لذتهایی از آن می برد؟ ازتماشای شکل سیب یک لذت می برد، از رنگ سرخ پوستش یک لذت دیگر می برد، از تحریک بزاق ها و جویدن یک لذت خاص خودش را می برد، از عطر سیب یک لذت دیگری می برد و الی آخر. ✨ این ها همه از خودآگاهی است که این نوزاد این ها را ندارد؛ بهرۀ این نوزاد از یک سیب همان چند دقیقه بود که دیگر در گرسنگی خورد و فراموش کرد. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۲۴۳ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat