اعضای جدید خیلی خوش اومدین😍 میتونین قبل شروع رمان جدید رمان تموم شده مون رو دانلود و مطالعه کنید 😍👆

فصل اول رمان👆 روی لینک بزنید و فرمت مورد نظرتون رو دانلود کنید

فصل دوم رمان👆 روی لینک بزنید و فصل دوم رو دانلود کنید😍

اگر موقع دانلود به مشکل خوردین یا نتونستین دانلود کنید، اینجا بگید👇 https://nazarbazi.timefriend.net/17329982569252 قرار بود یه نکته روانشناسی بعد از تموم شدن زندگی به طعم آلبالو بگم بهتون که متاسفانه متن رو‌گم کردم😢 از اونجایی که حافظه خوبی ندارم اصلا یادم نمیاد چی میخواستم بگم🤕 ولی حتما پیداش میکنم و توی یه ویس بهتون میگم😚

#رد_خون 🩸 #پارت17 نگاهم به کفش های اسپرت سفیدم بود که تضاد جالبی با کفش های سیاه ترانه داشت. - نمیتونم که تا ابد خودمو حبس خونه کنم. نفسم ناخودآگاه آه مانند خارج شد. - هر چقدر که فرار میکنم و سعی می کنم این اتفاق رو بپذیرم نمیشه، انگار یه چیزی تو قلبم گم شده که تا ابد نمیتونم پیداش کنم. دستم را گرفت و روی صندلی آهنی نشاند. - میدونم خیلی داری دوران سختی رو پشت سر میذاری، ولی هر وقت کم آوردی به این فکر کن که حتی اگه مهراد پیشت نباشه باز هم به راضی نیست خودتو عذاب بدی. میدونی آنیسا تو با مهراد یه عشق قشنگ رو تجربه کردی، درسته که فرصت عشقتون کوتاه بود ولی خیلی همین فرصت کم رو‌ هم تجربه نکردن. دستش را به آرامی فشار دادم. حق با او بود. همین عشق برای هرگز فراموش نکردنش کافی‌ست. *** «راوی» عصبی خودکار را روی میز کوبید. - چرا اینقدر دنبال اینی که پرونده مهراد رو به قتل ختم بدی مصطفی؟ - چون واقعا هست. مردن مهراد خودکشی نبود، قتل بود. حسام پوزخندی زد. - پس چرا اینو پزشکی قانونی ثابت نکرد؟ چرا توی اون گواهی نوشته خودکشی و مهر دکتر پاشه؟ مصطفی از جایش برخواست و عصبی اتاق در اتاق قدم زد. - نمیدونم، نمیدونم. ولی اینو میفهمم. حسام از جایش بلند شد. - برای خودت دردسر درست نکن فقط به خاطر اینکه مهراد قرار بود دومادت بشه! اگه این ماجرا حتی ذره ای مشکوک بود میشد یه پرونده جنایی. اگه نشده بدون که خودکشی بود و تموم. مصطفی از حرف رئیسش حسابی عصبی شده بود. میخواست بگوید، میخواست دهانش را باز کند و‌ تمام ماجرا را بگوید، از مکالمه خودش و مهراد یک روز قبل از مرگش بگوید ولی... سکوت کرد. کسی که در پزشکی قانونی آدم داشت قطعا در اداره پلیس هم آدم های خودش را دارد. باید این کار در خفا انجام میشد. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

#رد_خون 🩸 #پارت18 *** «آنیسا» بابا طبق معمول در دفتر کارش مشغول بررسی پرونده هایش بود. از بس کانال های تلویزیون را بالا و پایین کردم که خسته شدم. تلویزیون را خاموش کردم و به اتاق کار بابا رفتم. تقه ای زدم که و گفتن «بیا تو» داخل شدم. سرش پایین بود و ورقه های پیش رویش را نگاه می کرد. - از بس تنها نشستم حوصله ام سر رفت. شما هم اینجا خودتو سرگرم میکنی. لبخند گرمی زد و‌ عینکش گردش را کمی روی چشمش جا به جا کرد. - بیا اینجا بشین بابا جان. روی مبل چرم مشکی، رو به روی میزش نشستم. - داشتم پرونده پزشک قانونی رو‌ چک می کردم. - خب؟ سرش را به چپ و راست تکان داد. - توی پرونده هیچ آثاری از ضرب و اجبار نیست. همه چی یه طوری برنامه ریزی شده که علت مرگ خودکشیه. - علت مرگ چی نوشته؟ - خفگی. خودم طناب رو از دور گردنش آزاد کردم. باز هم همان غم لعنتی کنج دلم خانه کرد. چشمانم را محکم روی هم فشردم و سرم را میان دستانم گرفتم. بابا متوجه حالم شد که آمد و‌ کنارم نشست. - آنیسا؟ سرم را بلند کردم و به چشمان نگران بابا خیره شدم. - ازت خواهش می کنم از ایران برو که من بتونم این پرونده رو به جریان بندازم. - ولی بابا... - هیس... بهت قول میدم همین که این ماجرا تموم شه با هم یه زندگی آروم رو میسازیم. صورتم را قاب دستانش گرفت. - قول میدم! مگر میشد که بابا قول بدهد و پای قولش نماند. سرم را به معنای باشه تکان دادم که لبخند رضایت روی لبش نشست. - برای همین هفته برات بلیط میگیرم. - نه. بذار یه هفته دیگه هم پیشت بمونم. برای هفته ی بعد قول میدم که برم. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

#رد_خون 🩸 #پارت19 چشمانش نگران بود اما نگرانی اش را پشت یک بغل قایم کرد و به آغوشم گرفت. *** باز هم مثل همیشه سر کلاس بودم و استاد مشغول تدریس و من بی هواس از همه جا فقط به حرکات دستش زل زده بودم. چقدر این روزایم کسل و بی روح شده بود. هر روز را به سختی خودم را به دانشگاه می کشاندم و سپس ثانیه ها را می شماردم تا زودتر تمام شود و به خانه برگردم. ترانه خیلی اصرار کرد که بیرون برویم و چیزی بخوریم اما بی رمق تر از آن بودم میان این همه غریبه و رهگذر چهره شادی را به صورتم بچسبانم. کلاس امروزم تا غروب طول کشید. بابا پیام داده بود که تاکسی بگیرم و به خانه بروم امشب دیر می آید و من هم از فرصت برای تنهایی استفاده کردم و مشغول قدم زدن در خیابان بودم. نمیدانم چقدر گذشت اما وقتی سرم را بلند کردم هوا شب شده بود و من رو به روی آپارتمان بودم. همان جایی که قرار بود قصر خوشبختیمان شود اما حالا به یک خانه متروکه تبدیل شده بود. چقدر از این برچسب زرد ایست متنفرم که ورودی مرا به عبادتگاهمان بسته. میخواهم کلید را در قفل در بندازم که متوجه شدم لای در باز است. بابا اینجا بود؟ در را به داخل هل دادم و از زیر برچسب ها رد شدم و داخل رفتم. خواستم بابا را صدا بزنم اما پشیمان شدم و پاورچین پاورچین به سمت اتاق خواب که از آنجا صدا می آمد، رفتم. در اتاق نیمه باز بود. مرد سیاه پوشی در حال جستجوی اتاق بود و انگار دنبال چیزی میگشت. وحشت زده دستم را جلوی دهانم گرفتم تا جیغ نزنم. پاهایم از شدت ترس می لرزید و یک قدم عقب رفتم که به میز وصل شده به دیوار خوردم و یکی از مجسمه های رویش زمین افتاد و با صدای بلندی شکست. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

فکر می کنید چه اتفاقی برای آنیسا میفته؟🥺 https://nazarbazi.timefriend.net/17329982569252

#رد_خون 🩸 #پارت20 سمتم چرخید. ماسک سیاه روی صورتش و کلاه سیاهش نمیگذاشت چیزی جز چشمانش ببینم. جیغ کشیدم و ترسیده پا به فرار گذاشتم، همین که به پذیرایی رسیدم دسته ای از موهایم به عقب کشیده شد و مقنعه ام هم از پشت سرم سر خورد و دور گردنم پیچید و محکم به عسلی جلوی مبل برخورد کردم که درد بدی در پهلویم پیچید و برای چند ثانیه نفسم بند آمد. کفش های اسپرت سیاهش برایم وحشتناک بود، آرام آرام جلو می آمد. از ترس قلبم تند تند میزد و کمی از موهایم روی پیشانی عرق کرده ام ریخته بود. کف دست های خیس شده ام را روی مزائیک های کف خانه می کشیدم و سعی می کردم با کمکش تن دردمندم را به عقب بکشانم اما... مگر راه فراری هم بود. با چشمان مرموزی نگاهم می کرد و سرش را کمی کج کرد و باز هم جلو آمد. لرزش صدایم دست خودم نبود. - تو... تو‌ کی هستی؟ از جون من چی میخوای؟ چروک دور چشمش به معنی خنده اش پشت آن ماسک سیاه لعنتی بود. پاسخ نمی دهد و باز هم جلو می آمد. دستش را در جیبش فرو برد و با دیدن تیزی چاقو در دستش دنیا را برای خودم در همانجا تمام شده دیدم. آرام آرام جلو می آمد، انگار هیچ‌ عجله ای برای کشتنم نداشت یا شاید هم از ترسم لذت میبرد. تمام توانم را جمع کردم و در همان حالت ضربه محکمی به پشت زانویش زدم. آخ بلندی گفت و همین که روی یک پا رو زمین نشست که از فرصت استفاده کردم و در یک حرکت از جا بلند شدم و سمت در دویدم. صدای پایش را پشت سرم شنیدم که دنبالم افتاد اما حتی لحظه ای مکث نکردم و خودم را به سالن مجتمع رساندم. آن قدر هول شده بودم با عجله از پله ها پایین رفتم که یک پایم پیچ خورد و افتادم و سرم به پله بعدی خورد و‌ دیگر چیزی نفهمیدم. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

سلام عزیزم چشم. هنوز وی آی پی نزدم، وقتی وی آی پی بزنم اینجا اعلام میکنم و حتما بهتون پیام میدم

فعلا که قصد کشتنش رو داشتن😅

بعد از زنده کردن رامش دیگه هر کی رو بمیرونم زنده نمی کنم😂🥺

سلام مرسی عزیزم خوشحالم که خوشت اومده😍😍 تا جای امکان سعی می کنم روزی یه پارت بدم و به زودی وی آی رمان رو هم فعال میکنم😘

گریه نکن😢 صبور باش فرزندم صبور باش...

امشب پارت داریم حتما😍

#رد_خون 👣🩸 #پارت21 چشمان دردمندم انگار نمیخواست هرگز باز شود. به سختی از هم جدایشان کردم. همه جا در نگاه اول تار بود. پلک هایم را روی هم فشار دادم و دوباره باز کردم. - آنیسا دخترم؟ حالت خوبه بابا جان؟ حتی صورت بابا را هم تار میدیدم. دستم را برای ماساژ چشمم بلند کردم که بابا مانع شد. - تکون نخور بابا جان سرم به دستت وصله؟ گفتن این حرف کافی بود تا بدانم من الان در بیمارستانم. تمام اتفاقات از ذهنم عبور کرد و دوباره وحشت را به جانم انداخت. ضربان قلبم بالا رفت و خودم و خواستم روی تخت بنشینم که بابا مجدد مانع شد. - چیکار داری میکنی؟ - بابا... اون... اون مرد... بابا یکی... در که باز شد حرفم در دهانم ماسید. دو نفر با لباس پلیس جلو آمد و سلام دادند و سپس با بابا دست دادند. - بلا دور باشه. میتونیم چند دقیقه با دخترتون صحبت کنیم. بابا باشه ای گفت و کمی از ما دور شد. پلیس کمی جلو آمد و سوال پرسیدن را شروع کرد و آن دیگری با خودکار و ورق در دستش مشغول نوشتن شد. - خانم رحمتی میشه به ما بگید چطوری افتادید؟ با استرس به بابا نگاه کردم که پشتش را به دیوار رو به رویم تکیه داده بود. - پام لیز خورد. - اون منطقه ممنوعه بود یادتون که نرفته؟ چرا اونجا رفتید؟ برای این جای حرفش جوابی نداشتم که بدهم. در همان لحظه چیزی در ذهنم جرقه زد و همان را بیان کردم. - گل سرم اونجا بود که یادگاری مهراد بود، اونو برداشتم. - یعنی فقط برای برداشتن یه گل سر اونجا رفتید؟ - آره. یک تای ابرویش را بالا انداخت. - شاید این از نظر شما مردا چیز مهمی نباشه ولی برای ما کلی ارزش داره و امیدوارم اینو درک کنید. سری تکان داد. - باشه، شبتون بخیر. امیدوارم زودتر سلامتی تون‌رو به دست بیارید. - ممنون. شما هم خسته نباشید. همین که رفتند بابا جلو آمد. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

فردا جواب نظرها رو میدم😘

الهی هنوز اولای داستانه که😢

دردسر شیرین؟ منظورت رد خون هست؟؟

ناشناس نویسنده👇 https://nazarbazi.timefriend.net/17329982569252

#رد_خون 👣🩸 #پارت22 - بابا... دستش را به معنای هیس روی لبش گذاشت. - خونه حرف میزنیم. تا رسیدن به خانه دیگر حرفی بینمان رد و بدل نشد. بابا کمکم کرد که روی مبل بنشیم و سپس به آشپزخانه رفت و یک لیوان آب آورد که همراه قرص ها به من بدهد. کنارم نشست و یکی از قرص ها را برداشت. سرم هنوز کمی درد می کرد و دور سرم بخاطر ضربه باند پیچی شده بود. دستم را گرفتم و بابا قرص را کف دستم انداخت، دکتر برای سردردم مسکن تجویز کرده بود. قرص را همراه یک قلوپ آب خوردم. لیوان را روی عسلی گذاشتم. فکر کردن به اتفاقات چند دقیقه پیش تنم را مور مور می کرد و وحشت در دلم می کاشت. انگار بابا متوجه حالم شد که دستش را روی دستم گذاشت. گرمای دستش وجودم را گرم کرد. - چی شد اونجا؟ میتونی بهم بگی؟ سرم را به معنای آره تکان دادم. - رفتم خونه مهراد، نمیدونم چرا اینقدر دلم هوای اونجا رو کرده بود. خواستم کلید بندازم که فهمیدم یه گوشه از در بازه. اولش فکر کردم شمایی اما محض احتیاج آهسته و بی صدا جلو رفتم. یه صداهایی از اتاق مهراد می اومد، همین که رسیدم اونجا دیدم یه مرد سیاه پوش با ماسک و کلاه تموم وسیله های اتاقو بهم ریخته، انگار که داشت دنبال چیزی می گشت. اون لحظه خیلی ترسیدم بابا واسه همین عقب عقب رفتم و خوردم به میز و مجسمه روش افتاد و شکست، به سمت بیرون دویدم اما از پشت موهامو گرفت و زمین افتادم. میترسیدم باعث نگرانی بابا شوم و حرفی از چاقوی در دست آن مرد نزدم. بابا موهایم را نوازش کرد. - واسه همینه که بهت گفتم نباید ایران بمونی. صدایم از بغض می لرزید. - ولی آخه شما بابا... انگشت اشاره اش را روی لبم گذاشت. - من میتونم از خودم محافظت کنم ولی نمیتونم مواظب تو باشم دخترم. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

❤️❤️       مادر      ❤️❤️ 💙مادر ای تنهاترین شب زنده دار 💦 💜مادر ای محبوبه  شب در بهار 💦 💚 مادر ای دشت شقایق در کویر 💦 💛 مادر ای عطر حقایق در مسیر 💦 ❤️مادر ای پاکیزه دامن کوه درد 💦 💙 مادر ای رخساره ی تو زرد زرد 💦 💜 مادر ای گیسو طلایی ؛ نازنین 💦 💖 مادر ای ماه  خیالم ؛  مه جبین 💦 💚 مادر ای روشنگر شب های تار 💦 ❤️مادر  ای  آرامبخش بیقرار 💦 💛 مادر ای هر بوسه  تو دلبری 💦 💚 مادر ای استاد مهر  و سروری 💦 💙مادر ای آب حیات و ریشه ام 💦  💜مادر ای روح تو در اندیشه ام 💦 💛 مادر ای تندیس عشق و ساد گی 💦   خدایا همه ی مادر های عزیزمان  را نگهدار الهی امین.  🙏 تقدیم به همه ی مادران مهربان دنیا😍 روز مادر مبارک ❤️✍️   ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‎‌@cliip_esmi

#رد_خون 👣🩸 #پارت23 *** گاهی هر چقدر هم دلت با ماندن باشد مجبوری که بروی. راه، راه رفتن است و بس..! تمام‌ وجودم بودن در کنار تنها بازمانده ام را میخواست... بابا تمام مدت بالای سرم ایستاده بود و نگاهم می کرد و من با هر لباسی که در چمدان می گذاشتم یک قطره اشک می ریختم. بالاخره تمام شد.... هم لباس ها و هم اشک های من... چمدان را بستم و بلند شدم. - بریم. سری تکان داد و راه خرج از اتاقم را پیش گرفت. میشناختمش... چندین سال هم جای مادر بود و هم جای پدر... میدانستم که او هم بند بند وجودش راضی به این دوری نیست ولی گاهی هر دو مجبوریم به روزگار و به تقدیر تن بدهیم و خودمان را مانند همان برگ پاییز خشک شده به دست باد بسپاریم که هر کجا می خواهد ما را بکشاند. چمدانم را در صندق عقب ماشین جا داد. هر دو نشستیم و حرکت کرد. همه چیز یک جور دیگر بود... تمام عابرهایی که در حال راه رفتن بودند، خیابان ها و ماشین ها... حتی آن چراغ قرمز که چند دقیقه ای رفتنم را به تاخیر انداخت. برخلاف هر بار که به چراغ قرمز می رسیدیم اعتراض می کردم، این بار در سکوت لبخندی زدم و ازش تشکر کردم. شاید اصلا چراغ قرمز برای این آفریده شده که چند دقیقه ای مکث کنی، از بودن در کنار آدمی که هستی لذت ببری و برای رد شدن عجله نکنی. ماشین را در آن شلوغی گوشه ای پارک کرد. چمدانم را خودش در دست گرفت و منتظر نگاهم کرد که با او به فرودگاه برم. قلبم می گفت نرو! کنارش بمان. اما... من قول داده بودم، او‌ قول داده بود. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

انشالله تو این هفته جاری بتونیم وی آی پی بزنیم🙃

#رد_خون 👣🩸 #پارت24 روی صندلی انتظار نشستیم. هنوز شماره پرواز را اعلام نکرده بودند. - اونجا خیلی مواظب خودت باش و حتما دانشگاهت رو برو. باشه ای گفتم که دوباره ادامه داد: - حتما غذاتو بخوری، آروم آروم غذا بخوری چون سوءهاضمه میگیری. - باشه خیالتون راحت. - هر وقت خواستی میتونی بهم زنگ بزنی. سرم را به معنای باشه تکان دادم. گوشی اش زنگ خورد، فرصت کردم اشکم را پاک‌ کنم تا نبیند. - چی؟ کجا؟ دارم میام، دارم میام. متعجب نگاهش کردم که گوشی را قطع کرد و از روی صندلی بلند شد. - من باید هر چی زودتر برم. متاسفم که نتونستم تا لحظه پرواز پیشت بمونم. - اشکال نداره. بلند شدم و پیشانی ام را بوسید. - مواظب خودت باش. خدافظ. بغض اسیر شده در گلویم با هر یک قدم که ازم دور میشد بیشتر خود را آزاد میکرد. رفت و من تنها ماندم با یک فرودگاه و شماره پرواز اعلام شده از بلند گو. چمدانم را دنبال خودم کشیدم که‌ گوشی ام‌ زنگ‌ خورد. ناشناس بود. تلفن را وصل کردم. - بله؟ صدایی نیامد. - الو صدامو میشنوید؟ - نمیتونی بری! صدایش کلفت و مردانه بود. متعجب گفتم: - شما؟ متوجه منظورتون نشدم. - نمیتونی بری...! فقط ده ثانیه وقت داری برگردی. شمارش معکوس شروع شد. ده، نه، هشت. تپش قلبم را در دهانم حس می کردم. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel

در حال آماده سازی پارت های وی آی پی هستم😌 کسی سوالی داره بپرسه👇 https://nazarbazi.timefriend.net/17329982569252

نمیتونم رمانو لو بدم که😕 میخوای آخرشو بدونی بمون بخون😁

پاسخ 30: سلام انشالله همین روزا عضو گیری میشه. پاسخ 29: تموم شده.

#رد_خون 👣🩸 #پارت25 نکند همان باشد که در خانه مهراد با او برخورد کردم؟ نکند... نکند اتفاقی بیفتد.. چرا باید به حرفش گوش کنم. باید برگردم و به بابا بگویم. با عجله از میان جمعیت گذشتم و چمدان را دنبال خودم می کشیدم. آن قدر ترسیده بودم که تنه محکمی به یک نفر زدم و نزدیک بود بیفتم که آن مرد نگهم داشت. دست هایش دورم پیچیده شد و مانع از سقوطم شد. صدای شمارش معکوس پشت آمد. - سه... سریع از او جدا شدم و چند قدم باقی مانده را هم‌ دویدم و از فرودگاه بیرون رفتم. نفس نفس میزدم. - بیرون اومدم. چی میخوای عوضی؟ - یک دقیقه دیر کردی. - چی؟ صدای بوق های ممتد خبر از قطع شدن گوشی میداد. تلفن را از گوشم جدا کردم. - اه، گندتت بزن. خوب که شماره را نگاه کردم متوجه شدم که شماره تلفن عمومی ست. شماره بابا را گرفتم، باید هر چه زودتر این موضوع را می گفتم شاید میتوانست کاری کند. بوق می خورد اما برنمیداشت. دوباره تماس گرفتم « دستگاه مشترک مورد نظر خاموش...» گوشی را قطع کردم. کلافه دستی به موهایم کشیدم. صدایش دوباره در گوشم پیچید : « نمیتونی بری!» منظورش رفتن از ایران بود؟ من به بابا قول داده بودم، باید می رفتم. با عجله به داخل رفتم و به زنی که آن جا بود خواستم بلیط را نشان دهم. - ببخشید این بلیط منه، شماره پروازم رو اعلام کردین. دستم را در جیب مانتویم بردم که بلیط را بیرون بیاورم اما نبود. هر دو جیبم را گشتم. کیفم را گشتم اما نبود که نبود. - من بلیط این پرواز رو داشتم. باور کنین من بلیط داشتم. میتونین توی لیست اسامی اسممو ببینید. - خانم هواپیما در حال حرکته حتی اگه بلیط هم داشتین الان نمیتونستین برید. #کپی_ممنوع_پیگرد_قانونی_دارد @negin_novel