اگر که بر عشق علی راغبیم ما همه مدیون ابوطالبیم کیستی ای سَید والا نَسَب علی شده به نام تو مُنتسب دین خدا را همه جا یاوری از دل و جان یاور پیغمبری مثل علی بر همگان سَروری چون که اَبالعشق اَبا الحیدری گفته به وصف تو امام صادق دین تو برتر بُود از خلائق هرکه به توحید تو باور نداشت معرفتی به نام حیدر نداشت نام تو آویزه ی عرش خداست چون که پیمبر زِ تو بهتر نداشت دین نبی از تو شرف یافته با پسرت به مشرکان تاخته وقت عروج تو شده سالِ حُزن نشسته بر دلِ نبی حالِ حُزن قلب نبی زِ داغ تو سوخته غم تو شعله به دل افروخته شیر خدا با دلِ پُر از مَحَن پیکر پاک تو نموده کفن آه ، ولی حسین شده بی کفن جسم مطهرش شده پاره تن #مرتضی_شاهمندی #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

دوبیتی ای باب علی! تو زآفرینش به سری زیرا که تو را بُوَد بدین سان پسری بر جمله‌ی ماسوا علی هست پدر حیران تو هستم که علی را پدری #اشراق_آصفی #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

تمام عمر باید شد غزل خوان ابوطالب چه شاعرها مسلمان کرده دیوان ابوطالب به سنجش گر که بگذارند ایمان خلایق را ترازو بشکند از بار ایمان ابوطالب تبوک این را به ما فهماند، موسی کیست هارون کیست اشارت هاست پشت نام عمران ابوطالب علی دست خدا بوده ست یعنی قبل ترها خود کلید کعبه را داده به دستان ابوطالب ز خوف قتل پیغمبر سکوتی داشت پر معنی منافق کفر می بیند ز کتمان ابوطالب رسالت بار سنگینی ست اما بر رسول الله از آن سنگین تر است انگار فقدان ابوطالب ز شرح داغ رحلت کردنش این بس که در تاریخ به عام الحزن معروف است هجران ابوطالب #مسعود_یوسف_پور #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

"سلام، حامی پیک و پیام، ابوطالب! سلام، ای ملکوت کلام، ابوطالب! نبود اگر کرم کامل تو، گُم می‌شد یتیمِ آمنه در ازدحام، ابوطالب! به کیش خویش، خدا را نظاره می‌کردی فراتر از همهه ی ننگ و نام، ابوطالب! کتیبه‌ای‌ست نگاهت به قدمت انسان سلام ای جبروتِ تمام، ابوطالب! نداشت کعبه اگر حفظ حرمت تو، نبود، میان آن ‌همه بت احترام، ابوطالب! چه گفت با تو بُحَیرا در آن شب شفّاف چه گفت با تو؟ کجا؟ از کدام؟ ابوطالب!... چه گفت با تو محمد به او چه گفتی تو؟ که گفته بود سخن از قیام، ابوطالب!؟ پدربزرگِ مُدارا! مُروّت خالص! کهن‌تر از همه هرچه مرام، ابوطالب! حسین خون تو دارد به رگ که می‌جوشد علی گرفته به نام تو نام، ابوطالب! فقط نبود محمد، که بود سایهٔ تو مدام بر سر هر خاص و عام، ابوطالب! تو سایه‌بان سَرِ تشنگان توحیدی به پشت‌گرمی غیرت مدام، ابوطالب! سلام ای کلمات کهن... سلام، سلام سلام ای ملکوت کلام، ابوطالب!" #مرتضی_امیری_اسفندقه #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

دوبیتی پور عبدالمطلب عَمِّ گرامیِّ نبی حامیِّ با اقتدار دین خلّاق جلی دیده از دنیا بِبَست و شد روان سوی بقا پر ز خون از ماتمش شد قلب مولانا علی ▪️ پیغمبر از فراق عمو دلغمین شد خونین جگر از داغ روی آن معین شد حیدر پدر داده ز کف نبی عمو را قلب دو نور خالق از این غم حزین شد ▪️ رفته از این جهان ابوطالب سوی باغ جنان ابوطالب هم نبی هم علی حزین گشتند چون بُدی یارشان ابوطالب #حسین_مقدم #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

يگانه حامي قرآن و پيغمبر ابوطالب به ايمانت سلام از خالق داور ابوطالب سلام‌الله بر اخلاص و صدق و دين و توحيدت كه ايمانت بود از كوه سنگين‌تر ابوطالب تو آن درياي نور استي كه پروردي به دامانت همانند اميرالمؤمنين گوهر ابوطالب سزد خاك رهت را توتياي ديده گردانم كه عمّ المصطفايي و ابوالحيدر ابوطالب عجب نَبوَد شفاعت گر كشد ناز تو را فردا چو آيي با علي در عرصه‌ی محشر ابوطالب تو در امواج سختي يار گرديدي محمد را تو بودي مصطفي را بهترين ياور ابوطالب رسول‌الله خُرسندت، ولي‌الله فرزندت عروست حضرت صديقه‌ی اطهر ابوطالب كيم من تا كنم وصف تو را اي حامي احمد تو را بايد خدا گردد ثنا گستر ابوطالب وفات تو است عام الحزنِ شخص اول خلقت ز بس بودي گرامي نزد پيغمبر ابوطالب به غير از تو كه چون جان، پرورش دادي محمد را نگردد كس در اين عالم علي پرور ابوطالب سرم خاك كف پايت كه در ياري پيغمبر ز ياران بودي اي پاكيزه طينت سر ابوطالب تو از قرآن و از اسلام و از پيغمبر اكرم حمايت كرده‌اي تا لحظه‌ی آخر ابوطالب نه تنها خود، كه شد يار محمد چار فرزندت عقيل و طالب و مولا علي، جعفر، ابوطالب سزد كافرترم خوانند از هر كافري فردا نخوانم دشمنانت را اگر كافر ابوطالب رسول‌الله دشمن شاد شد با رفتنت آري غمت زد بر دل ختم رسل آذر ابوطالب تو تا رفتي علي گرد يتيمي ماند بر رويش ز جا خيز و بگير او را چو جان در بر ابوطالب تو گويي جان برون شد از تن اصحاب پيغمبر كه بودي جمله را چون روح در پيكر ابوطالب اگر چه نيست قبرت را رواق و قبّه و صحني مزارت شهر دل ها راست روشنگر ابوطالب عجب ني گر محمد در كنار تربت پاكت فشاند اشك ماتم از دو چشم‌تر ابوطالب سزد در سوز هجرانت بسوزد آن چنان «ميثم» كه سوزد در عزايت صفحه و دفتر ابوطالب #استاد_غلامرضا_سازگار #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

عروج، بال و پرش می‌شود ابوطالب کمال، برگ و برش می‌شود ابوطالب کسی که هست امیرِ تمامیِ عالم بدون شک پدرش می‌شود ابوطالب نگاه کردم و دیدم که از لحاظ نسب علی، بزرگترش می‌شود ابوطالب علی‌ست صاحب بیت خدا و ازاین رو کلید‌دارِ درش می‌شود ابوطالب درخت دین، نبی است و علی؛ یقین دارم که علت ثمرش می‌شود ابوطالب قریش راه به جایی نمی‌برد وقتی رسولِ حق سپرش می‌شود ابوطالب زمان گذشت و تمام معاندان دیدند که شیعه تاج سرش می‌شود ابوطالب #مسعود_یوسف_پور #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

باز غم راه نفس بر قلب پیغمبر گرفت باز از دریای ایمان، آسمان گوهر گرفت در میان هالۀ غم چهرۀ حیدر گرفت بهترین یار محمّد را، اجل در بر گرفت باز از سنگ حوادث قلب پیغمبر شکست بر دل شیر خدا، داغ ابوطالب نشست او مسلمانی مجاهد، رهبری آگاه بود کوه پیش کفّۀ ایمان او چون کاه بود با محمّد همدم و همسنگر و همراه بود مثل فرزندش علی، یار رسول الله بود فاش گفتم فاش گویم گر ابوطالب نبود این چنین ختم رسل بر مشرکین غالب نبود نور ایمان بر فلک می‌رفت از رخسار او شاد می‌شد خواجۀ لولاک از دیدار او با ملک پرواز کرده جعفر طیّار او فاتح احزاب و خیبر حیدر کرار او بود در موج شدائد چشم پیغمبر به او می‌سزد تا او به حیدر نازد و حیدر به او او چو دریا بود و حیدر گوهر رخشان او با محمّد از ازل خورده گره پیمان او شیر حق از کودکی پروردۀ دامان او بود سنگین‌تر ز خلقت کفّۀ ایمان او این سخن بس در جلال و اعتبار و رفعتش بر محمّد گشت عام‌الحزن سال رحلتش #استاد_غلامرضا_سازگار #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

تو کیستی که صداقت تو را صدا می‌کرد دعا به جان تو پیغمبر خدا می‌کرد تو را سقایت حُجّاج داده‌اند آری شکوه و شوکت عَبدالمطلّبی داری کلیدداری بیت‌الحرام سهم تو بود بر آستان تو از آسمان سلام و درود نَبی به برق نگاهت چه رازها دیده‌ست که بین آن همه عاشق تو را پسندیده‌ست تو مرزبان حقیقت شدی و حق‌باور یتیم آمنه را یار بودی و یاور تمام هَمّ و غمت عشق سرپرستی شد که حاصل غمِ تو افتخار هستی شد تو را به سعی و صداقت ستود پیغمبر به سایه‌سار پناه تو بود پیغمبر دعای خیر پیمبر همیشه جوشن توست «اَلَم یَجِدکَ یَتیماً» گواه روشن توست.. همین که همسر تو «فاطمه‌ست بنت اسد» کسی به گَردِ سمندِ فضائلت نرسد چه همسری! که مقامی رفیع پیدا کرد به خیر مقدم او «مُستجار» لب واکرد چه همسری! که حرم میهما‌ن‌سرایش شد سه روز بال مَلَک فرش زیر پایش شد چه همسری! که قدم در حریم کعبه نهاد و نور دیدۀ او شد «لِکُلّ قومٍ هاد» «عقیل» در سفر عشق در سفینۀ توست مدال «جعفر طیّار» هم به سینۀ توست یگانه دختر پاک تو «اُمّ هانی» شد که در پناه رسول خدا، جهانی شد تو سایه بر سرت از مهر احمدی داری تو آن گلی که گلاب محمدی داری شعاع وحی و نبوت چراغ راهت شد شکوه عالم هستی «علی» گواهت شد علی که کعبه برایش گشوده است آغوش خلیل بت‌شکن دهر شد تبر بر دوش علی که هیبت او قبضه کرد هستی را و زنده کرد ره و رسم حق‌پرستی را علی که اینه «اِنَّما وَلیکّم» است علی که مَطلعُ الانوار او غدیر خم است اَلا مبارز و سر حلقۀ جوانمردان که در برابر دشمن شدی بلاگردان تو جام خاطرت از مهر دوست لب به لب است نثار خصم تو «تَبَّت یَدا اَبی‌لَهَب» است مرید مکتب توحید دودمان تو شد کمندِ صیدِ ابوجهل‌ها کمان تو شد قسم به فجر که ای کوه‌مرد نام‌آور کسی چنان که تو بودی نبود دین‌باور اگر چه رسم تو یک عمر رازداری بود زلال ایمان در رگ رگِ تو جاری بود امید عاطفه درس وفا گرفت از تو نهال نورس اسلام پا گرفت از تو تمام هستی تو ذوب در نبوت شد رهین سعی تو ایثار شد، مروّت شد به جز مسیر محمد سلوک و سیر تو نیست بگو که مؤمن آل قریش غیر تو کیست؟ شهامت از ازل آمیخته‌ست با شیرت گره‌گشایِ بلا بود برقِ شمشیرت تو خود مدافع آیین احمدی بودی تو طالب نَفَحات محمدی بودی فضای «شعب اَبی‌طالب» از تو رنگ گرفت و چتر بر سر خورشید بی‌درنگ گرفت حدیث الفت تو با یتیم عبدالله شنیدنی‌ست در آن سال‌های سرد و سیاه که از قبیله و قومت جدا شدی ای مرد! نگاهبان رسول خدا شدی ای مرد! ز خواب خویش چه شب‌ها که چشم پوشیدی برای حفظ پیمبر مدام کوشیدی.. سه سال شاهد آن ظلم و جور بودی تو اگر «قصیدۀ لامّیه» را سرودی تو همان قصیده که فریاد دادخواهی داشت که شرح برتری نور بر سیاهی داشت همان قصیده که آیینۀ وفاداری‌ست گلاب معرفت از بیت بیت آن جاری‌ست قصایدت اثر از فیض سرمدی دارد شمیم دلکش یاس محمدی دارد هُمای طبع بلندت سرود از ایمان زلال ذوق تو سرشار بود از ایمان تو را عنایت روح القُدُس مدد می‌کرد دلت ستارۀ اسلام را رَصَد می‌کرد شده‌ست شهرۀ آفاق استقامت تو که پیش کفر سپر شد بلند قامت تو تو سایه‌بان رسالت چهل بهاری شدی به کاروان هدایت طلایه‌داری شدی کلام آخرت ای حضرت رسول‌پناه چه بود؟ «اَشهدُ اَن لا اِلهَ الا الله».. به یاد آن همه سالی که با تو زیسته بود چه‌قدر بی‌تو رسول خدا گریسته بود از آن که بار فراق تو سخت سنگین بود پیمبر از غمِ هجرت عجیب غمگین بود همین که پنجرۀ پلک تو، به‌هم آمد خدیجه رفت و تو رفتی و «سال غم» آمد رسول بعد تو از شهر مکه زود گذشت «بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت» بهار مهر و وفا جانت ای ابوطالب! درود بر تو و ایمانت ای ابوطالب! #استاد_محمد_جواد_غفورزاده_شفق #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

اى ابوطالب درود ما به جسم و جان تو اى كه تمجيد از فداكاريت يزدان مى‌کند گر تو مخفى داشتى ايمان خود را كردگار خانه‌ات را پايگاه عشق و ايمان مى‌كند اى ابوطالب چنان كز حق حمايت می‌كنى اين على يارى از او با تيغ برّان مى‌كند گر تو در باطن حمايت از پيمبر مى‌كنى او به ظاهر يارى از ختم رسولان مى‌كند گر تو تا سرحدّ امكان می‌كنى يارى ز دين او طرفدارى ز دين، ما فوق امكان مى‌كند آن بنايى را كه با دست نبى وز جهد تو پايه ريزى شد، على تحكيم بنيان مى‌كند اين على بر آرزوهايت تجسم مى‌دهد اين على تبليغ حق، ترويج قرآن مى‌كند پايه‌هاى بت‌پرستى را بر اندازد زِ بُن روزگار بت‌پرستان را پريشان مى‌كند پرده‌هاى جهل را از هم بدرّد تار و پود كاخ‌هاى شرك را با خاك يكسان مى‌كند #استاد_سید_رضا_مؤید #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

ای سراپا صفا، ابوطالب! یـاور مصطفا، ابوطالب! پای تا سر، حقیقت ایمان حامی دین، مروّج قرآن! بوی عطر بهشت در نفست صلوات خدا به هر نفست مصطفی متکی به ایمانت جان خلق جهان به قربانت ای تو آرامش دل احمد! همه‌جا شمع محفل احمد! چون پدر در کنار پیغمبر عمّ ختم رسل، ابوالحیدر پدری پاک چون تو می‌باید تا که از صلب او علی آید در ثنای تو ای به حق ناطق این چنین گفت حضرت صادق: «گر به خلقت کنند میزانت باز سنگین‌تر است ایمانت» به خلوصت پیامبر نازد شیر حق بر چنین پدر نازد خط و مشیت مرام و ایدۀ ما خاک پایت شفای دیدۀ ما تو به چشم رسول، محترمی پاک مانند پردۀ حرمی عقل اوّل، محمّد محمود از تو و از عقیده‌ات خوشنود مصطفی یار و یاورت خواند کافر است، آنکه کافرت خواند چار نجل تو، چار نور جلی‌ست جعفر و طالب و عقیل و علی‌ست جعفرت را زاقتدار و جلال ذات حق در بهشت، داده دو بال تا به امر خدای بنده‌نواز در جنان با ملَک کند پرواز طالبت طالب محمّد بود غرق در نور پاک احمد بود از عقیل تو عقل، مفتخر است یاور عترت پیامبر است پسران عقیل تو همه پاک «بابی انت روحنا لفداک» تو نبی را به هر بلا سپری تو تمام ائمه را پدری افتخارت به کل خلق خداست که عروس تو حضرت زهراست پسرانت همه بحار علوم دختران تو زینب و کلثوم روزها روز یادوارۀ توست سال‌ها سربه‌سر هزارۀ توست شیخ اصحابِ خواجۀ لولاک! باز هم گویمت «جعلتُ فداک» داغ تو سوخت قلب احمد را خیز و بین گریۀ محمّد را سال حزن رسول شد آن سال کز بدن زد همای روحت بال ای سلام همه به جان و تنت کرد شیر خدا، علی کفنت پیکرت را علی نهاد به خاک ای تنت همچو روح مؤمن، پاک بر پیمبر غم تو مشکل شد خاکت از گریۀ علی گِل شد رحمت حق به روح پاکت باد اشک «میثم» نثار خاکت باد #استاد_غلامرضا_سازگار #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati

کسی از شعر، از توصیف، از اندیشه آن سوتر کسی از دیگران برتر، کسی دیگرتر از دیگر کسی بشکوه، همچون بوقبیس و صور و نور است او نفس‌گیر است وصف نام او، صعب‌العبور است او به جا مانده‌ست در دوران، هزاران رمز و راز از او سخن گفته‌ست در لفافه تاریخِ حجاز از او به تکلیف ازل باید برون از وزن و از قالب تمام عمر بنویسم ابوطالب ابوطالب ابوطالب ابوطالب که آرامش گرفت آرامش از لحنش نمک‌گیر است دنیا تا ابد از سفرۀ پهنش برای زنگیان لبخندهایش حکم آزادی‌ست کلید کعبه دور گردنش میراث اجدادی‌ست بخوان او را که طعم واژه‌هایش چون رطب باشد قلم در دست او چون رقص شمشیر عرب باشد زمین نشناختش، در آسمان پیچیده آوازش بخوان او را بخوان ابیات «لامیّه»‌ست اعجازش دلش مانند آتش زیر خاکستر حرارت داشت که پنهان بر سر سجاده با توحید خلوت داشت چه توحیدی که در اندیشه انسان نمی‌گنجد که ایمانش درون کفۀ میزان نمی‌گنجد به قرآن از صمیم قلب بر این باورم مردم اگر ایمان او کفر است، من هم کافرم مردم در آن دوران که دوران، گرم انکار محمد بود ابوطالب به تنهایی هوادار محمد بود به توصیف وجودش این سخن از مصطفی کافی‌ست که در شعب ابوطالب، ابوطالب مرا کافی‌ست زمینی نیست آغوشش، پر از رمز و پر از راز است چه دستی دارد او احمدنواز است و علی‌ساز است خدایی که علی را با محمد آشنا کرده مساجد را در آغوش ابوطالب بنا کرده به قرآن از صراط مستقیمش قبله بود آگاه به استقبال فرزندش ترک برداشت بیت‌الله قدم از او صلابت را به هنگام خطر آموخت علی، حیدر شدن را از تماشای پدر آموخت هلا شاعر! هرآن‌جایی که غم شد بر دلت غالب بگو آهسته با خود: یا علی بن ابی‌طالب تو سلطان نجف هستی، پر از دُر کن جهانم را در ایوان طلایت از طلا پُر کن دهانم را خودت تقدیر شعرم را پر از شور و شعف بنویس برایت از پدر گفتم، برایم یک نجف بنویس #سید_حمید_رضا_برقعی #حضرت_ابوطالب_ع @nohe_sonnati