😷 #خواندنی | *درس های کووید ۱۹ 🌀 یادداشتی از خانم #وجیهه_سامانی | نویسنده* 1️⃣ قسمت اول 😈 #کرونا آمد و بساط نامبارکش را بر سر ایران و جهان پهن کرد. فعلاً کاری با این نداریم که اساساً از آزمایشگاه کدام جانور دوپای خدانشناسی بیرون آمده و این‌طور به جان بشریت افتاده است. حالا که آمده، باید در برابرش موضع بگیریم. به هر حال مهاجمی‌ است که تا پشت در و احیاناً خانه‌های بعضی‌هایمان پیشروی کرده است. 😒 یک‌ راهش این است که بیخیال بزنیم به راه «باری به هر جهت» و «ولش کن به ما چه» و «مرگ فقط برای همسایه است» و روال عادی زندگی را داشته باشیم و نتیجه اش بشود اینکه جان خودمان، دیگران، کادر درمانی و #مدافعان_سلامت را بیشتر به خطر بیندازیم و زنجیره اپیدمی را چنان گسترده کنیم که به فاجعه انسانی تبدیل شود که قطعاً خود و عزیزانمان را هم به خطر می‌اندازیم و حق‌الناس‌های زیادی هم به گردنمان می‌افتد. 👀 یک‌ راه دیگرش این است که منفعلانه و سوگوار و هراسان بنشینیم توی چهاردیواری‌هایمان. مدام اخبار تلخ و راست و دروغ فضای مجازی را دنبال کنیم و به آینده نامعلوم و تیره‌وتار فکر کنیم. برای اتفاقات نیفتاده سوگواری کنیم و هرروز خسته تر و ناامیدتر از قبل بشویم. طوری که اگر از این اپیدمی مهلک هم جان سالم به در بردیم، کرونای روحی بگیریم و تبدیل شویم به موجودی بی انگیزه، ناامید، خسته و افسرده. احتمالاً راه‌حل ساده ای است. اما...از ما بعید است! 🤗 می‌ماند راه‌حل سوم... 🔻 برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید👇 🌐 http://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=16425

😷 #خواندنی | *درس های کووید ۱۹ 🌀 یادداشتی از خانم #وجیهه_سامانی | نویسنده* 2️⃣ قسمت دوم ↪️ در قسمت اول این یادداشت، مقدمه‌ای گفتیم برای اینکه چطور تهدید کرونا را به فرصت تبدیل کنیم. نتیجه‌اش هم شد اینکه زرنگ باشیم و بنشینیم پای درس‌های کووید ۱۹. حالا ادامه توصیه‌ها... 🚷 سفر و تحرک حتماً به معنای جابه‌جایی مکانی نیست. رشد و تکامل ما گاهی در رفتن است و گاهی در ماندن. همان اصطلاح سفر آفاقی و انفسی خودمان. سفر کردن تنها به معنای رفتن از جایی به جایی و از شهری به شهر دیگر نیست. گاهی علما و عرفای ما در سکون و خلوت و دوری از خلق، ره صدساله را یک‌شبه طی کرده‌اند و به مدارج بالا رسیده‌اند. سفر گاهی از دمی به دمی است و از حالی به حالی و از مرتبه‌ای به مرتبه دیگر. پس این ایام جان می‌دهد برای سفر در آفاق‌ و انفس و اعماق جانمان که ببینیم بالاخره از کجا آمده‌ایم و کجا ایستاده‌ایم و به کجا خواهیم رسید.... 🔻 برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید👇 🌐 http://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=16427

👀 #خواندنی | *جور دیگر باید دید 🌀 یادداشتی از خانم #وجیهه_سامانی | نویسنده* ❌ ماه مهمانی خدا از راه رسید در حالی که مدت‌هاست در مساجد و خانه خدا و حرم‌های امن الهی به روی‌مان بسته شده و هنوز هم معلوم نیست دوباره کی باز شود. فکرش را هم که می‌کنی، غم عالم روی دلت آوار می‌شود، از این که هفته‌هاست نماز جماعت تعطیل شده، هیئت‌ها سوت و کورند، کربلا و نجف و امام رضا (علیه‌السلام) بی زائرند و خانه خدا، خلوت و خالی از همه است. انگار در روزگار سخت آخرالزمانی، خدا با بندگانش قهر کرده و همه را یکجا، از همه موهبت‌ها و رحمت‌هایی که تا قبل از این به چشم‌مان عادی شده بود و شاید کمی هم بی بها، محروم‌کرده! دیده‌است که ما آدم‌بشو نیستیم و سر به راه نمی‌شویم و عصبانی‌شده و روی از ما برگردانده تا در تاریکی و سیاهی دنیای قهر و غضبش تنها و بیچاره رها شویم. این البته برای خودش یک نوع نگاه و زاویه دید است و اتفاقا دم دست ترینش. ✅ شاید اگر از زاویه ی دیگر یا بهتری به قضیه نگاه کنیم، معادله جور دیگری بشود: مثلا این که، خدا هی‌ صدای‌مان کرد، هی نازمان را کشید، هی هزار نشانه فرستاد که یادمان بیاورد وقت تنگ است و سفر دور و درازمان نزدیک، هی بهانه جور کرد که شاید کمی یادش بیفتیم، اما دید که سر به راه نمی‌شویم و آدم‌شدنی نیستیم. هی مسجد می‌رویم و خم و راست می‌شویم و زیارت امام رضای‌مان ترک نمی‌شود، بعضی‌های‌مان چند باره زائر کربلا و نجف می شویم و برای اربعین نقشه‌ها می‌کشیم و عمره‌ها و واجب‌مان را به جا می آوریم، اما به چیزی که باید، نزدیکتر نمی‌شویم. هی دید که حاصل ما از این رفتن‌ها و آمدن‌ها و دور ضریح چرخیدن‌ها و خم و راست شدن‌‌ها و لب جنباندن ها... فقط ظاهر ماجراست و چیزی که باید در دل مان اتفاق بیفتد، چندان رخ نمی‌دهد. دید که «قالوا بلی»یِ روز الست مان را فراموش کرده ایم و خواست که «إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ»ش را دوباره اثبات کند. پس همه واسطه‌ها و دل خوشی‌های عادی شده را یکجا ازمان گرفت تا به خودمان بیاییم و از پیله تکرار مکررات بیرون بیاییم و این بار برویم سراغ خودش. سراغ خود خودش. و او را کنج خانه‌های‌مان، در سکوت و تنهایی شب های تارمان، در موج بلا و مصیبت های‌مان، در تک تک ثانیه‌ها و لحظه‌ها و روزهای سخت و نفسگیر زندگی‌مان پیدا کنیم. تا با دل‌هایی شکسته و امیدهایی ناامید، از همه‌کس رانده و از همه جا مانده، پریشان و مستاصل و سردرگم، و با همه ی وجود، خودش را بخوانیم؛ خود خودش را... خدا این بار بی واسطه می‌خواهدمان، و من شک ندارم که امسال، بهترین رمضان عمرمان خواهد بود. 💫 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار 🌱 @nojavan_khamenei