💣💥روز ‌7️⃣⁩ چالش 🔟روزه افزایش واژگان 📣🔴چون این کلمات از پیشگفتار کتاب رگتایم برداشته شده برای نوشتن متن‌های غیرداستانی مناسب‌تر است. 📝با ده کلمه زیر یک متن بنویسید. حتی اگر شبیه هزیان باشد. مهم استفاده کردن از کلماتی هست که کمتر در نوشته‌هایمان استفاده می‌کنیم. 🔸ضرورت 🔹مستلزم 🔸عینیت 🔹محسوس 🔸اقتضا 🔹صناعت 🔸ایجاب 🔹قریحه 🔸انحطاط 🔹دستاورد ⁩می‌توانیم متن‌هایمان را همینجا به اشتراک بگذاریم.

شاید جایی خوانده یا شنیده باشید که ممکن است یک اتفاق زندگیتان را زیرورو کند. گاهی یک تصمیم سر بزنگاه میتواند سرنوشت انسان را بسیار متفاوت کند. مثال معروف این قضیه جناب حر می باشد، او که خودش راه را بر اباعبدالله بسته بود، روز عاشورا با تصمیم به موقع خود جبران کرد و به معنای واقعی عاقبت بخیر شد. اما آیا در زندگی معمولی انسانهای امروز هم واقعا ممکن است فقط نحوه برخورد انسان با یک اتفاق در زندگیش او را خوشبخت یا بدبخت کند؟ اخیرا کتابی خوانده ام که داستان یک پسر جوان است که ناخواسته درگیر اتفاقی میشود و فقط چند ثانیه فرصت تصمیم گیری دارد که طرف باطل باشد، مدافع حق باشد یا بی تفاوت بماند؟! کتابی جذاب که خواننده سطر به سطر و صفحه به صفحه با قهرمان داستان همراه میشود تا بفهمد عاقبتش چه خواهد شد! یک پیشنهاد داغ برای روزهای داغ تابستان، مطالعه این کتاب است. اگر کتاب را شروع کنید و درگیر ماجراهایش شوید، بعید است به راحتی آن را کنار بگذارید. کتاب #خدای_او را با تفکر بخوانید. هرچند رمان است، اما جملات قابل تأمل آن زیاد است. بنظرم می ارزد چند ساعت از عمر باارزشتان را برای خواندنش اختصاص دهید. به نگارش الهه سادات بنی جمالی 📙📝

🔸گزارش ۲ #رمان_سرزمین‌تب‌زده 🔸 #فاطمه_رستم‌زاده یکی از کتاب‌هایی که برای انجام این پروژه باید بخوانم رمان گذر از رنج‌ها نوشته آلکسی تولستوی است. قبلاً آن را خوانده‌ام؛ اینبار اما در حین خواندن کارهای متفاوتی می‌کنم: 🔸صحنه‌پردازی‌ها را در برگه‌های زرد می‌نویسم. 🔸توصیف چهره و زبان بدن را در برگه‌های صورتی 🔸گفت‌گوهای خاص در برگه آبی 🔸کلمه‌برداری در دفتر مخصوص کار خواندن به کندی پیش می‌رود اما به چیزهایی دست‌یافته‌ام که با تندی و عجله قبلاً از آن‌ها گذشته بودم. به عنوان نمونه تولستوی برای ایجاد تنش در صحنه‌های فاقد درگیری و حادثه، بین خطابه‌ها و واکنش شخصیت کشمکش نامحسوسی ایجاد کرده. یک خطابه تند که با آب‌نبات خوردن بی‌قید شخصیت در حین گوش دادن همراه است. قطع کردن یک سخنرانی که با لبخند طعنه‌آمیز سخنران همراه است. و... چیز دیگری که در این کندخوانی نصیبم شده ارتباط کلمات با مضمون صحنه است. وقتی کلمه‌ها را برمی‌داشتم متوجه آن‌ شدم. حتی مجموع کلمات خارج از جمله‌ها هم می‌توانستند در آن صحنه احساس ملال، هیجان یا شیفتگی را در من ایجاد کنند. به نظر نمی‌آید نویسنده ناخودآگاه اینکار را کرده باشد. حتی اگر ناخودآگاه این ارتباط تنگاتنگ واژه‌ها با درونمایه صحنه به وجود آماده باشد برای نویسنده‌ای به نوپایی من دست‌یافتنی است. می‌توان از الکسی تولستوی آموخت و با تمرین به آن رسید. @fatemeh_rostamzade

💣💥روز ‌‌‌8️⃣ چالش 🔟روزه افزایش واژگان 📝با ده کلمه زیر یک متن بنویسید. حتی اگر شبیه هزیان باشد. مهم استفاده کردن از کلماتی هست که کمتر در نوشته‌هایمان استفاده می‌کنیم. 🔸طاقت‌فرسا 🔹ماهیت 🔸معدود 🔹اصلاح‌ناپذیر 🔸نفیر نافذ 🔹از عدم 🔸کاستی‌ها 🔹زردگون 🔸طنینی ناخوشایند 🔹طره‌های مو می‌توانیم متن‌هایمان را همینجا به اشتراک بگذاریم.

🔸صحنه بلند یا صحنه کوتاه، کدام بهتر است؟ 🔸 #فاطمه_رستم‌زاده آبستفلد: «صحنه‌های خیلی کوتاه یا خیلی طولانی به داستانتان صدمه می‌زند.» اگر صحنه طولانی باشد، خواننده را خسته می‌کند و اگر خیلی کوتاه باشد او را درگیر نخواهد کرد. آبستفلد در قسمت دیگری از کتاب صحنه‌ پردازی در رمان توضیح می‌دهد: «طول کاملاً مناسب برای یک صحنه هیچ ارتباطی با تعداد واژه‌ها یا صفحات ندارد. بلکه طول صحنه برحسب هدف صحنه و جایگاه آن در بین سایر صحنه‌ها تعیین می‌شود.»،«در عالم نویسندگی، هیچ چیز دقیق و خط کشی شده نیست. به همین علت هم نویسندگی هنر است نه علم.» به نظر من برای اینکه نویسندهٔ زبده‌ای باشیم، در ابتدا باید تبدیل به خواننده‌ای حرفه‌ای شویم. بد نیست رمان‌های خوبی که تاکنون خوانده‌ایم، یا فیلم‌های برگزیده‌ای که دیده‌ایم، پیش خود تجسم کنیم. طول صحنه‌ها در داستان متفاوت است، درست است؟ آیا تا به حال با خودمان فکر کرده‌ایم چطور می‌شود طول مناسبی برای یک صحنه تعیین کرد؟ خبر بد اینکه نیاز به تمرین خیلی زیادی دارد. خبر خوب اینکه، راه‌هایی برای تشخیص وجود دارد که در کتاب صحنه پردازی در رمان به آن‌ها اشاره شده. در اینجا هم اشاراتی به آن می‌کنیم. گاهی برای تأثیرگذاری بیشتر، باید صحنه را کوتاه کنیم. برای این کار نباید به تعداد صفحات فکر کنیم، بلکه باید به مدت زمانی که خواننده‌مان با اشتیاق صحنه را می‌خواند فکر کنیم. باید سعی کنیم طول صحنه، نه آن‌قدر بلند باشد که حواس خواننده پرت شود، نه آن‌چنان کوتاه که او را سرخورده کند. صحنه‌هایی که وظیفه دارند فقط پیرنگ یا طرح داستان را توضیح دهند باید کوتاه‌تر باشند. در فیلم «ارین براکوویچ» صحنه‌های جمع‌آوری مدارک، کوتاه بود. همین طور وقتی «ارین» می‌خواست از موکلین امضا بگیرد، فیلم صحنه‌های کوتاهی داشت. نباید هیچ وقت همهٔ اطلاعات را با تمام جزئیاتش به خورد خواننده بدهیم؛ آن را پس خواهد داد. می‌توانیم از یک صحنهٔ گمراه کننده برای این هدف استفاده کنیم. یادمان باشد قرار نیست خوانندهٔ داستانمان را در کاری متخصص کنیم. خواننده فقط قرار است با گرفتن اطلاعات اصلی، با دنیای داستان ما آشنا شود. پس اگر دیدیم در مورد یک شغل، یک برند، نحوه تعمیر خودرو، نحوه پخت یک غذا و یا هرچیز دیگر سخن‌رانی چند صفحه‌ای کرده‌ایم، باید آن را از داستان بیرون بکشیم و در مقاله‌ای بگنجانیم. ادامه دارد... @fatemeh_rostamzade

🎥حسن روحانی در پیامی توهین آمیز به مرحوم شهید رئیسی از مردم خواست به مسعود پزشکیان رای بدهند. مردم شریف ایران، با هر تفکر و عقیده ای که دارید نذارید دوباره دولت روحانی تکرار بشه... #نشر_حداکثری @goolbagh