می خواهم قلبم آرام گیرد... ✍️ گاهی انسان یقین دارد ولی دیدن به چشم قلب پریشان او را آرام می بخشد... آقا جان! ما به شما یقین داریم اما می شود آرام پریشان قلب ما باشی؟ مثل حضرت ابراهیم علیه السلام که گفت: «بَلَىٰ وَلَٰكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي» می خواهم قلبم آرام گیرد مثل ابوبصیر که امامش را شناخت ولی گفت می خواهم بصیرتم زیاد شود: «قَالَ لِي هَلْ تَعْرِفُ إِمَامَكَ قُلْتُ إِي وَ اَللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ قَالَ صَدَقْتَ قُلْتُ أُرِيدُ أَنْ تُعْطِيَنِي عَلاَمَةَ اَلْإِمَامَةِ قَالَ لَيْسَ بَعْدَ اَلْمَعْرِفَةِ عَلاَمَةٌ قُلْتُ نَزْدَادُ بَصِيرَةً» مثل احمد بن اسحاق که گفت: «فَهَلْ مِنْ عَلاَمَةٍ يَطْمَئِنُّ إِلَيْهَا قَلْبِي» می شود قلبم آرام گیرد؟ و شما درآمدی و گفتید: «أنا بقیة الله فی أرضه و المنتفم من أعدائه...» ✍️خدایا ! پیامبر ما غایب است: «اللّهُمَّ إنّا نَشْكو إليكَ غَيْبَةَ نَبِيّنا» و ما در غیبت ۱۲۴ هزار پیامبر و ۱۲ امام به سَر می بریم و هیچ کدام را هم ندیده ایم و نه مانند حضرت ابراهیم پیامبر اولوالعظم تو هستیم و نه مانند احمد بن اسحاق و ابوبصیر که در عصر ائمه زندگی کردند و در این حال پریشان می گوییم: می خواهیم دل ما آرام گیرد که جزء به دیدار قراری ندارد: «و لا تَسكُنُ النُّفوسُ إلاّ عِندَ رُؤياكَ» @noornama

📍همیشه نمی توان غم را پنهان کرد چون قلب آدمی توان حفظ آن غم را در خود ندارد و عرب به چنین غمی "بث" می گوید که حضرت یعقوب در فراغ حضرت یوسف اظهار کرد و شکوه خود را محضر خداوند سبحان بُرد: «قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ» 📍و ای صاحب ما! قلب ما نیز فراغ تو را تاب نمی آورد و بجاست که بگوییم: «اللّهُمَّ إنّا نَشْكو إليكَ غَيْبَةَ نَبِيّنا و قِلّةَ عَدَدِنا و كَثْرَةَ عَدُوِّنا» خداوندا! ما از نبودن پيامبرمان و فراوانى دشمنانمان و اندك بودن شمارمان به تو شکایت می کنیم

💠 بازگشت روزگار جاهلیت(۱‌) 📍امیرالمؤمنین علیه السلام در توصیف روزگار جاهلیت می فرماید: «بأرض عالمها ملجم وَ جاهلها مکرم» در سرزمینی که دانای آن ملجم است و اما جاهلشان محترم و مکرم اند! ملجم از "لجام" است و در فارسی "لغام" گفته می شود و آن وسیله ای است که دهان حیوان با آن بسته می شود؛ گویی در چنین روزگاری دهان عالم بسته است و نمی تواند سخن گوید و در مقابل جاهلی که از علم تهی است، مورد احترام قرار می گیرد و مردم چنان پروانه دور او گرد می آیند و سخنان او را می شنوند! و در این روزگار بهره جاهل از این دنیا خوش‌‌تر و شیرین‌تر و گواراتر و بلکه آسان‌تر است: بیا ساقی! که جاهِل را هَنی‌تَر می‌رَسَد روزی! ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امام صادق علیه السلام می فرماید‌: « الْكَذَّابَ يَهْلِكُ بِالْبَيِّنَاتِ وَ يَهْلِكُ أَتْبَاعُهُ بِالشُّبُهَاتِ‏» دروغگو با برهانهای روشن هلاک گردد، و پیروانش بوسیله شبهات. علامه ی مجلسی در معنای این روایت می گوید: «أريد بالكذاب في هذا الحديث إما مدعي الرئاسة بغير حق و سبب هلاكه بالبينات إفتاؤه بغير علم مع علمه بجهله و سبب إهلاك أتباعه بالشبهات تجويز كونه عالما و عدم قطعهم بجهله فهم في شبهة من أمر» منظور از کذاب در این روایت، مدعی ریاست(مدعی علم و سروری) ناحق است. دلیل هلاک شدن او با برهان های روشن، حکم کردن و فتوا دادن (دروغ گفتن) بدون علم و آگاهی است، در حالی که از جهل و نادانی خود با خبر است. دلیل هلاک شدن پیروانش با شبهات، عالم دانستن وی و یقین نداشتن به جهل وی است، پس در کار او شک و شبهه دارند... ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «إن بین یدی القائم سنین خداعة، یکذب فیها الصادق و یصدق فیها الکاذب و یقرب فیها الماحل و فی حدیث و ینطق فیها الروبیضة...» پیش از قیام قائم، سال هایی پر از خدعه و نیرنگ خواهد بود، افراد راستگو و صادق، تکذیب شده و دروغگویان تصدیق می شوند و شخص ماحل مورد احترام خواهد بود [و در حدیث دیگر است که فرمودند:] در آن اوضاع شخص روبیضه سخنوری می کند. در روایت دیگر سلمان از رسول الله می پرسد: روبیضه چیست؟ و حضرت می فرماید: «یتکلم فی امر العامه» کسی که در امور عامه و کلی مردم سخنوری می کند(کنایه از اظهار نظر او در امور مهم و عام مردم در حالی که چنین جایگاهی ندارد). https://eitaa.com/noornama

💠 استاد جواد جعفری | متن خوانی کتاب غیبت نعمانی و فقه الحدیث جلسه اول جلسه دوم جلسه سوم جلسه چهارم جلسه پنجم جلسه ششم جلسه هفتم

نرم نرمک می رسد اینک بهار... 📍قرآن می فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ» "برکت" یعنی نعمات ثابت و زوال ناپذیر و از این رو به آب ساکن هم "برکه" می گویند. اما آیا این نعمات ثابت تاکنون تحقق یافته است؟ ادامه ی آیه پاسخ می دهد: «وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ» این زمان هنوز فرا نرسیده و وقتی فرا برسد، زمین به بهار واقعی خود رسیده است. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امیرالمؤمنین وقتی می خواهند اسلام را توصیف کنند در نهج البلاغه می فرمایند: «فیه مرابیع النعم» "مرابیع" به باران های اول بهار می گویند که نقش بسیاری را در شکوفایی طبیعت ایفا می کند و ابن ابی الحدید همین معنا را گفته است؛ زیرا دو نوع باران است: هست باران از پی پروردگی هست باران از پی پژمردگی یک باران مثل باران بهاری است که واقعا درختان را پرورده و پرورش و رشد می دهد و یک باران مثل باران پاییزی است که درختان را خشک می کند نفع باران بهاران بوالعجب باغ را باران پاییزی چو تب منفعت باران بهاری برای درختان باغ بسیار شگفت انگیز است و اصلا معجزه می کند؛ اما باران پاییزی برای درختان یک باغ مثال تب را دارد و در تب درختان را می سوزاند و خشک می کند. و زمانی که اسلام به معنای واقعی اجرا شود، آن‌گاه بهار واقعی اسلام خواهد بود و همانند باران های اول بهاری جان های مردم را شکوفا خواهد کرد. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍اما شرط استفاده از باران و رایحه های بهاری این است که او خودش را در معرض آنها قرار داده باشد: «إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلاَ فَتَعَرَّضُوا لَهَا» بدانید و توجه داشته باشید که نفحاتی از بارگاه حق به سوی شما در جریان است که خود را در معرض آنها قرار بدهید و آن رایحه های دل‌انگیز و دل‌آویز را سعی کنید استشمام کنید که آن رایحه و نسیم ها با شما کاری می کنند که نسیم سحری با غنچه های گل صبح می کند؛ یعنی مایه ی شکوفایی شما خواهند بود. و اگر خود را در معرض این رائحه ها قرار ندهید، وصف تیر را پیدا می کنید که به خطا رفته باشند، و اینگونه الطافی را که خداوند به سوی انسان فرستاده تا دل انسان را اسیر و شوریده خودش کند، به هدف اصابت نمی کند. و از رایحه های الهی "عترت پیامبر" است و عترت در اصل ماده ای معطر در مشک آهو است که چنین آهویی فقط از گل های معطر و بهاری تغذیه می کند و اگر انسان از این عترت بهره بَرد به بهار واقعی خود رسیده است. https://eitaa.com/noornama